Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1  
Παλιά 20-01-08, 12:09
Το avatar του χρήστη ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ is offline
Μέλος ΔΣ Άλλων Συλλόγων
 
Εγγραφή: 13-05-2007
Μηνύματα: 680
Camping Tsolis (Λαμπίρι Αχαΐας)

Camping Τσόλις
Τοp καταδυτικός προορισμός 200 χλμ από Αθήνα
Όταν αποφάσισα να καταδυθώ στο camping Τσόλις μετά από ένα και πλέον χρόνο από τη στιγμή που απόκτησα το πρώτο αστέρι ποτέ δεν φανταζόμουν τι θα έβρισκα.
Για καιρό απέφευγα το μέρος κυρίως λόγω του ότι καθημερινά συνωστίζονταν πολλοί αυτοδύτες. Πίστευα ότι προτιμούσαν το μέρος για τις ευκολίες που διαθέτει (πρόσβαση στην θάλασσα, ντουσιέρες, μπαρ κλπ) αλλά και για τη μορφολογία του βυθού (τοίχος και θάλασσα που βαθαίνει απότομα) και όχι για τον σπάνιας ομορφιάς βυθό του…
Με τα πολλά πείστηκα ότι ο βυθός είχε κάτι το ιδιαίτερα καλό και αποφάσισα να κάνω την πρώτη μου κατάδυση εκεί…
Καταδυόμενος έφτασα γρήγορα στην αποχή στα 13 μέτρα όπου ξεκινάει ο κάθετος τοίχος. Οι υπόλοιποι της παρέας, γνωστοί παλιοί αυτοδύτες της Πάτρας ήξεραν το μέρος και είχαν αποφασίσει να με εντυπωσιάσουν. Κατεβαίνοντας τον τοίχο μέχρι τα 25 μ ακολουθήσαμε παράλληλη πορεία με αυτόν. Σε 2-3 κοιλώματα του βράχου βρήκαμε ομάδες σηκιών να γυροφέρνουν μέσα σε αυτά, ενώ είδαμε και μεγάλες σκορπίνες άνω των 300 γραμμαρίων , ίσως το χαρακτηριστικότερο ψάρι που θα
συναντήσει κάποιος στο βυθό αυτό. 2-3 μεγάλοι ροφοί και μία στήρα με έκαναν να καταλάβω τι έχανα όλο αυτόν τον καιρό…
Στους μήνες που ακολούθησαν βούτηξα πάρα πολύ το μέρος, γνώρισα τους κατοίκους του και όταν άρχισα να ξεπερνάω το σόκ από την πληθώρα των ψαριών έστρεψα την προσοχή μου στους μικρούς κατοίκους του βυθού όπου επίσης
με περίμενε μια εξίσου μεγάλη έκπληξη από την αφθονία και ομορφιά των ειδών που συνάντησα.
Περνώντας τα χρόνια κάποια πράγματα άλλαξαν προς το χειρότερο, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε όλους τους βυθούς μας. Τα ψάρια λιγόστεψαν, κυρίως τα μαύρα που έχουν μόνιμες φωλιές και εξοντώθηκαν από τους «μπουκαλάκηδες». Οι συκιοί
εξαφανίστηκαν, η ορατότητα μειώθηκε κατά πολύ λόγω των μεγάλων έργων στον Πατραικό (λιμάνια Πάτρας, Αιγίου, γέφυρα Ρίου Αντιρρίου, μεταφορά υλικών για τα λιμάνια και εκχωματώσεις στις απέναντι ακτές της Αιτωλοακαρνανίας)
Η μεγάλη πυρκαγιά που έκαψε το δάσος πάνω από το κάμπινγκ είχε σαν αποτέλεσμα
μεγάλο μέρος του βυθού να καλυφθεί με λάσπη…
Παρ όλα αυτά το μέρος δεν έχει χάσει όλη την παλιά του λάμψη. Υπάρχουν μέρες που τα ψάρια είναι άφθονα και η ορατότητα εκπληκτική. Δίκαια μια φίλη αυτοδύτρια που καταδύεται συστηματικά στα καλύτερα μέρη παγκοσμίως είπε ότι στο Τσόλις έκανε μια βουτιά που δεν υστερούσε σε τίποτα από αυτές που κάνει στα πέρατα του κόσμου…

Η κατάδυση στο Τσόλις είναι μια κατάδυση σε τοίχο (wall diving) που θα
ικανοποιήσει απόλυτα τους λάτρεις αυτής της μορφής κατάδυσης. Αντίθετα όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι θα πρέπει να προσέξουν γιατί μπορεί εύκολα να παρασυρθούν σε πολύ μεγαλύτερα βάθη από αυτά που είχαν προγραμματίσει. Στην περιοχή επίσης υπάρχουν αρκετά θαλάσσια ρεύματα που πολλές φορές είναι αρκετά ισχυρά.
Από την εξέδρα του Τσόλις προσφέρονται δυο διαφορετικές μεταξύ τους καταδύσεις ανάλογα με την κατεύθυνση που θα πάρουμε.Κατευθυνόμενοι ανατολικά βρίσκουμε κάθετα βράχια και τεράστια μονόπετρα που
Φτάνουν σε πολύ μεγάλα βάθη… Αν καταδυθούμε σε βάθος 30 μ, πηγαίνοντας γρήγορα και παράλληλα έχουμε υπολογίσει επιπλέον χρόνο στην κατάδυσή μας θα φτάσουμε στο επονομαζόμενο «μπαστούνι», το τέλος του τοίχου που ο βράχος
προχωράει προς τα ανοιχτά και μοιάζει με ξέρα. Εκεί θα συναντήσουμε –ιδίως το πρωί πριν τις 9 η ώρα- κοπάδια από μαγιάτικα, αλλά και κοπάδια από σάλπες, σαργούς ανακατεμένα με τσιπούρες και λαυράκια. Η παρουσία συναγρίδων είναι επίσης συχνή. Την αποσυμπίεση θα την κάνουμε σε ένα πλάτωμα επιστρέφοντας προς τη μεριά της εξέδρας όπου θα χαζέψουμε ανεμώνες που κρύβουν μέσα τους συμβιωτικές γαρίδες αλλά θα συναντήσουμε συχνά δράκαινες χωμένες στη λάσπη αλλά και καπόνια με τα πολύχρωμα πτερύγια - «φτερά» τους .
Στο μέρος αυτό εντόπισα και τις φωλιές δακτυλιοσκωλήκων των εντυπωσιακών σκουληκιών «φαραώ» , επιστημονική ονομασία «Eunice Sp»που χρησιμοποιούνται σαν δολώματα. Χρειάστηκε πάνω από είκοσι λεπτά μέχρις ότου το σκουλήκι αυτό να βγεί από την τρύπα του παρασυρόμενο από την μυρουδιά μιας σαρδέλας. Στήθηκε μπροστά από τον μάκρο φακό της φωτογραφικής μου μηχανής και μου ΄χαρισε μια σπάνια φωτογραφία.. Τα χρώματα στη ράχη του ιριδίζουν και θυμίζουν τα γνωστά ολογράμματα. Ένα πράγματι σπάνιο και εντυπωσιακό θέαμα προσφέρει το σκουλήκι αυτό στο φυσικό του περιβάλλον.
Αν αποφασίσουμε να πάμε δυτικά της εξέδρας θα συναντήσουμε ένα τοίχο κάθετο μέχρι τα 25 μ. Μεγάλοι ροφοί είχαν τα θαλάμια τους κάποτε εκεί…Μετά ο βυθός γίνεται λασπώδης αλλά συνεχίζει να βαθαίνει. Μετά τα 30 –35 μ. υπάρχουν μονόπετρα με πανίδα σπάνιας ομορφιάς. Κατεβαίνοντας το «ποτάμι» , ένα σημείο που ονομάστηκε έτσι από τους αυτοδύτες γιατί είναι το μοναδικό μέρος με μικρού μεγέθους πέτρες που φαίνεται να κυλάνε προς τα βαθιά θα συναντήσουμε τα πιο όμορφα μονόπετρα με τρύπες που συχνά φιλοξενούν μεγάλα χταπόδια..
Ακόμα πιο Δυτικά, μετά το Κάμπινγ στο φυλάκιο της Πυροσβεστικής μπορούμε να κάνουμε μια σπάνια βουτιά. Σε βάθος 55 τουλάχιστον μέτρα υπάρχουν πολλά μαλακά κοράλλια Paramuricea clavata, σε χρώματα κόκκινα και κίτρινα. Αυτή είναι μια εξαιρετικά όμορφη μα ειδικής μορφής κατάδυση που απαιτεί ειδική εκπαίδευση και οργάνωση…
Κάποιες καταδύσεις στο Τσόλις δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Οι νυχτερινές όπου μου
φανερώθηκαν οι ανεμώνες του είδους Αlicia mirabilis που το πρωί γίνονται μια μικρή σχεδόν αόρατη μπαλίτσα και πολλές γαρίδες και καραβιδάκια.
Η αγαπημένη μου νυχτερινή είναι ακολουθώντας τη χαραματιά στη βάση του τοίχου μπροστά από την εξέδρα. Σε κάθε κατάδυση συναντούσαμε σαλούβαρδους Και τεράστια καβούρια του είδους Herbstia conduliata με μακριά και λεπτά πόδια που θυμίζουν αράχνη και που δεν τα βλέπαμε κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Πολλά γυμνοβράγχια, σπειρογράφους, ασκίδια, πολύχρωμα σπογγοειδή, ανθόζωα και άλλα μικροσκωπικά ζώα αλλά και φυτά του βυθού θα συναντήσουμε σε κάθε κατάδυση. Το μέρος προσφέρεται για μακρο – φωτογράφιση αφού υπάρχει πληθώρα μικροζωής και η περιορισμένη ορατότητα δεν εμποδίζει τόσο τη μακροφωτογράφιση αφού δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση φακού- αντικειμένου. Όσον αφορά την ευρυγώνια φωτογράφιση τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα αφού κακές ορατότητες είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο. Η φωτογράφιση της σιλουέτας του ζευγαριού μας με φόντο τα βράχια, χωρίς φλάς θα δώσει κάποια καλά αποτελέσματα…

Σε μια άλλη κατάδυση συναντήσαμε περιορισμένη ορατότητα, σύνηθες φαινόμενο των τελευταίων ετών . Μετά τα 30 μέτρα η ορατότητα έγινε λίγο καλύτερη και αποφασίσαμε να κατεβούμε λίγο παρακάτω…και τότε συνέβη το αναπάντεχο. Για πρώτη φορά σε κατάδυση στο συγκεκριμένο μέρος η ορατότητα βελτιώθηκε κατεβαίνοντας και βρέθηκα ξαφνικά μπροστά σε ένα τόπο που η οριζόντια ορατότητα ξεπερνούσε τα 30 μέτρα. Αυτό στα 40 μέτρα. Και εκεί, στο βάθος του ορίζοντα διέκρινα ένα μοναχικό ψάρι. Το πλησίασα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Ένα ψάρι, πολύχρωμο, τροπικό γύρω στο κιλό. Στο σώμα του κυριαρχούσε το σκούρο μπλέ και το πορτοκαλί. Σιγουρεύτηκα ότι δεν ονειρευόμουν όταν μαζί με τη γυναίκα μου χαζέυαμε το ψάρι για 10 περίπου λεπτά. Και αυτό στεκόταν δίπλα μας φιλικό, δεκτικό, απόλυτα εναρμονισμένο με την μαγική εικόνα που μας παρουσιάστηκε, την
τόσο διαφορετική από αυτή που θα συναντούσαμε καθώς θα αναδυόμαστε λίγα μόνο μέτρα…Το ψάρι δεν ήταν άλλο από μια σπάνια πολύχρωμη χειλού που δυστυχώς δεν ξανασυνάντησα.
Κάθε Αύγουστο στο Τσόλις η περιοχή βρίθει από ροφούς. Είναι σε μένα άγνωστος ο λόγος που εξηγεί την συγκέντρωση τόσων ροφών αυτή την εποχή. Αρχικά είχα πιστέψει πως είχε να κάνει με την αναπαραγωγή τους, αυτό μάλλον δεν αποδεικνύεται αφού τα μικρά ροφάκια κυριαρχούσαν. Πλέον πιστεύω ότι η συγκέντρωση αυτή οφείλεται στην θερμοκρασία του νερού που σε συνδυασμό με τη μορφολογία του βυθού ελκύει όχι μόνο ροφούς αλλά και πλήθος άλλων ψαριών, δηλαδή βοηθάει στην ύπαρξη τροφής…
Αυτή την εποχή κάθε χρόνο σε κάθε κατάδυση θα συναντούσα από 6 το λιγότερο έως 12 το περισσότερο ροφούς.
Πρίν 3-4 χρόνια άκουσα από πολλούς για ένα λευκό ροφό που τον συναντούσαν στα 25 περίπου μέτρα κοντά στην εξέδρα. Το ψάρι το περιέγραφαν γρήγορο και φοβισμένο. Όταν άκουσα για το ψάρι αυτό από φίλους μου που τους θεωρούσα σοβαρούς αλλά και από ένα φίλο αλλοδαπό αυτοδύτη αποφάσισα να βουτήξω να το βρώ. Δυστυχώς παρότι έκανα 2-3 βουτιές δεν το συνάντησα αλλά από τότε ούτε το ξαναείδε κάποιος αφού είχα βαλθεί να ρωτάω συνέχεια όσους καταδύονταν συστηματικά εκεί…Υπάρχει πιθανότητα να συναντούσαν κάποια σφυρίδα που την μπέρδευαν με ροφό, αλλά και η σπάνια περίπτωση να έβλεπαν μπροστά τους ένα ροφό αλμπίνο, ένα σπανιότατο ψάρι που πολλοί ορκίζονταν ότι είδαν.
Κατά τους μήνες Σεπτέμβριο Οκτώβριο και Νοέμβριο θα συναντήσουμε την καλύτερη ορατότητα στην περιοχή. Από ψάρια κυριαρχούν τα μελανούρια και το βράδυ τα καλαμάρια που όσο κρυώνει ο καιρός έρχονται στα ρηχά για να φροντίσουν την αναπαραγωγή τους καθοδηγούμενα από το φώς του φεγγαριού.
Πλανκτονικοί σχηματισμοί που σχηματίζουν τεράστιες αλυσίδες που ξεπερνούν τα 30 μέτρα θα δούμε την ίδια εποχή στην περιοχή. Το χειμώνα η ορατότητα είναι συνήθως περιορισμένη και η απουσία ζωής ιδιαίτερα αισθητή.
Ο βυθός του camping Τσόλις δεν παρουσιάζεται ο ίδιος. Με την επιλογή της κατάλληλης εποχής μπορείτε να γίνεται μάρτυρες ενός υπέροχου βυθού, πλούσιου σε ζωή που αξίζει να αξιοποιηθεί και να αναδειχθεί σε ένα top καταδυτικό προορισμό της χώρας μας….

Επειδή τελευταία παρατηρείται μείωση της παρουσίας ψαριών, συνεχής παρουσία παράκτιων ψαράδων και ψαροντουφεκάδων είναι φανερό ότι ένα από τα καλύτερα καταφύφια ψαριών κινδυνεύει. Πολλές πρωτοβουλίες για τη σωτηρία του Πατραικού και του Κορινθιακού κόλπου έχουν αρχίσειι να υλοποιούνται. Η εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης Αχαίας,(ΕΤΑΑ) προβάλει τη σωτηρία και την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής με έκδοση λευκώματος και πλήθος ενεργειών, το Γεωλογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών και το Επιστημονικό Πάρκο Πατρών κινούνται στην ίδια κατεύθυνση με έμφαση στην προστασία και την τουρσιτική αξιοποίηση των ναυαγίων της περιοχής, έπεται και η συνεργασία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αχαΐας με το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών για την προστασία του θαλασσίου οικοσυστήματος του Πατραϊκού και του Κορινθιακού κόλπου με αποκορύφωμα το 9ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Ωκεανογραφίας και Αλιείας που θα πραγματοποιηθεί στην Πάτρα από τις 13-16 Μαΐου του 2009, η πρωτοβουλία της Greenpeace -Κορινθιακός, καταφύγιο ζωής- http://www.greenpeace.org/greece/press/118517/korinthiakos καιι τέλος η σημαντική πρωτοβουλία "Κυανή κοινωνία" http://www.archipelago.gr/story3-94.html για τη διάσωση των δελφινιών του Πατραικού και Κορινθιακού κινούνται στην ίδια κατεύθυνση και ελπίζω να έχουν αποτέλεσμα. Αξίζει να υποστηρίξουμε τέτειες ενέργειες....
Απάντηση με παράθεση