[eye love scuba]

Νομίζω ότι ακόμα υπάρχει διαφορετική χρήση στους όρους IWR & omitted deco. Η DAN πάντως εννοεί με την απάντησή της την επαναπίεση σε συμτωματικό δύτη. Όμως δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία η ορολογία, άλλωστε μπορεί ο καθένας να ανατρέξει και να βγάλει άκρη. Σημασία έχει η ουσία. Και η ουσία είναι αν ο δύτης είναι ασυμτωματικός ή όχι (=νόσος).
Αν ο δύτης είναι ασυμτωματικός, έχει κάνει παραβίαση και ισχύουν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που ανέφερε ο Χ.Ε., τότε αναφέρεται ότι μπορεί να επιχειρηθεί η διαδικασία επαναπίεσης για την παράλειψη αποσυμπίεσης, είτε αυτή που αναφέρεται είτε κάποια άλλη παρόμοια. Εκεί χρησιμοποιείται αέρας.
Αν ο δύτης είναι συμπτωματικός όμως , τότε απαιτείται θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο. Με αέρα το ρίσκο είναι μεγάλο. Η ΙWR πλεονεκτεί μόνο σε ένα σημείο σε σχέση με το θάλαμο, στο ότι μπορεί να γίνει πριν εγκατασταθεί ο φαύλος κύκλος της νόσου. Κατά τα άλλα έχει τρομακτικά μειονεκτήματα. Αυτά είναι γνωστά.
Πρέπει να τονιστεί η σημασία του Οξυγόνου. Ναι, θέλουμε υπερβαρικό περιβάλλον, όπως είπε και ο ΥΑΝ, για να μειωθεί το μέγεθος της φυσσαλίδας. Θέλουμε όμως και οξυγόνο σε υψηλη μερική πίεση, γιατί:
- με 100% Ο2 δεν υπάρχει επιπλέον φόρτωση με άζωτο, ενώ διευκολύνεται η απαζώτωση των ιστών και η μείωση του μεγέθους των φυσσαλίδων.
- το Ο2 έχει αποιδηματικές ιδιότητες
- σε ΡΡΟ2 > 2ατμ το διαλυμενο Ο2 στο αίμαι είναι αρκετό να οξυγονώσει τους ιστούς ανεξάρτητα από την αιμοσφαιρίνη. αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, γιατί στην περιοχή της βλάβης υπάρχει ισχαιμία και διαταραχή της μικροκυκλοφορίας.

στην Australian method αναπνέει κανείς 100% Ο2 στα 9μ, ΡΡΟ2 1,9ατμ., πολύ κοντά στις 2 ατμ
στον πίνακα ΤΤ6 του USN για τη θεραπεία της νόσου, ο δύτης αρχικά αναπνέει Ο2 στα 18μ (ΡΡΟ2=2,8 ατμ.), ακριβώς για τον παραπάνω λόγο.
με αέρα αυτό δεν είναι εφικτό. Ούτε με 100% Ο2 στην επιφάνεια.