[Σώτος Χριστοδούλου]

Συγχαρητήρια στα παιδιά του ΤΗΘΥΣ που οργάνωσαν αυτή την ωραία εκδήλωση. Θερμές ευχαρηστίες στον Δρ Βαβάση για την γενναιόδωρη παραχώρηση του χρόνου του. Η θεματολογία άκρως ενδιαφέρουσα και η προσπάθεια του ΤΗΘΥΣ για ενημέρωση ακόμα και ημών που είμαστε μακρυά και αδυνατούμε να παρευρισκόμαστε σε τέτοιες ωραίες συγκεντρώσεις, μέσα από την ανάρτηση της ηχογραφημένης ομιλίας, σίγουρα επικροτείται.

Αν ήμασταν στην παρουσίαση σίγουρα θα θέλαμε να ρωτήσουμε πράγματα τα οποία βγήκαν μέσα από τη συζήτηση. Εστω και αργά λοιπόν και αν μας διαβάζει κάπου ο κύριος Βαβάσης θα ήθελα να ρωτήσω για σκοπούς διευκρίνησης το εξής:

Αναφέρομαι περισσότερο σε τεχνικές καταδύσεις όπου η έκθεση σε οξυγόνο είναι αρκετά ψηλή συγκριτικά με άλλα είδη καταδύσεων.

Ποιά είναι η γνώμη σας για τη προληπτική χρήση αντιοξειδωτικών ουσιών στις περιπτώσεις εκείνες όπου οι δύτες κάνουν καταδύσεις με τραβηγμένες εκθέσεις σε οξυγόνο (μεγάλο CNS ή / και OTU)?

Η ερώτηση αφορά σε ουσίες όπως είναι οι βιταμίνες Ε και C, ή ακόμα φάρμακα όπως το Vastarel, η Στομπαδίνη (γενικότερα πυριδοινδόλες), κλπ. που έχουν μια δράση ως εν δυνάμει ενισχυτικες ουσίες των ενδογενών αντιοξειδωτικών μηχανισμών. Θα μπορούσε η χρήση αυτών των ουσιών να επιφέρει μια επέκταση των ορίων ανοχής του δύτη στο οξυγόνο ή έστω να δημιουργήσει ένα μεγαλύτερο περιθώριο ασφάλειας ένατνι του οξειδωτικού στρες τηρουμένων των κανόνων έκθεσης?

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αν αυτό μπορούσε να σχολιαστεί.