ΡΟΦΟΣ

[Γιώργος Δεμέτης]

Παιδιά καλημέρα σας. Σας γράφω μία ιστορία που συνέβη σε εμένα με ροφό που είναι αντίστοιχη αυτού περίπου του ροφού που είδατε.
Φτάνοντας σε ένα κρεμαστό μέρος βραχονησίδας του Αιγαίου, συναντώ σε μία βουτιά μου στα 15 μέτρα περίπου έναν τεράστιο ροφό να με κρατάει σε απόσταση 10 μέτρων μακρυά. Επειδή οι προθέσεις μου ήταν η σύλληψη του ψαριού, ως πονηρός θηρευτής σοφίστηκα ένα τέχνασμα. Έπιασα ένα χταποδάκι μεγέθους παλάμης περίπου, το είχα ζωντανό στα χέρια μου, πήγα στο μέρος του ροφού, άφησα το όπλο μου γιατί ήθελα και τα δύο μου χέρια ελεύθερα, και αφού καταδύθηκα στο ίδιο βάθος και στο ίδιο σημείο άφησα το χταποδάκι.

Ο ροφός βλέποντας τον ζωντανό μεζέ έτρεξε και τον άρπαξε. Στην επόμενη βουτιά κράταγα πάλι το όπλο μου. καταδυόμενος στο ίδιο βάθος, ο ροφός με πλησίασε στα 5 μέτρα. Τον άφησα και έφυγα. Η διαδικασία επαναλήφθηκε άλλες δύο φορές. Ο ροφός όλο και πιο πολύ ζύγωνε. Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε μία επιθυμία να κάνω κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Κρατώντας το όπλο μου να φέρω τον ροφό στην αγκαλιά μου και να τον χαϊδέψω. Είχε αρχίσει μία σχέση ανθρώπου ζώου.

Το πείραμα επέτυχε και ο ροφός μετά από 6 <<συνεδρίες>> ήρθε στα χέρια μου και με κοίταγε από τους 10 πόντους. Συνέχιζα να τον ταΐζω με ζωντανούς μεζέδες και γίναμε φιλαράκια. Φτάσαμε στο σημείο να τον πιάνω από την ουρά και να με πηγαίνει βόλτα για 2-3 μέτρα. Αυτό κράτησε 1 περίπου χρόνο. Τον είχα ονομάσει και Πέτρο. Μετά έφυγα από την περιοχή.

Την επόμενη χρονιά στις 10 Ιουλίου ξανά επισκέφτηκα τον βράχο του Πέτρου. Ο Πέτρος άφαντος. έκανα το ψάρεμα μου και βγήκα σε κοντινή ταβερνούλα για να φάω τις μπριζόλες μου. Ακούω τον μαγαζάτορα να αφηγείται μία ιστορία με έναν ροφό που έπιασε ο γυιός του πριν μερικές ημέρες, το ψάρι ήταν 27 κιλά και μόλις τον είδε πήγε πάνω του σχεδόν στην επιφάνεια.

Τον ρώτησα, "ρε μάστορα που είναι ο γυιός σου τώρα?" περίμενε να σου τον φωνάξω.
Σε λίγο πλησίασε ένα παλληκαράκι 18 χρονών ονόματι Πέτρος.
Ρε Πετράκη που τον έβγαλες εκείνο τον μεγάλο ροφό που λέει ο πατέρας σου?
Κύριε Γιώργο σε αυτό τον βράχο. Το ψάρι μόλις άρχισα να καταδύομαι ήρθε πάνω μου και το καμάκωσα σχεδόν εξ επαφής.

Τι είχε συμβεί και ο ψαρο-Πέτρος όλο τον προηγούμενο χρόνο δεν είχε καμακωθεί από κάποιον άλλο ψαρά? Η στολή μου επειδή μου είχε σκιστεί σε ένα σημείο είχε ένα μεγάλο μπάλωμα από κόκκινο ύφασμα. Η στολή του Πετράκη είχε επίσης περίπου στο ίδιο σημείο ένα μεγάλο μπάλωμα κόκκινο. Το ψάρι μπέρδεψε τον φίλο από τον εχθρό.

Πολλές σκέψεις έκανα εκείνη την εποχή (2006) τελικά κατέληξα στην εξής προσέγγιση. Εγώ ως άνθρωπος δεν θα πάψω να είμαι κυνηγός, ας μην ξανα προσεγγίσω με τέτοιο τρόπο ψάρι σε ελεύθερο χώρο, γιατί μοιραία θα το βγάλω εκτός φυσικών του αντιδράσεων. Αν γίνει κάπου πάρκο ίσως να το ξανα κάνω αυτό.
Όμως εκεί διαπίστωσα ότι γενικά η ανθρώπινη παρέμβαση σαν φιλική προσέγγιση ή σαν παρατήρηση, στην άγρια φύση χαλάει κάποιες ισσοροπίες της.

Μπορεί να κάνω και τεράστιο λάθος. Από τα μάτια του ανθρώπου κυνηγού αυτό είδα όμως.

[Panagiotis]

Γιώργο, κάτι ανάλογο με σένα έχω και εγώ να καταθέσω.

Νομίζω πως το "ταϊσμα" ώς τακτική είναι κάτι σαν ένα "γραμμάτιο" που πληρώνεται κάποια στιγμή, και φυσικά εις βάρος του ψαριού.

Πρόσφατα είδαμε σε ενα θέμα του φόρουμ τεράστιους τόνους να περνάνε σχεδόν εξ' επαφής απο μια ομάδα αυτοδυτών, αφού τους είχαν προσελκύσει με σαρδέλλες, θέαμα φυσικά εξαιρετικά εντυπωσιακό, αλλά μου δημιούργησε εναν προβληματισμό αντίστοιχο με τον δικό σου.

Θα συμφωνήσω απολύτως με τα συμπεράσματα σου και θεωρώ πως είναι πολύ μεγάλο λάθος το να "επεμβαίνουμε" με τέτοιο τρόπο στην ζωή αυτών των πλασμάτων.
Ελπίζω τουλάχιστο πως ως απλοί αμέτοχοι παρατηρητές επιβαρύνουμε λιγότερο την κατάσταση.

[ppetross21]

Αρχικό μήνυμα απο Panagiotis

Νομίζω πως το "ταϊσμα" ώς τακτική είναι κάτι σαν ένα "γραμμάτιο" που πληρώνεται κάποια στιγμή, και φυσικά εις βάρος του ψαριού.

Εκτός εάν το ψάρι (της οικογένειας των ροφών) έχει την τύχη να ζεί εδώ:
LAVEZZΙ ή grouperville ή Merouville ή το νησί των ροφών.
ΘΑΛΑΣΣΙΟ (ΚΑΤΑΔΥΤΙΚΟ) ΠΑΡΚΟ
ΚΟΡΣΙΚΗ - ΣΑΡΔΗΝΙΑ

απο άρθρο του Αγγλικού περιοδικού DIVER
....."Lavezzi is a granite archipelago between Corsica and Sardinia. It is a marine reserve, and home to the renowned Merouville ('Grouperville'), which boasts the largest concentration of grouper in the Mediterranean.
.................................."Spearfishing has long been banned here and they were not in the least fearful."




Merouville - “Grouperville”


To the south-east of the Lavezzi Islands lies what has to be the most well known dive site in Corsica: Merouville.

Here, a large rock formation rises to around 17 metres from a sandy seabed at about 30 metres. At up to a whopping 1.2 metres in length, the few dozen groupers that congregate in the area are definitely the main attraction. These majestic giants have become so used to divers that they will come right up to you and even let you stroke them. Günther Hayer was one of the first to dive this site and has known some individual fish for more than 20 years!

Groupers are some of the biggest predatory fish in the Mediterranean and they almost always remain at the same location, living among caves, crevices and overhangs. Lurking in these hiding places, they keep a vigilant lookout for passing prey, which mainly comprises squid, crustaceans and smaller fish. They might look a bit ungainly, but these giants can pounce with surprising speed. When doing so, their mouths open so quickly that the hapless victim is sucked in. The brown grouper (Epinephelus guaza) is most the common species of grouper seen around Corsica, with numbers having recovered significantly as a result of the strictly enforced hunting ban.

A further highlight at Merouville is a visit to the regular hangout of a moray eel that is also well used to divers and can often be tempted by Günther to come quite a way out of its hole.

• Diving Paradise
• Lavezzi Islands
• Ecueil de Lavezzi
• Merouville – “Grouperville”
• Iles du Toro
• Pécorella-Wreck

[Rabea]

Πέτρο πολύ εντυπωσιακές οι φωτογραφίες..

Άντε και στα δικά μας καταδυτικά πάρκα ..
Μακάρι να αξιωθούμε να δούμε τόσο μεγάλα ψάρια και στον ελληνικό βυθό και αυτό να σημαίνει ότι έγιναν οι σωστές ενέργειες και η αλλαγή στη νοοτροπία μας...

[psyche]

σε 'μένα φαίνονται κανονικά

[Γιώργος Δεμέτης]

Παιδιά να έχετε υπόψη σας ότι όλα θέλουν ρέγουλα. Η άποψη <<Παν μέτρον άριστον>> είναι η καλλίτερη.
Φέρνω παράδειγμα προβληματισμού.

Πόσους αυτόνομους χωράει ένα τμήμα 50Χ50 μέτρα σε ένα οικολογικό πάρκο? Όσους νάναι?
Πόσο πρέπει να ταΐζουμε τα άγρια ψάρια? Αν μάθουν να τρέφονται από τα χέρια σας και στο πάρκο επικρατήσει φουρτούνα για 3 μήνες θα μπορούν να συλλαμβάνουν την τροφή τους όπως πρώτα?
Μήπως τα έχουμε παχύνει και δεν έχουν τα ρεφλέξ που τα προίκισε η φύση?

Η οικολογία παιδιά δεν είναι ένα τόσο απλό πράγμα. Μετά μην ξεχνάτε ότι μέσα στην επιστήμη της οικολογίας πάντα συμπεριλαμβάνεται και ο παράγων άνθρωπος. Δεν γίνεται να τον βγάλουμε έξω από την τροφική αλυσίδα.

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ]

μα ακριβως για αυτο το λογο Γιωργο τα παρκα θα πρεπει να εχουν αυστηρους κανονες λειτουργιας.

Μαλιστα ο συλλογος (και γιατι τα μελη του εχουν την επιστημονικη καταρτιση και γιατι εχουν τη κοινη λογικη) εχει δηλωσει εκει που πρεπει (στις αρχες) τις αποψεις μας....

Εχοντας ταξιδεψει σε πληστα καταδυτικα παρκα του κοσμου βλεπω αλλου να τηρουνται οι κανονες και αλλου οχι....

Το τάισμα ειναι μια απαραδεκτη τακτικη και εχει μαλλιασει η γλωσσα μου και να το διδασκω στους μαθητες μου και να το υπενθυμιζω στους συν δυτες μου

Στο παρκο που θα βουταω ολη την επομενη βδομαδα , οι κανονες ειναι ιδαιτερα σκληροι, επιτρεποντας σε λιγα καταδυτικα την δραστηριοποιηση και σε καθε ενα απο αυτα αφηνει μονο 10 δυτες ημερησιως!


παντου ομως απαγορευεται δια ροπαλου το ψαροντουφεκο

στις Μαλδιβες μαλιστα απαγορευεται και η απλη κατοχη του ως αντικειμενο, ποσο μαλλον η εισαγωγη και η χρηση του...

Τωρα θα μου πεις ελυσες το προβλημα με την απουσια ψαροντουφεκου? σιγουρα οχι,

δεκαδες παραγοντες θα συνεχισουν να επηρρεαζουν το τοπικο περιβαλλον , οπως το el ninio, οι δυναμιτες (ελαχιστοι πλεον ντοπιοι εξακολουθουν να το ασκουν), η υπεραλιευση των καρχαριων (που προκαλει εκτος αλλων εντονη διαταραχη στην τροφικη αλυσιδα)

σε μικροκλιμακα ομως το ψαροντουφεκο ειναι απειλη (οσο κι αν δυστυχως δεν μπορω να σε πεισω) και για αυτο εχει εξοστρακιστει ως δραστηριοτητα απο τα παρκα...