Καταδυτικό Καλαμάτα-Πύλος

[eye love scuba]

Γνωρίζει κανείς κανένα καταδυτικό στην ευρύτερη περιοχή Πύλου-Καλαμάτας-Μεσηνιακής Μάνης?

[kristalia]

Για κάνε μια δοκιμή εδώ:

DIVE WAY MESSINIAN DIVING CENTER

Φαρών 159, Καλαμάτα

Τήλ. 27210 94330

[Σιαβελής Γιώργος]

http://get.to/pdc

[Σιαβελής Γιώργος]

http://www.mani-elixirion.gr
Ρίξε μια ματιά και εδώ.Οργανώνει καταδύσεις με φουσκωτό

[scubagreek]

Από εφημερίδα της Καλαμάτας κυριολεκτικά "κατά λάθος" αλίευσα το παρακάτω άρθρο μπορεί να δώσει κάποιες επιπλέον πληροφορίες, όπως και ...να με κάνει έμμεσα περήφανο (?) αφού μιλά για το χόμπυ μας η κουμπάρα μου (διατί να το κρύψωμεν άλλωστε!) Σοφία Καλαντζάκου που βοήθησε αρκετά στη σύνταξη και ψήφιση του νόμου 3409.
Συγνώμη για το ..μέγεθος αλλά αξίζει νομίζω! Εχει και φωτό μου - άνευ αδείας για αναδημοσίευση!


Η μαγεία του βυθού εμπνέει και συναρπάζει

Της Σταυρούλας Μπάκα

Πολλά έχουμε ακούσει για αυτό το πραγματικά συναρπαστικό σπορ όπως και τόσα άλλα βέβαια τα οποία μπορούν και ανεβάζουν την αδρεναλίνη και τις εμπειρίες μας στα ύψη. Η κατάδυση, ελεύθερη η αυτόνομη, όπως οι γνώστες του είδους μας διευκρινίζουν, είναι ένα σπορ το οποίο γράφει και στην Ελλάδα αρκετά χρόνια δράσης. Πέρυσι το καλοκαίρι ένας σχετικός νόμος, ο οποίος περιόριζε κατά πολύ το χώρο διεξαγωγής του συγκεκριμένου αθλήματος, δηλαδή το πού μπορούμε να καταδυθούμε, άλλαξε, και πλέον όλες οι θάλασσες, με εξαίρεση κάποιους συγκεκριμένους κυρίως αρχαιολογικούς υποθαλάσσιους χώρους, είναι στη διάθεση των δυτών που επιθυμούν να γνωρίσουν από κοντά αυτό που πολλοί ονομάζουν «μαγεία του βυθού». Αρκετοί μύθοι αλλά και πολλές αλήθειες αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια επίλυσης αποριών πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Πρώτον δεν είναι παράνομο, δεύτερον μπορεί να το κάνουν ακόμα και παιδιά ηλικίας από 10 ετών και πάνω και τρίτο κάθε χρόνο προσελκύει όλο και περισσότερο κόσμο να το δοκιμάσει και να καταδυθεί.

Εμείς επικοινωνήσαμε με δύο εκπαιδευτές τον κ. Νίκο Πυλιώτη στην Πύλο και τον κ. Παναγιώτη Γιαννούκο στην Καλαμάτα και ζητήσαμε τα… φώτα τους αλλά και μερικές από τις υποθαλάσσιες φωτογραφίες τους, για να πάρουμε μια γεύση από τα βαθειά. Εκεί, συναντήσαμε μια πολιτικό, την κ. Σοφία Καλαντζάκου, την οποία, όπως μας αποκάλυψε, διόλου δεν τη φοβίζει η κατάδυση, αφού η πολιτική είναι κατά τα λεγόμενά της ένα περισσότερο extreme άθλημα.

Παναγιώτης Γιαννούκος. Εκπαιδευτής αυτοδυτών. Dive way- Messinian Diving Centre.

«Αυτόνομη κατάδυση είναι αυτή κατά την οποία ο δύτης καταδύεται με αυτόνομη καταδυτική συσκευή. Ο εξοπλισμός στην αυτόνομη κατάδυση περιλαμβάνει τη φιάλη οξυγόνου μαζί με τον επιπλέον καταδυτικό εξοπλισμό. Η ελεύθερη κατάδυση είναι αυτή που γίνεται κρατώντας την αναπνοή μας κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και καθ’ όλη τη διάρκεια της κατάδυσης, όσο αυτή κρατάει. Η διάρκεια αυτού του είδους κατάδυσης εξαρτάται από το πόσο μπορεί ο δύτης να κρατήσει την αναπνοή του. Μπορούμε να διαλέξουμε όποιο είδος κατάδυσης επιθυμούμε αφού όλοι μπορούμε να κρατήσουμε την αναπνοή μας για κάποιο διάστημα κάτω από το νερό. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που κάποιος διαλέγει ελεύθερη ή αυτόνομη κατάδυση. Με την ελεύθερη κατάδυση έχουμε μεγαλύτερη ευκολία κινήσεων και φυσικά λιγότερο εξοπλισμό. Από την άλλη δεν έχουμε την αυτονομία αέρα που έχουμε με την αυτόνομη. Η πιο διαδεδομένη μορφή ελεύθερης κατάδυσης είναι το υποβρύχιο ψάρεμα που ενδιαφέρει και αρκετό κόσμο. Σε πρώτο επίπεδο μπορούμε να δείξουμε κάποιες τεχνικές κατάδυσης σε κάποιον που ξέρει να κολυμπάει και μετά από ένα πρόγραμμα τριών ημερών να μπορεί με άνεση να κατεβαίνει σε βάθος 12 μέτρων χωρίς αυτόνομη αναπνευστική συσκευή. Και στην ελεύθερη κατάδυση χρειάζεται εξοπλισμός, όπως μάσκα, αναπνευστήρας, στολή, πτερύγια. Ο εξοπλισμός παρέχεται από εμάς καθ’ όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης και συμπεριλαμβάνεται στην τιμή των μαθημάτων. Υπάρχει πλήρη καθοδήγηση στους εκπαιδευόμενους δύτες. Από το πρώτο μάθημα μέχρι τις εξετάσεις πιστοποίησης στις οποίες μπορεί και να αποκτήσει το πτυχίο αυτοδύτη. Αυτό που πρέπει πάντα να θυμούνται οι εκπαιδευόμενοι αλλά και όλοι όσοι καταδύονται είναι πως δεν πρέπει να υπερβάλουμε και να κάνουμε πράγματα πέρα από τις δυνατότητες και τις δυνάμεις μας. Γνωρίζοντας κάποιες τεχνικές έχουμε μεγαλύτερη ασφάλεια γιατί γνωρίζουμε το τι πρέπει να κάνουμε και πώς να αντιδράσουμε σε κάθε περίπτωση».

Νίκος Πυλιώτης - Εκπαιδευτής PADI. Pylos Marine Centre.

«Το κέντρο εδώ στην Πύλο άνοιξε πρόσφατα διότι ο νόμος, όπως θα γνωρίζετε, ήταν πολύ αυστηρός και απαγορευόταν η κατάδυση, εκτός κάποιων ορισμένων περιοχών στην Ελλάδα. Το κέντρο λειτουργεί εδώ και τρεις μήνες, αν και εγώ ασχολούμαι 23 χρόνια με την κατάδυση. Στην Ελλάδα δεν θα έλεγα πως είναι τόσο διαδεδομένο όσο στο εξωτερικό, όπως στην Αμερική για παράδειγμα όπου και ήμουν, αλλά πιστεύω πως από εδώ και πέρα και μετά από αυτή τη σχετική αλλαγή του νόμου θα γίνει. Οταν καταδύεσαι γνωρίζεις και πας σε έναν άλλο κόσμο και είναι μια εμπειρία που όλοι θα ήθελαν να ζήσουν. Ο οποιοσδήποτε θέλει μπορεί να ασχοληθεί με αυτό το σπορ. Ακόμα και άτομα με ειδικές ανάγκες, όπως άτομα που μπορεί να τους λείπουν κάποιο από τα άκρα τους. Ο οποιοσδήποτε ακόμα και παιδιά. Υπάρχουν διάφορα είδη κατάδυσης και λόγοι για τους οποίους κάποιος θέλει να καταδυθεί. Εμείς εδώ μπορούμε να δείξουμε και να εκπαιδεύσουμε όποιον ενδιαφέρεται από το να μπορεί απλά να καταδύεται ελεύθερα με τον αναπνευστήρα του μέχρι και να γίνει master scuba diver. Αυτό που έχει πολύ ενδιαφέρον με την κατάδυση είναι πως κάθε φορά που βουτάς είναι και μια διαφορετική εμπειρία, κάτι καινούριο. Στην Πύλο εκτός από τον όρμο του Ναβαρίνο που είναι αρχαιολογικός χώρος και απαγορεύεται, έχουμε διάφορα άλλα σημεία όπως πίσω από τη Σφακτηρία, αλλά και στα ναυάγια τα οποία είναι εντυπωσιακά. Για τα παιδιά, 10 ετών και πάνω υπάρχει ειδικό πρόγραμμα το οποίο το λέμε «bubble maker». Τα παιδιά μπορούν να καταδυθούν με εξοπλισμό ανάλογο σε κλειστό όλμο, όπως αυτός της Βοϊδοκοιλιάς σε βάθος μισού μέτρου μαζί με έναν εκπαιδευτή πάντα. Και μετά τα 12 χρόνια να γίνει πια με υπογραφή γονέα ένας «Junior Diver».

Σοφία Καλαντζάκου – βουλευτής Μεσσηνίας.

- Πολλοί το θεωρούν ως ένα extreme-sport. Πιο extreme και από την πολιτική;
Τι κοινά βρίσκετε και ποιες διαφορές (όσον αφορά το scuba diving και την πολιτική);

«Τελικά πιο extreme sport δεν υπάρχει από την πολιτική γιατί δεν υπάρχουν και κανόνες ασφαλείας στην πολιτική. Οι κίνδυνοι είναι ασύμμετροι. Ομως νομίζω πως το scuba diving είναι ένα σπορ που φαίνεται πιο επικίνδυνο από ότι είναι. Και το λέω αυτό γιατί εφόσον κανείς τηρεί τους κανόνες ασφαλείας τότε πραγματικά μπορεί να απολαύσει τον υπέροχο κόσμο του βυθού χωρίς ανησυχίες».

- Οταν κοιτάτε φυσαλίδες να ανεβαίνουν στην επιφάνεια της θάλασσας τι σκέφτεστε; Οτι κάποιος πνίγεται ή ότι ένας δύτης εξερευνά το βυθό; Μήπως κάτι άλλο;

«Σκέφτομαι πως ένα δύτης ζει την πιο συγκλονιστική εμπειρία που είναι η εξερεύνηση του βυθού».

- Πότε ένας πολιτικός «πιάνει πάτο»; Είναι το ίδιο συναρπαστικό με τον πάτο που πιάνει ένας δύτης;

«Δυστυχώς η ίδια η πολιτική πιάνει πάτο τα τελευταία χρόνια γιατί υπάρχει μια συστηματική προσπάθεια απαξίωσης του πολιτικού κόσμου. Είναι εξοργιστικό γιατί είναι πέραν της κριτικής. Είναι ένα ανούσιο παιχνίδι ισοπέδωσης και επικυριαρχίας. Και με τσαντίζει πολύ γιατί διακυβεύονται πολύ σοβαρά πράγματα, μεταξύ των οποίων και η ίδια μας η επιβίωση, αν σκεφτεί κανείς την κλιματολογική κρίση που διέρχεται ο πλανήτης. Ποτέ ξανά δεν ήταν τόσο σημαντικό να πάρουν πρωτοβουλίες οι πολιτικοί σε παγκόσμιο επίπεδο όσο είναι τώρα. Είναι θέμα ηθικής τάξης το να αντιστρέψουμε την καταστροφή που συντελείται από τις αλόγιστες παρεμβάσεις μας στη φύση. Ο δύτης δεν χρειάζεται να πιάσει πάτο, γιατί δεν βλέπει τα πιο ωραία πράγματα στον πάτο. Τα ωραιότερα δείγματα ζωής στο βυθό είναι στα 60 με 90 πόδια».

- Οταν είστε στο βυθό τι σας φοβίζει περισσότερο και τι σας γοητεύει; Τι μαθαίνει κανείς από αυτόν;

«Οταν είμαι στο βυθό γοητεύομαι περισσότερο από ότι φοβάμαι. Δεν ξεχνώ ποτέ τη δύναμη της θάλασσας και για αυτό είμαι προσεκτική. Ομως ο κόσμος του βυθού είναι στους περισσότερους άγνωστος και εξωτικός. Οταν είμαι στο βυθό και βλέπω την ομορφιά της φύσης που υπάρχει γύρω μου αισθάνομαι πραγματικά δέος».

- Θα μας πείτε λίγο για το πότε κάνατε scuba diving πρώτη φορά;

«Ημουν τριάντα και… Εμαθα σε πισίνα και πήρα το πτυχίο κάνοντας την πρώτη κατάδυση στη θάλασσα. Ετυχε –γιατί ζούσα στο εξωτερικό– η πρώτη μου βουτιά να γίνει στην Αρούμπα, της Καραϊβικής, μέρος εξωτικό και υπέροχο. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν το συναίσθημα. Το φως, τα ψάρια, ένα ναυάγιο, τα κοράλλια, τα χρώματα … Ενιωσα πως πήγα στον παράδεισο».

- Στην Πελοπόννησο πού θα προτείνατε σε κάποιον να κάνει scuba diving;

«Ωραία μέρη έχει ο βόρειος Κορινθιακός αλλά είναι βαθιά τα νερά. Στο Λουτράκι ένας φίλος μου ήρθε φάτσα κάρτα με ένα δελφίνι. Αλλά και στα μέρη μας αξίζει να βουτήξει κανείς, αλλά προσοχή όχι στους αρχαιολογικούς χώρους. Στη Μάνη έχει ωραία μέρη αλλά επεξεργαζόμαστε και θαλάσσιο πάρκο στη Μεσσηνία γενικότερα παρότι η προσπάθεια βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα».

- Ολοι μιλάνε για τις φυσικές ομορφιές της Ελλάδος. Πιστεύετε πως ο καλύτερος τρόπος ανάδειξης τους είναι μέσα από την τουριστική προβολή; Πιστεύετε ότι οι πολιτικοί έχουν δώσει τη βαρύτητα που θα έπρεπε σε θέματα που αφορούν το περιβάλλον και την προστασία του;

«Περάσαμε το νομοσχέδιο από τη Βουλή που απελευθερώνει εν πολλοίς τις καταδύσεις. Και ως εκ τούτου τώρα αξίζει να διαφημίσουμε την Ελλάδα και σαν καταδυτικό προορισμό. Πριν ήταν όλα ημιπαράνομα γιατί οι περιοχές οι περισσότερες ήταν κλειστές. Νομίζω πως η Ελλάδα έχει κάνει τα μίνιμουμ για το περιβάλλον, υπέγραψε το Κιότο, και εφαρμόζει αυτά που υπέγραψε αλλά το περιβάλλον βάλλεται καθημερινά. Στην Αθήνα δεν μιλούμε πια καν για το νέφος αν και δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε πολλές μέρες του χρόνου. Για τη διαχείριση και τον ενταφιασμό των σκουπιδιών ακόμα συζητάμε αντί να αποφασίζουμε. Υπάρχει τεράστια καθυστέρηση στους βιολογικούς καθαρισμούς, τα αποθέματα του πόσιμου νερού μειώνονται δραματικά. Τα προγράμματα αναδάσωσης προχωρούν πολύ αργά. Κάνουμε απλά «το κατά δύναμιν…» Ελπίζω τώρα που ήρθε ο Αλ Γκορ, πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και μας άνοιξε τα μάτια για την κλιματολογική και περιβαλλοντική κρίση να το δούμε ως πρώτη προτεραιότητα».

- Πρόσφατα στο κτήριο του Δημαρχείου της πόλης μας είχε γραφτεί ένα σύνθημα που έλεγε ότι «Η πόλη μας είναι βρώμικη», κάτι που κατά καιρούς το ακούμε τόσο από συμπολίτες μας όσο και από τουρίστες, οι οποίοι έχουν αρχίσει και στέλνουν μέχρι και επιστολές στους υπευθύνους. Οχι μόνο για την Καλαμάτα, αλλά και για άλλες περιοχές. Εσείς τι πιστεύετε για αυτό;

«Θεωρώ πως η καθαριότητα της πόλης έχει κατά πολύ βελτιωθεί. Θεωρώ πως το θέμα της καθαριότητας όμως είναι κορυφαίο και υπάρχει και ατομική ευθύνη. Πόσες φορές δεν έχω δει πολίτες να πετούν σκουπίδια έξω από το παράθυρο αυτοκινήτου εν κινήσει μάλιστα. Είναι απαράδεκτο το φαινόμενο της έλλειψης κοινωνικής ευθύνης στη δημόσια συμπεριφορά μας. Οι Ελληνες έχουμε πεντακάθαρα σπίτια αλλά για κάποιον λόγο δεν συνειδητοποιούμε πως και ο εξωτερικός χώρος πρέπει να αντιμετωπίζεται με την ίδια καθαριότητα. Με χαρά όμως διαπιστώνω πως στο Δήμο Καλαμάτας τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να μαθαίνουν πως λειτουργεί η ανακύκλωση».

- Πολλοί πιστεύουν πως όσο πιο κοντά είσαι στη φύση τόσο πιο πολύ την αγαπάς και τη φροντίζεις. Είναι τελικά θέμα αγάπης η προστασία του περιβάλλοντος ή θέμα σωστής πολιτικής;

«Η αγάπη για το περιβάλλον δεν είναι θέμα ευαισθησίας και χόμπι. Το ερώτημα θα το έθετα αλλιώς. Αγαπάμε το σπίτι μας, την οικογένειά μας; Το περιβάλλον είναι το σπίτι μας, είναι η ίδια μας η ζωή. Συνεπώς οφείλουμε να γνωρίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερα για αυτό και να προσπαθούμε να περιορίσουμε με τις δικές μας ατομικές πράξεις το πόσο το επιβαρύνουμε. Να χρησιμοποιούμε περισσότερη συγκοινωνία, να περπατάμε περισσότερο, να πηγαίνουμε πραγματικά στο ΚΤΕΟ και να ελέγχουμε τους ρύπους, να ανακυκλώνουμε, να καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια. Απλά πράγματα που όλοι μπορούμε να κάνουμε με την μίνιμουμ προσπάθεια».

- Πρόσφατα γίνατε και μητέρα. Το παιδί σας αν σας το ζητούσε θα το αφήνατε να κάνει scuba diving; Τι θα του λέγατε να προσέξει πιο πολύ;

«Το παιδί μου ονειρεύομαι να μπορεί να δοκιμάσει τα πάντα, αλλά θα δούμε αν θα το θέλει. Κάποια σπορ είναι πιο extreme από άλλα και μερικά κρύβουν τέτοιον κίνδυνο που νιώθω πως κανείς προκαλεί την τύχη του. Αλλά εκείνη θα αποφασίσει το τι θέλει να δοκιμάσει. Ο Φίλιππος και εγώ θέλουμε να δώσουμε στη μικρή Αλεξάνδρα ευκαιρίες να μάθει, να δει, να ζήσει και στο τέλος να κάνει ώριμες επιλογές».

- Αν σας έλεγα να χαρίσετε έναν από τους τόσους θησαυρούς που κρύβει ο βυθός (υλικό ή μη) στην πολιτική ή στους Ελληνες πολιτικούς συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σας, τι θα ήταν αυτό;

«Δεν θα ήθελα να αφαιρέσω τίποτα από το βυθό αλλά ένα είναι ίσως το σημαντικότερο δώρο που μου έχουν δώσει οι καταδύσεις. Ο σεβασμός για τη ζωή που υπάρχει εκεί. Ο σεβασμός για το περιβάλλον και η γνώση ότι στη φύση υπάρχουν κανόνες, κανόνες συμπεριφοράς. Αυτό το μάθημα αξίζει να το συγκρατήσουμε».

[eye love scuba]

Ευχαριστώ πολύ όλους!