Ο Νεοκλής "έγραψε" και ...έγραψε.
Εδώ που τα λέμε, αν συγγράφεις επι 2 ημέρες (και έχεις και το χάρισμα - σλουρπ-σλουρπ - του Νεοκλή), τι μπορεί να υπάρχει γύρω απο το θέμα που δεν θα έχει ειπωθεί ?
Θα υπάρχει αυτό που θα πώ, τώρα :
διάβασα πολλές φορές τις λέξεις Κίνδυνος, επικίνδυνο, παροχέας, Dive master, αστοχία και κάποιες άλλες αντίστοιχες.
Η άποψή μου είναι οτι αν κάποιος ασχοληθεί με ένα χόμπυ που δεν πατάει στην γή, δεν γίνεται μέσα στο σπίτι, με τις ιδανικότερες συνθήκες και χωρίς (επικίνδυνα) εργαλεία, έχει κάποιες πιθανότητες, κάπου, κάποτε και κάπως να του συμβεί κάτι.
Δεν δηλώνω άφοβος, αλλά όταν αποφάσισα να ασχοληθώ με την κατάδυση, αυτές τις λέξεις τις έβγαλα απο το λεξιλόγιό μου.
Επαναλαμβάνω : δεν το έκανα γιατί έπαψα να φοβάμαι. Το έκανα για να τις αντικαταστήσω με άλλες - (στην ουσία, με "άλλες πρακτικές") - που είναι χρησιμότερες.
Λέξεις και πρακτικές, όπως : πρακτική, εξάσκηση, γνώση, αγάπη, χρόνος κλπ, είναι τα κλειδιά για όλες αυτές τις πιθανές "αστοχίες".
Πάντα θα υπάρχουν καταδυτικά κέντρα που, ακόμα και αν δεν φαίνεται, δημιουργούν κάποια προυπόθεση ατυχήματος. Το ίδιο ισχύει και για τους Dive master, για τον εξοπλισμό και πάει λέγοντας.
Η θέση μου, είναι απλή.
- Μάθε όσα πιο πολλά μπορείς. Διάβασε, μίλα με παλαιότερους και βούτα μαζί τους.
- Βούτα όσο πιο συχνά μπορείς. Γράψε βουτιές, με άλλα λόγια. Και πάντα, κάνε βουτιές που αντιστοιχούν στο 50% της ικανότητάς σου. Το άλλο 50%, κράτα το "κάβα". Μην το πάς ποτέ στο όριο...
- Φρόντισε για επάρκεια αερίου. Μάθε πόσο αέρα θα καταναλώσεις και βούτα με τον διπλάσιο.
- Διάλεξε με πολύ προσοχή τους μπάντυδές σου. Σκέψου πολύ απλά: "Αν πάθω κάτι, είναι σε θέση να με σώσει?" Αν η απάντηση είναι θετική, διάλεξέ τον.
- Συντήρισε τον εξοπλισμό σου, σε βαθμό σπαστικού Παρθένου (Εννοώ το ζώδιο). Ακόμα και έτσι, φρόντισε να είναι "Πάντα διπλά" τα ζωτικά αντικείμενα.
- Βάλε απο την αρχή το όριο που θές να φτάσεις, και μην δεχτείς να το ξεπεράσεις, αν "κάτι μέσα σου" και "στο μυαλό σου" σου, σου λέει όχι. Γίνε εγωιστής, αντί να πράττεις αυτά που θέλουν (και μπορούν) οι άλλοι αλλά όχι εσύ.
Γιατί τα λέω όλα αυτά? Γιατί αν τα κάνεις όλα αυτά, ακόμα και αν :
το ρεύμα είναι δυνατό και ξαφνικό,
ο μπάντυς σου χτυπήθηκε απο νάρκωση,
ο Dive Master πήρε πτυχίο στα υψίπεδα της Γκάνα και μάλιστα νύχτα,
ο ένας απο τους δύο ρυθμιστές σου "τά έφτυσε" παρα το ότι αυτό συμβαίνει μια φορά στο 1.000.000,
η ορατότητα είναι επιπέδου "φασολάδας" και χάθηκες,
έχασες τις αισθήσεις σου ξαφνικά και έσβησαν τα λαμπάκια...
Με ΤΙΠΟΤΑ απο όλα τα παραπάνω δεν θα "Κινδυνεύσεις να χάσεις τη ζωή σου" !
ΤΙΠΟΤΑ απο όλα αυτά δεν θα σου καταστρέψει την αγάπη σου για την κατάδυση, κάνοντάς σε να τα παρατήσεις, αρχίζοντας την συλλογή γραμματοσήμων.
ΤΙΠΟΤΑ απο όλα αυτά, δεν θα σε κάνει να μιλάς για αυτά, κάνοντας αυτούς που σε ακούν (και δεν ξέρουν απο κατάδυση) να ξεκινάνε την φράση τους με κάτι σαν..."Α, πα, πα, πα ! Τι λές παιδάκι μου? Με τέτοια που γίνονται, θές να ξεκινήσω να καταδύομαι? Για τρελό με πέρασες" ?
Με μια φράση:
κάνε ΟΛΑ οσα πρέπει να κάνεις
και άφησε τις "αστοχίες" και τις "στραβές" να κάνουν τη δουλειά τους.
Εσύ πάντα, θα το κερδίζεις αυτό το μάτς...
Χαίρεσθαι.