Όσον αφορά το χαρτί αποποίησης ευθύνης που υπογράφουμε στα καταδυτικά, το θέμα είναι καθαρά "νομικίστικο", μια νομική δικλείδα ασφαλείας για τον πάροχο.
Στην πραγματικότητα -όπως λέει κι ο Σώτος παραπάνω- αν κάτι πάει τόσο στραβά ώστε να φτάσουμε τελικά στο δικαστήριο, οι ευθύνες οποιονδήποτε συνοδών, παρόχου κλπ εξετάζονται εξ αρχής στη βάση των ενεργειών που έγιναν ή της αμέλειας (αυτών που δεν έγιναν) και οποιοδήποτε τέτοιο χαρτί δεν μπορεί να απαλλάξει κανέναν από τις ευθύνες του, έχει μόνο ελαφρυντικό χαρακτήρα με τη λογική ότι ο δύτης υπογράφοντάς έλαβε γνώση της επικινδυνότητας της δραστηριότητας.
Η μόνη χρησιμότητά του για μένα (ως αυτοδύτη και πελάτη) είναι ότι όταν κάποιος πάροχος μου ζητάει να υπογράψω ένα τέτοιο χαρτί, είναι ένα πρώτο σημάδι ότι παίρνει την δουλειά του σοβαρά, ότι έχει συνηδητοποιήσει ότι υπάρχει πάντα -στατιστικά- ένας μικρός αλλά υπαρκτός κίνδυνος και επομένως περιμένω να είναι εξίσου προσεκτικός και στις υπόλοιπες λεπτομέρειες ασφαλείας, που άμα τις δούμε όλες μαζί δεν είναι καθόλου λεπτομέρειες κι είναι αυτές που κάνουν τελικά τη διαφορά.
============
...και μια που πιάσαμε τα νομικά θέματα, υπάρχει ένα ακόμη θολό σημείο στην αυτόνομη κατάδυση στην Ελλάδα που νομίζω δεν είναι ευρέως γνωστό.
Το μέγιστο βάθος αυτόνομης κατάδυσης αναψυχής εξακολουθεί να είναι -30 μέτρα ή όχι?
Γιατί αν είναι -30, τότε προφανώς παραβιάζεται συστηματικά.
...κι αν μεν όλα πάνε καλά ΟΚ κανένας δε θα το μάθει, αν όμως τα πράγματα πάνε στραβά τότε ένα δικαστήριο θα μπορούσε να το πάρει υπ' όψιν του ως παραβίαση των ορίων ασφαλείας, αν και στο νόμο δεν είναι σαφής ο λόγος θέσπισης του ορίου.
Το όριο αυτό θεσπίζεται σε έναν αρχαίο κανονισμό λιμένα του '89 και δεν υπάρχει καμμία παράγραφος που να το αναιρεί με σαφήνεια στο νέο νόμο 3409/2005, οπότε πιστεύω πως εξακολουθεί να είναι θέμα ερμηνείας.
Ένα στοιχείο που δείχνει πως δεν είναι αυταπόδεικτο αν ισχύει ή όχι το όριο βάθους, είναι ότι όταν η εταιρεία ιδιοκτησίας του Βρετανικού σκεφτόταν να φέρει μίνι υποβρύχιο και να κατεβάζει τουρίστες στο ναυάγιο, ένα βασικό κόλλημα ήταν ότι η περιήγηση τουριστών εμπίπτει στην κατάδυση αναψυχής και έχει όριο τα -30μ ενώ το ναυάγιο είναι στα -110 -120.
Αν κάποιος δικηγόρος μπορεί να δώσει κάποιες πιθανές ερμηνείες και να μας λύσει την απορία, θα ήταν ευχής έργο...
Παραθέτω κι ένα απόσπασμα σχετικό με τη νομοθεσία από
παλιότερη συζήτηση στο site της Ένωσης Αυτοδυτών Θεσσαλονίκης (είναι η παράγραφος σε
bold από μόνη της ικανή να αναιρέσει τα όρια βάθους? δεν είμαι σίγουρος...):
Παράθεση:
Όσον αφορά το όριο των 10 μέτρων βάθους για την άσκηση του ψαροτούφεκου, αυτό υπάρχει στους Γενικούς Κανονισμούς Λιμένα που ισχύουν στο χώρο δικαιοδοσίας της κάθε Λιμενικής Αρχής.
Για παράδειγμα στο χώρο δικαιοδοσίας της Λιμενικής Αρχής Σητείας ισχύει ο ΓΚΛ Σητείας (ΦΕΚ 336 τεύχος Β΄ της 9-5-1989), στον οποίο περιλαμβάνονται τα ακόλουθα:
Άρθρο 241
1. Η υποβρύχια αλιεία, καθώς και οποιαδήποτε υποβρύχια δραστηριότητα απαγορεύεται:
(...)
στ) Σε βάθη θάλασσας μεγαλύτερα των 10 μέτρων για τους ελεύθερα καταδυόμενους ή των 30 μέτρων για τους φέροντες αυτόνομη καταδυτική συσκευή. (...)
Παρόμοιες διατάξεις υφίστανται στους ΓΚΛ όλων των λιμενικών αρχών της χώρας.
Η παραβίαση της παραπάνω διάταξης αποτελεί διοικητική παράβαση, που τιμωρείται με επιβολή χρηματικού προστίμου που αποφασίζεται από τον λιμενάρχη (εντός των πλαισίων που ορίζονται από την σχετική νομοθεσία), στο χώρο δικαιοδοσίας της λιμενικής αρχής που συντελέστηκε. Δεν είναι ποινικό αδίκημα, δηλαδή ο παραβάτης δεν παραπέμπεται σε δίκη από δικαστήριο.
Προσοχή! Στην προαναφερόμενη διάταξη καθορίζονταν και μέγιστο επιτρεπόμενο βάθος για την άσκηση της κατάδυσης με αυτόνομη καταδυτική συσκευή τα 30 μέτρα. Όμως, στο Νόμο 3409/2005 «Καταδύσεις αναψυχής και άλλες διατάξεις» δεν υφίσταται παρόμοια απαγόρευση και επιπλέον στο άρθρο 25 "Έναρξη ισχύος" αναγράφεται:
Η ισχύς του Μέρους Α΄ του νόμου αυτού [που αφορά τις καταδύσεις αναψυχής] αρχίζει μετά την παρέλευση τριών μηνών από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Από την έναρξη ισχύος του Μέρους Α΄ του νόμου αυτού καταργείται κάθε άλλη διάταξη που αντίκειται στις διατάξεις του νόμου αυτού ή ρυθμίζει ίδια θέματα κατά διάφορο τρόπο. (...)
|