Παράθεση:
Αρχικό μήνυμα απο grandbleu
Κύριε Αθανασιάδη,
άσχετα με το αν η απαγόρευση του υποβρύχιου κυνηγιού είναι δίκαιη ή άδικη, σωστή ή λανθασμένη, η μεγάλη μας αγαπημένη θάλασσα (μεταξύ άλλων) έχει ψάρια (για πόσο ακόμα άραγε) και όχι αλιεύματα. Σ' αυτή ακριβώς τη "φραστική λεπτομέρεια" έγκειται η διαφορά μας.
|
Θα μπορούσαμε να εμπλακούμε σε μιά ατέρμονη και ίσως ανούσια συζήτηση για το αν η διαφορά μας εαν πραγματικά υπάρχει ,έγκειται σε μια ή δύο λέξεις.
Σίγουρα υπάρχουν ΄΄καλοί΄΄ και ΄΄κακοί΄΄ σε κάθε τομέα ανθρώπινης δραστηριότητας.
Το λάθος κατά την ταπεινή μου άποψη είναι οι υπεραπλουστεύσεις και γενικεύσεις,η αβασάνιστη επικόλληση ταμπέλας...
Σαφώς το ψαροτούφεκο έχει ως σκοπό την αλίευση αλλά κάποιος που αγαπά τη θάλασσα σε όλες τις διαστάσεις και καταστάσεις της δεν επικεντρώνει την υπέροχη διαδραστική του σχέση μαζί της στο να πιάσει μερικά ψάρια.Τουλάχιστον δεν την απομονώνει,δεν την περιορίζει,δεν την υποβαθμίζει μόνο σε αυτό...
Για μας τους ΄΄ρομαντικούς΄΄ το ΄΄αλίευμα ΄΄ δεν είναι παρά η πρόφαση για να βρεθούμε στην αγκαλιά της.Χρειάζεται πολλές φορές η ...έξτρα ενθάρρυνση για να αφήσεις το ζεστό σου κρεβατάκι και να βγείς σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός για να πέσεις να κολυμπήσεις στα παγωμένα νερά!
Πάντως και σαν γυμναστής μπορώ να πώ ότι το γενικό όφελος της υγείας από την άσκηση και την σκληραγώγηση είναι ανεκτίμητο...
Το σίγουρο είναι ότι δεν μπαίνουμε στο νερό μόνο με το όπλο και για να ψαρέψουμε.Οι περισσότεροι που γνωρίζω έχουν περάσει άπειρες ώρες κολυμπώντας και ΄΄εξερευνώντας ΄΄ με μιά μάσκα μόνο τους όμορφους βυθούς μας.
Και σαφώς δεν μπορεί ένας άνθρωπος με ένα ψαροτούφεκο και μιά ανάσα να ελαττώσει τα ιχθυοαποθέματα της πατρίδας μας.
Μεταξύ μας ,΄συνήθως ούτε το τηγάνι δεν μπορεί να γεμίσει
.
Το μόνο ίσως σφάλμα μας αυτός ο ρομαντισμός μας .Ρομαντισμός ανθρώπων που λάτρεψαν το υγρό στοιχείο και τον θαυμαστό υποβρύχιο κόσμο σε όλες τις εκφράσεις και εκφάνσεις του.
Όλοι εμείς που μεγαλώσαμε στη θάλασσα,γευτήκαμε το αλάτι της ,χαρήκαμε τις μπουνάτσες και παλέψαμε με τα κύματά της, πήραμε χαρές και λύπες,χάσαμε φίλους σε αυτήν,που με βαθιά συγκίνηση φέραμε για πρώτη φορά στην αγκαλιά της τα παιδιά μας,που γοητευόμαστε από την τόσο θηλυκή κυκλοθυμικότητά της,που μας δέχεται φορτωμένους με την ψυχοφθόρα κούραση και το ανθρωποβόρο άγχος της καθημερινότητας,πνιγμένου σε ποταμούς μικρότητας και ασημαντότητας και επιτελώντας το αέναο εξαγνιστικό της έργο μας απελευθερώνει από όλα ,μας βοηθά με την απεραντοσύνη ,τη δύναμη και την ομορφιά της να αγγίξουμε άλλα επίπεδα συνειδητότητας κινούμενοι στις τρείς διαστάσεις –ότι πιο κοντινό στο όνειρο του ανθρώπου να πετάξει- σε πλήρη αρμονία με τους ρυθμούς και τις διαθέσεις της καθώς μόνον τότε ίσως μας δώσει τα δώρα της,κάποια από τα πλάσματά της που υπακούωντας στις επιταγές της φύσης.και του κύκλου της ζωής θα γίνουν τροφή μας κι ενέργεια και αφορμή για να ξαναγυρίσουμε…
Ειλικρινά και φιλικά Aρης…