Νόσος των δυτών με ποιά αιτία???

[Σώτος Χριστοδούλου]

Περιστατικό: Νόσος τύπου Ι με εντοπισμένο πόνο στον δεξιό ώμο εκτεινώμενο στον δεξιό βραχίονα. Μετά από έγκριση του θύματος δημοσιεύω αυτό το περιστατικό.

Ιστορικό:

Μιά παρέα από τρείς αυτοδύτες ξεκίνησαν το πρωί της 1ης Μαρτίου από την Λευκωσία για την περιοχή του Ζυγίου που βρίσκεται ανατολικά της Λεμεσού με ιδιωτικό σκάφος με στόχο το ψάρεμα. Αν και παράνομο το ψάρεμα με τη χρήση αυτόνομης συσκευής ένας μεγάλος αριθμός δυτών επιδίδονται σε αυτή την ασχολία που είναι όπως αποδεικνύεται συχνά πυκνά και επικίνδυνη.

Εχουν φτάσει σε μια γλίστρα και φορτώνουν όλο τους τον εξοπλισμό στο σκάφος. Στις 9 η ώρα περίπου το βαθύμετρό τους δείχνει ικανοποιητικό βάθος και οι δυο πέφτουν στο νερό αρχίζοντας μια κατάδυση στις 9:16. Ως είθηστε οι δύο συντρόφοι από την στιγμή που είαι μέσα στο νερό αρματωμένοι ακολουθούν διαφορετικές κατευθύνσεις , γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα όπως το εκλαμβάνονται να εξευρεθεί θήραμα και να χτυπηθεί χωρίς την ενοχλητική παρουσία του άλλου.

Διαβασμένοι αρκετά με τους χρόνους τους και φρόντίζοντας νε επενδύουν σημαντικά κονδύλια έχουν εξοπλιστεί με καταδυτικούς υπολογιστές. Ο ένας δε δεν έχει διαβάσει καθόλου το εγχειρίδιο και αρχίζει την κατάδυσή του σε gauge mode χωρίς να αντιληφθεί κατά τις επόμενες 2 ημέρες την γκάφα του. Ο υπολογιστής (αξιόπιστος και καινούργιος) δείχνει το βάθος και τον χρόνο κατάδυσης αλλά δεν δείχνει καθόλου στοιχεία για τον υπολοιπώμενο χρόνο. Η ενασχόληση με το υποβρύχιο ψάρεμα είναι τέτοια που ο δύτης κατεβαίνει σε βάθος 38 μέτρων και παραμένει ουσιατικά στο βάθος εκείνο μέχρι που ο υπολογιστής του του βγάζει σήμα για εξάντληση των αποθεμάτων αέρα του. Αρχίζει την ανάδυση χωρίς ίχνος άγχους και σε κάποια σημεία της ανάδυσής του είναι αρκετά βιαστικός να βγεί προτού του τελειώσει ο αέρας ώστε ξεπερνά τον ρυθμό ανάδυσης κατά πολύ και φτάνει σε κάποια σημεία ρυθμούς πάνω από 18 μέτρα το λεπτό. Ο ενθουσιαμός του είναι τόσο μεγάλος ώστε αγνοεί κάθε ηχητικό σήμα για γρήγορα ανάδυση που του δίνει ο υπολογιστής του. Η κατάδυση διαρκεί περίπου 27 λεπτά και ανεβαίνει στο σκάφος όπου οι άλλοι δύο τον περιμένουν εκνευριμένοι γιατί άργησε! Η ώρα είναι μόλις 9:43. Το μανόμετρο του δείχνει 40 bar ενώ είχε αρχίσει με 208. Το μέσο βάθος κατάδυσης ήταν τα 32,7 μέτρα.



Το σκάφος μετακινείτε για έύρεση καλύτερης τοποθεσίας καθώς η πρώτη εξόρμηση δεν έιχε αποβεί καρποφόρα. Φτάνουν σε νέο πιθανό σημείο. Κάνουν μια γρήγορη αλλάγή τις 18λιτρες με γεμάτες παρόμοιες και ξεκινάνε δεύτερη κατάδυση στις 10:40 μετά δηλαδή από 57 λεπτά διάλειμα στην επιφάνεια. Η μέρα φαίνεται να είναι μια συνηθισμένη μέρα όπου η παρέα μας δεν έχει βγεί για ηλιοθεραπεία η ξεκούραση ή βαρκάδα. Στο μυαλό τους είναι πάντα ο μεγάλος ροφός και αυτόν κυνηγάνε.

Ακολουθεί το ίδιο πλάνο (όταν τελειώσει ο άερας πάνω) και ο φίλος μας πιστός στο πλάνο του κάνει μια δεύτερη κατάδυση στα 32 μέτρα όντας περισσότερο προσεκτικός αυτή τη φορά. Μη γνωρίζοντας ότι ο σύντροφός του έχει το καταδυτικό του κομπιούτερ σε dive mode και ότι έχει κάνει εδώ και αρκετά λεπτά την ανάδυσή του ο ένας φίλος της παρέας διασκεδάζει την αναζήτηση του μεγάλου ροφού αλλά στο τέλος, παπαγάλος αποφασίζει να αναδυθεί. Με το DC πάντα σε gauge mode και παραμένοντας σε πλήρη άγνοια. Το γεγονός δε ότι ο υπολογιστής δεν του έχει δώσει ακόμα χρόνους ή βάθη για στάσεις του προκαλεί μια μικρή απορεία που περνά ακροθιγώς από το ακραίο κύτταρο του εγκεφάλου του αλλά φεύγει σχεδόν αμέσως. Η όλη κατάδυσή του έχει μέσο βάθος αυτή τη φορά τα 28 μέτρα και τα τελευταία 8 μέτρα γίνεται μια ταχεία ανάδυση. Το χρονόμετρό του έχει γράψει 33 λεπτά κατάδυση και έχει ανεβεί στο σκάφος.



Ο πόνος στον ώμο κάνει την εμφάνισή του αμέσως! Η παρέα μας έχει φροντίσει να έχει μαζί της φαρμακευτικό οξυγόνο αλλά γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτό δεν είναι καθόλου βοηθητικό, πόσο μάλλον απαραίτητο σε πόνους στον ώμο. Αποδίδουν το σύμπτωμα σε κρύωμα ή μυική θλάση κατά την προσπάθεια να ανεβεί ο φίλος μας στο σκάφος.

Στις 4 η ώρα το απόγευμα βρίσκεται πλέον σε ιατρείο κοντά στο σπίτι του στη Λευκωσία και αφού έχει δοκιμάσει ότι παυσίπονο είχε χωρίς αποτέλεσμα και αφού έχει φτάσει στο σημείο να κλαίει από τον πόνο. Το τηλέφωνό μου χτυπά...

Έλα μ---κα εγώ είμαι! Είμαι στον γιατρό και έχω κάτι πόνους. Περιμένουμε τον ορθοπεδικό νά έρθει για διάγνωση. Μου λέει δύο τρείς ακόμα προτάσεις και αμέσως του απαντώ. Φιλάρα έχεις ακόμα 2 ώρες για να μην χάσεις το χέρι σου (τι να του έλεγα για να του δώσω το στίγμα του επείγοντος χωρίς να τον απελπίσω) Πές στους μ---κες τους γιατρους ότι δεν χρειάζεται να φέρουν μέσα τον ορθοπεδικό και κατευθύνσου αμέσως στο ΓΝ Λευκωσίας για παραπομπή και μεταφορά στο θάλαμο με ασθενοφόρο. Κόφτην πλάκα μ---κα! Η αντίδραση του! Τον πείθω τελωσπάντων με κάποιο ζόρι αλλά επειδή με αγαπάει με ακούει! Ειδοποιώ τον γιατρό του θαλάμου να είναι σε αναμονή, αυτός παιρνει τηλέφωνο το τμήμα επειγόντων περιστατικών και δίνει οδηγίες ενώ εγώ φτάνω πρώτος στο τμήμα. Προετοιμάζω το προσωπικό που δεν έχει ξανακούσει τι είναι νόσος των δυτών. Μιλαμε για το ΓΝ Λευκωσίας και όχι της Λάρνακας όπου βρίσκεται ο κρατικός θάλαμος. Σε 20 λεπτά φτάνει και ο φίλος με τον αδελφό του σαν οδηγό μέσα στην τρελλή χαρά (αυτό το παιδί με χαμόγελο πάντα) αρχίζει να κάνει πλάκα και να πειράζει τις νοσοκόμες. Με τις πρώτες ενέσεις και δειγματολειψίες αρχίσει να σοβαρεύει και η διαδικασία έχει αρχίσει. Κάπου παίρνει το μάτι μου ότι η φιάλη οξυγόνου είναι έξω από το παραβάν σε αναμονή. Βρίσκω τον γιατρό που έχει αναλάβει το περιστατικό και με ύφος δουλοπάροικου του ζητώ συγνώμη για την παρέμβαση και του υπενθυμίζω πως ο καταδυτικός γιατρός έχει δώσει οδηγίες να είναι συνεχώς σε οξυγόνο. Πράγματι σε λίγο αρχίσει η θεραπεία με οξυγόνο. Αυτό σε συνδιασμό με την κορτιζόνη και την δικλοφαινάκη αρχίζουν να έχουν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα. Για να γίνει η ιστορία μας κάπως πιο σύντομη γύρω στις 7 η ώρα ο φίλος μας είναι στο κέντρο υπερβαρικής ιατρικής της Λεμεσού το οποίο διευθύνει ένας σπουδαίος επιστήμονας ο Σάββας ο Σαββουλας. Η διαδικασία απανσυμπίεσης και σταδια΄κής αποσυμπίσης αρχίσει μετά από την τυπική εξέταση. Ο γιατρός σε λίγα λεπτά έχει και τα αποτελέσματα των εξετάσεων και τα αξιολογεί εξηγώντας μου κάποια πράγματα. Ο φίλαράκος παίρνει κανα δυο παρατάσεις (extensions) λόγω του ότι έιναι συμπτωματικός ακόμα και η όλη διαδικασία συνεχίζεται έχρι τις μεταμεσονύχτιες ώρες.

Σήμερα δύο μήνες μετά ο φίλος μας σκέφτεται να ξανακάνει κατάδυση. Με ψαροντούφεκο και μπουκάλα όπως πάντα.

Οι καταδύσεις του ήταν καταδύσεις νόσου. Η πρώτη ήταν αρκετή αλλά η δεύτερη επιδείνωσε την κατάσταση. Η άρνηση είναι το πρωταρχικό χαρακτηριστικό σε άτομα που είναι πιθανά θύματα νόσου. Το μυαλό τους ξεπερνά όλη την λογική αποκτούν αμβλεία σκέψη και το μυαλό τους προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τις λογικές ενέργειες. Οξυγόνο δεν χρησιμοποίησαν. Στο γιατρό πήγαν αφού ο πόνος έφτασε να προκαλεί κλάμα. Πόσα πράγματα έγιναν λάθος σε αυτό το περιστατικό? Μπορούμε να μάθουμε κάτι από αυτό?

Οι καταδύσεις:

dive 1.jpg

Dive2.jpg