|
|
|||||||
| Νέα, ειδήσεις, πληροφορίες που αφορούν το θαλάσσιο περιβάλλον |
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#11
05-11-08, 17:04
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Το Τέλος του Κόσμου (όπως τον γνωρίζουμε)
Παράθεση:
http://www.gizmodo.com.au/2008/07/da...ig_ever-2.html http://www.wind-works.org/articles/D...nergyCity.html http://www.renewableenergyworld.com/...story?id=50863 http://blog.wired.com/wiredscience/2...an-town-f.html http://www.iht.com/articles/2007/08/...ess/carbon.php http://www.npr.org/templates/story/s...oryId=90042092 http://blog.coolerplanet.com/2008/10...ewable-energy/ Αλλά δεν πειράζει, εμείς για ακομα μία φορά τελευταίοι και καταϊδρωμένοι, θα τρέχουμε σε κάμποσα χρονάκια να αγοράσουμε τις απαρχαιωμένες τουρμπίνες και τα φωτοβολταϊκά της Γερμανίας (που θα τα ξεπουλάει μόνο και μόνο γιατί θα έχει ήδη αναπτύξει την τεχνολογία της δεύτερης γενιάς) και θα πληρώνουμε όσο όσο για να αγοράζουμε έτοιμη ηλιακή ενέργεια από καμιά Βουλγαρία ή καμιά Τουρκία γιατί εμείς δε θα΄χουμε χώρο για τέτοια, θα είμαστε γεμάτοι γήπεδα γκολφ! Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι γιατί δεν κάνει να πιστέψουμε ακόμα σε τέτοια πράγματα, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να γίνουμε αυτόνομοι και αυτάρκεις, και είναι πολύ κακό αυτό ξέρετε..... (αν δεν μπορέσουμε να πιστέψουμε εμείς οι ίδιοι σε ένα καλύτερο αύριο, τότε το καλύτερο αύριο δεν μας αξίζει)
__________________
The fish doesn't think because the fish knows everything Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Physalia : 05-11-08 στις 17:14. 
|
|
#12
05-11-08, 17:44
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Το Τέλος του Κόσμου (όπως τον γνωρίζουμε)
Παράθεση:
 Όλοι οι κατασκευαστές κόσμων στην αιωνιότητα της εμπειρίας τους και της απώτατης εξέλιξής τους συνιστούν μία και μόνο πηγή ενέργειας... πυρηνική σύντηξη ftw  Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη psyche : 05-11-08 στις 17:49.
|
|
#13
05-11-08, 17:48
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Το Τέλος του Κόσμου (όπως τον γνωρίζουμε)
Παράθεση:
Γι' αυτό, όχι σπίτια τους αλλά στον αγρό πρέπει να τους στείλουμε  
|
|
#14
10-11-08, 19:29
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Το Τέλος του Κόσμου (όπως τον γνωρίζουμε)
Φίλοι δύτες καλησπέρα,
Θα ξεφύγω λίγο απο το θέμα που συζητάτε, αλλά θα ήθελα τη γνώμη σας. Απο παρατήρηση των τελευταίων 10 περίπου μηνών διαπίστωσα, για τη περιοχή μου,Κάρυστος Νότια Εύβοια, οτι η θαλάσσια ζωή που βλέπουμε κάθε φορά που καταδυόμαστε είναι κάθε φορά και λιγότερη. Σε νυχτερινές καταδύσεις, που υποτίθεται οτι βλέπεις παραπάνω ή διαφορετική ζωή απο οτι την ημέρα η κατάσταση ήταν απογοητευτική. Είναι μόνο δική μου διαπίστωση ή το αντιμετωπίζεται και εσείς; Thalia
|
|
#15
10-11-08, 19:48
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Το Τέλος του Κόσμου (όπως τον γνωρίζουμε)
Εξαρτάται... για να εκφέρει κάποιος μια γνώμη πρέπει να καταδύεται πολύ συχνά σε ένα τόπο. Θα παρατηρήσεις ότι ακόμα και αν κάποιος τόπος κρατάει ψάρι και γενικά θαλάσσιους οργανισμούς ότι παρατηρούνται με διαφορετική συχνότητα ανά εποχή -ακόμα θα παρατηρήσεις ότι μια χρονιά μπορεί να υπάρχει κινητικότητα και την επόμενη νέκρα...
Μιλώντας γενικά και με βάση την τελευταία δεκαετία σίγουρα όσον αφορά τα ψάρια οι πληθυσμοί τους έχουν μειωθεί, υπάρχουν πάντως απο δική μου εμπειρία κάποιοι τόποι που είτε είναι δυσπρόσιτοι, είτε μακρινοί, είτε βαθιά, ή ακόμα ακόμα από τύχη δεν έχουν εντοπιστεί από τους κυνηγούς και παραμένουν σε καλή κατάσταση. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ : 10-11-08 στις 20:10.
|
|
#16
11-11-08, 00:24
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Το Τέλος του Κόσμου (όπως τον γνωρίζουμε)
Παράθεση:
 φίλε psyche μάλλον εκεί είναι το ζουμί. Μαζί με ΑΠΕ όμως 
|
|
#17
11-11-08, 19:07
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Το Τέλος του Κόσμου (όπως τον γνωρίζουμε)
Παράθεση:
Ξέρεις, πρίν τον καπιταλισμό (ή σχεδόν ταυτόχρονα) υπάρχει η ανάγκη του Ιμπεριαλισμού. Εκεί, οριοθετούνται τα όρια του Τρίτου, του Δεύτερου και του Πρώτου κόσμου. Ε, η συνέχεια, καθώς και η αναγκαία σχέση μεταξύ τους, είναι γνωστή, φαντάζομαι. Τέλος (Αυτό είναι δικό μου απόφθεγμα): Για κάθε χώρα που μεταπηδά απο χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο σε υψηλότερο, πρέπει να βρεθεί εκείνη (η χώρα) που θα πάρει την θέση της.
|
|
#18
12-11-08, 12:17
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Το Τέλος του Κόσμου (όπως τον γνωρίζουμε)
Παράθεση:
Αντιγράφω μία ενδιαφέρουσα άποψη... __________________________________________________ ______________ Πυρηνική Τεχνογνωσία και πολιτική Κεντρικό χαρακτηριστικό στην ιστορία του Δυτικού εκσυγχρονισμού είναι μια ολοένα αυξανόμενη εξάρτηση από τη τεχνολογία στην παραγωγή των αγαθών και στην αναζήτηση ενέργειας. Η εξάρτηση αυτή προβλέφθηκε από τους εμπνευστές του νεωτερισμού ( Bacon, Descartes) και έγινε πραγματικότητα στο δεύτερο μισό του δεκάτου ενάτου αιώνα. Η αυξανόμενη τεχνολογική δύναμη αποδείχθηκε ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο για τις φιλελεύθερες δημοκρατικές καπιταλιστικές κοινωνίες. Η τεχνολογία δημιούργησε μεγάλο πλεόνασμα αγαθών και αισιοδοξία ότι οδηγούμαστε σε μια πιο ισότιμη κοινωνία.. Πεποίθηση όλων ήταν ότι η δημοκρατία μπορούσε να επεκταθεί και να χρησιμοποιηθεί μέσα στα πλαίσια εφαρμογής της μοντέρνας τεχνολογίας στους χώρους εργασίας, στα οικονομικά θεμέλια της κοινωνίας και ότι υπάρχει η δυνατότητα μέσα στους κόλπους μιας δημοκρατικής κοινωνίας να προσαρμοστεί η επιστήμη και η τεχνολογία και να λειτουργήσει βασισμένη στις αρχές της δημοκρατίας. Ο Μάρξ θεώρησε την επιστήμη και την τεχνολογία προοδευτικές δυνάμεις, που βοηθούν στη δημιουργία των υλικών συνθηκών για την αυτό-υπέρβαση του καπιταλισμού (R R Pippin). Οι επιστημονικοί κανόνες διέπονται από δημοκρατικές αξίες. Η δημόσια επίδειξη των κατακτήσεων της γνώσης των επιστημόνων και τα κοινωνικά οφέλη που προέρχονται από την εφαρμογή της τεχνολογίας σε διάφορους κοινωνικούς τομείς (π.χ. δημόσια υγεία, εκπαίδευση, επικοινωνία) δείχνουν ότι η βάση της επιστήμης είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί. Όμως η επιστήμη και η τεχνολογία με τον ιδεολογικό ρόλο τους στον καπιταλισμό, συνεισφέρουν πολλές φορές και σε μια ιδεολογική παραμόρφωση που ο Lukacs ονόμασε «αναπαράσταση του αφηρημένου σαν ύλη» (R R Pippin). Είναι λοιπόν οι τεχνολογίες που βασίζονται στη σύντηξη συμβατές με δημοκρατικές κοινωνίες; Αρχικά η πυρηνική ενέργεια και τεχνολογία είναι απόμακρη από τους απλούς πολίτες, εφόσον τα συστήματα αυτά δεν είναι προσιτά, κατανοητά και εύχρηστα από τους απλούς ανθρώπους. Με την εγκαθίδρυση μεγάλων συγκεντρωτικών πηγών ενέργειας, όπως τα πυρηνικά εργοστάσια σε κάποια περιοχή, τίθενται οι τοπικές κοινωνίες κάτω από μια σχέση εξάρτησης από την κεντρική εξουσία με αντίκτυπο την δυσκολία να χειριστούν τις υποθέσεις τους αποτελεσματικά. Οι κίνδυνοι συνεπώς που ελλοχεύουν δεν είναι μόνο οι περιβαλλοντικοί και αυτοί της οικονομικής εξάρτησης, αλλά και οι συνέπειες σε άλλα πεδία της δημόσιας ζωής. Μόλις ένα σχέδιο δράσης βρίσκεται στο δρόμο προς την εφαρμογή του και μόλις τα προϊόντα της τεχνολογίας, όπως τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας, βρίσκονται υπό κατασκευή ή υπό λειτουργία, εμφανίζονται επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την προσαρμογή της κοινωνικής ζωής στις τεχνολογικές απαιτήσεις. Ο συνηθισμένος τρόπος σκέψης των ανθρώπων αντιμετωπίζει τις τεχνολογίες σαν ουδέτερα εργαλεία, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ορθά ή λανθασμένα, για το καλό, το κακό ή κάτι ενδιάμεσο. Σπανίως αναρωτιόμαστε για το αν μια μηχανή έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί με τρόπο τέτοιο, ώστε οι επιπτώσεις της να είναι συγκεκριμένες πριν καν αυτή χρησιμοποιηθεί. Οι επιπτώσεις των αντιδραστήρων σύντηξης είχαν ήδη προβλεφθεί και συζητιόνταν σε επιστημονικούς και μη κύκλους, πριν ακόμη χρησιμοποιηθούν, είτε λόγω της βραδείας εξέλιξής τους, είτε λόγω των ήδη γνωστών συνεπειών των αντιδραστήρων σχάσης. Οι μελλοντικοί αντιδραστήρες σύντηξης τίθενται επανειλημμένα υπό εξέταση για να αξιολογηθούν όχι μόνο από την συνεισφορά τους στην επίλυση του ενεργειακού προβλήματος και στις θετικές ή αρνητικές παρενέργειες που προξενούν στο περιβάλλον, αλλά και από τους τρόπους, με τους οποίους μπορούν να συμβάλλουν στη διαμόρφωση μορφών εξουσίας και αρχών. Η διαμόρφωση της βιομηχανικής παραγωγής, των εξοπλισμών, των επικοινωνιών και κυρίως η δυνατότητα χρήσης φθηνής ενέργειας έχει ριζικά μεταβάλλει, τόσο τον τρόπο άσκησης της εξουσίας, όσο και των πολιτικών δικαιωμάτων. Έχουν λοιπόν οι αντιδραστήρες σύντηξης από τη φύση τους και πολιτικές ιδιότητες (Winner L). Όλοι όμως γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι ενεργούν πολιτικά και όχι τα πράγματα. Το να κατηγορεί λοιπόν κανείς τη μηχανή για τις επιπτώσεις που προκαλεί στη ζωή των ανθρώπων είναι πιο ανόητο από το να κατηγορεί τα θύματα, όταν κατακρίνει τις συνθήκες της δημόσιας ζωής. Η επικρατούσα άποψη είναι ότι η παραγωγή πυρηνικής ενέργειας είναι άκρως συγκεντρωτική σε αντίθεση με τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, όπως ότι η ηλιακή ενέργεια που είναι αποκεντρωτική και από τεχνικής και από πολιτικής πλευράς. Τεχνικά, τα πυρηνικά εργοστάσια σύντηξης προβλέπεται να είναι πολύ πιο ακριβά από οποιοδήποτε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας με συνέπεια τη μη ευρεία κατανομή της παραγωγής και την συγκέντρωση εξουσίας σε κάποιες περιοχές, σε κάποια κράτη. Επιλογή πολιτικής για τη μελλοντική χρήση της ενέργειας σύντηξης Πολλά τεχνολογικά συστήματα είναι συνδεδεμένα σχεδόν αναπόσπαστα με τις οργανωμένες μορφές εξουσίας. Τα μελλοντικά εργοστάσια της σύντηξης, όπως και οι αντιδραστήρες σχάσης είναι φύσει πολιτικά κατασκευάσματα, διότι από τη στιγμή που εγκαθίστανται, απαιτείται έλεγχος για τον τρόπο και τα όρια της χρήσης τους. Υπάρχει η ανάγκη μιας κεντρικής, αυστηρά ιεραρχημένης διοίκησης, η οποία θα είναι ικανή να αντιμετωπίζει τις διάφορες εξωτερικές επιδράσεις, που μπορεί να προξενήσουν επικίνδυνες συνέπειες. Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται στην παραγωγή και διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας, απαιτεί σύνθετες δομές και καθιστά αναγκαία τη διαμόρφωση ανθρωπίνων διασυνδέσεων. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι η διάκριση κοινωνικών λειτουργιών και όχι η κοινωνική διάκριση των ατόμων. Ξεκινά έτσι μια διαδικασία να ξεπεραστεί ο ατομικισμός και να θεσμοθετηθούν κανόνες που ευνοούν την ανάπτυξη της αλληλεγγύης του δικαίου και της ηθικής. Η διαίρεση της εργασίας δε δημιουργεί αλληλεγγύη παρά μόνο εάν παράγει ταυτόχρονα ένα δίκαιο και μια ηθική. Το περιθώριο ελευθερίας των σύγχρονων κοινωνικοτεχνικών συστημάτων στις μορφές εξουσίας είναι πολύ μικρό. Ένα εργοστάσιο σύντηξης του μέλλοντος όπως άλλωστε και τα σύγχρονα τεχνολογικά συστήματα (εργοστάσια σχάσης, πετρελαιαγωγοί, διυλιστήρια) έχουν τέτοιες ιδιότητες ώστε να επιφέρουν εντυπωσιακά μεγάλα και γρήγορα κέρδη. Για να δουλέψουν αυτά τα συστήματα αποτελεσματικά, αποδοτικά, γρήγορα και με ασφάλεια, θα πρέπει να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις σε σχέση με την εσωτερική κοινωνική τους οργάνωσή. Διαφορετικά οι υλιστικές δυνατότητές τους δεν είναι δυνατό να αξιοποιηθούν. Το πρώτο πρότυπο λειτουργίας τους είναι αυτό του αυστηρά ιεραρχικού διοικητικού ελέγχου. Η λειτουργία και ο έλεγχος του συστήματος υλοποιείται από διευθυντές και γραφειοκράτες. Ο Alfred D. Chandler στο έργο του "The Visible Hand" - υποστηρίζει ότι η κατασκευή και η καθημερινή λειτουργία πολλών συστημάτων παραγωγής, απαιτούν την ανάπτυξη μιας συγκεκριμένης κοινωνικής δομής: μια συγκεντρωτική και ιεραρχική οργάνωση του συστήματος, το οποίο θα διοικείται από πολύ ικανούς και επιδέξιους ανθρώπους. Για την ασφαλή, ομαλή και αξιόπιστη λειτουργία ενός αντιδραστήρα, καθώς και για τη διαρκή συντήρηση και επισκευή των μηχανικών εξαρτημάτων του και άλλων εξοπλισμών απαιτείται ένα μεγάλο διοικητικό σύνολο, το οποίο θα αποτελείται από κάποιους διευθυντές, που θα επιβλέπουν τις εν λόγω δραστηριότητες, καθώς και από κάποιους άλλους διοικητικούς υπαλλήλους που θα ελέγχουν, θα αξιολογούν και θασυντονίζουν τη δουλειά των παραπάνω διευθυντών για την καθημερινή ομαλή λειτουργία του αντιδραστήρα. Ανεξάρτητα από το είδος του πολιτεύματος και της νομοθεσίας που ισχύει σε ένα κράτος το εσωτερικό πολιτικό σύστημα της «μικροκοινωνίας» του συστήματος (και που περιλαμβάνει επιστήμονες τεχνικούς και διοικητικούς υπάλληλους πρέπει να είναι καθαρά αυταρχικό (Hughes T. P.). Το σύστημα παρομοιάζεται με ένα πλοίο όπου ο καπετάνιος έχει τον απόλυτο έλεγχο και ευθύνη, ενώ οι ρόλοι των μελών του υπάκουου πληρώματος είναι πλήρως καθορισμένοι και διαχωρισμένοι. Είναι όμως η εφαρμογή μιας τεχνολογίας αυτής συμβατή με τις ισχύουσες δημοκρατικές κοινωνικές και πολιτικές δομές ή μήπως απαιτούνται νέες μορφές οργάνωσης της κοινωνίας; Το δεύτερο πρότυπο λειτουργίας τέτοιων συστημάτων διέπεται από την αντίληψη ότι όλοι οι επιστήμονες και τεχνικοί και διοικητικοί υπάλληλοι ενός αντιδραστήρα πρέπει να συμμετέχουν στη διοίκησή του, όπως όλοι οι εργάτες δικαιούνται να έχουν λόγο στις διοικητικές αποφάσεις ενός εργοστασίου. Ο Μαρξ είδε αυτήν την κατάσταση να δημιουργείται στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα. Πίστευε ότι «θα μείνουν στερημένοι από πολιτικά δικαιώματα και αποξενωμένοι, όσοι δεν θα έχουν λόγο στη λήψη των βιομηχανικών αποφάσεων» (Feenberg A). Η απαίτηση του σοσιαλισμού είναι η δημοκρατία να επεκταθεί από το πολιτικό χώρο, στον κόσμο της εργασίας. Το πρότυπο αυτό αν και έχει χαρακτηρισθεί ουτοπικό, περιέχει την ελπίδα για κοινωνικό έλεγχο της τεχνολογίας. Είναι άραγε αναπόφευκτη η κοινωνική 'υποταγή' στις ιδιότητες του τεχνολογικού προϊόντος ή μήπως αυτή επιβάλλεται από τις εκάστοτε μορφές εξουσίας, την ανώτερη κοινωνική τάξη και από κάποιους κοινωνικούς και πολιτιστικούς θεσμούς για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς; Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στη σύγχρονη ιστορία που μας δείχνουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να ευδοκιμήσουν κάποια είδη τεχνολογίας είναι η επικράτηση συγκεκριμένων μορφών εξουσίας. Σε κάθε περίπτωση, τα δημοκρατικά καθεστώτα πρέπει να προσπαθήσουν να βρουν τρόπους να εξασφαλίσουν, ότι οι κοινωνικές δομές και ο τρόπος σκέψης που θα διέπουν τον έλεγχο της πυρηνικής ενέργειας και τη διαχείριση των πυρηνικών όπλων δεν θα επεκτείνονται και στην εφαρμογή του πολιτειακού καθεστώτος της χώρας. Η κατεύθυνση που φαίνεται να παίρνει η κοινωνία σε ζητήματα, όπως το ενεργειακό πρόβλημα, είναι η ταυτόχρονη διεύρυνση της δημόσιας συμμετοχής και η πιο ισχυρή συγκεντρωτική δημόσια διοίκηση Οι τρόποι λειτουργίας ενός δοθέντος τεχνικού συστήματος αξιώνουν την ύπαρξη κάποιων συγκεκριμένων κοινωνικών συνθηκών ή χρειάζεται απλά η συμβατότητα μεταξύ του συστήματος και των κοινωνικών συνθηκών; Αυτές οι συνθήκες είναι εσωγενείς ή εξωγενείς του συστήματος. Η προσπάθεια ανακάλυψης του μυστικού επίτευξης της σύντηξης έχει σαν στόχο την λύση του προβλήματος του ανθρώπου για αναζήτηση ενέργειας. Όμως μερικές τεχνολογίες είναι από την ίδια τους την φύση ρητά πολιτικές Όπως κάθε τεχνολογικό σύστημα έτσι και ο αντιδραστήρας σύντηξης αναπόφευκτα ορίζει πολιτικά πλαίσια, που επιβάλλουν συγκεκριμένη κοινωνική διάρθρωση. Ο αντιδραστήρας θεωρείται σαν σύστημα από τεχνική, αλλά και πολιτική άποψη συγκεντρωτικό, μη ευέλικτο στο σχεδιασμό και το διακανονισμό. Τίθεται λοιπόν υπό αμφισβήτηση αν με την κατασκευή του θα επιτευχθούν πολιτικά ισόνομα, και δημοκρατικά αποτελέσματα. Η επιλογή του σχεδιασμού του σημαίνει και επιλογή μιας συγκεκριμένης μορφής πολιτικής ζωής.. Πρέπει συνεπώς να αναζητούμε και καθαρά πολιτικά επιχειρήματα υπέρ ή κατά της υιοθέτησης μιας συγκεκριμένης εφαρμογής της επιστήμης μέσω της τεχνολογίας, πέρα από εκείνα που αφορούν τα οικονομικά κόστη και οφέλη, τις περιβαλλοντολογικές επιδράσεις και τους πιθανούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια που προκαλούνται από τεχνικά συστήματα. Υποστηρίζεται ότι η υιοθέτηση ενός δεδομένου τεχνικού συστήματος απαιτεί τη δημιουργία και τη διατήρηση ενός συγκεκριμένου πλαισίου κοινωνικών συνθηκών. Ένας σύγχρονος συγγραφέας ισχυρίζεται ότι «αν δεχτείς τα πυρηνικά εργοστάσια, δέχεσαι επίσης μια τεχνο-επιστημονικό-βιομηχανικό-στρατιωτική ελίτ. Χωρίς αυτούς τους ανθρώπους να έχουν τον έλεγχο, δεν μπορείς να έχεις πυρηνική ενέργεια». Συνεπώς μερικά είδη τεχνολογίας απαιτούν με την έννοια της πρακτικής (κι όχι της λογικής) αναγκαιότητας- τα αντίστοιχα κοινωνικά περιβάλλοντα για να αναπτυχθούν με την ίδια λογική, που το αυτοκίνητο χρειάζεται ρόδες για να κινηθεί. Με τον καιρό δημιουργείται μια νέα κοινωνική δύναμη, αυτή των επιστημόνων, η οποία συγκέντρωνε ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη. Μια νέα απειλή για τη δημοκρατία εμφανίζεται: αυτή των ειδικών. Σταδιακά διαμορφώνονται κλειστές ομάδες επιστημόνων που λόγω της σύνθετης και πολύπλοκης γνώσης που κατέχουν συγκεντρώνουν ολοένα και μεγαλύτερη δύναμη. Μια τεράστια εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων ατόμων. Το μη εξοικειωμένο κοινό συναντά δυσκολίες στην κατανόηση των στόχων της επιστήμης και των κινδύνων που κρύβουν τα νέα επιστημονικά επιτεύγματα. Στις δημοκρατικές κοινωνίες, μια τέτοια συγκέντρωση δύναμης μπορεί εύκολα να αποκλίνει από το ιδανικό του δημοκρατικού ελέγχου στη λήψη αποφάσεων για το κοινωνικό συμφέρον(R R Pippin). Τροχοπέδη στις επιστημονικές αναζητήσεις στο χώρο της σύντηξης αποτελεί και η ολοένα αυξανόμενη υποστήριξη της κοινής γνώμης σε τρόπους διαχείρισης ενέργειας, η οποία προέρχεται από ανανεώσιμους πόρους Πιστεύεται τώρα πως οι τεχνολογικές μορφές διαχείρισης αυτών των ενεργειακών πηγών είναι καθαρά δημοκρατικές, δίκαιες και φιλοκομμουνιστικές. Βέβαια, όπως εκτιμά ο Langdom Winner «οι κοινωνικές συνέπειες της εφαρμογής των συστημάτων ανανέωσης ενέργειας θα εξαρτηθούν από τη δημιουργία τόσο του υλικού όσο και των κοινωνικών θεσμών που θα απαιτηθούν για την παραγωγή αυτής της ενέργειας». Οι υποστηριχτές της πυρηνικής ενέργειας φαίνονται διχασμένοι. Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν την περαιτέρω ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας από σχάση και φαίνεται να πιστεύουν πως η συγκεκριμένη τεχνολογική μορφή είναι αρκετά ευέλικτη και οι δυσμενείς κοινωνικές επιπτώσεις της μπορούν να διορθωθούν με αναδιαμόρφωση των παραμέτρων των αντιδραστήρων και των συστημάτων που ρυθμίζουν τα πυρηνικά απόβλητα. Όμως φαίνεται τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι έχουν πέρα για πέρα άδικο. Κάποιοι άλλοι έχουν στρέψει όλες τους τις ελπίδες στην ενέργεια από σύντηξη. Μια ενέργεια που θα παράγεται στη Γη με την ίδια διαδικασία παραγωγής από τα αστέρια. Πιστεύουν ότι έτσι είναι πιθανό να βρεθούν τρόποι για να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι που επιφέρει η πυρηνική ενέργεια για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια. Καθώς όμως η κοινωνία προσαρμόζεται στα πιο επικίνδυνα και προφανώς ανεξίτηλα χαρακτηριστικά της πυρηνικής ενέργειας, ποιο ακριβώς θα είναι το μακροπρόθεσμο τίμημα στην ανθρώπινη ελευθερία; __________________________________________________ __ Απόσπασμα από: Κεραμιδάς Κ., Μαυροματάκη Μ., Φρειδερίκος Κ. 2003. Η έρευνα για την πυρηνική ενέργεια.Ο κοινωνικός της ρόλος. Virtual School, The sciences of Education Online, τόμος 3, τεύχος 2
__________________
The fish doesn't think because the fish knows everything
|
|
#19
13-11-08, 17:58
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Το Τέλος του Κόσμου (όπως τον γνωρίζουμε)
εν συντομία κάποιες παρατηρήσεις....
για το ζήτημα της επιστημονικής ελίτ και της κάστας των ειδικών: Όταν το διάβαζα μου θύμισε κείμενα της μετά-στάλιν εποχής και της φοβίας των τότε σοβιετικών για την ανάπτυξη μιας νέας τάξης μέσα στην προσπάθεια για την αταξική κοινωνία. Νομίζω πως η πράξη και στο σοβιετικό μοντέλο, αλλά και στο καπιταλιστικό, έχει αποδείξει ότι per se η επιστημονική εξειδίκευση δεν περικλείει τα απαραίτητα εκείνα στοιχεία τα οποία μπορούν παράγουν και να αναπαράγουν μια τάξη. Κι αυτό διότι per se στερείται της υλικής βάσης (βλ. παραγωγικά μέσα) προκειμένου να επιτελέσει το σκοπό αυτό. Διαφορετικά θα είχαμε και τους εργαζόμενους στα παρόντα εργοστάσια πυρηνικής σχάσης να έχουν την δυνατότητα να εξασκήσουν κάποια ιδιαίτερη δύναμη στην κοινωνία. Και ακόμα παραπέρα. Δλδ μόνο στη σχάση βλέπει την επιστημονική ελίτ; Σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής μας; Πόσοι παράγουν π.χ. μικροεπεξεργαστές; Κατά βάση για μας τους κοινούς θνητούς δύο είναι όλοι κι όλοι. Ε λοιπόν, ποιος ασκεί την κοινωνική δύναμη; Οι επιστήμονες που τους σχεδιάζουν και σαφώς αποτελούν μια ελίτ ειδικών, ή ο "εργοστασιάρχης"; Το ίδιο και για τα εργοστάσια σύντηξης. Ποιος έχει τη δύναμη; Οι επιστήμονες ή ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου; Νομίζω πως είναι σαφής η απάντηση. Τέσπα, το πρόβλημα δεν δημιουργείται από το γεγονός ότι απαιτούνται "ειδικοί" για να φτιαχτεί το εργοστάσιο. Δλδ πραγματικά, πλέον για πλείστα αντικείμενα από τα οποία εξαρτάται η καθημερινή μας ζωή, απαιτείται μια φοβερά εξειδικευμένη γνώση προκειμένου να παραχθούν. Και πάλι οι επιστήμονες είναι από τους τελευταίου τροχούς της αμάξης. Για το ζήτημα συγκεντρωτικού-αποκεντρωτικού μοντέλου παραγωγής ενέργειας. Δεν ξέρω μου φαίνεται εξαιρετικά άστοχος ο παραλληλισμός. Εκ των πραγμάτων ορισμένα αντικείμενα συμφέρει να παράγονται κεντρικά (από άποψη κόστους τουλάχιστον) και άλλα όχι. Αυτοκίνητα είναι πρόβλημα που παράγονται κεντρικά; Πόσο θα κόστιζε ένα αυτοκίνητο αν είχαμε άπειρα μικρά εργοστασιάκια που να παράγουν 1-2-10 αυτοκίνητα το καθένα; Το νερό; Αυτό δεν μαζεύεται κεντρικά; Τι να κάνουμε, να αφήσουμε τα ποτάμια και να μαζεύει ο καθένας με το κουβαδάκι του; Ο ηλεκτρισμός σήμερα. Πιστεύει κανείς ότι η κεντρική παραγωγή του έχει συντελέσει στην ανελευθερία μας; Συγκριτικά μεγέθη κόστους κιλοβατώρας από μικρά εργοστάσια παραγωγής σε σχέση με μεγαλύτερα έχετε δει; Και πάλι το πρόβλημα δεν είναι το κεντρικό του ζητήματος, αλλά ο τρόπος ελέγχου του. Δεν είναι δυνατόν να επιλέγονται κοστοβόρες λύσεις, το οποίο κόστος φυσικά ποιος θα το επωμιστεί; Ο πλανήτης μας... Το πρόβλημα λύνεται με τον κοινωνικό έλεγχο των μέσων παραγωγής. Είτε αυτά είναι εργοστάσια αυτοκινήτων, είτε είναι εργοστάσια ενέργειας. Μου φαίνεται λίγο με το ζόρι αναρχο-ιδεαλιστικό-ανάλυση το κείμενο που απλώς επιλέγει να συνδιάσει κατά το δοκούν παραμέτρους που βολεύουν για να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να αντιληφθώ ως αναγκαίο.
|
|
#20
16-12-08, 21:36
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Το Τέλος του Κόσμου (όπως τον γνωρίζουμε)
Παράθεση:
 Αλλά τέσπα, ό,τι θυμάμαι χαίρομαι, μου ήρθε ξανά αυτή η συζήτηση όταν μες στο γενικό σερφάρισμα των ημερών έπεσα πάνω σε αυτο το πολύ έξυπνο άρθρο κατά τη γνώμη μου. Διαβάστε το αν έχετε χρόνο!
__________________
The fish doesn't think because the fish knows everything
|
|
| Εργαλεία Θεμάτων | |
| Τρόποι εμφάνισης | |
|
|
)
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
