Γιγαντιαίος Αστερίας

[paris]

Μαρία ήταν όντως η ciliaris με τη μόνη διαφορά ότι μου έδωσε την εντύπωση ότι για την κίνηση έχει τα "κλασικά" κοντά ποδαράκια, τα μεγάλα μου φάνηκαν ότι χρησιμεύουν για την τροφοσυλλογή.

Τώρα θα μου πεις από που το συμπεραίνω αυτό;... Έλα ντε... τέλος πάντων αυτήν την εντύπωση μου έδωσε χωρίς να μπορώ αυτή τη στιγμή να επιχειρηματολογήσω παραπάνω.

υ.γ. (για τη φωτό που παράθεσες)

[Physalia]

Οι βαδιστικοί ποδίσκοι ή tube feet των εχινοδέρμων είναι οι απολήξεις ενός θαυμαστού και πολύπλοκου υδραυλικού συστήματος το οποίο χαρακτηρίζει όλα τα είδη αυτού του φύλου.
Διοχετεύοντας νερό μέσα από τα κανάλια που διασχίζουν τα διάφορα τμήματα του σώματός του, ο αστερίας είναι σε θέση να διαστέλλει και να συστέλλει τους ποδίσκους κατά βούληση.
Οι ποδίσκοι δε χρησιμεύουν μόνο στην κίνηση. Είναι αυτοί που θα εντοπίσουν και θα αρπάξουν το επόμενο γεύμα. Μην ξεχνάμε ότι οι αστερίες είναι από τους δεινότερους και ικανότερους θηρευτές του βυθού. Άπαξ και το θύμα εντοπιστεί, η παγίδευση γίνεται με απότομη άντληση του νερού από τους ποδίσκους, γεγονός που προκαλεί ισχυρή εισρόφηση (φανταστείτε μία ηλεκτρική σκούπα που όμως δουλεύει με θαλασσινό νερό). Παράλληλα, οι ποδίσκοι εκκρίνουν μία βλεννώδη-κολλώδη ουσία που ολοκληρώνει το μακάβριο έργο. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή τη μέγγενη.

Στον επόμενο τόνο, ο αστερίας θα βγάλει το στομάχι του έξω, θα τυλίξει με αυτό τη λεία του και θα τη χωνέψει επιτόπου. Όταν πρόκειται για οργανισμούς με σκληρό κέλυφος (δίθυρα, γαστερόποδα κλπ) αρκεί να ανοίξει μία μικρή τρυπούλα στο όστρακο και από εκεί και πέρα το στομάχι βρίσκει το δρόμο του... Όταν το στομάχι θα επιστρέψει χορτάτο στη θέση του, δε θα έχει αφήσει πίσω του παρά ένα καλογυαλισμένο άδειο κέλυφος.....

(Σε έναν δίκαιο κόσμο, θα δυσκολευόμουν πολύ να τρώω παρέα με έναν τέτοιο τύπο που θα πετάει τα εντόσθιά του έτσι απροκάλυπτα πάνω στο τραπέζι.....)

Οι ποδίσκοι χρησιμεύουν επίσης και στην πρόσληψη οξυγόνου.

[paris]

Υπέρ του δέοντος κατατοπιστική!

Αρχικό μήνυμα απο paris

Τώρα θα μου πεις από που το συμπεραίνω αυτό;... Έλα ντε... τέλος πάντων αυτήν την εντύπωση μου έδωσε χωρίς να μπορώ αυτή τη στιγμή να επιχειρηματολογήσω παραπάνω.

Για να δικαιολογήσω λίγο τη γενικόλογη αοριστία μου (ένεκα της υπερκόπωσης βραδιάτικα μπρος στο πληκτρολόγιο), όπως το κοίταγα να κινείται μου φάνηκε πως χρησιμοποιούσε για αυτό το λόγο μόνο τα κοντά ποδαράκια του, τα άλλα τα μεγάλα και φαινομενικά "απειλητικά", μου έδωσαν την εντύπωση πως κινούνταν άναρχα, χωρίς να συμμετέχουν στη διαδικασία του "τώρα τρέχουμε".

[Physalia]

Πάρη, σηκώνω τα χέρια ψηλά και δηλώνω άγνοια.
Εγώ είχα την αίσθηση ότι κοντά και μακριά είναι το ίδιο πράγμα και η μόνη διαφορά είναι η ποσότητα του νερού που κάθε φορά τρέχει στο ... αυλάκι.
Με λιγότερο νερό οι κεντρικοί ποδίσκοι θα μετακινούσαν το σώμα λίγο πιο ψηλά από τον πυθμένα και με περισσότερο νερό οι περιφερειακοί θα εκτείνονταν προς πάσα κατεύθυνση όσο πιο μακριά γίνεται -όπως εμείς απλώνουμε τα χέρια μας στο σκοτάδι για να μην στουκάρουμε πουθενά.

Μπορεί να είναι τελείως άκυρο το παραπάνω, ξαναλέω ότι δεν τον έχω καν δει ποτέ από κοντά τον γίγαντά σου, ενώ και οι πληροφορίες που έχω καταφέρει να βρω και να διαβάσω συγκεκριμένα γι' αυτόν είναι ελάχιστες.