[Explorer]

Αγαπητοί φίλοι χαίρομαι που η πρόσκληση μου για συμμετοχή και από τα υπόλοιπα μέλη του Τηθύς έτυχε θετικής ανταπόκρισης.

Αγαπητέ Δημήτρη μήπως κάτι δεν πάει καλά με τα περί διάλυσης του P.L.M.24; Πως μπορεί να σου είπαν οι φίλοι σου οι ψαράδες ότι το πλοίο διαλύθηκε αλλά να μη ξέρανε που είχε προσαράξει;
Σχετικά με το P.L.M.24, στο γερμανικό έγγραφο που επισύναψες δεν βρήκα τις συντεταγμένες που ανέφερες ότι υπάρχουν.

Σε σχέση με τα περί κανιβαλισμού του ΤΑ-18 με κάλυψαν τα όσα ανέφερε ο φίλος Πολικός. Αγαπητέ, νομίζω ότι έχουμε ξανα«συναντηθεί» σε άλλο μετερίζι.
Σε σχέση με το πώς το ΤΑ-18 βυθίστηκε και για τα περί ανταρτών, όσα έγραψα δεν προέρχονται από κάποια απλή «βιβλιακή αναφορά» αλλά από διεθνώς αποδεκτή βιβλιογραφία.

Ένα άλλο σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθούμε είναι η αναφορά στη σελίδα 4 όπου γράφεις «Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της περιοχής του Νοτίου Πηλίου, το οποίο σηματοδοτεί και οριοθετεί επακριβώς τις ναυτιλιακές δραστηριότητες του παρελθόντος, είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχουν βυθίσεις από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ή αν υπάρχουν κάποιες είναι μηδαμινές και περιορίζονται μόνο σε μερικά ξύλινα πετρελαιοκίνητα μικρού τονάζ.»

Ίσως δεν έχεις λάβει υπόψη σου μια σειρά από ενδιαφέροντα άρθρα του Αντιναύαρχου Στυλιανού Εμμ. Λυκούδη, τα οποία δημοσιεύθηκαν σε τεύχη του περιοδικού «Ναυτικής Ελλάς» και της εγκυκλοπαίδειας του Ήλιου. Ο ακαδημαϊκός και λαμπρός αξιωματικός του ΠΝ αναφέρει μάλιστα ότι είχε ανακοινώσει τα όσα περιγράφει σε αυτά τα άρθρα του και κατά την πρώτη του ανακοίνωση στην Ακαδημία Αθηνών το 1928 οπότε και εξελέγη πρόσεδρο μέλος της. Μεταφέρω λοιπόν μέρος από το κείμενο ενός άρθρου με τίτλο «Ο Φάρος του Ξέρξου» το οποίο πραγματεύεται τη σήμανση της υφάλου Λευτέρης:
«Παρά το φάρο όμως αυτόν διέτρεξε στα 1915 σοβαρότατο κίνδυνο μια ολόκληρη νηοπομπή που μετέφερε στρατό στη Θεσσαλονίκη λόγω βλάβης του φάρου του Ποντικονησίου που συνέπεσε να γίνη την ίδια ώρα που τα πλοία της περνούσαν από το επικίνδυνο εκείνο πέρασμα. Αργότερα προσήραξε ένα γαλλικό πολεμικό και κατόπιν ένα συμμαχικό φορτηγό που για πολλά χρόνια ήταν καρφωμένο στα πριονιστά δόντια της ύπουλης υφάλου.
Έπειτα από αυτά, λίγο μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο η υπηρεσία των φάρων … κατόρθωσε … να ανεγείρη αυτόματο φάρο στην ύφαλο».
Επομένως μαθαίνουμε ότι στην περιοχή συνέβησαν βυθίσεις και κατά τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο και μάλιστα ενός αρκετά μεγάλου και σιδηρούν φορτηγού σκάφους.
Ατράνταχα πιεστήρια των όσων γράφει ο Στυλιανός Λυκούδης αποτελούν οι δυο φωτογραφίες που έχουν δημοσιευτεί στο πλαίσιο αυτών των άρθρων και οι οποίες απεικονίζουν το προσαραγμένο σκάφος πριν και μετά την ανέργεση του φάρου επί της υφάλου Λευτέρης.

Αξίζει τέλος να αναφέρουμε ότι ο ύφαλος Λευτέρης (κατά την αρχαιότητα αποκαλούμενος Μύρμηξ) αποτελεί το σημείο όπου προσάραξαν τρείς από τις τριήρεις του Ξέρξη, κάτι που αναφέρει και ο Ηρόδοτος : «.. των δέκα νέων των βαρβάρων τρείς επήλασαν επί το έρμα το μεταξύ εόν Σκιάθου και Μαγνησίας, καλεόμενον δε Μήρμυκα». Πιθανότατα αυτή είναι η πρώτη γραπτή αναφορά περί ναυαγίων στην ευρήτερη περιοχή του Πηλίου!

Θα επανέλθω σύντομα με τα ναυάγια για τα οποία σας έχω προιδεάσει. Υπομονή!