Προσοχή!! Στη Χαλκιδική, οτιδήποτε κινείται υποβρυχίως είναι επικηρυγμένο!

[Dimitris Galon]

@ Pho(e)vos

Αν και υπογράφεις σαν Φοίβος, το μόνο που κατάφερα να διακρίνω είναι η λέξη φόβος στο όνομα σου αλλά και στις πράξεις σου. Ίσως μια αλλαγή σε Abaddón, el exterminador να δικαίωνε όχι μόνο τις κυνηγετικές αλλά και τις λογοτεχνικές σου φιλοδοξίες. Δεν γνωρίζω ακόμα αν αυτό που διέκρινα είναι ο φόβος που προκαλείς ή ο φόβος που σου προκαλούν, όπως και να έχει όμως είναι ένα καθοριστικό συναίσθημα και δεν μπορεί να αγνοηθεί, γι΄ αυτό αποφάσισα να γράψω διεξοδικά για το θέμα καθώς ταυτόχρονα διαπίστωσα ότι δεν γνωρίζεις τα πρόσωπα που βρίσκονται αποτυπωμένα στην φωτογραφία του πρώτο μου μηνύματος (#107).

Εισερχόμενος στο φόρουμ του συλλόγου αυτοδυτών ΤΗΘΥΣ, ξεκίνησες την επαφή σου αναφερόμενος στην θαλάσσια ιδιότητα σου σαν «Γιατί βουτάω, καμιά φορά, μόνο για τη βουτιά. Γιατί βουτάω, καμιά φορά, μόνο για το φόνο», με σκοπό να «μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου, μαζί σας». Μια σχέση αμφίδρομη δηλαδή, η οποία εμπεριέχει την απάντηση και τον διάλογο στην περίπτωση που κάποιος από μας ενδιαφέρεται για τις σκέψεις σου. Δεν θα σταθώ στην προβληματική του κυνηγιού, νομίζω ότι τα επιχειρήματα της Μαρίας (Physalia) ήταν αρκετά για να απαντηθεί η ατέρμονη διαλεκτική του ερωτήματος που αφορά το κυνήγι και τα τρόπαια. Ένα θέμα που ακόμα και ένα μικρό παιδί θα μπορούσε να κατανοήσει και να σεβαστεί. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να κατανοήσει κάποιος ότι όταν τα φυσικά αποθέματα τελειώνουν δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να βιάζουμε την φύση, όπως γινόταν χρόνια τώρα. Ειδικά όταν είναι ερα-σι-τέχνης !!!

Το θέμα που με απασχολεί είναι τα λογοτεχνικά πακεταρισμένα τσιτάτα που διέκρινα στα κείμενα σου, τα οποία έχουν όχι μόνο σαν εφαρμόσιμο σημείο της υπαρξιακής σύλληψης τον φόνο, αλλά προβάλουν αναμασημένους αφορισμούς (με την φιλοσοφική έννοια και όχι την λειτουργική της ελληνικής ορθοδόξου εκκλησίας) ανθρώπων που σίγουρα τα είπαν καλύτερα από σένα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι αφομοίωσης κειμένων που έχουν να κάνουν με την αμεσότητα του «ζειν». Ένας από αυτούς είναι και η επιλεκτική χρήση κομματιών ολοκληρωμένων έργων τα οποία αποσπασματικά ενσωματώνει κάποιος στην προσωπική του «φιλοσοφική θεώρηση της ζωής», προσπαθώντας να φέρει τον μελετητή του εκάστοτε αρεστού συστήματος στα μέτρα της δικιάς του ζωής. Το αποτέλεσμα είναι ένα patchwork αποτελούμενο από κουρέλια ολιστικών φιλοσοφικών συστημάτων. Στην δικιά σου περίπτωση τα τσιτάτα

-Η νοημοσύνη φέρνει σεβασμό

-Γίνεσαι ένας εαυτός που υπάρχει μέσα σου: μάτια μπροστά στο κεφάλι, για να μπορείς να εστιάζεις στη λεία σου, χέρια για να αρπάξεις. Ναι φίλε μου, γεννήθηκες αρπαχτικό, μη το απαρνιέσαι. Είσαι πλάσμα της φύσης και εσύ. Στιγμές. . . έχεις ανάγκη το φόνο.


-Και τώρα που έμαθες, μπορείς να ζήσεις λίγο στο παρελθόν. Στην εποχή που είχες άγρια ένστικτα, στην εποχή που ζούσες για την άγρια χαρά του φόνου. . .


-Η ηθική, είναι και αυτή μια καθαρά ανθρώπινη επινόηση, δεν απαντάται ως νόμος της φύσης στο σύμπαν. Έτσι ποτέ δεν θα τη βάλω στους λογισμούς μου, για να αιτιολογήσω κάτι.


διεκδικούν την πατρότητα τους από τον Arthur Schopenhauer (βλ. Aphorismen zur Lebensweisheit) και την προέκταση του, τον Friedrich Nietzsche (βλ. Jenseits von Gut und Böse).

Λαμβάνοντας υπ΄ όψιν την διαφορά της επιλεκτικής και της ολιστικής προσέγγισης σε ένα φιλοσοφικό σύστημα, σε σχέση με τα κείμενα σου αλλά και με το παράδειγμα της ιστορίας, διαπίστωσα τον κίνδυνο που εμπεριέχουν, ο οποίος δεν είναι μόνο φαινομενικά προφανής αλλά λανθάνων υπαρκτός. Για τον λόγο αυτό, αλλά και επειδή θεωρώ ότι αναμασάς εγκεφαλικά δημιουργήματα άλλων, θεώρησα καλό να παραθέσω μια φωτογραφία ανθρώπων οι οποίοι ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο.



Στα αριστερά της φωτογραφίας βρίσκεται ο Richard Baer, ο διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Auschwitz-Birkenau. Ίσως θα ήταν καλό να ξέρεις ότι ο Baer ήταν εξαίρετος κυνηγός, μεγάλος «υποτιμητής» της ηθικής και λάτρης των φυσικών νόμων και της δύναμης της άριας φυλής.

Στα δεξιά του βρίσκεται ο άνθρωπος που έδειξε «σεβασμό στην νοημοσύνη» και έφτασε την ανθρώπινη έρευνα σε βάθος εξερευνώντας τους κοσμικούς νόμους επάνω στο ανθρώπινο είδος. Είναι ο φοβερά νοήμων γιατρός Dr. Josef Mengele, ο επονομαζόμενος «Άγγελος του Θανάτου», ο οποίος πειραματιζόταν με τους εσώκλειστους του στρατοπέδου, κυρίως παιδιά και γυναίκες, καταρρίπτοντας κάθε ανθρώπινη επινόηση στην προσπάθεια του να βρει την ουσία των νόμων της φύσης.

Στο μέσον της φωτογραφίας βρίσκεται ο Josef Kramer, ο διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης Bergen-Belsen. Εξαίρετος κυνηγός και οπαδός της ρατσιστικής καθαρότητας, των φυσικών νόμων και μεγάλος πολέμιος της ηθικής.

Στην άκρη της φωτογραφίας δεξιά, βρίσκεται ο Rudolf Höss (Dachau αργότερα στο Auschwitz) οπαδός της καθαρής φόρμας, της άριας φυλής και του φόνου.

Όλοι αυτοί υπήρξαν οπαδοί, συμμέτοχοι και εκτελεστές ενός πολιτικού συστήματος που στηρίχθηκε στο επιλεκτικό αναμάσημα του Schopenhauer και του Nietzsche ταυτίζοντας την φυλετική καθαρότητα με τον κοσμικό νόμο, το υπεροπτικό δικαίωμα κοσμικής διακυβέρνησης με τον φόνο και την κοινωνική ηθική με την ανθρώπινη παρακμή.

Τελειώνοντας τονίζω και πάλι ότι αυτό που με απασχόλησε είναι οι θέσεις σου για τον φόνο. Μπορεί πολλές φορές στην λογοτεχνία να υμνήθηκε ο φόνος σαν θέση ζωής, ένα καλό παράδειγμα είναι οι φονιάδες του Jean Genet στο μυθιστόρημα του Notre Dames des Fleurs, αλλά ο φόνος στο κοινωνικό περιθώριο έχει άλλα μοτίβα από ένα κοινωνικά αποδεκτό και μάλιστα σαν άθλημα θεωρούμενο φονικό «σπορ».


Το ρατσιστικό αυτό σχόλιο που επικροτείς, δεν θα το σχολιάσω. Ο λόγος είναι αφ΄ενός το γεγονός ότι το ουσιαστικό German μπορεί να αντικατασταθεί, ανάλογα με την περίσταση, με όλα τα εθνικά ουσιαστικά του πλανήτη, αφ΄ ετέρου η γνώση ότι ο εθνικός όρος German είναι αδόκιμος μια και το γερμανικό κράτος δημιουργήθηκε σαν απόρροια των πολέμων του 1870/71 στις Βερσαλίες της Γαλλίας.

Αρχικό μήνυμα απο Phoevos

Όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο Schopenhauer:
For a German it is even good to have somewhat lengthy words in his mouth, for he thinks slowly, and they give him time to reflect

Νομίζω ότι πλέων είναι υποχρέωση σου να μας κατατοπίσεις, μια και όπως λες «η βουτιά για το φόνο σε φέρνει πιο κοντά ακόμα στη θάλασσα. Γιατί γίνεσαι ένα πλάσμα, με τα πλάσματα που κυνηγάς. Γίνεσαι κομμάτι της τροφικής αλυσίδας» στο κύριο ερώτημα μου το οποίο είναι.

Από τι υλικό ήταν φτιαγμένη η πέτρα του Σίσυφου;