[Dimitris Galon]

Explorer,

αυτά

Αρχικό μήνυμα απο Explorer

Έλεος πλέον! [...] Ήμαρτον… [...] Αυτό και αν είναι θράσος! [...] γιατί καταντάει φαρσοκωμωδία [...] Επειδή μια εικόνα είναι 1000 λέξεις, να και το «όλα συνάδουν μεταξύ τους» (sic) [...] Γιατί αυτοί που δεν γνωρίζουν παραπληροφορούνται και αυτοί που γνωρίζουν κινδυνεύουν να ξεχάσουν και όσα ξέρουν... [...] Ο μπαγλαμάς είναι όργανο, το τρομπόνι είναι όργανο. Και τα δυο μπορούν να παίξουν μουσική. Άρα τον μπαγλαμά τον λέμε και τρομπόνι…

δεν έχουν δουλειά εδώ και πρέπει να σου επιστραφούν.

Το τι θα τα κάνεις δεν ξέρω, αλλά εδώ σίγουρα δεν έχουν θέση.

Ορισμένα από αυτά μου είναι γνωστά και από αλλού - όχι μόνο όσον αφορά την φραστική επιλογή αλλά και την γλωσσολογική συνοχή, σαν υπογραφή ένα πράγμα - και δεν θέλω να ασχοληθώ περαιτέρω μαζί τους.

Θα σε παρακαλούσα πολύ όπως φροντίσεις να παραμείνεις ευγενής και κόσμιος, χωρίς να συμπεριφέρεσαι με αγένεια στους συμμετέχοντες εκ των οποίων ένας είμαι και εγώ. Με ενοχλεί να συμμετέχω σε μια συζήτηση του φόρουμ και να μην τηρούνται κάποιες βασικές αρχές. Πιστεύω, επιπλέον, ότι όλοι όσοι συμμετέχουμε εδώ το κάνουμε γιατί έχουμε σαν κοινό παρονομαστή την αγάπη μας για την θάλασσα και την κατάδυση. Δεν χρειάζεται η αγάπη μας αυτή να μας αναγκάζει να ανεχτούμε καταστάσεις αγένειας και φραστικής καταστολής.

Δεν θα το συνεχίσω και θα το τελειώσω εδώ, ελπίζοντας ότι θα σεβαστείς στο μέλλον την συγκεκριμένη παράκληση. Λίγο περισσότερο σεβασμό λοιπόν στους συμμετέχοντες, καθώς κανείς δεν γεννήθηκε „φωτεινός παντογνώστης“ και όλοι ότι γνωρίζουμε το μάθαμε στην πορεία, μέσα από λάθη και επαναλήψεις και με έναν κοινό παρονομαστή, το ενδιαφέρον.


TLC 15

Όπως πιθανώς διαπίστωσες, ήδη από το πρώτο μου μήνυμα σε αυτό το θέμα, δεν αναφέρθηκα καθόλου στο TLC 15, καθώς με την παράθεση της πράγματι εξαιρετικής εργασίας, για την υποστήριξη της MA θέσης του, με τον τίτλο „Investigation of a Sunken World War II Vessel in Western Crete“, ο Michael James Bendon τεκμηριώνει επαρκώς το γεγονός ότι η καταχώρηση της βύθισης του TLC 15, στον ευρύτερο χώρο του Σαρωνικού, είναι λανθασμένη. Προκύπτει έτσι, σαν απόρροια, ότι ο κατάλογος του Royal Navy, με τον τίτλο „British Vessels Lost at Sea 1935-45“ (HMSO 1947), εμπεριέχει λάθη σχετικά με τις γενικότερες απώλειες του RN. Αν και γνώριζα για το ναυάγιο του TLC 6, στα Φαλάφαρνα της Κρήτης, δεν γνώριζα την ύπαρξη του κειμένου του M.J. Bendon και σε ευχαριστώ για την παρουσίαση του.

Στο ενδιάμεσο δανείστηκα, από την δημόσια βιβλιοθήκη, το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο „Greek Tragedy ´41“ των Heckstall-Smith και Baillie-Grohmann, το οποίο επιβεβαιώνει τα γεγονότα, προμηθεύτηκα από φίλους κάποια τμήματα του Folio ADM 199/806, και παρήγγειλα σε ψηφιακή μορφή τμήματα του ADM 267/129, „Losses of "A" Lighters - Greece“ (National Archives, Kew). Επιπλέον ερεύνησα περαιτέρω στα γερμανικά αρχεία , επικοινώνησα με τον συγγραφέα του βιβλίου „Kampf um die Ägäis“ (ελλ. „Πόλεμος στο Αιγαίο“), Dr. Peter Schenk, διευκρίνισα και διευθέτησα ορισμένες ανακρίβειες των αρχείων και νομίζω ότι μάλλον είμαι σε θέση να αναφερθώ τώρα λίγο πιο διεξοδικά στο θέμα του „TLC της Αναβύσσου“.


Μεταφραστικό

Διαπίστωσα ότι το μεταφρασμένο κομμάτι από το βιβλίο του Peter Schenk που παρέθεσες, το οποίο απ΄ ότι κατάλαβα προέρχεται από την έκδοση του βιβλίου στα ελληνικά με τον τίτλο „Πόλεμος στο Αιγαίο“ (έχω μόνο την γερμανική έκδοση), μεταφράστηκε από κάποιον ο οποίος μάλλον δεν γνωρίζει επαρκώς την γερμανική στρατιωτική ορολογία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση στο κείμενο, όπου ο πυροβολητής της ομοχειρίας του αντιαεροπορικού, μεταφράζεται σαν „μέλος στοιχείου αντιαεροπορικού πυροβόλου“, σαν να πρόκειται για κάποιο τεχνικό εξάρτημα του όπλου, όπως κάνη, σκανδάλη, ελατήριο κ.λπ.. Επιπλέον δεν αποδίδονται σωστά κάποιοι ακόμα όροι, αλλά και οι αντωνυμίες του κειμένου. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό ότι από την μετάφραση μπορεί να προκύψουν λανθασμένα συμπεράσματα για τον αναγνώστη.

Παραθέτω εδώ το περί ου ο λόγος απόσπασμα, μεταφρασμένο από εμένα, με σκοπό να διευθετηθούν κάποια ίσως όχι και τόσο κατανοητά σημεία του κειμένου.

„Ο Χορστ Μπούχολτς ήρθε στις 16 Σεπτεμβρίου 1943 στον Πειραιά, αναλαμβάνοντας χειριστής αντιαεροπορικού πυροβόλου σε ένα παράξενο πλοίο το οποίο έφερε το ανεπίσημο όνομα LOKFÄHRE [σ.τ.μ. προφέρεται „Λόκφερε“]. Επρόκειτο για ένα από τα δυο βρετανικά πλοιάρια απόβασης τεθωρακισμένων, τύπου LCT, εκ των οποίων το ένα ανελκύσθηκε το 1941 στα Μέγαρα (TLC 1) και το άλλο στη Σούδα (TLC 16). Εξοπλισμένο το πλοίο αυτό, με δυο καινούργιες γερμανικές μηχανές ντίζελ, πιθανώς ανέλαβε την μεταφορά ατμομηχανών τραίνου – από εκεί προήλθε και το όνομα του* - ανάμεσα στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, για όλο το διάστημα κατά το οποίο η γέφυρα του Μπράλου δεν είχε επισκευαστεί** . Το διάστημα εκείνο συμμετείχε στην εκκένωση των Κυκλάδων***. Ένα πρώτο ταξίδι στη Σύρο, για την μεταφορά έμφορτων φορτηγών αυτοκινήτων, πραγματοποιήθηκε ήρεμα. Στο δεύτερο ταξίδι όμως δέχτηκε, την 28η Σεπτεμβρίου 1944, στη Σύρο, επίθεση από Beaufighter και την επόμενη ημέρα εβλήθη από βρετανικά πλοία, ένα καταδρομικό και ένα αντιτορπιλικό, με αποτέλεσμα να προκληθούν ζημιές. Ο Μπούχολτς επέστρεψε στον Πειραιά την επόμενη ημέρα, επιβαίνοντας σε ένα πλοιάριο απόβασης ανιχνευτών**** γλυτώνοντας με τον τρόπο αυτό την τύχη του LOKFÄHRE, το οποίο βυθίστηκε την 10η Οκτωβρίου 1944 έξω από το ακρωτήριο Σούνιο.“

*) “ Lok“ εκ του Lokomotive = Ατμομηχανή συρμού ( τραίνου) και Fähre = πλοίο μεταφοράς.

**) Εννοεί προφανώς την „Γέφυρα της Παπαδιάς“ στο Μπράλο, του νομού Φθιώτιδας, η οποία καταστράφηκε από τους Άγγλους κατά την υποχώρηση τους τον Απρίλιο του 1941.

***) Πρόκειται για την Επιχείρηση „Λέανδρος“ (βλ. Unternehmen „LEANDER“), Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1944, η οποία σκοπό είχε την τακτική εκκένωση των νησιών του Αιγαίου από τον γερμανικό στρατό, και στην συνέχεια την σταδιακή εκκένωση του ελλαδικού χώρου. Ήταν η αρχή της υποχώρησης του γερμανικού στρατού από τα Βαλκάνια.

****) Πρόκειται για ένα από τον γερμανικό στρατό αποκαλούμενο Pila-Boot (Pionierlandungsboot).


Σύνοψη - TLC 1, TLC 16, TLC 19

Από τις αναφορές του κειμένου διαπιστώνεται ότι:

1. Ο Χορστ Μπούχολτς δεν ήρθε με το LOKFÄHRE στον Πειραιά, ίσως από την Κρήτη, την 16η Σεπτεμβρίου 1943, αλλά το πλοίο βρισκόταν ήδη εκεί και ο Μπούχολτς τοποθετήθηκε απλώς σαν χειριστής του όπλου (πυροβολητής δηλαδή) στην ομοχειρία του αντιαεροπορικού πυροβόλου, στον συγκεκριμένο τόπο, την συγκεκριμένη ημερομηνία.

2. Το συγκεκριμένο πλοίο, το LOKFÄHRE, ήταν σύμφωνα με τον συγγραφέα, πιθανώς ένα από τα δυο βρετανικά TLC (το 1 ή το 16) τα οποία ανελκύθηκαν από τον γερμανικό στρατό κατοχής. Δεν είναι γνωστό όμως αν ήταν το 1 ή το 16.

3. Το LOKFÄHRE βυθίστηκε, σύμφωνα με το βιβλίο του Schenk, την 10.10.1944, έξω από το ακρωτήριο Σούνιο.

4. Όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενα μηνύματα, η φωτογραφία του βιβλίου (γερμανική έκδοση σελ. 111) δείχνει, σύμφωνα με το Bundesarchiv-Militärarchiv, το βρετανικό TLC 1 και όχι το TLC 16. Αυτό όμως είναι υπόθεση, καθώς δεν υπάρχει τεκμηρίωση αν το TLC που ανελκύσθηκε στα Μέγαρα ήταν το TLC 1 ή το TLC 19. Σύμφωνα με το βιβλίο των Heckstall-Smith και Baillie-Grohmann, καθώς και το Folio ADM 199/806, πληροφορούμαστε ότι στις 26 Απριλίου 1941, μια ημέρα πριν την είσοδο της 5ης Μεραρχίας Τεθωρακισμένων του γερμανικού στρατού στην Αθήνα, το TLC 19 βυθίστηκε από τον υποχωρούντα αγγλικό στρατό, επίσης κοντά στα Μέγαρα, αφότου μπερδεύτηκε ένα σκοινί στην προπέλα του με αποτέλεσμα να καταστραφεί η αριστερή του μηχανή.

5. Όπως προανέφερα στο μήνυμα #6 οι αναφορές των γερμανικών ημερολογίων που σχετίζονται με το LOKFÄHRE, σταματάνε με την αναφορά ότι το πλοίο χτυπήθηκε από συμμαχικά πυρά στην Σύρο την 28.9.1944. Η μια αναφορά μάλιστα αναφέρει και βύθιση του πλοίου την οποία εγώ εξέλαβα ως και το τέλος του. Στις ίδιες πρωτογενείς αρχειακές καταχωρήσεις στηρίχθηκε πρωτίστως και ο Peter Schenk για την συγγραφή του βιβλίου του.

Έτσι από τα προαναφερθέντα δημιουργούνται μια σειρά από ερωτήματα όπως:

1. Ποιος είναι ο Χορστ Μπούχολτς;

2. Τι απέγινε το δεύτερο ανελκυσμένο TLC (το 1 ή το 16);

3. Πως επιβεβαιώνεται ότι το TLC που ανελκύθηκε στα Μέγαρα ήταν το TLC 1 και όχι το TLC 19;

4. Ποια είναι η πρωτογενής πηγή που στηρίχθηκε ο Schenk για την αναφορά της βύθισης του LOKFÄHRE την “10η Οκτωβρίου 1944 έξω από το ακρωτήριο Σούνιο“;


Πληροφορίες

Θέλοντας να δώσω απάντηση στα προηγούμενα ερωτήματα, επικοινώνησα με τον Dr. Schenk ο οποίος μου έδωσε τις εξής απαντήσεις τις οποίες και παραθέτω μεταφρασμένες αποσπασματικά:

„Τις πληροφορίες για την βύθιση του LOKFÄHRE τις λάβαμε από τον Horst Buholz (ελλ. Χορστ Μπούχολτς), ένα μέλος της Ναυτικής Μονάδας Αντιαεροπορικών Καταστρώματος (βλ. Marinebordflakabteilung), όταν ο ίδιος μας παραχώρησε το έτος 1982 το προσωπικό του ημερολόγιο για να το φωτοτυπήσουμε*. Ο Buholz αποβιβάστηκε στη Σύρο από το LOKFÄHRE, μετά την επίθεση και την πρόκληση ζημιών, την 28.9.1944. Το πλοίο επιδιορθώθηκε στην συνέχεια, ταξίδεψε, και βυθίστηκε στις 03:04 το πρωί, της 10.10.1944, κοντά στο Σούνιο**. Το πλοίο συνοδευόταν, όταν βυθίστηκε, από το GA 01***.“

*) Το πρώτο πρόσωπο πληθυντικού αναφέρεται στην ομάδα εργασίας „Arbeitskreis Gröner“.

**) Πρόκειται για μαρτυρίες από το προσωπικό ημερολόγιο του Horst Buholz.

***) To GA 01 υπήρξε ένα πλοίο του Παράκτιου Προστατευτικού Στολίσκου Αττικής (Küstenschutzflottille Attika). Πριν την 1.11.1942, όταν ο στολίσκος ονομαζόταν ακόμα 12. Küstenschutzflottille, το πλοίο έφερε το κωδικό όνομα 11 V 4. Πρόκειται πιθανώς για το από την Kriegsmarine επιταγμένο ρυμουλκό ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ, Ν.Π. 1467 (βλ. Ντούνης, τόμος Α΄, σελ. 106) το οποίο βυθίστηκε από τον αποχωρούντα γερμανικό στρατό την 12.10.1944. Η βύθιση του επιβεβαιώνεται και από τις γερμανικές πηγές.

Σχετικά με την ερώτηση αν το ανελκυσμένο στα Μέγαρα TLC ήταν το TLC 1, έλαβα την απάντηση: „πιθανώς“.

Μέσα στα πλαίσια της γενικότερης προβληματικής, για την ταυτότητα του LOKFÄHRE, ο κύριος Schenk ανέφερε επιπλέον, ότι ένας γνωστός του βρήκε, σε αποκωδικοποιημένα βρετανικά τηλεγραφήματα, την πληροφορία ότι πιθανώς υπήρξαν δυο όμοια γερμανικά πλοία τα οποία μετέφεραν ατμομηχανές συρμών από τον Πειραιά στην Στυλίδα. Σαν απόρροια της πληροφορίας αυτής προέκυψε η εκτίμηση ότι πιθανώς να υπήρξαν την περίοδο αυτή δυο πλοία που έφεραν το όνομα LOKFÄHRE, το LOKFÄHRE Ι και ΙΙ, και να ήταν τα TLC 1 και TLC 16.

Ορμώμενος από την τελευταία αυτή πληροφορία ερεύνησα στον φάκελο „Επιχείρηση Λέανδρος“ (Handakte „Leander“, PG-46148, Sept.-Okt. 1944, NARA), ο οποίος συμπεριλαμβάνει τηλεγραφήματα του Ναυαρχείο Αιγαίου και των πλοίων που επιχειρούσαν στις Κυκλάδες. Πράγματι βρήκα ένα τηλεγράφημα στο οποίο, μαζί με άλλες πληροφορίες, αναφέρεται ότι τον Σεπτέμβρη του 1944 μεταφέρθηκαν „από την Σύρα στον Πειραιά, από την ναρκοθέτιδα DRACHE 82 στρατιώτες, [και] από ένα LOKFÄHRE πέντε στρατιώτες και τέσσερα φορτηγά, ….“.



Πιθανώς η αναφορά „ένα LOKFÄHRE“ να φανερώνει ότι μπορεί να υπήρξε και ένα δεύτερο πλοίο με το ίδιο όνομα και ίσως με τον αριθμό 2.

Αυτές είναι οι πληροφορίες που έλαβα από τον ευγενέστατο κύριο Schenk και τον ευχαριστώ πάρα πολύ για την ανταπόκριση του.

Με τα προαναφερόμενα στοιχεία είναι, κατά την γνώμη μου, προς το παρών αδύνατο να εκφέρει κανείς τεκμηριωμένη γνώμη για το αν το TLC της Αναβύσσου είναι το TLC 1, το TLC 16 ή το TLC 19.

Για τον λόγο αυτό αμφισβητώ την „σιγουριά“ της δήλωσης

Αρχικό μήνυμα απο Explorer

Στην πραγματικότητα το ναυάγιο είναι του αποβατικού Α-16.

την οποία θεωρώ λάθος, καθώς μέχρι στιγμής δεν έχουν παρουσιαστεί τα απαραίτητα τεκμήρια που να επιβεβαιώνουν την "πραγματικότητα" της.

Μια αναφορά σε μια διαδικτυακή διεύθυνση, η οποία αναφέρει το LOKFÄHRE σαν το TLC 16, δεν είναι δυνατόν να ληφθεί ως τεκμηριωμένη απόδειξη, καθώς θα μπορούσε να παρατεθεί ο ιντερνετικός αντίλογος ο οποίος φέρει το LOKFÄHRE σαν το TLC 1 ή το TLC 16.


Επίλογος

Αυτά είναι όλα όσα είχα να αναφέρω, προς το παρών, σχετικά με το βρετανικό „TLC της Αναβύσσου“, το οποίο εντοπίστηκε, καταδύθηκε και βιντεοσκοπήθηκε από την ομάδα του Αντώνη Γράφα το καλοκαίρι του 2013.

Όπως δήλωσε ο Dr. Peter Schenk, τα περισσότερα στοιχεία, για το συγκεκριμένο θέμα, αποτελούν υποθέσεις. Μια κύρια ερώτηση που παραμένει χωρίς μέχρι στιγμής να έχει απαντηθεί είναι: „Γιατί δεν ανήκε το LOKFÄHRE, με συγκεκριμένη καταχώρηση και κωδικό αριθμό, σε μια από τις φλοττίλες της Kriegsmarine στο Αιγαίο;“

Καθώς οι σε λογικές βάσεις, στοιχεία και τεκμήρια, αναπτυγμένες υποθέσεις, οδηγούν στην ανάδειξη ενός ιδιαίτερα ιστορικά σημαντικού ναυαγίου, είναι επακόλουθο ότι η έρευνα θα πρέπει να συνεχιστεί με σκοπό την όσο το δυνατόν πλήρη τεκμηρίωση και ανάδειξη του συγκεκριμένου πλοίου επικεντρώνοντας στα εξής:

Έρευνα πεδίου

1. Ακριβής μέτρηση του πλοίου.
2. Εντοπισμός προέλευσης (υποβρυχίως) του εξοπλισμού, μέσω γλωσσικών στοιχείων (επιγραφές), κωδικών και αριθμών κατασκευής των πυρομαχικών.
3. Εξακρίβωση των χαρακτηριστικών και της προέλευσης των μεταφερόμενων οχημάτων.
4. Εξακρίβωση και σύγκριση των ναυπηγικών στοιχείων του πλοίου, τα οποία θα μπορούσαν να αποκαλύψουν επακριβώς την ταυτότητα του.
5. Φωτογράφιση και επιλεγμένη βιντεοσκόπηση του ναυαγίου.

Έρευνα αρχείου

1. Αναζήτηση επιπλέον στοιχείων από τα National Archives, Kew.
2. Περαιτέρω έρευνα στο γερμανικό αρχείο Prisenhof Berlin και Südost.
3. Εντοπισμός όλων των κινήσεων που σχετίζονται με το λήμμα „LOKFÄHRE“ στα KTB Admiral Ägäis, Seeko Attika, 12. Küstenschutzflottille (Attika), Seetransportchef Süd, 21. UJ-Flottille.
4. Εντοπισμός επιπλέον βιβλιογραφίας.
5. Μελέτη και σύγκριση των πληροφοριών.

Ελπίζω τέλος, όλη αυτή η ερευνητική προσπάθεια να έχει σαν εφαρμοστέο αντιστάθμισμα το πραγματικό ενδιαφέρον της ιστορίας του „TLC της Αναβύσσου“ και όχι τα „Θέματα Μεζούρας“.

Ευχαριστώ
DG