Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #37  
Παλιά 05-12-13, 23:59
Το avatar του χρήστη dmanetakis
dmanetakis dmanetakis is offline
Μέλος του Συλλόγου ΤΗΘΥΣ
 
Εγγραφή: 03-10-2008
Περιοχή: Mοσχάτο, Αθήνα
Μηνύματα: 865
Απάντηση: Σωστή Αναπνοή στην Κατάδυση

Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο eye love scuba Εμφάνιση μηνυμάτων
Δημήτρη, όλα αυτά είναι σωστά και ενδιαφέροντα. Αν έχεις χρόνο όμως, γιατί είναι πολύ θεωρητικά ακόμα και για τον πολύ προχωρημένο δύτη ή και εκπαιδευτή, ανέβασε ή σχολίασε ένα πραγματικό σενάριο ώστε να γίνει συζήτηση, Αλλιώς η πλειοψηφία δε θα μπορέσει να ακολουθήσει το θέμα
Θα κάνω μια προσπάθεια ...

Aς συνοψίσουμε κάποια από τα παραπάνω σε μια υποθετική βουτιά ενός advanced open water δύτη στα -30m με αέρα.

Από τη στιγμή λοιπόν που ο δύτης μας αφήνει την επιφάνεια και καταδύεται, θα αρχίσει να αναπνέει όλο και πυκνότερο αέριο μιας και ο ρυθμιστής θα τον παρέχει με μεγαλύτερη πίεση από ότι στη επιφάνεια, ώστε να αντισταθμίσει την πίεση υποβρυχίως. Καθώς αυξάνεται η πυκνότητα του αερίου, αυξάνεται και η προσπάθεια εισπνοής-εκπνοής και περιορίζεται η αναπνευστική απόκριση. Σε αυτή τη φάση να αναφέρουμε ότι αναπνέοντας από έναν καλά συντηρημένο ρυθμιστή, η συνολική επίπτωση στην αναπνοή σχετικά με την απόκριση στην αύξηση του CO2 σε άσκηση υποβρυχίως, είναι άγνωστη. Με κάθε αναπνοή, κάποια ποσότητα αερίου παραμένει πάντα στους αεραγωγούς που μεταφέρουν το αέριο στις πνευμονικές κυψελίδες, αλλά και στο 2ου σταδίου ρυθμιστή μας. Το αέριο αυτό δεν συντελεί στην ανταλλαγή αερίων στις πνευμονικές κυψελίδες, και επομένως "χάνεται" ( "νεκρός χώρος" αερισμού ). Οι μεγαλύτερες ανάσες ωστόσο, αυξάνουν την αποδοτικότητα της αναπνοής με τη μείωση του ποσοστού του “νεκρού χώρου” αερισμού. Η αύξηση της αποτελεσματικότητας της αναπνοής από τις μεγαλύτερες ανάσες από ένα σημείο και μετά αντισταθμίζεται από την αυξανόμενη απαίτηση για Ο2 για την υποστήριξη του έργου της αναπνοής. Ο περιορισμός της ικανότητάς μας να πάρουμε βαθύτερες ανάσες, από τους ρυθμιστές, καταδυτικές στολές, ιμάντες εξοπλισμού κλπ. θα μειώσει την ικανότητά μας να μεγιστοποιήσουμε την αποδοτικότητα της αναπνοής.

Παρόλο που ο δύτης μας μπορεί ακόμα να είναι στα ρηχά 10-15m και σε κατάσταση ηρεμίας το πιθανότερο είναι να μην αντιλαμβάνεται τίποτα από τα παραπάνω και να μην αποτελούν από μόνα τους κάποιο πρόβλημα και ο δύτης μας να απολαμβάνει μια ήρεμη και χαλαρή βουτιά.

Σε μεγάλο ποσοστό ο αερισμός των πνευμόνων ρυθμίζεται ασυνείδητα, και διέπεται από την ανάγκη για O2 και την απομάκρυνση του CO2. Σε κατάσταση ηρεμίας, όταν η κατανάλωση O2 είναι ελάχιστη, η ανάγκη να απομακρυνθεί το CO2 ελέγχει τον αερισμό των πνευμόνων. Κατά τη διάρκεια ήπιας άσκησης, οι αρτηριακές τιμές Ο2 και CO2 διατηρούνται σε τιμές κατάστασης ηρεμίας. Όταν αναπνέουμε κάτω από συνθήκες ηρεμίας, χρησιμοποιούμε μόνο ένα μικρό μέρος του συνολικού όγκου των πνευμόνων μας. Ο αερισμός ανά λεπτό σε κατάσταση ηρεμίας δεν διαφέρει σημαντικά μεταξύ ατόμων ίδιας μάζας σώματος, καλής φυσικής κατάστασης ή μη. Παρόλα αυτά οι πνεύμονές μας έχουν σημαντικό αποθεματικό όγκου εισπνοής και εκπνοής τον οποίο μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε υποβρυχίως για τον έλεγχο της πλευστότητας ! Αυτό ο όγκος μπορεί να ποικίλει από άτομο σε άτομο αλλά μπορεί εύκολα να φτάσει τα 3 L ή 3 Κg άνωσης.

Καθώς όμως ο δύτης μας καταδύεται και φτάνει το μέγιστο προκαθορισμένο βάθος των -30m, τα προαναφερθέντα φυσικά φαινόμενα κάνουν εντονότερη την παρουσία τους.

Η αναπνοή αέρα σε 4 ATA (-30μ) μειώνει τη μέγιστη εκπνευστική ροή του αερίου και το μέγιστο αερισμό των πνευμόνων ανά λεπτό στο μισό από ότι στην επιφάνεια. Ο όγκος του αερίου που αναπνέεται ανά λεπτό, επηρεάζει την απομάκρυνση του CO2 από το αίμα, μέσω της διάχυσης, από τους πνεύμονες. Η συντήρηση μιας κανονικής PaCO2 μπορεί να μην είναι δυνατή κατά την αναπνοή πυκνού αερίου. Σοβαρή αύξηση της PaCO2 θα προκαλέσει περαιτέρω κατακράτηση CO2, μειώνοντας τον αερισμό των πνευμόνων.

Αν τώρα ο δύτης μας για κάποιο λόγο αγχωθεί ή χρειαστεί να παράγει έργο/άσκηση υποβρυχίως τι γίνεται ?

Το άγχος αυξάνει τον μεταβολικό ρυθμό και μπορεί να συμβάλει στην αύξηση της παραγωγής CO2. Η κύρια αιτία αύξησης του CO2 κατά τη διάρκεια της κατάδυσης, είναι η άσκηση σε συνδυασμό με την αυξημένη πυκνότητα του αερίου. Μικρή αύξηση της PCO2, μπορεί να συμβάλει στην «νάρκωση» ανεξάρτητα από τη PN2. Το CO2 είναι 25 φορές περισσότερο λιποδιαλυτό από το N2 και πιο ναρκωτικό. Μια μέτρια αύξηση της PCO2 σε 50-60 mmHg μειώνει σημαντικά την ικανότητά να εκτελούνται νοητικές ικανότητες, όπως η αριθμητική, διαχωρισμός χρωμάτων και δεξιότητες όπως ο συντονισμός ματιού-χεριού. Η αναπνευστική απόκριση στην αύξηση του CO2, φαίνεται να ποικίλλει σημαντικά μεταξύ των δυτών.

Καλό βράδυ !
Απάντηση με παράθεση