[eye love scuba]

Προσωπικά πιστεύω ότι η πρωτοβολία να διοργανωθεί σεμινάριο ΚΑΡΠΑ είναι πραγματικά πολύ αξιόλογη. Η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος στη θέση να πρέπει να παράσχει ΚΑΡΠΑ δεν είναι διόλου αμελητέα, το αντίθετο μάλιστα. Από αυτούς που θα βρεθούν δίπλα σε ένα άτομο που χρειάζεται ΚΑΡΠΑ:
1. ελάχιστοι είναι αυτοί που θα την έχουν διδαχθεί.
2. από αυτούς που την έχουν διδαχθεί, μόνο κάποιοι θα μπουν στη διαδικάσία να την παράσχουν, ανεξάρτητα από το νομικό θέμα.
3. από αυτούς που θα την παράσχουν, ένα μόνο ποσοστό θα την παράσχει σωστά.
Ας τα πάρουμε όμως ένα-ένα.
1. Δυστυχώς πολύ λίγοι έχουν διδαχθεί ΚΑΡΠΑ, και εκεί είναι που η πρωτοβουλία του ΤΗΘΥΣ είναι σημαντική.
2. Ακόμα και αρκετοί γιατροί που έχουν διδαχθεί ΚΑΡΠΑ και που έχουν το θεωρητικό υπόβαθρο να καταλάβουν τι κάνουν και γιατί, θα διστάσουν αν βρεθούν εμπρός σε ένα περιστατικό π.χ. στο δρόμο που χρειάζεται ΚΑΡΠΑ να του την παράσχουν. Γιατί το να την έχεις διδαχτεί ακόμα και σε κούκλα απέχει αρκετά από την κατάσταση του να πρέπει να την παράσχεις στο διπλανό σου που πεθαίνει. Πέρα από το τεχνικό μέρος, υπάρχει και μεγάλο ψυχολογικό στρες, ειδικά αν αυτό το κάνεις για πρώτη φορά ή το θύμα είναι κάποιος γνωστός σου. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει κανείς να δρασει εντελώς μηχανικά. Είναι παντελώς αδιάφορο αν ξέρεις τον παθοφυσιολογικό μηχανισμό που οδήγησε το θύμα στην κατάσταση που είναι. Πρέπει να ακολουθήσεις έναν απλό αλλά αποτελεσματικό τυφλοσούρτη ΑΜΕΣΑ, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. Και εκεί είναι που έχει αξία η πρακτική άσκηση στην κούκλα. Αν δεν την έχεις κάνει, πολύ πιο δύσκολα θα αποφασίσεις να κάνεις ΚΑΡΠΑ. Εδώ θα συμφωνήσω με το αμερικανικό σύστημα. Επίσης θα ξέρεις και τι σε περιμένει. Η σωματική κόπωση του διασώστη είναι τεράστια, ειδικά αν πρέπει να κάνει ΚΑΡΠΑ πολλή ώρα, που μπορεί να φτάσει και τα 30-60΄ σε κάποιες περιπτώσεις και δεν έχει καμία σχέση με τα λίγα δευτερόλεπτα που ασκείται κανείς στην κούκλα.
3. Από το φόβο μήπως καποιος κάνει λάθος ΚΑΡΠΑ, δεν την κάνει καθόλου. Κι εδώ η πρακτική εξάσκηση έχει τη σημασία της, ώστε να δώσει μία μικρή αυτοπεποίθηση. Βέβαια, αν δεν υπάρχει κανείς άλλος που να ξέρει ΚΑΡΠΑ, ακόμα και μία τεχνική με λάθη έχει πιθανότητες να σώσει το θύμα, που αλλιώς είναι καταδικασμένο.
Θα υποστηρίξω την άποψη ότι κανείς στην ΚΑΡΠΑ πρέπει να δρα μηχανικά με το παρακάτω παράδειγμα μιας πιο πολύπλοκης κατάστασης. Στα οργανωμένα κέντρα τραύματος που υποδέχονται πολυτραυματίες σε πολύ βαρειά κατάσταση, άσφυγμους κλπ κλπ υπάρχει η ομάδα τραύματος, που αποτελείται από εξειδικευμένο προσωπικό στο τραύμα. Ένας από αυτούς είναι ο team leader, δηλαδή αυτός που δεν κάνει, αλλά δίνει εντολές και συντονίζει, αυτός που κάνει τις συνδιαστικές σκέψεις. Οι άλλοι ακολουθούν τις εντολές του μηχανικά βάσει ενός αλγόριθμου. Γιατί σε μία τέτοια κατάσταση είναι πολύ δύσκολο να σκέφτεσαι όλες τις εκδοχές και να κάνεις. Άλλος κάνει το πρώτο, άλλοι το δεύτερο.