Αν και αντιλαμβάνομαι οτι το φόρουμ έχει περισσότερο ενδιαφέρον για το ναυάγιο ως τόπο κατάδυσης θα ήθελα να κάνω μια δυο ιστορικές αναφορές.
Διάβασα το εκτενές κείμενο του Δημήτρη Γκαλών στο περιοδικό Εφοπλιστής και πρώτα από όλα Δημήτρη θα ήθελα και εγώ να σε συγχαρώ για το αποτέλεσμα. Αν και στην Ελλάδα είχαμε πολλά αξιόλογα ναυτιλιακά έντυπα, αρκετά από τα οποία αφιερώνανε σελίδες σε ιστορικά θέματα, τα τελευταία χρόνια παρατηρώ να έχουν ως κύριο αντικείμενο θέματα επικαιρότητας. Κρίμα για αυτούς γιατί την επικαιρότητα τη βρίσκει κανείς στο ίντερνετ κάθε μέρα...
Σχετικά με το Γ' Μέρος τους αφιερώματος, θα μου επιτρέψεις Δημήτρη να κάνω μια - δυο διορθώσεις.
Στην πρώτη σελίδα αναφέρεις οτι η απορρόφηση των ακτοπλοϊκών εταιρίων στην ΑΕΕΘΕ έγινε το 1919. Στην πραγματικότητα μεγάλο μέρος των μετοχών της "Πανελληνίου Ατμοπλοΐας" αγοράστηκε το 1916, η "Κυκλαδική Ατμοπλοΐα" απορροφήθηκε το καλοκαίρι του 1916 όπως και η εταιρία Γουδή αλλά η εταιρία του Τζών Μακ Δούαλ δεν ακολούθησε παρά το καλοκαίρι του 1917.
Όπως γράφεις, ο θάνατος του Αντώνη Παληού οδήγησε στη σταδιακή εξασθένιση της εταιρίας του και στην τελική χρεωκοπία της. Ωστόσο η οικογένεια των ΜακΔούαλ δεν φαίνεται να σταμάτησε εκεί τη δράση της, και το 1923 ο υιός Τζων αγόρασε μαζί με άλλους ένα ατμόπλοιο 2.οοο τόνων το οποίο ονομαζόταν
Ταντάχ.
Στη συνέχεια στο κείμενο, γίνεται λόγος για την "Πανελλήνιο Ακτοπλοϊκή Ένωση" ως ένας "
φορέας που προέκυψε από την ένωση των ελληνικών ακτοπλοϊκών εταιριών". Στην πραγματικότητα η ένωση αυτή ήταν κάτι σαν τη σημερινή "Ένωση Επιβατηγού Ναυτιλίας" δηλαδή την πρώην "Ενωση Εφοπλιστών Ακτοπλοΐας". Ο ρόλος αυτού του οργάνου ήταν καθαρά θεσμικός και όχι επιχειρηματικός.
Ίσως έχει γίνει κάποια σύγχηση με τη "Διεύθυνση Θαλασσίων Μεταφορών" η οποία συστάθηκε το 1917 από την κυβέρνηση του Ελ.Βενιζέλου με σκοπό να αναλάβει τη διαχείριση του ακτοπλοϊκού στόλου. Ήταν η Διεύθυνση Θαλασσίων Μεταφορών που συστάθηκε για να εξυπηρετήσει τις πολεμικές ανάγκες και όχι η Πανελλήνιος Ακτοπλοϊκή Ένωσις. Το πείραμα αυτό απέτυχε και τα πλοία επανήλθαν στον έλεγχο των ιδιοκτητών τους το 1922, χωρίς αυτό το διάστημα να έχει αλλάξει το καθεστώς ιδιοκτησίας τους. Όπως και τα περισσότερα ακτοπλοϊκά έτσι και το
Αθηνά υπάχθηκε στη εν λόγο Διεύθυνση το διάστημα 1917-1922.
Αν υπάρχει ενδιαφέρον για περαιτέρω ιστορικά στοιχεία, θα χαρώ να συνεισφέρω στη συζήτηση.
Αλλά για το ναυάγιο μη με ρωτήσετε γιατί της Σύρνας δεν έχω δει ούτε τις ακτές της. Σε αυτό πιστεύω θα μας κατατοπίσει και ο κ.Γιάννης του οποίου την αφήγηση διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον.