Καταρχάς γειά σε όλους..! Είμαι νέα στο forum και νέα και στην κατάδυση..
Περίμενα ότι θα έβρισκα κάποιο θέμα εδώ σχετικά με τη συχνή -από ότι ακούω- εμπειρία της κρίσης πανικού κατά τη διάρκεια της βουτιάς.. Εάν μου διέφυγε sorry..
Έβγαλα το open water πρίν από έναν χρόνο και από τότε μέχρι τώρα είχα την ευκαιρία να βουτήξω 11 φορές.. Η τελευταία βουτιά έγινε το Νοέμβριο και από τότε κατάφερα να ξαναβουτήξω αυτές τις μέρες (Μαιο).. Εώς τώρα, έστω από το μικρό δειγμα βουτιών φαινόταν να έχω πολύ καλή συμπεριφορά δύτη, ήμουν πάντα πολύ ήρεμη στο νερό, σοβαρή και είχα αντίληψη των καταστάσεων..
Στη τελευταία βουτιά που έγινε ύστερα από 6 μήνες αποχής, πρίν το μέγιστο βάθος και ξαφνικά άρχισε το περιβάλλον να μη μου αρέσει... Ήταν αρκετά θολά και κρύα, ο τοίχος από πάνω μου, κάπως μου φάνηκε.., παρότι στο ίδιο μέρος είχα βουτήξει άλλες 3 φορές... Ξαφνικά με κυρίευσε ένα αίσθημα ανασφάλειας, άρχισα να τα βλέπω όλα προφανώς πιο τρομακτικά από όσο ήταν στη πραγματικότητα και με επιασε ταχυπαλμία. Από την ταχυπαλμία άρχισα να νοιώθω πως η αναπνοή κόβεται με αποτέλεσμα να πίνω τον αέρα αρκετά γρήγορα και πάει λέγοντας.. Τελικά έπειτα από συνενόηση ανεβήκαμε πιο πάνω όπου μετά από κάποια λέπτά ηρέμησα και τελικώς ολοκληρώσαμε τη βουτιά... Βέβαια το περιστατικό δε με άφησε να την απολάυσω...
Και πλέον αναρωτιέμαι... Είναι πραγματικά ένα συχνό φαινόμενο? Έχει συμβεί στο καθέναν? Είναι δείγμα ότι ''δε μου πάει'' το σπορ...??
Την άλλη βδομάδα ξεκινάω το σχολείο για το advanced και θέλω να μου πάει καλά.. Καταλαβαίνετε...
Θα το εκτιμούσα πολύ να ακούσω τις απόψεις σας επί του θέματος..
Ευχαριστω!!
