Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1  
Παλιά 18-11-13, 13:57
Το avatar του χρήστη Σπύρος Κόλλας
Σπύρος Κόλλας Σπύρος Κόλλας is offline
 
Εγγραφή: 10-05-2009
Περιοχή: Moschato
Μηνύματα: 8
Σωστή Αναπνοή στην Κατάδυση

Ένα από τα θέματα που ακούμε και μαθαίνουμε όσοι και όσες ξεκινάμε την ενασχόλησή μας με την κατάδυση, είναι η πλευστότητα η οποία ρυθμίζεται με την αναπνοή και τον ρυθμιστή πλευστότητας.

Ένας βασικός παράγοντας που δυσκολεύει την επίτευξη της ρύθμισης της πλευστότητας, τόσο κατά τη διάρκεια των προγραμμάτων εκπαίδευσης όσο και κατόπιν, είναι η φράσεις ‘’Να Αναπνέετε Συνεχόμενα Αργά & Βαθειά’’ και ο ‘’χρυσός κανόνας’’ ‘’Να Αναπνέετε Συνέχεια και ΠΟΤΈ μα Ποτέ να ΜΗΝ κρατάτε την αναπνοή σας’’!!!

Έτσι λοιπόν, από τα πρώτα μας βήματα προσπαθούμε να λειτουργήσουμε πάνω στις πληροφορίες που διαβάσαμε και διδαχτήκαμε, με αποκορύφωση τη στιγμή που πρέπει να κάνουμε την άσκηση Fin Pivot που σημαίνει αιώρηση στις μύτες – άκρες των βατραχοπέδιλων. Είναι η στιγμή που αυτό που διαβάσαμε και διδαχτήκαμε στις πρώτες μας, εισαγωγικές εκπαιδευτικές καταδύσεις, πρέπει να ‘’αλλάξει’’ γιατί πλέον πρέπει να κρατήσουμε την αναπνοή μας, σύμφωνα με τις οδηγίες του εκπαιδευτή μας πλέον.

Για το λόγο αυτό σκέφτηκα να γράψω δύο πραγματάκια που ίσος σας φανούν χρήσιμα σε ότι έχει να κάνει με τη σωστή αναπνοή και τη ρύθμιση της πλευστότητας.

Για αρχή χρειάζεται να ‘’διαγράψουμε’’ αυτές τις δύο εκφράσεις :
1) Να Αναπνέετε Συνεχόμενα Αργά & Βαθειά
2) Να Αναπνέετε Συνέχεια και ΠΟΤΈ μα Ποτέ να ΜΗΝ κρατάτε την αναπνοή σας
μιας και στις μόνες περιπτώσεις που μπορεούν αν έχουν εφαρμογή είναι σε κατάδυση γνωριμίας (DSD) ή στην πρώτη εκπαιδευτική κατάδυση των προγραμμαάτων εισαγωγικού επιπέδου όπως για παράδειγμα το OW


Οι φάσεις κατά τις οποίες ο δύτης καλείται να κάνει ρύθμιση της πλευστότητας του, άρα και σωστή – αποτελεσματική χρήση του όγκου των πνευμόνων, είναι τρείς
1) Κάθοδος
2) Πλεύση (στο επιθυμητό προγραμματισμένο βάθος)
3) Ανάδυση




1) Κάθοδος

• Το κράτημα της αναπνοής κατά την κάθοδο ΔΕΝ θα προκαλέσει υπερδιάταση των πνευμόνων και εξ αιτίας του ότι είναι γεμάτοι με αέριο, ΔΕΝ θα συνθλιβούν. Βλέπε ελεύθερη κατάδυση!!!
• Οι πνεύμονες είναι το πρώτο μέσο ρύθμισης – τελειοποίησης της πλευστότητας μας, στο οποίο μάλιστα έχω τον 100%, απευθείας και άμεσο έλεγχο, δια μέσου του ‘’αυτόματου’’ μηχανισμού, της αναπνοής.
• ΔΕΝ θα ξεχάσετε να επανεισπνεύσετε γιατί το διάφραγμα είναι εκεί για να σας ‘’θυμίσει’’ ότι δεν μπορείτε να κρατήσετε άλλο την αναπνοή σας και πρέπει να εκπνεύσετε και να πάρετε νέα ανάσα!!!

Λαμβάνοντας λοιπόν υπ όψιν τα παραπάνω, κατά τη διάρκεια της καθόδου θα πρέπει να εφαρμόσω με τη σειρά τα παρακάτω:
• παίρνω βαθιά εισπνοή,
• ΚΡΑΤΆΩ την αναπνοή μου για να ‘’φρενάρω’’
• Όταν δεν είναι αρκετός ο όγκος των πνευμόνων για τη μείωση του ρυθμού καθόδου, τότε προσθέτω αέριο στον ρυθμιστή πλευστότητας
• Εκπνέω και παίρνω νέα ανάσα επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία


2) Πλεύση (στο επιθυμητό προγραμματισμένο βάθος)

• Το κράτημα της αναπνοής στο βάθος ΔΕΝ θα προκαλέσει υπερδιάταση των πνευμόνων μιας και κατά τη διάρκεια της πλεύσης, δεν έχουμε σημαντικές μεταβολές της πίεσης.
• Κρατώντας την αναπνοή μας στο βάθος εξασφαλίζουμε ότι ο οργανισμός, μέσα από τον μηχανισμό του μεταβολισμού, θα ‘’εκμεταλλευτεί’’ – μεταβολίσει μεγαλύτερο ποσοστό οξυγόνου από το εισπνεόμενο αέριο, πράγμα που θα μας δώσει πλεονέκτημα στην παραγωγή ενέργειας στο σώμα, η οποία με τη σειρά της θα μας δώσει πλεονέκτημα στα θέματα της νάρκωσης.
• Γνωρίζοντας ότι η διάρκεια μιας κατάδυσης εξαρτάται πρωτίστως από το βάθος και το χρόνο και κατόπιν από το ρυθμό κατανάλωσης, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι κρατώντας την αναπνοή μας στο βάθος, μειώνουμε το ρυθμό κατανάλωσης και αυξάνουμε το χρόνο παραμονής μας σε αυτό. Συμπερασματικά λοιπόν, φαίνεται ότι μπορούμε κατά κάποιο τρόπο να έχουμε τον ‘’έλεγχο’’ σε ότι αφορά στο βάθος και το ρυθμό κατανάλωσης αλλά όχι στον χρόνο ο οποίος ‘’τρέχει’’. Το αναφέρω αυτό γιατί από ένα σημείο και μετά, παρουσιάζονται θέματα διαχείρισης αερίου και ασφάλειας, τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο ζευγαριού ή ομάδας.
• Αν τα παραπάνω σας φαίνονται λίγο περίεργα, σκεφτείτε ότι καθ όλη τη διάρκεια της παραμονής μας υποβρυχίως, υπάρχει ένας τεράστιος όγκος νερού, ο οποίος σε συνδυασμό με τη βαρύτητα, μας ασκεί πίεση. Έτσι λοιπόν εξηγείται το γεγονός ότι μόλις εκπνεύσω, βλέπω μια απότομη, σχεδόν αυτόματη μεταβολή του βάθους μου προς τα κάτω. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με την εισπνοή. ΔΕΝ έχουμε την ίδια γρήγορη μεταβολή βάθους προς τα πάνω, πράγμα που οφείλεται στον όγκο και το βάρος του νερού που βρίσκεται από ‘’πάνω’’ μας. Για να γίνει αυτό (να αλλάξουμε επίπεδο προς τα πάνω) χρειάζεται να περιμένουμε μερικά δευτερόλεπτα με κρατημένη την αναπνοή μας.


3) Ανάδυση

• Η ανάδυση έχει δύο σκέλη
- Ανάδυση μέχρι τη στάση ασφαλείας
- Στάση ασφαλείας
• Ας θεωρήσουμε ότι βρισκόμαστε στα 18μ όπου έχοντας εφαρμόσει τα παραπάνω, έχουμε καταφέρει να ρυθμίσουμε την πλευστότητά μας. Έχουμε λοιπόν σαν δεδομένα ότι
- Υπάρχει ποσότητα αερίου στον ρυθμιστή πλευστότητας
- Όσο μειώνεται η πίεση (βάθος), αυξάνεται ο όγκος
Τη στιγμή που αποφασίζω να ξεκινήσω την άνοδο, παίρνω μια μεγάλη και βαθιά εισπνοή την οποία και κρατάω. Με το που αρχίσει να με ανεβάζει προς τα πάνω, ταυτόχρονα έχει διογκωθεί το αέριο μέσα στο ρυθμιστή πλευστότητας. Κάνοντας μια μικρή, γρήγορη εκπνοή και ξανά εισπνοή, θα διαπιστώσω ότι έχω ή δη ξεκινήσει να ταξιδεύω προς τα πάνω. Από το σημείο αυτό και μετά, παύω να κρατάω την αναπνοή μου γιατί αυτό είναι που θα προκαλέσει υπερδιάταση των πνευμόνων. Αρκεί μόνο να αναπνέω κανονικά – φυσιολογικά, αφαιρώντας σταδιακά και ελεγχόμενα αέριο από τον ρυθμιστή πλευστότητας, το οποίο όσο πιο πάνω πάω τόσο περισσότερο διογκώνεται. Με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσω τον αργό ρυθμό ανόδου ο οποίος δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 10 μέτρα ανά λεπτό και ότι δεν πάθω υπερδιάταση των πνευμόνων, μιας και είτε μεμονωμένα είτε συνδυαστικά θα προκαλέσουν τη νόσο των δυτών.
• Έχουμε φτάσει λοιπόν στο βάθος των 5 μέτρων που πρέπει να κάνουμε την στάση ασφαλείας. Εδώ πρέπει να αντιστρέψουμε λίγο τα πράγματα. Η ρύθμιση της πλευστότητας πρέπει να γίνει και πάλι με τη σωστή χρήση του όγκου των πνευμόνων. Αυτή τη φορά όμως θα πρέπει να κρατάω την ΕΚΠΝΟΉ ΜΟΥ!!! Θέλω δηλαδή κατά την εκπνοή να είμαι τόσο αρνητικός ώστε να μη γίνεται να βρεθώ σε μεγαλύτερο βάθος από αυτό των 5.5 μέτρων και κατά την εισπνοή να μπορώ ελεγχόμενα πλέον να φτάσω στα περίπου 4,5 μέτρα όπου εκεί με μια νέα γρήγορη εκπνοή θα επανέλθω στο βάθος των 5, 5,5 μέτρων. Θυμηθείτε ότι εκπνέοντας έχω απότομη, σχεδόν αυτόματη μεταβολή βάθους προς τα κάτω. Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθώ να μείνω για τα 3 τουλάχιστον λεπτά στη στάση ασφαλείας, έχοντας μια απόκλιση βάθους +,-1 μέτρο.

Μικρές συμβουλές
Ξεκινήστε με δοκιμές αρχίζοντας από μικρά βάθη. Είναι εξακριβωμένο αλώστε ότι ο καλός δύτης χτίζεται στα ρηχά. ( Θα το αναπτύξω σε ένα επόμενο άρθρο).

Ιδανικά ζητήστε τη βοήθεια και τη συνδρομή του εκπαιδευτή σας. Αυτός είναι ο οποίος θα μπορέσει να εντοπίσει το λάθος και να σας το επισημάνει για το διορθώσετε.

Εκμεταλλευτείτε τις στάσεις ασφαλείας των μελλοντικών σας καταδύσεων. Σκεφτείτε πόσο χρόνο για εξάσκηση έχετε αθροίζοντας μόνο τα τρίλεπτα των στάσεων ασφαλείας.



Εύχομαι τα παραπάνω να σας φανούν χρήσιμα και να σας βοηθήσουν στις μελλοντικές σας καταδύσεις. Η επίτευξη μικρών στόχων θα σας βοηθήσει για να πάτε πιο μακριά. Είτε αυτό είναι το βάθος, είτε η επόμενή σας εκπαίδευση είτε ο βαθμός δυσκολίας των καταδύσεων, είτε ακόμα και το αντικείμενο των καταδύσεων σας (βίντεο, φωτογραφία κλπ)


Καλές καταδύσεις σε όλους
Απάντηση με παράθεση