Q: Δεν παίζει να εξαρτάται από το
πού αποφασίζει κάποιος να βυθίσει ένα πλοίο (παλιοσίδερα για κάποιους
)?
Δηλαδή, αν κάποιος αποφασίσει να βυθίσει το παροπλισμένο πλοίο σ' ένα σχετικά υγιές υποθαλάσσιο περιβάλλον, τότε ο εν δυνάμει κίνδυνος μόλυνσης από τη σκουριά, (θα έπρεπε να) είναι ανασταλτικός παράγοντας.
Προφανώς το κάνει για οικονομικούς -κυρίως- λόγους, και σε μια αντιπαράθεση Χρήμα /Περιβάλλον, το περιβάλλον (θα έπρεπε να
) κερδίζει εύκολα.
Σ' ένα κατεστραμμένο, ή σχεδόν κατεστραμμένο περιβάλλον όμως (βλ. Χελλ-άς ή Χελλ-ας-χολ), ίσως τα οφέλη που μπορεί να δώσει ένας τεχνητός ύφαλος όπως είναι τα ναυάγια, να γέρνουν τη ζυγαριά διαφορετικά. Ίσως ο σίδηρος, το "κακό" υλικό – ελλείψη του καλού – να είναι το τίμημα για την ανάκαμψη ενός εξαθλιωμένου βιότοπου.
Κάνεις ένα μικρό κακό προκειμένου να κερδίσεις ένα μεγαλύτερο καλό. Ειδικά αν έχουν αποτύχει άλλες, πιο… οικολογικές προσπάθειες.
Ε?
Τώρα, σε ό,τι αφορά στα ναυάγια που έγιναν κατά λάθος ύφαλοι,
αν μπορούν να βγουν και
αν όντως επιβαρύνουν, ας βγουν. Έτσι κι αλλιώς πριν βγούν, θα πρέπει να εντοπιστούν (γι' αυτό Καρέλα μην παίρνεις και πολύ φόρα γιατί θα μας αφήσουν μόνο χόρτα αυτοί στο τέλος – τα ψάρια πρόλαβαν να τα εξαφανίσουν άλλοι)
