Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #35  
Παλιά 01-12-13, 23:21
Το avatar του χρήστη dmanetakis
dmanetakis dmanetakis is offline
Μέλος του Συλλόγου ΤΗΘΥΣ
 
Εγγραφή: 03-10-2008
Περιοχή: Mοσχάτο, Αθήνα
Μηνύματα: 865
Απάντηση: Σωστή Αναπνοή στην Κατάδυση

Αναπνοή
• Σε μεγάλο ποσοστό ο αερισμός των πνευμόνων ρυθμίζεται ασυνείδητα, και διέπεται από την ανάγκη για O2 και την απομάκρυνση του CO2.
• Σε κατάσταση ηρεμίας, όταν η κατανάλωση οξυγόνου είναι ελάχιστη, η ανάγκη να απομακρυνθεί το CO2 ελέγχει τον αερισμό των πνευμόνων.
• Παρά το γεγονός ότι η αρτηριακή τιμή του CO2 ελέγχει άμεσα τον αερισμό, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ανεξάρτητος από την κατανάλωση O2.
• Όταν αναπνέουμε κάτω από συνθήκες ηρεμίας, χρησιμοποιούμε μόνο ένα μικρό μέρος του συνολικού όγκου των πνευμόνων μας
• Σε κατάσταση ηρεμίας, το συνολικό ποσό του αερίου που αναπνέουμε καθορίζεται πρωτίστως από τη μάζα σώματος
• Ο αερισμός ανά λεπτό σε κατάσταση ηρεμίας δεν διαφέρει σημαντικά μεταξύ ατόμων ίδιας μάζας σώματος, καλής φυσικής κατάστασης ή μη.
• Οι πνεύμονές μας έχουν σημαντικό αποθεματικό όγκου εισπνοής και εκπνοής.
• Αναπνευστικός όγκος (Tidal Volume) είναι η ποσότητα του αερίου που εισπνέεται και εκπνέεται με κάθε αναπνοή, κατά μέσο όρο 6 έως 8 ml ανά kg σωματικού βάρους.
• Σε ένα υποθετικό δύτη 70 kg, αυτό οδηγεί σε αναπνευστικό όγκο (TV) περίπου 500 ml.
• Σε ηρεμία αναπνέουμε 12 έως 16 φορές το λεπτό (Minute Ventilation), το οποίο οδηγεί σε αερισμό από 6 έως 7 L ανά λεπτό (TV x φορές ).
• Κατά μέσο όρο ένα άτομο 70 kg, έχει 0,5 L (TV) : Αναπνευστικός όγκος, 3 L (IRV): Εφεδρικός εισπνευστικός όγκος και 1,5 L (ERV): Eφεδρικός εκπνευστικός όγκος

"νεκρός χώρος" αερισμού
• Με κάθε αναπνοή, κάποια ποσότητα αερίου παραμένει πάντα στους αεραγωγούς που μεταφέρουν το αέριο στα τμήματα ανταλλαγής αερίων των πνευμόνων (κυψελίδες).
• Το αέριο στους αεραγωγούς δεν συντελεί στην ανταλλαγή αερίων, και επομένως "χάνεται" ( "νεκρός χώρος" αερισμού )
• Στην ουσία, το οξυγόνο στο «νεκρό χώρο» αερίου δεν είναι διαθέσιμο για την ανταλλαγή αερίων.
• Κατά μέσο όρο, ο νεκρός όγκος αερισμού υπολογίζεται στα 2,2 ml / kg, ή 150 ml στο παράδειγμά μας με το άτομο των 70 kg.
• Αυτό σημαίνει ότι σε κατάσταση ηρεμίας, 150 ml από κάθε 500 ml αναπνοή ΤV, ή 30% των εισπνεόμενων αερίων, δεν υφίστανται ανταλλαγή αερίων
• Για αερισμό 7 L ανά λεπτό, σημαίνει ότι 2,1 L αερίου δεν συμβάλλει στην ανταλλαγή αερίων.
• Οι μεγαλύτερες ανάσες ωστόσο, αυξάνουν την αποδοτικότητα της αναπνοής με τη μείωση του ποσοστού του “νεκρού χώρου” αερισμού.
• Για 1 L αναπνοής , ο “νεκρός χώρος” αερισμού θα παραμείνει 150 ml, αλλά το ποσοστό «νεκρού χώρου» αερισμού θα μειωθεί στο 15%.
• Στη περίπτωση αυτή, η ποσότητα του αερίου ανά λεπτό που δεν συντελεί στην ανταλλαγή αερίων, μειώνεται σε 1,05 L
• Το σημαντικό αποτέλεσμα της μείωσης του ποσοστού «νεκρού χώρου» αερισμού είναι ότι περισσότερο εισπνεόμενο αέριο συντελεί στην ανταλλαγή αερίων με το αίμα.

Ο2 και CO2 και άσκηση
• Με την έναρξη της άσκησης, αυξάνεται ο αερισμός πριν αυξηθεί το αρτηριακό CO2 .
• Σε γενικές γραμμές, το αρτηριακό O2 δεν μειώνεται με την άσκηση.
• Κατά τη διάρκεια ήπιας άσκησης, οι αρτηριακές τιμές Ο2 και CO2 διατηρούνται σε τιμές κατάστασης ηρεμίας.
• Κατά τη διάρκεια άσκησης που πλησιάζει μέγιστες τιμές, το αρτηριακό CO2 μειώνεται.
• Κατά τη διάρκεια ακραίας άσκησης σε αθλητές υψηλών επιδόσεων, η αρτηριακή μερική πίεση του O2 μπορεί επίσης να μειωθεί.

Aερόβια Ικανότητα / Aσκηση
• Οι ασκούμενοι (fit!) αναπνέουν λιγότερο αέριο για να υποστηρίξουν ένα δεδομένο επίπεδο άσκησης σε σύγκριση με τους μη ασκούμενους.
• Με τη καλή αερόβια ικανότητα, οι δύτες μπορούν να επηρεάσουν τον αερισμό των πνευμόνων και να μειώσουν την κατανάλωση τους.
• Η άσκηση αυξάνει τον αερισμό, αλλά οι παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για τη ρύθμιση του, είναι ελάχιστα κατανοητοί.
• Η συνολική ρύθμιση του αερισμού κατά τη διάρκεια της άσκησης πιθανόν προκύπτει από την αυξημένα ερεθίσματα από τους περιφερικούς υποδοχείς (κίνηση των αρθρώσεων, μυών κλπ ), και το γενικό ερέθισμα (ξέρουμε ότι είμαστε σε άσκηση, και πρέπει να αυξήσουμε τον αερισμό μας).
• Η αναπνευστική επίδραση της αερόβιας άσκησης, είναι τόσο «μαθησιακή» όσο και φυσιολογική.
• «Μαθαίνουμε» να αναπνέουμε πιο αποτελεσματικά κατά τη διάρκεια της αερόβιας άσκησης.
• Μέσω της συστηματικής αερόβιας άσκησης καταλήγουμε σε ένα μοτίβο αναπνοής που είναι πιο αποτελεσματικό.
• Η μείωση των αναπνευστικών απαιτήσεων/προσαρμογές που προκύπτουν με την αερόβια άσκηση φαίνεται να είναι ειδικές για το κάθε είδος της άσκησης.
• Η αερόβια ικανότητα είναι μια σύνθετη, πολυπαραγοντική διαδικασία, της οποίας το αναπνευστικό σύστημα είναι μόνο ένα μέρος.
• Μία από τις σημαντικότερες αναπνευστικές προσαρμογές της αερόβιας άσκησης είναι ότι λιγότερος ανα λεπτό αερισμός απαιτείται για δεδομένης έντασης άσκηση. (λιγότερο αέριο εισπνέεται για να υποστηρίξει ένα δεδομένο επίπεδο της άσκησης)
• Το αναπνευστικό, καρδιαγγειακό και μυϊκό συστήματα λειτουργούν ως ένα ολοκληρωμένο σύστημα κατά τη διάρκεια της άσκησης.
• Με την αερόβια άσκηση, επέρχονται σημαντικές καρδιακές και κυκλοφορικές προσαρμογές που επηρεάζουν την αποδοτικότητα της χρήσης του Ο2 από τον οργανισμό.
• Αυξάνεται η αερόβια ικανότητα (ικανότητα να μεταβολίζουν το οξυγόνο) των αναπνευστικών μυών, όπως και των σκελετικών.
• Οι αναπνευστικοί μύες αναπτύσσουν αυξημένη αερόβια ικανότητα, η οποία αυξάνει το όριο της έναρξη του αναερόβιου μεταβολισμού και της συσσώρευση γαλακτικού οξέος.
• Επιτρέπει μεγαλύτερη κίνηση αερίου ανά λεπτό, με την ελάχιστη συσσώρευση γαλακτικού οξέος.
• Αυξάνεται η αντοχή τους, η οποία επιτρέπει την παραγωγή μεγαλύτερων, και πιο παρατεταμένων κλίσεων πίεσης αερίων στους αεραγωγούς.
• Αυτές οι αλλαγές επιτρέπουν μια πιο παρατεταμένη αερόβια δραστηριότητα των αναπνευστικών μυών, η οποία βοηθά στην προστασία τους από την κόπωση.

Γενικά
• Λαμβάνοντας βαθύτερες αναπνοές έχουμε πλεονέκτημα, καθώς βαθύτερες αναπνοές αυξάνουν την αποδοτικότητα του αερισμού.
• Λαμβάνοντας λιγότερες και μεγαλύτερες αναπνοές είναι πιο αποτελεσματικό από ό, τι λιγότερες και μικρότερες αναπνοές, καθώς το οξυγόνο που χρησιμοποιείται από τους αναπνευστικούς μύες είναι ελαφρώς αυξημένο στις μεγαλύτερες αναπνοές.
• Η αύξηση της αποτελεσματικότητας της αναπνοής από τις μεγαλύτερες ανάσες από ένα σημείο και μετά αντισταθμίζεται από την αυξανόμενη απαίτηση για οξυγόνο για την υποστήριξη του έργου της αναπνοής.
• Το μεταβολικό κόστος της λήψης μιας μεγαλύτερης αναπνοής δεν αντισταθμίζεται από την αυξημένη παροχή οξυγόνου που αυτή προσφέρει.
• Ο περιορισμός της ικανότητάς μας να πάρουμε βαθύτερες ανάσες, από τους ρυθμιστές, καταδυτικές στολές, ιμάντες εξοπλισμού κλπ. θα μειώσει την ικανότητά μας να μεγιστοποιήσουμε την αποδοτικότητα της αναπνοής.
• Σημαντικό σημείο για τους δύτες είναι, ότι η λήψη βαθύτερων αναπνοών είναι το κλειδί για την αύξηση της αποτελεσματικότητας της αναπνοής κατά τη διάρκεια της άσκησης.

Πηγή : Breathing, Aerobic Conditioning and Gas Consumption

Καλό βράδυ και καλή βδομάδα !


Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη dmanetakis : 01-12-13 στις 23:25.
Απάντηση με παράθεση