Σώτο, απολύτως κανένα πρόβλημα, αντιθέτως είναι χαρά μου να ακούω τη γνώμη σου -την οποία γενικότερα ξέρεις ότι εκτιμώ. Και σε περίπτωση που δεν έγινε κατανοητό εξαρχής, το μήνυμά σου το εξέλαβα ως μήνυμα ανθρώπου που ενδιαφέρεται να βοηθήσει και γι'αυτό σου ζήτησα να αναλύσεις περισσότερο αυτά που είπες.
Αν κάτι αντιπαρέθεσα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτά που είπες εσύ ήταν ανυπόστατα) είναι ότι ο δισταγμός κάποιων ανθρώπων να γραφτούν σε ένα Σύλλογο είναι πολύ γενικότερος.
Χωρίς να λέω ότι ο Σύλλογος έχει κάνει σπουδαία πράγματα μέσα στον έναν αυτό χρόνο, μπορώ με σιγουριά να πώ ότι έχει κάνει μικρά πραγματάκια προς μια καλύτερη κατεύθυνση κι αυτό πιστεύω ότι τα μέλη είναι σε θέση να το δουν χωρίς πολλή προσπάθεια.
Μην ξεχνάμε ότι μέχρι πριν λίγο καιρό οι αυτοδύτες ορίζονταν μέσα από την όποια φιλική τους σχέση με τα εκάστοτε καταδυτικά κέντρα και όχι μέσα από τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και τα κοινά τους ενδιαφέροντα. Από αυτή την άποψη, έχουμε πλέον αποκτήσει ένα κοινό πλαίσιο αναφοράς (που εγώ, προσωπικά, δε θεωρώ καθόλου λίγο)
Αυτό που συνεχίζω να υποστηρίζω είναι ότι ακόμα είναι πολύ νωρίς για να αποκτήσει ο Σύλλογος μία συγκεκριμένη ταυτότητα και πολύ προσδιορισμένους στόχους αφού αυτοί προκύπτουν σταδιακά από τις κατευθύνσεις και τις δυνατότητες των μελών. Θεωρώ ας πούμε ότι ο Σύλλογος θα είχε άλλη χροιά αν ήταν μέλος του π.χ. ο Σώτος Χριστοδούλου. Κάθε ένας μας προσθέτει το στίγμα του και όλοι μαζί φτιάχνουμε το συνολικό αποτέλεσμα. Ίσως πάλι και να κάνω λάθος και αυτή να είναι μια απαρχαιωμένη τακτική (ή στρατηγική;
μη με παρεξηγείς, τη δική μου άγνοια σαρκάζω!).
Στο δικό μου μυαλό, το κάθε μέλος, ανάλογα με το υπόβαθρό του, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του και πάντα ανάλογα με τον προσωπικό χρόνο που μπορεί κάθε φορά να διαθέσει (μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και life beyond Tethys, συχνά μάλιστα πολύ απαιτητική...) προτείνει ιδέες και δράσεις που -εφόσον βέβαια έγκεινται στα πλαίσια των στόχων του καταστατικού- πλαισιώνονται και υποστηρίζονται από το σύνολο των μελών του. Κανείς μας δεν είναι επαγγελματίας-μέλος-συλλόγου και κανείς μας δεν αξιώνει να αντιμετωπίζεται ως τέτοιος.
Σε μια επιχείρηση τα πράγματα είναι απλά: αύξηση του κέρδους.
Σε ένα Σύλλογο -όπου το κέρδος είναι πολύ πιο πολυδιάστατη έννοια- τα πράγματα περιπλέκονται.
Νομίζω ότι ο Σύλλογος θα πρέπει κάτα κάποιο τρόπο να επαναπροσδιορίζεται διαρκώς, εφόσον νέα (και ενεργά) μέλη θα εντάσσονται σε αυτόν και θα προτείνουν νέες κατευθύνσεις.
Το ένα σκεπτικό είναι να υπάρχει εξαρχής αυστηρά προσδιορισμένος ρόλος για κάθε νέο μέλος (βάσει του αναλυτικού στρατηγικού σχεδιασμού που αναφέρεις) και το άλλο να υπάρχει μια ελαστικότερη αντιμετώπιση ώστε το κάθε νέο μέλος να προσφέρει και νέα στοιχεια στο έργο και το όραμα του Συλλόγου. Η δεύτερη προσέγγιση είναι μάλλον εκείνη που εγώ αντιλαμβάνομαι ευκολότερα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η δική σου πρόταση είναι υποδεέστερη.
Σχετικά με το αν επιθυμούμε ο Σύλλογος αυτός να γίνει πανελλαδικός, να σου απαντήσω και πάλι προσωπικά:
Ναι, Σώτο, το επιθυμώ, όμως η αλήθεια είναι ότι δεν έχω άλλη αντίστοιχη εμπειρία, ούτε από συλλόγους, ούτε από επιχειρήσεις. Μέσα από αυτό το Σύλλογο μετράω πρώτη φορά τις δυνάμεις μου και ως εκ τούτου δεν ξέρω αν είμαι ακόμα έτοιμη να στηρίξω έναν πανελλαδικό σύλλογο. Νομίζω ότι οι μεγάλοι στόχοι ξεκινάνε από πολλούς μικρότερους κι θα ήθελα κι εγώ με αυτή τη σειρά να το πάω. Πολλούς μικρούς στόχους και σιγά-σιγά παραπέρα.
Έχω άδικο ότι χρειάζεται χρόνος ακόμα για να ωριμάσει η συλλογικότητα στο μυαλό όλων μας; Εγώ πάντως αυτό νιώθω και αυτό παίρνω και ως μήνυμα από τις έως σήμερα εξελίξεις.
Για να μην παρεξηγηθώ, σε ευχαριστώ πολύ που μπαίνεις στον κόπο να εντοπίσεις προβλήματα και λύσεις και να είσαι σίγουρος ότι εμένα προσωπικά με έχεις προβληματίσει αρκετά με όσα αναλυτικά έγραψες (στο δεύτερο μήνυμά σου!)
Δε θέλω όμως να μονοπωλήσω αυτή τη συζήτηση γιατι δεν είμαι εγώ ο ΤΗΘΥΣ και προφανώς θα έχουν και άλλοι άποψη, ελπίζω πολύ καλύτερη από τη δική μου, πάνω σε αυτή την ενδιαφέρουσα συζητηση......