Ψάρια Anthias anthias

[Έκτωρ]

Η μητέρα μου έλεγε όταν ήμουν μικρότερος πως ότι βγαίνει από την θάλασσα τρώγετε! Προς το παρών δεν την έχει διαψεύσει κάποιος. Εντάξει η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν ξέρω κάποιον να δοκίμασε αστερία!

[Physalia]

Αρχικό μήνυμα απο Έκτωρ

Η μητέρα μου έλεγε όταν ήμουν μικρότερος πως ότι βγαίνει από την θάλασσα τρώγετε! Προς το παρών δεν την έχει διαψεύσει κάποιος. Εντάξει η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν ξέρω κάποιον να δοκίμασε αστερία!

[Έκτωρ]

μα έτσι σκέτο χωρίς λίγο κρεμμυδάκι. τσαμπα πήγε το εχινόδερμο. ντροπή!

[apeiranthos]

Άντε να τα φάμε όλα και να συνεχίσουμε με την αμμοτραγάνα παιδιά.
Μαρία μην επισυνάψεις τα βιντεάκια που τρώνε άμμο στο γιουτούμπ, τα είδα.
Ξεκινήσανε κάποια παλικάρια σιγά σιγά.

Κοκινόχανοι !!! Ωραία ονομασία Έκτωρ αλλά, θα εξακολουθήσω να τους λέω Ανθίες.
Το συνθετικό -χάνοι, με παραπέμπει σε μοναχικό ψάρι, με έντονα κτητική συμπεριφορά
και σίγουρα οι ανθίες δεν είναι, αφού αν και από την ίδια οικογένεια,
έχουν διαφορετική αντίληψη για την ομαδικότητα και το χώρο.

Το όνομα του, Ανθίας, με παραπέμπει στην ανθηρότητα, την ακμή.
Σαν τα ανοιξιάτικα άνθια - τα άνθη - κατακλύζουν οι ανθίες, τα υποθαλάσσια τοπία.
Τα μακριά τους πτερύγια, ιδιαίτερα τα κοιλιακά που είναι στρογγυλεμένα στις απολήξεις τους,
θυμίζουν τα πέταλα των ανθέων.
Με τις αρμονικές κινήσεις της, η αποικία και με την επιλογή της να ζεί
σε ρεματούσες, σκιερές, βραχώδης περιοχές, μου δίνει παρόμοια εικόνα
με το "χορό μιας αποικίας" από συστάδες ανθισμένων κυκλάμινων
που λικνίζονται από το φύσημα τ' αέρα, στη λαγκαδιά ενός βουνού.
Χαρίζοντάς του σε χρώμα και κίνηση.

[Έκτωρ]

Απείρανθε
Όντως είναι πολύ παραπλανητικό το χάνοι. Έμενα πάλι μου θυμίζει ρέμπελο που κοιτάζει στα άστρα μπας και του 'ρθεί η τύχη ουρανοκατέβατη. Αλλά την γκαντεμιά του μέσα πάντα η τύχη εμπεριέχει ένα αγκίστρι. Ο ανθείας αντίθετα δεν κοιτάζει ποτέ ψηλά. Πάντα αράζει στα σκοτάδια του μιας και οι βόλτες δεν είναι για το σινάφι του. Πάντως ο πράος χαρακτήρας του εξαφανίζετε όταν εμφανιστή κατιτίς για τσίμπημα. Και ακόμα χειρότερα δεν παραδέχεται ποτέ την ήττα του όπως αρμόζει σε έναν ιππότη της τάξης του. Μόλις σε κοιτάξει στα μάτια αντί να πει "έλεος παραδίνομαι στο όνομα των νόμων της φύσης" σου πετάει την γλώσσα έξω και ‘νας θεός ξέρει τι λέει εις την ψαρικήν. Ακριβώς όπως ο χάνος!