Σωστός ο γενικότερος προβληματισμός σχετικά με τις ανασύρσεις "σκουπιδιών"
Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα στο εξαιρετικό θέμα που έχει ανοίξει η Μαρία (Physalia) εδώ, κάνοντας μάλιστα μια προσπάθεια καταγραφής ζωντανών οργανισμών σε σκουπίδια που ανασύρθηκαν στη διάρκεια καθαρισμού:
Να καθαρίζει κανείς ή να μην καθαρίζει;
===============
Θα σου γράψω τι πιστεύω ειδικά για τα δίχτυα κι αν κάπου κάνω λάθος ας με διορθώσει κανένας πιο ειδικός.
Τα δίχτυα είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση, δεν είναι απλά σκουπίδια: έχουν σχεδιαστεί για να συλλαμβάνουν θαλάσιους οργανισμούς,
οπότε θα το σκεφτόμουν ως εξής...
1. Αν το δίχτυ έχει μείνει πολύ καιρό στο βυθό και έχει διαλυθεί ή έχει μαζευτεί σαν κουβάρι ή είναι τελείως απλωμένο επίπεδο στο βυθό, τότε έχει χάσει την "συλληπτική" του ικανότητα, έχει ενσωματωθεί και λειτουργεί πιο πολύ θετικά παρά αρνητικά προς το θαλάσσιο περιβάλλον: Ας το αφήσουμε λοιπόν στην ησυχία του, κι ας μη μπούμε στον πειρασμό να το βγάλουμε, απλά για να παρουσιάσουμε ένα μεγάλο "τρόπαιο" καθαρισμούμ γιατί στην πραγματικότητα κάνουμε ζημιά στο περιβάλλον.
2. Αν το δίχτυ δεν έχει καταστραφεί κι έχει "όρθια" τμήματα που συνεχίζουν να ψαρεύουν τότε μπορώ να διακρίνω 2 περιπτώσεις:
α) Αν το δίχτυ έχει χαθεί πρόσφατα, έχει ελάχιστους εδραίους οργανισμούς πάνω του κι είναι σχετικά ελεύθερο (π.χ. σε αμμώδη βυθό) χωρίς να είναι μπλεγμένο άσχημα σε κάποιο ναυάγιο ή βράχια:
Αυτή νομίζω είναι η μοναδική περίπτωση που αξίζει τον κόπο να ζητήσουμε τη συνδρομή κάποιου επαγγελματία ψαρά (ή και γερανού αν μιλάμε για μεγαλύτερα δίχτυα) ώστε να το ανελκύσουμε. Αν το δίχτυ είναι σε καλή κατάσταση, θα μπορούσε μάλλιστα να επιδιορθωθεί και να ξαναχρησιμοποιηθεί.
β) Σε οποιαδήποτε άλλη περιπτωση "ζωντανού διχτυού" που συνεχίζει να ψαρεύει, το πιο συνετό κι εύκολο που μπορούμε να κάνουμε ως αυτοδύτες είναι να κόβουμε με κάποιο μαχαίρι ή ειδικό εργαλείο όσο περισσότερα τμήματα μπορούμε κάθε φορά που βουτάμε εκεί, καταστρέφοντάς το και μειώνοντας έτσι την αποτελεσματικότητά του.
