Φίλε Νεοκλή, κατανοώ νομίζω την τοποθέτησή σου και την δικαιολογώ. Ούτε και γω, σαν και σένα, δεν μπορώ να δεκτώ εύκολα ότι δύτες με εκπαίδευση τεχνικής κατάδυσης ξέμειναν από αέρα ή αναγκάστηκαν να κάνουν γραμμική ανάδυση λόγω του Χ, Ψ άντε και Ω προβλήματος. Όμως υπάρχει εκείνη η πιθανότητα, η ελάχιστη έστω, να συμβεί αυτό το κακό και δεν εξετάζω κάτω από ποιες προυποθέσεις και συνθήκες.
Αν συμβεί σε τόπο που έχεις γρήγορη πρόσβαση σε θάλαμο για ελεγχώμενη και ξηρή επανασυμπίεση με οξυγόνο, με την ιατρική επίβλεψη, τότε δεν συζητάμε καν για το ενδεχώμενο της επανασυμπίεσης στο νερό. Η ερώτησή σου για την επίδραση που μπορεί να έχει η καθυστέρηση στην έκβαση (πρόγνωση) της νόσου έχει ευθεία απάντηση. Όσο πιο γρήγορα μπεις στο θάλαμο τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχεις να τη σκαπουλάρεις. Όσο πιο αργά τόσο πιο κοντά είσαι στο να έχεις μόνιμες επιπλοκές. Δεν έχει δυστυχώς βρεθεί ακόμα πως η νόσος σου δίνει ένα περιθώριο χρονικό μέσα στα πλαίσια του οποίου είσαι σχετικά "άνετος". Είναι επείγουσα κατάσταση και η αντιμετώπιση της επείγουσα είναι και αυτή!
Σκέψου τώρα ότι αυτό το συμβαν διαδραματίζεται σε μια απομακρυσμένη περιοχή. Εχεις κάνει τη ματσαράγκα σου και είσαι στην επιφάνεια σε καλή ψυχοσωματική κατάσταση (όσο γίνεται βέβαια), αλλά έχεις βεβαρυμένο το μητρώο με παράλειψη στάσης. Η ομάδα υποστίρηξης είναι εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη για τις διαδικασίες IWR. Τι κάνεις; Περιμένεις το ελικόπτερο ευχώμενος να έρθει γρήγορα; Αρχίζεις IWR? Δεν υπενίσσομαι την απάντηση. Δεν είναι καθόλου εύκολη απόφαση! Η IWR φέρει τον κίνδυνο πνιγμού, υποθερμίας, τοξικότητας από οξυγόνο, αφυδάτωση και επιδείνωση των όποιων συμπτωμάτων DCS. Εϊναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Αλλά πρέπει να πάρεις μια απόφαση.
Από την άλλη η διαδικασία IWR αναγνωρίζεται σαν μέθοδος περιορισμού των συμπτωμάτων της νόσου και ενίοτε δε έχει οδηγήσει "κατά μαρτυρίαν" σε αποφυγή της. Και αυτό είναι επίσης ένα κομμάτι της αλήθειας, είναι ένα πραγματικό δεδομένο.
Βλέπε δημοσίευση 2006:
ΑΠΟ ΤΟ ABSTRACT
"IWR effectiveness in comparison with standard recompression techniques has not been assessed. IWR should be used in remote localities as an immediate measure to stop the evolution of decompression illness before evacuating the victim for subsequent treatment to the nearest hyperbaric facility. Resulting from environmental conditions, the risks of drowning and hypothermia are the most often quoted, pure oxygen breathing at 9 m can also expose to acute oxygen toxicity."
Το απωλεσθέν λιθαράκι που διαφεύγει και από τους οργανισμούς (γνωρίζω 3 από αυτούς και φαίνεται να συμφωνούν) όχι εν αγνοία τους αλλά με πλήρη συνείδηση, είναι πως βρισκόμαστε σε περιοχή όπου οι τεχνικές καταδύσεις γίνονται και καλογίνονται μακρυά από υπερβαρικό θάλαμο.
Δυστυχώς όμως υπάρχει ένα μέγα εμπόδιο στο να υιοθετηθούν τεχνικές που δεν είναι τεκμηριωμένες και καθολικά παραδεκτές διότι θα αντιστοιχούσαν με καθαρό δον κιχωτισμό και ίσως "εμπορική αυτοκτονία". Γνωρίζοντας πολύ καλά το πόσο επιφυλακτικά χειρίζονται τα θέματα αποζημιώσεων και ασφαλειών (και καλά κάνουν) βλέπω ξεκάθαρα πως η αποδοχή της IWR σαν κομμάτι της εκπαιδευσης θα ήταν παραφροσύνη από μέρους των οργανισμών.
Δυστυχώς όμως το γεγονός παραμένει πως η εξιδανίκευση υπάρχει μόνο σε μυθιστορήματα. Θεωρώ πως είναι καλύτερα να γνωρίζεις την διαδικασία IWR και να έχεις κατάλληλη εξάσκηση και εξοπλσιμό παρά να μην τα έχεις.