Πολύ όμορφο κείμενο Κώστα και εξαιρετική η απόδοσή σου
Εξίσου ευχαριστήθηκα και την ιστορία του συγγραφέα του που μας παρουσίασες στο
Raising the Dead 
Σκέφτομαι βέβαια ότι αν μου έδιναν αυτό το κείμενο π.χ. όταν ξεκινούσα στη σχολή να βουτάω, έτσι αγχωμένος που ήμουν μ' όλα τα νέα τσουμπλέκια που κρεμόντουσαν πάνω μου, μάλλον δε θα μου έλεγε και πολλά (ίσως να τους κοιτούσα και περίεργα, να σκεφτόμουν "σε δάσκαλο κατάδυσης ήρθα ή σε δάσκαλο Zen"?
)
Στον δύτη όμως που αρχίζει να περνάει σιγά-σιγά από το άγχος στην απόλαυση και να νοιώθει την κατάδυση σαν μια φυσική και χαρούμενη διαδικασία, νομίζω πως ναι, αυτό το κείμενο καταφέρνει με πολύ λίγα λογια να πει παρα πολλά
