[Marios]

Συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος.
Φοίβο και Tobiastor, δεν διαφωνώ στα όσα έχετε γράψει παραπάνω, εφόσον μιλάμε σε θεωρητικό επίπεδο. Θέλω να πιστεύω όμως ότι στην πράξη τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά:
Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κανείς, όσον αφορά τους καταδυτικούς πίνακες, είναι ότι απλά είμαι ένα μαθηματικό μοντέλο που κατόπιν πολλών ωρών κατάδυσης έχει γίνει αποδεκτό, χωρίς όμως να σου εξασφαλίζει πλήρη κάλυψη.(Απλά το ποσοστό αποτυχίας είναι πολύ μικρό και πλέον αποδεκτό). Ενδέχεται δηλαδή, ακόμη και αν κάποιος τηρήσει τα πάντα και με ευλάβεια, να χτυπηθεί από νόσο. Συν τοις άλλοις, όλοι οι οργανισμοί δεν είναι, αλλά ούτε και ανταποκρίνονται το ίδιο: Δύτης/τρια 20ετών, 60 κιλών, μη καπνίστρια αποκλείεται να συμπεριφέρεται το ίδιο με τον οργανισμό ενός 40χρονου, 110 κιλών που καπνίζει 2 πακέτα τσιγάρα την ημέρα. Εδώ τώρα γεννιέται το εξής: Ο καπνιστής έχει μεγαλύτερα και περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια προκειμένου να μεταφέρει επαρκές οξυγόνο στους ιστούς και προφανώς και κάθε άλλο αδρανές αέριο. Όμως με το πλεονάζον CO2, η ανταλλαγή αερίων δεσμεύεται σημαντικά, με αποτέλεσμα και το Ν2 να μην ελευθερώνεται επαρκώς (και μην ξεχνάμε ότι σε κάθε εισπνοή μας εξακολουθούμε να το εισάγουμε στον οργανισμό μας.).
Επίσης, τι γίνεται όταν ο ένας δύτης κρυώνει, ενώ ο άλλος αισθάνεται σχετικά άνετα? Κρύο νερό δεν θεωρούμε νερό με χ θερμοκρασία, αλλά αυτό που μας κάνει να κρυώνουμε. Σε αυτή την περίπτωση ο ένας από τους δύο δεν είναι πιο εκτεθειμένος?
Επίσης, σε πιο προχωρημένη θεωρία μαθαίνουμε ότι μας ενδιαφέρει μια κατάδυση να ελέγχεται από έναν γρήγορο ιστό παρά από έναν πιο αργό. Τι γίνεται λοιπόν όταν ο ένας δύτης έχει ξεκινήσει να φορτώνει ( για τους χ-ψ λόγους) πιο αργούς ιστούς?
Το συμπέρασμα μου λοιπόν είναι (και ελπίζω να μην λέω αρλούμπες), ότι δύο διαφορετικοί άνθρωποι όπου και για τον οποιονδήποτε λόγο αναπνέουν διαφορετικά, διαφορετική πρέπει να είναι και η φόρτωση/εκφόρτωσή τους. Το τι λέει ένα dc, είναι αδιάφορο, @Luigi gr, κανένα dc δεν θα σε σώσει, παρά μόνο η εκπαίδευση και εμπειρία σου. Όπως έγραψα και εχθές, οι αποκλίσεις των dc μεταξύ τους είναι τραγικές: και άντε και να έχεις πάνω από ένα, καταλήγεις και αναδύεσαι με το πιο συντηρητικό, αλλιώς? Όσο για το παράδειγμα του Skipper σχετικά με το καταδυτικό software, προφανώς και υπάρχει ένα ¨μαξιλαράκι¨(ακόμα και αν τα 90 μέτρα είναι ακραίο παράδειγμα), προκειμένου στο τέλος να βγούνε όλοι ζωντανοί. Το αυτό και ίσως περισσότερο, θεωρώ ότι ισχύει και για τους πίνακες. Τέλος θα ήθελα να επαναφέρω σχετικά με τον νόμο του Henry, ότι η επιφάνεια του αερίου (σε σταθερό όγκο) επηρεάζει την διαλυτότητα. Τελικά το υγρό θα κορεστεί, αλλά σε διαφορετικό χρόνο.
Ελπίζω να μην είμαι εκτός θέματος και ακόμη περισσότερο να μην προσέβαλα κανέναν. Θα χαρώ να συνεχίσουμε την κουβέντα μας, αλλά δυστυχώς από Τρίτη πλέον! Καλό Σκ σε όλους.