Νομίζω πως όταν αποφεύγουμε τις ακραίες θέσεις, η συζήτηση γίνεται πολύ ενδιαφέρουσα
Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο PanEx
Τέλος θέλω να τονίσω πως το ψ/τ αλλάζει και μαζί του αλλάζουν και οι παλιοί ψ/τ προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα(οι νέοι είναι ήδη προσαρμοσμένοι),έτσι και οι αγώνες,θ'αλλάξουν και θα προσαρμοστούν κι'αν δεν μπορέσουν θα καταργηθούν,όχι γιατί κάνουν ζημιά αλλά γιατί πρέπει να είναι αποδεκτοί απ'όλους και προσαρμοσμένοι στις απαιτήσεις της εποχής.
|
Αυτά που λες εδώ παραπάνω, τα θεωρώ πολύ σημαντικά και θέλω να ελπίζω ότι αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα.
Ούτε η αυτόνομη κατάδυση που κάνουμε εμείς είναι απολύτως αβλαβής για το περιβάλλον: οποιαδήποτε επίσκεψη στο βυθό πρέπει να γίνεται με συνειδητό σεβασμό αν θέλουμε να έχει τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις.
Όσο για τους "ψαρομπουκαλάκηδες" θα έχετε παρατηρήσει ότι πολύ συχνά αναφερόμαστε σ' αυτούς μ' αυτό το υποτιμητικό επίθετο γιατί θεωρούμε ότι κάνουν τεράστια ζημιά.
Τι κάνουμε σαν αυτοδύτες και σαν σύλλογος για όλα αυτά?
Προσέχουμε για να έχουμε
Προσπαθούμε μέσα από επιμορφωτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις να μεταγγίσουμε σε όλους τους νέους που μπαίνουν τώρα στην αυτόνομη κατάδυση, τον σεβασμό που μας έχει εμπνεύσει το θαλάσσιο περιβάλλον με τη μαγεία του, την αρμονία του και την ομορφιά του...
...να τους εξηγήσουμε πόσο εύθραυστες είναι οι ισορροπίες εκεί κάτω.
Το ίδιο θα έπρεπε να κάνετε κι εσείς (οι ψαροτουφεκάδες).
Η βασική αρχή για να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα είναι κατ' αρχήν να το αποδεχτούμε και να μη κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας.
Όπως δεν είναι ίδιοι όλοι οι αυτόνομοι έτσι δεν είναι ίδιοι και οι ψαροτουφεκάδες.
Διαβάζω μερικές φορές το greekdivers.gr και πραγματικά χαίρομαι και θαυμάζω το ήθος κάποιων ανθρώπων κι ακόμη περισσότερο το κουράγιο τους να εξηγούν τα αυτονόητα ξανά και ξανά, όσον αφορά την σωστή διαχείρηση των ψαρότοπων, την αποφυγή της πλεονεξίας στο πόσα ψάρια θα βγάλουν κλπ κλπ.
Πόσοι είναι όμως αυτοί?
Πολύ λίγοι κατά τη γνώμη μου, γιατί κανείς δεν γενιέται με πλεόνασμα παιδείας - στην πορεία αποκτάμε ότι μπορέσουμε.
Παράλληλα έχουμε:
=> ένα σωρό απαίδευτους ανθρώπους που απλά αγοράζουν το καλοκαίρι ένα ψαροντούφεκο (δεν μιλάμε καν για άδεια αλιείας) και χτυπάνε ότι βλέπουν να κινείται.
=> "Συνειδητούς" επαγγελματίες που κάνουν ψαροντούφεκο 3 μέρες τη βδομάδα και ζουν από αυτό - έχω συγκεκριμένα παραδείγματα (να μη μιλήσουμε εκεί για ποσότητες και θέματα διαχείρισης).
Κάντε αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε κι εμείς:
Δημιουργείστε ένα νέο σύλλογο ή προσπαθείστε μέσα από τους υπάρχοντες συλλόγους να επιμορφώσετε αυτό τον κόσμο, να αναδείξετε ένα νέο πρόσωπο για τον ψαροτουφεκά του μέλλοντος.
Εξηγείστε τους ότι τα ψάρια δεν είναι άπειρα κι ότι καθένας έχει την ευθύνη του στην διαχείριση αυτών που έχουν απομείνει.
Μιλείστε στον κολλητό σας και σε όποιον συναντάτε και βλέπετε πως έχει μαύρα μεσάνυχτα για το πως λειτουργεί το θαλάσσιο περιβάλλον.
Εν ανάγκη, "δώστε" κάποιους στεγνά στο Λιμενικό
(βαριά η πρόταση το ξέρω, αλλά προσωπικά δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό να "δώσω" κάποιον που κάνει ψαροντούφεκο με μπουκάλες, ειδικά αν ξέρω ότι το κάνει επαγγελματικά)
Πολύ φοβάμαι ότι έχουμε φτάσει πλέον σε ένα κομβικό σημείο που αν το μόνο που κάνουμε είναι να αγνοούμε το πρόβλημα, σε μερικά χρόνια δεν θα έχει πια καμμιά σημασία αν το ψαροντούφεκο απαγορεύεται ή όχι γιατί πολύ απλά δεν θα έχει μείνει ούτε λέπι.
ΥΓ: Αν και δεν ψαρεύω πια, γιατί βρίσκω πολύ μεγαλύτερη ικανοποίηση στο να φωτογραφίζω υποβρυχίως με τις ώρες, έχω ψαρέψει άπειρες ώρες σαν παιδί με ψαροντούφεκο και πεταχτάρι από ακτή, με καθετή και τσαπαρί και καλαμαριέρες και αυτοσχέδια παραγάδια - μέχρι και 2 ξιφίες 9 και 11 κιλά (γόνο δηλ.) είχαμε βγάλει με αυτοσχέδιο παραγάδι.
Το λέω αυτό για να μην νομίζετε ότι εμείς οι αυτόνομοι το παίζουμε υπεράνω ή είμαστε από άλλο πλανήτη και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη λαχτάρα του ψαροκυνηγού ή ότι δεν έχουμε κάνει -καθένας τα δικά του- λάθη.
Ακόμη περισσότερο το λέω γιατί πιστεύω ότι αυτό που τελικά μας χαρακτηρίζει πραγματικά όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε είναι οι επιλογές μας:
αυτά που αποφασίζουμε συνειδητά να κάνουμε ή να μη κάνουμε.