Καταδυτικά πάρκα

[Σώτος Χριστοδούλου]

Μιά ιδέα θα ήταν το όλο project να οργανωθεί από ένα φορέα με κρατική δαπάνη. Καιρός είναι να αρχίσει να παίζει και λίγο φιλοκαταδυτική πολιτική. Οι καταδύσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν σαν είδος εθνικού προιόντος και να θεσπιστούν οι κατάλληλοι κανονισμοί. Πέρα από τη δαπάνη όλοι οι stakeholders (εμπλεκόμενοι και ενδιαφερόμενοι) θα πρέπει να συμμετέχουν σε ένα συμβούλιο λήψης αποφάσεων. Η ανάθεση ευθυνών σε ιδιωτικούς φορείς δυτών, ψαράδων, ιδιοκτητών σκαφών κλπ είναι ένας τρόπος που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να κάνει τους φορείς να αποκτίσουν συνείδηση του τι γίνεται, και άρα να δουλέψουν συμμαχικά για το σκοπό αυτό. Είναι κάπως ανάλογο του να καλείς όλους τους μηχανόβιους "καμικάζι" σε εκπαίδευση νομολογίας και τήρησης της τάξης κάνοντάς τους έτσι αστυνομικούς κυνηγούς αυτού που ήταν προηγουμένως, φτιάχνοντας μια ομάδα "Ζ" από ταλεντούχα άτομα με πραγματικές ευθύνες και ηθικές υποχρεώσεις.

Το καταδυτικό πάρκο θα πρέπει να είναι φιλικό προς το περιβάλλον, να έχει αρκετή ζωή ώστε να προσφέρει θέαμα και καλή εμπειρία. Να έχει εύκολη πρόσβαση, να μην διαχειρίζεται μονοπολιακά και να επιστρέφει τα έσοδά του για σκοπούς περεταίρω ανάπτυξης της γνώσης ή της έρευνας ή της βελτίωσης του καταδυτικού προιόντος του τόπου γενικότερα και όχι της οικονομικής κατάστασης των διαχειριστών του.