[Χρηστος Ευθυμιου]

neokles

Εξακολουθείς να αγνοείς τον ποιο σημαντικό παράγοντα παρότι το έχω αναφέρει πολλές φορές, την ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ του πανικόβλητου δύτη. Έχεις κερδίσει πραγματικά την εμπιστοσύνη του με το που θα βγάλεις τον ρυθμιστή σου και θα του τον δώσεις α) είναι απασχολημένος με τις πρώτες αναπνοές του, β) αποκτά την σιγουριά ότι τον βοηθάς, γ) στην συνέχεια αφήνετε στα χέρια σου διότι σου έχει εμπιστοσύνη. Στο διάστημα αυτό και μιλάμε για δευτερόλεπτα επανέρχεται σιγά σιγά η ηρεμία. Εγώ έχω όλο τον χρόνο να πάρω το χταπόδι μου και να ελέγξω την κατάσταση, α) να ρυθμίσω την πλευστότητα ανάλογα με την περίπτωση να βάλω ή να βγάλω αέρα στο δικό μου BCD και αν είμαι άνετος ρυθμίζω και την δική του πλευστότητα..

Μα αν φύγει κατά πάνω θα φύγει ούτως ή άλλως!

Μα αυτό είναι το ζητούμενο να το αποτρέψουμε άμεσα με τους παραπάνω λεπτούς χειρισμούς.

Απέναντι και να τον κρατάς (σφιχτά και ακόμα καλλίτερα απο το BCD) μπορείς να το κάνεις με το χταπόδι.

Θα χάσεις τα πρώτα πολύτιμα δευτερόλεπτα και ίσως στον πανικό του να μην καταφέρεις να ελέγξεις την κατάσταση. Είναι ευκολότερο να ελέγξεις τον εαυτό σου παρά έναν πανικοβλημένο δύτη.

Αν τελικά αρχίζει να φεύγει πάνω και εσύ για χ λόγους δεν έχεις το β'στάδιο στο στόμα... είσαι ομολογουμένως σε δύσκολη κατάσταση, δεν είσαι;

Δεν μπορεί να σου φύγει εύκολα διότι έχεις την δυνατότητα να αδειάσεις το δικό σου BCD και στην συνέχεια το δικό του και να πάτε και λίγο ποιο πάνω δεν είναι τραγικό θα σταματήσεις όμως την βίαιη άνοδο.

Επιπλέον μια ακόμα σκέψη. Αν κάποιος είναι πανικοβλημένος (και άρα επικίνδυνος) μήπως είναι καλλίτερα να τον αφήσουμε να ξεπανικοβληθεί; Στο κάτω κάτω καλλίτερα ένας τραυματισμός παρά δύο (μην με φάτε μια κουβέντα είπα

Εσύ θα ήθελες αν βρεθείς σε μια δύσκολη στιγμή να σε αφήσει ο σύντροφος σου να φύγεις αβοήθητος προς τα πάνω?? Εγώ δεν θα το ήθελα.

Απεναντίας θα έκανα ότι περνάει από το χέρι μου να βοηθήσω φτάνοντας ακόμα και στα όρια μου. Γι’ αυτό άλλωστε μετά από 33 χρόνια που καταδύομαι συνεχίζω να εκπαιδεύομαι και να μαθαίνω.