Στην διεθνή ορολογία χρησιμοποιείται ο όρος recreational diver που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά σαν δύτης αναψυχής. Ο τρόπος που έχει καταλήξει να χρησιμοποιείται ο όρος δύτης αναψυχής είναι "αδόκιμα ίσως" για να περιγράψει τον δύτη εκείνο που διενεργεί είδος κατάδυσης όπου:
- Δεν ξεπερνάει την ώρα 0 (δεν υπάρχει φανταστική οροφή στάσεης αποσυμπίεσης)
- Δεν γίνεται σε χώρους όπου η κατακόρυφη πρόσβαση προς την επιφάνεια παρεμποδίζεται από φυσική οροφή.
- Δεν γίνεται χρήση δύο ή περισσοτέρων αερίων ανεπνευστικών μιγμάτων
- Δεν γίνεται χρήση εξοπλισμού διαφορετικού από την κλασσική αναπνευστική συσκευή ανοικτού κυκλώματος
- Δεν ξεπαερνά το βάθος των 40 μέτρων.
Ο όρος technical diver επομένως είναι οτιδήποτε δεν εμπίπτει στις πιό πάνω κατηγορίες.
Προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο τεχνικός δύτης δεν μπορεί να στερείται το δικαίωμα να ονομάζεται δύτης αναψυχής. Υπάρχει και δύτης που κατεβαίνει στα 70 μέτρα για προσωπική ικανοποίηση ήτοι αναψυχή.
Ο διαχωρισμός που γίνεται σε επαγγελματική κατάδυση και ψυχαγωγική κατάδυση έχει το κριτήριο της αμοιβής. Υπάρχουν πάλι αρκετά διαφορετικά είδη επαγγελματικής κατάδυσης: Είναι το καθάρισμα των υφάλων και η συντήρηση εξέδρων, είναι το commercial diving που γίνεται για ανέλκυση, εργασίες σε πετρελαιοπηγές, διδασκαλία της κατάδυσης, καθαρισμό πισίνας κλπ.