Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1  
Παλιά 11-06-15, 12:39
Το avatar του χρήστη Dimitris Galon
Dimitris Galon Dimitris Galon is offline
Μέλος του Συλλόγου ΤΗΘΥΣ
 
Εγγραφή: 05-06-2007
Μηνύματα: 745
Περί κλεφτοκοτάδων και μπουγαδοκλεφτών

Δυο λόγια για αρχή και για τέλος.

Το κείμενο που παραθέτω εδώ δεν αποτελεί αντικείμενο αντιπαράθεσης και συζήτησης, καθώς ως κύριο σκοπό έχει να γνωστοποιήσει στο κοινό που ασχολείται με την κατάδυση και την ιστορία την θέση και άποψή μου για τον τόμο, με τον τίτλο «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη. Θα πρέπει να αναφερθεί, συμπληρωματικά, ότι το παρόν κείμενο στάλθηκε την 31.05.2015 ως επιστολή (E-mail) στον πρόεδρο του προαναφερόμενου ιδρύματος, κύριο Παναγιώτη Λασκαρίδη, με σκοπό επίσης την κατατόπισή του.

Εκτός της κατατόπισης ένας επιπλέον στόχος του κειμένου αυτού, είναι να κατονομασθεί η αδικία που έγινε, τόσο εις βάρος μου όσο και των συνεργατών μου, οι οποίοι ξόδεψαν χρήματα, χρόνο, πάθος και ενέργεια για να αναδείξουν τεκμηριωμένα κάποια από τα ιστορικά ναυάγια της ελληνικής επικράτειας.

Ανακοινώνω επιπροσθέτως, ότι αφενός δεν πρόκειται να λάβω μέρος σε καμία συζήτηση και σε καμία αντιπαράθεση, αφετέρου δεν πρόκειται να απαντήσω σε σχόλια που υποτίθεται ότι σχετίζονται «αντικειμενικά» με το θέμα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχω καμία διάθεση να συζητώ ούτε για κλεφτοκοτάδες*, αλλά ούτε και για μπουγαδοκλέφτες. Θεωρώ ότι το να συζητά και να επιχειρηματολογεί κανείς για την υποτιθέμενη «ξαναανακάλυψη του τρόχου», είναι κάτι περιττό και άνευ ουσίας.

Η θέση μου είναι ότι πέρα από την φορουμική διάλεκτο υπάρχει και η νομική διάλεκτος - η οποία μάλιστα διαθέτει και την ιδιότητα της πολυγλωσσίας και ενίοτε της αμεσότητας - την οποία και προτιμώ, αν και δεν έχω οικονομικές βλέψεις παρά μόνο την αποκατάσταση της διαταραγμένης ηθικής ισορροπίας, η οποία μπορεί τελικά να πραγματοποιηθεί και με μια ανακοίνωση, όπως αυτή εδώ.

Πιστεύω, τέλος, ότι ο αναγνώστης είναι σε θέση να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματά του και να εντοπίσει το βάρος του ηθικού και νομικού προβλήματος, χωρίς την όποια χρήση λεονταρισμών, κορωνών και βαρύγδουπων «μαγκιών» από γιαλαντζί μάγκες, περί «Μπουρντιγκαλισμού» και λοιπών παραφερνάλιων.

Πουτ δε κοτ ντάουν σλόουλι, λέω!
DG

*) Βλ. Κλεφτοκοτάς

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Επιστολή με αφορμή την έκδοση του τόμου «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους» από το «Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη».

Υπ' όψιν κυρίου Παναγιώτη Λασκαρίδη, προέδρου του «Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη».

Πραξιτέλους 169 & Μπουμπουλίνας, 185 35 Πειραιάς
2ας Μεραρχίας 36 & Ακτής Μουτσοπούλου, 185 35 Πειραιάς
info@laskaridou.gr


Αμβούργο 30.05.2015

Αγαπητέ κύριε Λασκαρίδη,

πριν λίγες ημέρες έλαβα ως δώρο, από έναν φίλο, την πρόσφατη δίγλωσση έκδοση του «Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη» με τον τίτλο «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους». Θα ήθελα κατ’ αρχάς να σας συγχαρώ για την αξιέπαινη πρωτοβουλία σας, να αναδείξετε τα ιστορικά ναυάγια των ελληνικών θαλασσών μέσα από έναν - εκδοτικά και αισθητικά, αλλά όχι ιστορικά και φωτογραφικά - άψογα επιμελημένο τόμο.

Διαβάζοντας τα κείμενα των επιμέρους ναυαγίων διαπίστωσα, δυστυχώς, ότι σε τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις τα κείμενα απορρέουν από αρχειακές έρευνες, έρευνες πεδίου, και άρθρα, των οποίων ούτε ο συντάκτης, αλλά ούτε και η πηγή αναφέρονται πουθενά στον προαναφερόμενο τόμο που εκδόθηκε από το ίδρυμά σας. Πρόκειται για τα ναυάγια BURDIGALA (σελ. 64), U-133 (σελ. 238) και ΑΘΗΝΑ (σελ. 346).

Καθώς τυγχάνει να είμαι ο οργανωτής και ο κυρίως συμμετέχον ένας από τους οργανωτές και τους κυρίως συμμετέχοντες στην τεκμηριωμένη έρευνα των ναυαγίων αυτών, καθώς και ο συντάκτης των πρωτογενών άρθρων στα οποία παρουσιάζεται τεκμηριωμένα η ιστορία τους, θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι τόσο τα αποτελέσματα των ερευνών, όσο και η γραπτή παρουσίασή τους - είτε μέσω διαδικτύου, είτε σε μορφή έντυπων άρθρων στον ημερήσιο και μηνιαίο τύπο - προστατεύονται, όπως και στην περίπτωση όλων σχεδόν των δημοσιοποιημένων ερευνών, με Copyright και υπόκεινται, άμεσα και έμμεσα, στους διεθνείς νόμους προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων.

Όπως ίσως γνωρίζετε, η οργάνωση μιας ερευνητικής καταδυτικής αποστολής, με σκοπό την ανακάλυψη, ταυτοποίηση, τεκμηρίωση και ιστορική ανάδειξη ενός ναυαγίου, συνδέεται άμεσα με υψηλό οικονομικό κόστος, με πολλές ώρες παραμονής στο νερό - κατά την διάρκεια της έρευνας πεδίου - με αμέτρητες ώρες αρχειακής έρευνας - πρωτίστως στα ιστορικά αρχεία του εξωτερικού -, καθώς και με πάρα πολλές ώρες εργασίας σχετιζόμενες με την τελική έγγραφη παρουσίαση των τεκμηριωμένων ερευνών, των ευρημάτων και γενικότερα της ιστορικής ανάδειξης του ναυαγίου. Όταν λοιπόν τα αποτελέσματα αυτά χρησιμοποιηθούν από κάποιον (εν μέρει αυτολεξεί), χωρίς καμία απολύτως αναφορά στην πηγή προέλευσης, αποτελούν ξεκάθαρα προϊόν πνευματικής και ερευνητικής κλοπής. Επίσης η αποσιώπηση της αρχικής πηγής καθιστά, πλασματικά και παραπλανητικά, τον συντάκτη του άρθρου ως τον ερευνητή ο οποίος πραγματοποίησε την πρωτόλεια εργασία και έφερε στην δημοσιότητα τα αποτελέσματα που σχετίζονται με το ερευνώμενο αντικείμενο.

Νομίζω ότι μετά την παράθεση και ανάλυση των δειγμάτων, που θα ακολουθήσει στην συνέχεια, θα συμφωνήσετε μαζί μου τόσο για το θέμα της ερευνητικής, όσο και για το θέμα της πνευματικής κλοπής. Εν μέρει και καθαρής λογοκλοπής με όλες τις προσθετικές διευκρινήσεις, συντακτικές ιδιαιτερότητες και τα σημεία στίξης.

Είμαι της άποψης ότι σε καμία έκδοση, του τόσο σοβαρού και φημισμένου «Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη», δεν ταιριάζει έστω και η παραμικρή υπόνοια σχετιζόμενη με ερευνητικό υλικό το οποίο προστατεύεται, υπαγόμενο στους διεθνείς νόμους που αφορούν τα πνευματικά δικαιώματα. Δυστυχώς στην περίπτωση του τόμου «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους» έχουμε επαναλαμβανόμενη «πνευματική και ερευνητική κλοπή».

Είμαι σίγουρος κύριε Λασκαρίδη ότι δεν είστε πληροφορημένος και ότι οι συνεργάτες σας δεν σας κατατόπισαν επαρκώς σχετικά με τις δημοσιοποιημένες ερευνητικές πηγές, στις οποίες εμπίπτει ένα σχετικά μεγάλο μέρος της θεματικής του τόμου «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους». Είμαι επίσης σίγουρος ότι θα επιμεληθείτε του θέματος, θα διευθετήσετε το πρόβλημα και θα αποκαταστήσετε την ηθική ισορροπία η οποία, όπως καταλαβαίνετε, έχει δυστυχώς διαταραχθεί.

Παραμένω στην διάθεσή σας για κάθε πρόταση και για κάθε επιθυμητή διευκρίνιση. Επιπροσθέτως θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι όλα τα παραστατικά, τα οποία βεβαιώνουν χρονολογικά τα δρώμενα και τις πρώτες παρουσιάσεις των ερευνών, είναι επίσης στην διάθεσή σας στην περίπτωση που τα χρειαστείτε.

Με εκτίμηση
Δημήτρης Γκαλών

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Θέμα 1ον: Πρότζεκτ S/S BURDIGALA (πρώην Schnelldampfer KAISER FRIEDRICH)

Το έτος 2008 οργανώθηκε μια καταδυτική αποστολή, υπό το όνομα K.D.E. (Kea Dive Expedition), με σκοπό την εντόπιση, κατάδυση, έρευνα, ταυτοποίηση και τεκμηρίωση ενός αγνώστου ναυαγίου το οποίο είχε κατά τύχη αποτυπωθεί από τον ηχοβολιστή πλευρικής σάρωσης του Πανεπιστημίου Πατρών στα βόρεια της Κέας και το στίγμα του οποίου είχε παραχωρηθεί στην καταδυτική μας ομάδα από τον επίκουρο καθηγητή του τμήματος γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, Γιώργο Παπαθεοδώρου. Μετά την πραγματοποίηση συνεχών καταδύσεων και έρευνας πεδίου, επί μια εβδομάδα, το άγνωστο αυτό ναυάγιο ταυτοποιήθηκε από την ομάδα μας ως το γαλλικό επίτακτο υπερωκεάνειο S/S BURDIGALA (πρώην γερμανικό Schnelldampfer KAISER FRIEDRICH) και η ταυτότητά του ανακοινώθηκε αρχικά στο διαδίκτυο την 26.09.2008 (βλ. 01) και στην συνέχεια τόσο στον ημερήσιο (εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 3.10.2008, σελ. 16, «Το άγνωστο ναυάγιο της Τζιάς», ρεπορτάζ του Πέτρου Στεφανή) και μηνιαίο τύπο (περιοδικό ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ, Δεκέμβριος 2008, βλ. 02), όσο και στην ελληνική τηλεόραση η οποία πραγματοποίησε μια μικρή παρουσίαση στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού ΑΛΦΑ την 05.10.2008.

Η βαθιά και συστηματική αρχειακή έρευνα, η οποία προέκυψε σαν απόρροια του ευρήματος, όχι μόνο έδειξε στην συνέχεια, εμπεριστατωμένα, τεκμηριωμένα και αμετάκλητα, ότι σαφώς επρόκειτο για το ναυάγιο του S/S BURDIGALA (πρώην Schnelldampfer KAISER FRIEDRICH), το οποίο μέχρι τότε φερόταν λανθασμένα βυθισμένο μεταξύ Τήνου και Μυκόνου, αλλά οδήγησε και στην ολοκληρωμένη ανασύσταση της ιστορίας του πλοίου, από τους αρχικούς λόγους που συνέτειναν στην παραγγελία και κατασκευή του, μέχρι και την εύρεση και ταυτοποίησή του από την ομάδα μας. Η τεκμηριωμένη αυτή έρευνα αναρτήθηκε το 2009 στον κεντρικό κόμβο του S/S BURDIGALA Project και είναι εδώ και χρόνια διαθέσιμη στον κάθε ενδιαφερόμενο, χωρίς καμία απολύτως οικονομική επιβάρυνση (βλ. 03).

Μετά την πρώτη εντόπιση και έρευνα του ναυαγίου, τον Σεπτέμβρη του 2008, ακολούθησαν δυο ακόμα αποστολές (2010 και 2012) στο BURDIGALA των οποίων τα αποτελέσματα ερευνών ανακοινώθηκαν στον κύριο κόμβο του S/S BURDIGALA Project στα ελληνικά και αγγλικά (βλ. 04). Ανάμεσα στα ιστορικά θέματα που αναλύθηκαν και παρουσιάστηκαν συμπεριλαμβάνονται: Το ιστορικό του γερμανικού υποβρυχίου U-73, το οποίο τοποθέτησε το ναρκοπέδιο στο οποίο βυθίστηκε το S/S BURDIGALA και μια εβδομάδα αργότερα το HMHS BRITANIC (βλ. 05), η λεπτομερής ιστορία της δράσης των γερμανικών και αυστριακών υποβρυχίων στην Ανατολική Μεσόγειο το 1916 (βλ. 06), πολλές ιστορικές φωτογραφίες (βλ. 07), καθώς και η έρευνα της συνεργάτιδας μας και μέλος του ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε., Δρ. Μαρίας Σαλωμίδη, σχετιζόμενη με την σημασία των ναυαγίων στην βενθική βιοποικιλότητα (βλ. 08).

Μια σύγκριση ανάμεσα στις προαναφερόμενες πηγές και στο ανάλογο άρθρο του λήμματος SS BURDIGALA του τόμου «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους» (σελ. 64) δείχνει χωρίς καμία αμφιβολία ότι όχι μόνο χρησιμοποιήθηκε πρωτίστως το υλικό (ταυτοποίηση, τεκμηρίωση, ιστορικό, αρχειακή έρευνα) που προέκυψε από τις τρεις αποστολές της ομάδας μας στο ναυάγιο του BURDIGALA, αλλά και ότι σε πολλές περιπτώσεις ο τρόπος παρουσίασης, η θεματική, η ρηματική και η αφήγηση, δείχνουν ξεκάθαρα ότι προέρχονται (σχεδόν κατά λέξη) από την κεντρική σελίδα του S/S BURDIGALA Project.

Όχι μόνο η ελληνική, αλλά και η παγκόσμια καταδυτική και ερευνητική κοινότητα γνωρίζει με απόλυτη σαφήνεια ποιοι καταδύθηκαν, ταυτοποίησαν, ερεύνησαν, τεκμηρίωσαν και ανέδειξαν το ναυάγιο του S/S BURDIGALA, του οποίου η δίγλωσση ιστοσελίδα στο διαδίκτυο (www.keadive.gr) πλησιάζει τις 110.000 επισκέψεις. Είμαι της άποψης ότι για το ενημερωμένο κοινό μια βιβλιακή παρουσίαση του S/S BURDIGALA, όπως στον τόμο «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους», χωρίς την ηθικά και νομικά απαιτούμενη αναφορά στο S/S BURDIGALA Project, αγγίζει τα όρια του γελοίου και της ηθελημένης διατάραξης κάθε ηθικής ισορροπίας, καθώς αγνοεί το αναρτημένο Copyright και την επισήμανση της ιστοσελίδας η οποία αναφέρει ρητά ότι: «Η μη εξουσιοδοτημένη αντιγραφή απαγορεύεται από το νόμο. Οι παραβάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε αστική και ποινική δίωξη. Ουδέν μέρος της παρούσας εργασίας επιτρέπεται να αναπαραχθεί, να μεταφρασθεί, να αποθηκευθεί σε σύστημα ανάκτησης δεδομένων, ή να μεταδοθεί σε οποιαδήποτε μορφή ή με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό, ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του Δ. Γκαλών και της ομάδας του S/S Burdigala Project.»

Η έρευνα που πραγματοποίησε η ομάδα του S/S Burdigala Project (βλ. 09) αποτέλεσε βασικό υλικό για την συγγραφή άρθρων (βλ. 10) και βιβλίων (βλ. 11) στο εξωτερικό. Τέλος, το γεγονός ότι χρόνια μετά, στην συνείδηση του ενημερωμένου κοινού, η παρουσίαση του ναυαγίου του BURDIGALA συνδέεται άμεσα με την ομάδα που το ανακάλυψε (βλ. 12), φανερώνει το άτοπο της αποσιώπησης του S/S BURDIGALA Project στον προαναφερόμενο τόμο που εκδόθηκε από το ίδρυμα σας.


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Θέμα 2ον: Το γερμανικό υποβρύχιο U-133

Το έτος 1986 οι επαγγελματίες δύτες Ευστάθιος Μπαραμάτης και Θεόφιλος Κλήμης καταδύθηκαν σε ένα άγνωστο αντικείμενο, το οποίο εντόπισαν στα βορειανατολικά της Αίγινας, με αποτέλεσμα να διαπιστώσουν ότι επρόκειτο για ένα γερμανικό υποβρύχιο. Στην συνέχεια προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν εμπορικά το εύρημα αυτό ζητώντας την συνεργασία του επίσης επαγγελματία δύτη, Ιωάννη Πανάγου.

Στις 04.03.1991 ένα μεγάλο άρθρο του δημοσιογράφου Γ. Καράγιωργα, στην ημερήσια εφημερίδα ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ, με το τίτλο «Γερμανικό λαυράκι στον βυθό», έκανε γνωστή στο πανελλήνιο την ύπαρξη και ανακάλυψη του γερμανικού αυτού υποβρυχίου από τους Μπαραμάτη και Κλήμη.

Το 1996 η ομάδα του Κώστα Θωκταρίδη καταδύθηκε στο ναυάγιο αυτό καταφέρνοντας να το ταυτοποιήσει ως το γερμανικό υποβρύχιο U-133, παρουσιάζοντας στην συνέχεια την έρευνά της στον ημερήσιο τύπο, χωρίς όμως την παράθεση της ιστορίας του υποβρυχίου στην Μάχη του Ατλαντικού. Επιπλέον το μεγαλύτερο μέρος των ιστορικών στοιχείων ήταν λανθασμένο και ατεκμηρίωτο.

Το έτος 2000, ο γερμανός ερευνητής Peter Winterstein, του γερμανικού Μ.Κ.Ο. DEGUWA (βλ. 01), αποφάσισε την οργάνωση μιας εξερευνητικής αποστολής (δεν πραγματοποιήθηκε) για τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου, με σκοπό την έρευνα πεδίου του U-133. Με σκοπό την υποστήριξη της αποστολής ο Winterstein πραγματοποίησε μια πρωτόλεια ιστορική έρευνα, περιορισμένου βεληνεκούς, στα γερμανικά πολεμικά αρχεία, παίρνοντας ταυτόχρονα συνεντεύξεις από επιζήσαντες του πολέμου, οι οποίοι υπηρέτησαν στην ναυτική βάση της Σαλαμίνας, καθώς και από την χήρα του τελευταίου κυβερνήτη του U-133. Η εργασία τυπώθηκε σε περιορισμένα αντίτυπα, ως exposé, με τον τίτλο «Das Geheimnis der U-133» (Το μυστικό του U-133). To exposé αυτό εμπεριείχε επιστολές σε υπεύθυνους των αρχών, σε σπόνσορες, και σε άτομα τα οποία θεωρούσε ότι ήταν σε θέση να βοηθήσουν στην πραγματοποίηση της αποστολής. Συμπεριλάμβανε επίσης, μεταξύ άλλων, έναν κατάλογο χρηματοδοτικών στόχων, έναν κατάλογο εξόδων, μια λίστα των ανθρώπων που θα λάμβαναν μέρος στην αποστολή και τον ρόλο που έπρεπε να εκπληρώσουν, και ίσως το πιο βασικό απ΄ όλα, μια από τον ίδιον γραμμένη ιστορία του U-133. Στην ιστορία αυτή υπάρχει στην σελίδα 11 (βλ. συνημμένο Αριθ. 1), ένα κεφάλαιο με τον τίτλο «Das Ende der U-133» (Το τέλος του U-133) το οποίο εμπεριέχει την μαρτυρία που έλαβε ο Peter Winterstein από τον ως υποτιθέμενο «αυτόπτη μάρτυρα» Kurt Sommer. Το παραθέτω μεταφρασμένο από τα γερμανικά:

«Το τέλος του U-133

14 Μαρτίου 1942, λίγο πριν το σούρουπο.
Στην ακτή της Σαλαμίνας, μια βάση του στόλου του γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού στην Ελλάδα, θα γίνει ο μηχανικός Kurt Sommer μάρτυρας ενός τρομαχτικού γεγονότος.

„Αποχαιρετήσαμε στην αποβάθρα της Σαλαμίνας το υποβρύχιο που αναχωρούσε, το U-133, με κυβερνήτη του τον Eberhard Mohr. Στην αρχή κατευθύνθηκε το πλοίο προς το στα νοτιοανατολικά βρισκόμενο ανθυποβρυχιακό πλέγμα. Το ρυμουλκό άνοιξε το πλέγμα, και το U-133 πέρασε το ανθυποβρυχιακό δίχτυ. Αμέσως μετά ακολούθησε μια τεράστια έκρηξη, είδαμε μια στήλη καπνού να ανεβαίνει προς το ουρανό, και αμέσως μετά ακούσαμε την έκρηξη και όταν ο καπνός καταλάγιασε, έμεινε η θάλασσα ήρεμη σαν καθρέφτης. Το U-133 είτε είχε πέσει σε μια νάρκη, είτε είχε χτυπηθεί από μια τεράστια τορπίλη. Ήμασταν όλοι συγκλονισμένοι και στεκόμασταν σαν παράλυτοι, σε πολλούς υπήρχαν δάκρια στα μάτια...“.»

Το ίδιο κείμενο υπάρχει, ως ιστορική μαρτυρία, στο άρθρο του λήμματος U-133, στον τόμο «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους» (σελ. 244) με μια σημαντική διαφορά. Αφενός δεν αναφέρεται η αρχική πηγή, το κείμενο του Peter Winterstein, αφετέρου έχει παραληφθεί το εξής τμήμα: «14 Μαρτίου 1942, λίγο πριν το σούρουπο. Στην ακτή της Σαλαμίνας, μια βάση του στόλου του γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού στην Ελλάδα, θα γίνει ο μηχανικός Kurt Sommer μάρτυρας ενός τρομαχτικού γεγονότος». Το οποίο θέτει το εύλογο ερώτημα του πως κατάφερε ο υποτιθέμενος αυτόπτης μάρτυς Kurt Sommer, να δει την βύθιση του υποβρυχίου στα βορειοανατολικά της Αίγινας, βρισκόμενος στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας; Δυστυχώς η δήλωση αυτή, ο οποία ευθαρσώς δείχνει το ψεύδος του Kurt Sommer, αφαιρέθηκε από το κείμενο του τόμου «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους» (σελ. 244), λόγω του εύλογου ερωτήματος που έθεσα προηγουμένως. Εμφανώς στην περίπτωση αυτή υπήρξε αφαιρετική επέμβαση στο αυθεντικό κείμενο, με αποτέλεσμα να αποσιωπηθεί η ιστορική αλήθεια και να αναδειχθεί μια μυθολογική προσέγγιση, μέσω της αληθοφανούς μαρτυρίας του υποτιθέμενου αυτόπτη μάρτυρα Kurt Sommer, η οποία στην ουσία μεταπλάθει μυθολογικά την αληθή ιστορία.

Από το 2010 έως και το 2012 ασχολήθηκα ιδιαίτερα με το ναυάγιο αυτό και την ιστορία του. Αγοράζοντας τα ημερολόγια πολέμου του υποβρυχίου U-133 και όλων των γερμανικών μονάδων που σχετίζονται με την ιστορία του, από τα μικροφίλμ των αρχείων της NARA (National Archives and Records Administration, Washington D.C.) και πραγματοποιώντας ενδελεχή έρευνα πεδίου στο ναυάγιο του υποβρυχίου, δημιούργησα την αρχική ερευνητική βάση με αποτέλεσμα να ανασυσταθεί ημερολογιακά η ιστορία του υποβρυχίου. Η πρωτόλεια αυτή έρευνα εκδόθηκε στα τεύχη αριθ. 92 (Ιούλιος – Αύγουστος 2012) και αριθ. 93 (Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2012) του ελληνικού περιοδικού Greek Diver (βλ. 02). Το ιδιαίτερο της έρευνας αυτής ήταν το γεγονός ότι για πρώτη φορά παρουσιαζόταν ολοκληρωμένα η ιστορία του U-133, στηριγμένη στα γερμανικά ημερολόγια πολέμου και στα αρχεία του Πολεμικού Αρχείου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στο Freiburg. Στην συνέχεια η εργασία αυτή εμπλουτίστηκε, με νέα ευρήματα, και παρουσιάστηκε το 2014 ως ολοκληρωμένη μονογραφία του γερμανικού υποβρυχίου U-133 (βλ. 03).

Όλες οι ιστορικές πληροφορίες που υπάρχουν στο άρθρο U-133 του τόμου «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους», από την παραγγελία του πλοίου έως και τον κατάπλου του στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας τον Ιανουάριο του 1941 (σελ. 238 – 242), προέρχονται από την προαναφερόμενη έρευνα μου. Ένα χαρακτηριστικό δείγμα αποτελεί η μετάφρασή μου, του ημερολογίου πολέμου του υποβρυχίου, η οποία έχει κλαπεί κατά λέξη από το Greek Diver (τεύχος 92, Ιούλιος – Αύγουστος 2012). Ακόμα και τα σημεία στίξης, στον τόμο που εκδόθηκε από το ίδρυμα σας (βλ. σελ. 242), έχουν παραμείνει ως έχουν στο αρχικό κείμενό μου. Αν κάποιος συγκρίνει το κείμενό μου (βλ. συνημμένο Αριθ. 2) με το κείμενο του τόμου «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους» (βλ. συνημμένο Αριθ. 3), είναι βέβαιο ότι θα διαπιστώσει αμέσως την λογοκλοπή. Μια σύγκριση με το αυθεντικό γερμανικό κείμενο του ημερολογίου πολέμου του U-133 (βλ. συνημμένο Αριθ. 4), δείχνει του λόγου το αληθές.

Δυστυχώς πουθενά, σε ολόκληρο το άρθρο που συμπεριλάβατε στον τόμο που εκδόθηκε από το ίδρυμα σας, δεν υπάρχει καμία αναφορά στις πηγές, ούτε σε μένα, αλλά ούτε και στον Peter Winterstein.


Συν.1 Συν.2 Συν.3 Συν.4
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Θέμα 3ον: Η ΑΘΗΝΑ του Τζων (μετέπειτα πλοίο της Aliya Bet με το κωδικό όνομα RAFIAH)

Το έτος 2005 στην ιστοσελίδα shipfriends.gr (βλ. 01) πραγματοποιήθηκε, σε μορφή κουίζ, μια έρευνα σχετιζόμενη με κάποιο άγνωστο πλοίο ονομαζόμενο ΑΘΗΝΑ το οποίο βυθίστηκε την 7η Δεκεμβρίου του 1946 στην νήσο Σύρνα, φέροντας το εβραϊκό κωδικό όνομα RAFIAH και μεταφέροντας 725 από τα γερμανικά στρατόπεδα επιβιώσαντες Εβραίους, από το Μπακάρ της Γιουγκοσλαβίας στην Παλαιστίνη.

Στις 13.12.2007 καταχωρήθηκε από εμένα (βλ. 01, μήνυμα #19) η πληροφορία ότι το συγκεκριμένο πλοίο ήταν το επιβατικό ατμόπλοιο ΑΘΗΝΑ του Τζων Μακ Δούαλ, περισσότερο γνωστό ως «Αθηνά του Τζων», γεγονός άγνωστο μέχρι τότε. Τα μηνύματα που ακολούθησαν είχαν σκοπό να τεκμηριώσουν την αρχική αυτή θέση με αποτέλεσμα αυτό να γίνει εφικτό στο μήνυμα #19 (βλ. 01).

Την 08.05.2011 με έκπληξη διάβασα ένα άρθρο στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, με τον τίτλο «Στο φως το ναυάγιο του «Αθηνά»» (βλ. 02), όπου βρίσκονται καταχωρημένες όλες οι πληροφορίες που προέκυψαν από την έρευνα στην ιστοσελίδα spipfriends.gr (βλ. 01), χωρίς καμία απολύτως αναφορά τόσο στην έρευνα της ιστοσελίδας, όσο και στην ταυτοποίηση του ναυαγίου ως «Αθηνά του Τζων» από εμένα.

Τα χρόνια που ακολούθησαν πραγματοποίησα μια βαθιά έρευνα στηριγμένος στα βρετανικά (The National Archives, Kew) και ισραηλινά αρχεία (Mossad LeAlliyah Bet) η οποία, μετά και την έρευνα πεδίου που πραγματοποιήθηκε στο ναυάγιο του ατμόπλοιου ΑΘΗΝΑ, παρουσιάστηκε σε τέσσερεις συνέχειες, από τον Δεκέμβριο του 2011 έως τον Μάρτιο του 2012, στα τεύχη 224 έως 227 του περιοδικού ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ (βλ. 03, 04, 05). Επιπλέον η αρχειακή αυτή έρευνα και η έρευνα πεδίου αποτέλεσε το κυρίως υλικό στο οποίο στηρίχθηκε η δημιουργία του ισραηλινού ντοκιμαντέρ «Waves of Memory» (βλ. 06) το οποίο παρουσιάστηκε στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Ιερουσαλήμ το 2012.

Είμαι στην δυσάρεστη θέση να σας πληροφορήσω ότι και στην περίπτωση αυτή το ερευνητικό και ιστορικό υλικό του άρθρου μου, που κυκλοφόρησε στα τεύχη 224 έως 227 του περιοδικού ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ, χρησιμοποιήθηκε, ελαφρά παραλλαγμένο και χωρίς καμία απολύτως αναφορά στις πηγές, για την σύνταξη του άρθρου του λήμματος ΑΘΗΝΑ στον τόμο «Ναυάγια στον Ελληνικό Βυθό: Κατάδυση στην ιστορία τους». Για εμπεριστατωμένη σύγκριση βλ. 07.


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Είμαι σίγουρος ότι σας κούρασα κύριε Λασκαρίδη και για τον λόγο αυτό σταματάω εδώ, καθώς θεωρώ ότι τα βασικά ειπώθηκαν. Σας ευχαριστώ πολύ για τον κόπο που ίσως μπήκατε για να διαπιστώσετε, ιδίοις όμμασι, την δύσκολη και ιδιαίτερα δύσπεπτη ρηματική της θεματικής που σχετίζεται με την «πνευματική και ερευνητική κλοπή», όπως αυτή γίνεται εμφανής στον τόμο που έκδωσε το ίδρυμα σας.

Ευχαριστώ και πάλι για την κατανόηση.
Δημήτρης Γκαλών

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Εδώ και η απάντηση από το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, η οποία υπογράφεται από τον πρώην υποναύαρχο, και νυν σύμβουλο του ιδρύματος, κύριο Μαζαράκη-Αινιάν, και όχι από τον ίδιο τον πρόεδρο του ιδρύματος κύριο Π. Λασκαρίδη:


«Αξιότιμε κύριε Γκαλών,

Μετά τη λήψη του συνημμένου e-mail σας και την τηλεφωνική μας επικοινωνία, διερεύνησα τα αναφερόμενα σε αυτό.

Από τη διερεύνηση αυτή κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν υφίσταται θέμα λογοκλοπής εκ μέρους των συγγραφέων.
Σας ευχαριστώ για την επικοινωνία,

Με εκτίμηση,
Κωνσταντίνος Μαζαράκης-Αινιάν
Σύμβουλος Διοίκησης Ιδρύματος»


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Dimitris Galon : 11-06-15 στις 13:18.
Απάντηση με παράθεση