|
|
|||||||
| Ας καταδυθούμε στην ιστορία μέσα από φωτογραφίες και περιγραφές ελληνικών ναυαγίων |
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#1
09-11-13, 13:33
|
||||
|
||||
|
S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918
S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918  Στις αρχές φθινοπώρου του 2013 ο Γιώργος Βανδώρος κι εγώ, συνοδευόμενοι από τον φίλο μας Στέλιο Θεριανό, καταδυθήκαμε στο ναυάγιο ενός φορτηγού ατμόπλοιου, το οποίο βρίσκεται τέσσερα περίπου ναυτικά μίλια βορειοανατολικά του ακρωτηρίου Τούρλος Αιγίνης και έξι ναυτικά μίλια βορειοδυτικά των Φλεβών. Το στίγμα του ναυαγίου μας ήταν γνωστό καθώς ήταν ευρύτερα διαδεδομένο, εδώ και χρόνια, στους κύκλους των επαγγελματιών και ερασιτεχνών αλιέων, όπως επίσης και στους κύκλους των αυτοδυτών. Η πρωτόλεια αλλά ενδελεχή έρευνα πεδίου που πραγματοποιήσαμε, σε συνδυασμό με την περαιτέρω έρευνα στα ιστορικά αρχεία, μας οδήγησε, - στηριζόμενους στα ναυπηγικά χαρακτηριστικά του ναυαγίου, στα ιστορικά αρχειακά στοιχεία, στον αριθμό των καταχωρημένων βυθίσεων στην περιοχή, και στην γεωγραφική θέση όπου αυτό βρίσκεται βυθισμένο - στο να θεωρήσουμε ότι πρόκειται για το ναυάγιο του ως το κατ εμάς φερόμενου επιταγμένου νεοζηλανδικού φορτηγού ατμόπλοιου S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE), κατασκευής 1904, το οποίο βυθίστηκε, χωρίς θύματα, την 17η Μαρτίου 1918, μετά από πρόσκρουση σε νάρκη του ναρκοπεδίου που τοποθέτησε την 11η Φεβρουαρίου 1918, στα νοτιοδυτικά των Φλεβών, το γερμανικό υποβρύχιο S.M. UC-37 (κυβερνήτης Oblt. Otto Kümpel). Θα ήθελα στο σημείο αυτό, και πριν συνεχίσω με την ιστορία και την βύθιση του πλοίου, να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στους φίλους δύτες Αντώνη Γράφα και Κώστα Μυλωνάκη, οι οποίοι, μετά από καταδύσεις που πραγματοποίησαν στο ίδιο ναυάγιο, φέτος τον Οκτώβρη, ανεξάρτητα από εμάς, έθεσαν στην διάθεσή μας επιπλέον υποβρύχιο οπτικό υλικό (βίντεο και φωτογραφίες) το οποίο, σε συνάρτηση με το δικό μας υπάρχων οπτικό υλικό και το υλικό τεκμηρίωσης, μας οδήγησε στην, κατ εμάς, εκτίμηση ότι προφανώς πρόκειται για το ναυάγιο του φορτηγού ατμόπλοιου S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE). Σύντομη ιστορία του S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE)  Το S.S. WAIHEMO (ελλ. Βαϊχέμο) άρχισε να ναυπηγείται σαν S.S. GLORIANA στα ναυπηγεία της εταιρείας Northumberland Shipbuilding Company Ltd., στο Howdon-on-Tyne, Newcastle, της Αγγλίας, την 19.11.1903, μετά από παραγγελία της αναδόχου εταιρείας British Maritime Trust (Furness Withy & Co.), Λονδίνο, Αγγλία. Κατά την διάρκεια της κατασκευής του πουλήθηκε στην ναυτιλιακή εταιρεία Elder Dempster Shipping Ltd., Liverpool, Αγγλία, η οποία το μετονόμασε σε CANADA CAPE. Μετά την αποπεράτωση της ναυπήγησής του παραδόθηκε στον νέο του ιδιοκτήτη ο οποίος το τοποθέτησε στο πεδίο δράσης του, τις καναδικές εμπορικές ναυτιλιακές γραμμές. Τον Ιούνιο του 1912, και ενώ το πλοίο βρισκόταν ελλιμενισμένο στο Κέιπ Τάουν, καταστράφηκε, εν μέρει, από πυρκαγιά, με αποτέλεσμα να πουληθεί στην συνέχεια, διατηρώντας το όνομά του, στην βρετανική επισκευαστική εταιρεία H.& C. Grayson Ltd., η οποία το επισκεύασε, το ανανέωσε και το 1913 το νοίκιασε στην νεοζηλανδική εταιρεία UnionSteamShipCompanyofNewZealandLtd., η οποία, έχοντας την κύρια έδρα της στο Λονδίνο, το χρησιμοποίησε επανειλημμένα για την μεταφορά ορυκτού κάρβουνου από το Newcastle της Αγγλίας στο Auckland της Νέας Ζηλανδίας. Το 1914 η Union Steam Ship Company το αγόρασε, το μετονόμασε σε S.S. WAIHEMO (Υποσ. 01) και το ένταξε στην εμπορική γραμμή Σαν Φραντσίσκο - Νέα Ζηλανδία. Την 1η Ιουλίου 1917 το S.S. WAIHEMO μεταφέρθηκε, μετά από συμφωνία του ιδιοκτήτη του, στον στόλο της νεοζηλανδικής ναυτιλιακής εταιρείας Peninsular and Oriental Steam Navigation Company και επωμίστηκε την εκτέλεση δρομολογίων ανάμεσα στην Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία και στα λιμάνια του Ειρηνικού Ωκεανού, μεταφέροντας εμπορεύματα. Τον ίδιο χρόνο το πλοίο επιτάχθηκε από την βρετανική κυβέρνηση και εντάχθηκε στον στόλο της, σαν βοηθητικό μεταγωγικό, φέρον στοιχειώδη αμυντικό οπλισμό. Όταν το S.S. WAIHEMO επιτάχθηκε από τις βρετανικές βασιλικές αρχές, αντικαταστάθηκε το χαμηλόβαθμο προσωπικό (θερμαστές, ναύτες κ.λπ.) από βρετανικό προσωπικό το οποίο μεταφέρθηκε, εξ επί τούτου, από την Αγγλία. Οι υψηλόβαθμοι και χαμηλόβαθμοι αξιωματικοί γέφυρας όμως, όπως και οι μηχανικοί, οι οποίοι αποτελούσαν το αρχικό πλήρωμα του S.S. WAIHEMO και προέρχονταν όλοι από την Νέα Ζηλανδία, παρέμειναν στη θέση τους μέχρι την βύθιση του πλοίου. Το υψηλόβαθμο πλήρωμα του S.S. WAIHEMO, κατά την βύθισή του, αποτελείτο από τον J. Thomson (κυβερνήτης), D. Mc´Pherson (Α΄ αξιωματικός), C.B. Atkinson (Β΄ αξιωματικός), W.G. Kelsey (Γ΄ αξιωματικός), M. M´Neil (Α΄ μηχανικός), J. M´Innes (Β΄ μηχανικός), W.J. Ferguson (Γ΄ μηχανικός) και N. Lax (Δ΄ μηχανικός). Τον Μάρτιο του 1918 το S.S. WAIHEMO ξεκίνησε από το Durban της Νότιας Αφρικής, υπό βρετανική κρατική εποπτεία, έχοντας για προορισμό του τον Πειραιά και μεταφέροντας χύδην φορτίο καλαμποκιού. Την 17η Μαρτίου 1918, και ενώ το πλοίο παράλλασε τις Φλέβες, βρέθηκε σε θαλάσσια περιοχή η οποία είχε ναρκοθετηθεί), ήδη από την 11.2.1918, από το γερμανικό υποβρύχιο S.M. UC-37 (κυβερνήτης Oblt. Otto Kümpel), με αποτέλεσμα να προσκρούσει σε νάρκη, στις 05:00 το πρωί, και να βυθιστεί, χωρίς θύματα, προφανώς στην θέση που βρίσκεται σήμερα, ήτοι έξι περίπου ναυτικά μίλια βορειοδυτικά των Φλεβών , τέσσερα περίπου ναυτικά μίλια βορειοανατολικά του ακρωτηρίου Τούρλου Αιγίνης, και έξι περίπου ναυτικά μίλια από την θέση του παλιού γερμανικού ναρκοπεδίου, που τοποθέτησε το S.M. UC-37 την 11.02.1918 . Όλοι οι επιβαίνοντες του S.S. WAIHEMO διασώθηκαν και μεταφέρθηκαν στην συνέχεια στους τόπους καταγωγής των. Αν και οι αρχικές βρετανικές καταχωρήσεις αναφέρουν ότι το S.S. WAIHEMO τορπιλίστηκε, αυτό προφανώς δεν ισχύει καθώς σύμφωνα με τα πολεμικά αρχεία του γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυαρχείου (γερμ. Admiralstab), το συγκεκριμένο διάστημα κανένα γερμανικό ή αυστροουγγρικό υποβρύχιο δεν βρισκόταν επιχειρώντας στην θαλάσσια αυτή περιοχή. Η βύθιση του S.S. WAIHEMO, σύμφωνα με τα γερμανικά ιστορικά αρχεία, οφείλεται στην πρόσκρουση του πλοίου σε νάρκη που τοποθετήθηκε από το γερμανικό υποβρύχιο S.M. UC-37. Την ίδια θέση υιοθέτησε, μετά τον Α΄Π.Π. και το βρετανικό Admiralty. Τεχνικές πληροφορίες και χαρακτηριστικά του S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) Πρώτο όνομα: CANADA CAPE Πρώτη σημαία: Αγγλία Τύπος πλοίου: Φορτηγό ατμόπλοιο Υλικό κατασκευής: Χάλυβας Αρχή ναυπήγησης: 19.11.1903 Αποπεράτωση: Φεβρουάριος 1904 Κατασκευαστής: Northumberland Shipbuilding Co. Ltd., Howdon-on-Tyne, Newcastle, Αγγλία Αριθμός κατασκευής: 110 ΚΟΧ: 4.286 ΚΚΧ: 2.795 Μήκος: 109,7 μ. Πλάτος: 14,6 μ. Βύθισμα: 6 μ. Πρόωση: Τρικύλινδρη παλινδρομική μηχανή (25, 41, & 69 x 48 ins), ονομαστικής ισχύος 372 nhp Κατασκευαστής μηχανής: Richardsons, Westgarth & Co. Ltd., Sunderland, Αγγλία Προπέλες: 1 Ενδεικτική ταχύτητα: 10 κόμβοι Το S.M. UC-37  Το γερμανικό υποβρύχιο S.M. UC-37 (Υποσ. 2) παραγγέλθηκε από το γερμανικό Admiralstab την 20η Νοεμβρίου 1915. Ήταν ένα υποβρύχιο τύπου UC II (Υποσ. 3) το οποίο κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία Blohm & Voss του Αμβούργου και παραδόθηκε στο γερμανικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό (γερμ. Kaiserliche Marine) την 17η Οκτωβρίου 1916. Μετά τις απαιτούμενες δοκιμές, υπό την διακυβέρνηση του πρώτου του κυβερνήτη Oblt. Otto Launburg, εντάχθηκε την 12.01.1917 στον Β΄ Στολίσκο Υποβρυχίων Μεσογείου, ο οποίος είχε την έδρα του στην Πόλα της Κροατίας (γερμ. II U-Bootflottille Pola). Το UC-37 παρέμεινε στον στολίσκο αυτόν μέχρι και την 18.07.1918 ώσπου εντάχθηκε στον στόλο της Κωνσταντινούπολης (γερμ. Konstantinopel Flottille) όπου και παρέμεινε έως το τέλος του πολέμου. Την 25η Νοεμβρίου 1918 παραδόθηκε στις συμμαχικές αρχές, στο λιμάνι της Σεβαστούπολης, Ρωσία, όπου και παροπλίστηκε. Το 1919 κατέπλευσε στην Μάλτα όπου παραδόθηκε στο βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό και ένα χρόνο αργότερα, το 1920, παραχωρήθηκε για διάλυση. Το S.M. UC-37, υπό την διοίκηση των τριών κυβερνητών του, Otto Launburg (13.10.1916 – 01.07.1917), Willy List (02.07.1917 – 09.01.1918) και Otto Kümpel (10.01.1918 – 14.11.1918), πραγματοποίησε 13 συνολικά πολεμικές περιπολίες, καταφέρνοντας να βυθίσει 66 πλοία, συνολικού τονάζ 86.005 τόνων, και να προξενήσει ζημιές σε έξι πλοία συνολικού τονάζ 28.197 τόνων. Την 11η Φεβρουαρίου 1918 το UC-37, υπό την διακυβέρνηση του Oblt. Otto Kümpel, τοποθέτησε ναρκοπέδιο, αποτελούμενο από 18 νάρκες, στον Σαρωνικό κόλπο, νοτιοδυτικά των Φλεβών. Την επόμενη ημέρα (12.02.1918) βύθισε με εκρηκτικά, στην ίδια περιοχή, το ελληνικό ιστιοφόρο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, 20 ΚΟΧ, και μετά από δυο ακόμα επιτυχείς βυθίσεις (βρετ. VENTMOOR, 3.456 ΚΟΧ, και SAN RITO, 3.310 ΚΟΧ) επέστρεψε στην βάση του. Την 17η Μαρτίου 1918 και ενώ το από την βρετανική κυβέρνηση επιταγμένο φορτηγό ατμόπλοιο S.S. WAIHEMO διερχόταν από την περιοχή, έχοντας σαν προορισμό του τον Πειραιά, προσέκρουσε σε μια από τις νάρκες του γερμανικού ναρκοπεδίου με αποτέλεσμα να βυθιστεί. Σύμφωνα με τις καταχωρήσεις του κυβερνήτη, ανθυποπλοιάρχου Otto Kümpel, όπως αυτές βρίσκονται στο ημερολόγιο πολέμου του S.M. UC-37, το ναρκοπέδιο είχε συνολικό μήκος 4.250 μέτρων και οι 18 νάρκες που το αποτελούσαν είχαν ποντιστεί έχοντας απόσταση 250 μέτρων η μία από την άλλη. Για όλες τις νάρκες το βάθος είχε ρυθμιστεί ανάμεσα στα τρία με τέσσερα μέτρα, κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η πρώτη νάρκη τοποθετήθηκε στο στίγμα 37° 42,8΄ Β και 23° 41,5΄ Α. Για την πόντιση των υπολοίπων ναρκών, μέχρι και την νάρκη αριθμός 12, ακολουθήθηκε πορεία 99 μοιρών. Μετά την τοποθέτηση της 12ης νάρκης στο στίγμα 37° 42,5΄ Β και 23° 43,5΄ Α, ακολουθήθηκε πορεία πόντισης 70 μοιρών μέχρι το στίγμα 37° 42,9΄ Β και 23° 44,7΄ Α, όπου ποντίστηκε και η τελευταία νάρκη, η 18η.  Το ναυάγιο Το ναυάγιο του ως S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) φερόμενου πλοίου, βρίσκεται βυθισμένο σε μέγιστο βάθος 74 μέτρων. Το ναυάγιο εκτείνεται σε μια απόσταση μήκους 100 περίπου μέτρων και ο άξονας πρύμνης-πλώρης έχει κατεύθυνση δυτική, 260 περίπου μοιρών. Όλο το ναυάγιο έχει υποστεί μεγάλες ζημιές, έχει εν μέρει παραμορφωθεί, και σε πολλά σημεία έχουν καταρρεύσει οι υπερκατασκευές και το κατάστρωμα του πλοίου. Η βενθική επικάλυψη, που συντελέστηκε μέσα στα 96 περίπου χρόνια από την βύθισή του, έχει μετατρέψει το ναυάγιο σε έναν κυριολεκτικά ασβεστολιθικό ύφαλο, δίνοντας στο πλοίο, σε πολλά σημεία του, την μορφή βράχου. Η έντονη βενθική επικάλυψη του ναυαγίου - η οποία, κατά την γνώμη μας, δεν θα ήταν εφικτή μέσα στο σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα από το τέλος Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα - αποτέλεσε και έναν από τους κύριους λόγους ο οποίος οδήγησε στο να επικεντρωθεί η ιστορική μας έρευνα όχι μόνο στον Β΄, αλλά πρωτίστως στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.  Εν κατακλείδι, οι κύριες παρατηρήσεις που αφορούν το ναυάγιο έχουν ως εξής: - Στην περιοχή της πλώρης δεν διακρίνεται το πρόστεγο (καμπούνι), υπολείμματα του οποίου εξακολουθούν να υπάρχουν και να είναι διακριτά στο εσωτερικό του πρωραίου κορμού του πλοίου. Το γεγονός αυτό, σε συνάρτηση με την παντελή απουσία των αγκυρών και των καδενών, την απουσία μεγάλων κομματιών της υπερκατασκευής - τα οποία ούτε μέσα στο σκάφος βρίσκονται πεσμένα αλλά ούτε και στον βυθό - και την μη διακριτή προπέλα, η οποία προφανώς έχει αφαιρεθεί, μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι στο παρελθόν υπήρξε προσπάθεια διάλυσης και ανέλκυσης κομματιών του ναυαγίου. Θα πρέπει να αναφερθεί επίσης ότι κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά την δημιουργία του 12ου γερμανικού Παράκτιου Αμυντικού Στολίσκου, το ναυάγιο εντοπίστηκε επανειλημμένα από τον στρατό κατοχής, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ως υποβρύχιο και να ριφθούν βόμβες βάθους, οι οποίες μπορεί να συνέβαλαν και αυτές στην κατάρρευση των υπερκατασκευών του πλοίου. - Στην περιοχή του μεσοκάραβου είναι διακριτά τα απομεινάρια του μεσόστεγου (ακομοδέσιο) και πίσω ακριβώς από αυτό βρίσκονται τα υπολείμματα της υπερκατασκευής του μηχανοστασίου. Η είσοδος σε αυτό είναι προσιτή, αλλά πέρα από τις σωληνώσεις και τις στρόφιγγες του ατμού, λίγα ακόμα αντικείμενα είναι διακριτά. Ελπίζουμε στο μέλλον να προκύψουν περισσότερα στοιχεία, τα οποία θα μπορούσαν να συμβάλουν στην απόλυτη ταυτοποίηση του ναυαγίου. Στην ίδια περιοχή διακρίνεται τουλάχιστον μια επωτίδα (καπόνι), η οποία έχει καταρρεύσει και βρίσκεται πεσμένη στην οροφή του μηχανοστασίου, έχοντας ενσωματωθεί στον ασβεστολιθικό όγκο της γενικότερης βενθικής επικάλυψης. - Στην περιοχή της πρύμνης δεσπόζει το επίστεγο (κάσσαρο) και μια τριγωνική κατασκευή, η οποία έχει μετατραπεί σε ένα συμπαγή ασβεστολιθικό όγκο. Πρόκειται πιθανώς για την βάση στήριξης των φορτωτήρων (μπίγες) του πλοίου ή για δυο αεραγωγούς οι οποίοι έχουν συγκλίνει και ενσωματωθεί, με την έλευση των χρόνων και τις συνεχείς βενθικές επικαλύψεις, σε έναν δυσδιάκριτο αλλά με συγκεκριμένη φόρμα όγκο. Το μεγαλύτερο μέρος της πρύμνης βρίσκεται καλυμμένο με ένα δίχτυ τράτας, το οποίο επίσης έχει μεταμορφωθεί σε ασβεστολιθική κατασκευή, λόγω των πολύχρονων και συνεχών στρωμάτων επικάλυψης των θαλάσσιων οργανισμών. - Η έρευνα πεδίου, καθώς και το οπτικό υλικό που προέκυψε από αυτήν, έδειξε ότι δεν πρόκειται για πλοίο με καρφωτή επένδυση (πέτσωμα), αλλά με επένδυση η οποία προφανώς συγκολλήθηκε με οξυγονοασετυλίνη. Πρόκειται για μια μέθοδο η οποία ήταν αρκετά διαδεδομένη κατά το πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα και θεωρείτο ότι παρήγαγε γρήγορες και φτηνές κατασκευές, αλλά μικρής αντοχής. Το γεγονός ότι το S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) άρχισε να ναυπηγείτε την 19η Νοεμβρίου 1903 και αποπερατώθηκε τον Φεβρουάριο του 1904, οδηγεί στο προφανές συμπέρασμα ότι οι πλάκες της επένδυσης του πλοίου συγκολλήθηκαν, καθώς ο προαναφερόμενος χρόνος κατασκευής του δεν θα επαρκούσε σε περίπτωση που χρησιμοποιούταν η τεχνική του καρφώματος.  - Πρόκειται για το ναυάγιο ενός ατμοπλοίου μονής γάστρας (αγγλ. Single Hull) και μονού πάτου (αγγλ. Single Bottom), του οποίου οι νομείς είναι διακριτοί από το ανώτατο τμήμα της επιφάνειας αναφοράς, έως και την τρόπιδα. Σε πολλά σημεία του πλοίου, ειδικά στην δεξιά πρωραία ίσαλο πλευρά, στο κύτος αριθμός 1, οι λαμαρίνες του πετσώματος έχουν υποχωρήσει, αφήνοντας γυμνούς τους νομείς του πλοίου. Πολλές από τις λαμαρίνες αυτές είναι λυγισμένες προς τα έξω, γεγονός το οποίο μπορεί να σχετίζεται με εσωτερικές εκρήξεις, πιθανώς από προφανείς προσπάθειες διάλυσης και ανέλκυσης του πλοίου. Οι ανελκύσεις κατά την περίοδο αυτή, μετά τους δυο παγκοσμίους πολέμους και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄50, γινόταν αρχικά με εκρηκτικά, για να κοπεί και να διαλυθεί το πλοίο, και αργότερα ανέλκυαν τα αποκομμένα τμήματα με σκοπό την πώλησή τους σαν μέταλλο. Ίσως το γεγονός ότι δεν πρόκειται για καρφωτό πλοίο, αλλά για οξυγονοκολλημένο, να συμβάλει επίσης, σαν συμπληρωματική αιτία, στο ξεκόλλημα των λαμαρινών, το οποίο δεν υφίσταται μόνο στα ύφαλα, αλλά και στα έξαλα σημεία του πλοίου, όπως στην αριστερή και δεξιά πρωραία μάσκα, στο μεσοκάραβο και στα πρωραία κύτη του πλοίου. - Η ναυπηγική γραμμή του ναυαγίου θυμίζει έντονα τις ναυπηγικές γραμμές των φορτηγών ατμοπλοίων των τελών του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Στο πρωραίο τμήμα διακρίνεται καθαρά η φόρμα της πλώρης, η οποία φέρει τεχνικά χαρακτηριστικά όμοια με τα πλοία που κατασκευάζονταν στα ναυπηγεία του Tyne στις αρχές του 20ου αιώνα. Στα κύτη του πλοίου, πέρα από του ευδιάκριτους νομείς, διακρίνονται καθαρά οι φρακτές (μπουλμέδες), αρκετές εκ των οποίων έχουν καταστραφεί και πιθανώς, εν μέρει, ανελκυθεί μαζί με μεγαλύτερα κομμάτια. Γενικά το μεγαλύτερο μέρος του πλοίου έχει καταρρεύσει και η γενική του φόρμα διατηρείται χάριν των βενθικών επικαλύψεων οι οποίες έχουν μετατρέψει το ναυάγιο σε έναν στέρεο ασβεστολιθικό ύφαλο. Καταδυτικά στοιχεία Πρόκειται για μια κατάδυση σχετικά δύσκολη, κυρίως λόγω της συχνής διέλευσης μεγάλων πλοίων από το σημείο του ναυαγίου. Στην δικιά μας περίπτωση η κατάδυσή μας είχε τα εξής τεχνικά χαρακτηριστικά: Μίγμα βυθού: Trimix 15/55 Πρώτο αέριο αποσυμπίεσης: Nitrox 50 Δεύτερο αέριο αποσυμπίεσης: Οξυγόνο Μέγιστο βάθος: 74 μέτρα Μέσο βάθος: 66 μέτρα Χρόνος βυθού: 40 λεπτά Γενικές παρατηρήσεις  1. Για τις ιστορικές έρευνες που πραγματοποιήσαμε χρησιμοποιήσαμε αρχειακό υλικό και τυπωμένα βοηθήματα, τα οποία αναφέρονται λεπτομερώς στις πηγές και στην βιβλιογραφία, στο τέλος αυτού του πονήματος. Δουλέψαμε πρωτίστως με την αφαιρετική μέθοδο. Αφαιρέσαμε δηλαδή, από την λίστα πλοίων που είχαμε συντάξει, όλα τα πλοία τα οποία είχαν πάνω από τρία χαρακτηριστικά που δεν συμφωνούσαν με την θέση και τα κατασκευαστικά στοιχεία του ναυαγίου στο οποίο καταδυθήκαμε. Το μόνο που παρέμεινε στο τέλος, και το οποίο συμφωνεί ιστορικά, τεχνικά και γεωγραφικά, κατά την γνώμη μας, με το ναυάγιο που επισκεφθήκαμε, ήταν το S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE). Για την αφαίρεση των πλοίων από την λίστα μας στηριχτήκαμε στην συστηματική έρευνα που πραγματοποιήσαμε στο „Ημερολόγιο Πολέμου“ του ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού (Β΄Π.Π.), τα ημερολόγια πολέμου του γερμανικού Ναυαρχείου Αιγαίου (Β΄ Π.Π.) και τις επιμέρους γερμανικές μονάδες που είχαν την έδρα τους στον Σαρωνικό, τις βρετανικές ημερολογιακές καταχωρήσεις του Royal Navy (Β΄Π.Π.) χωρίς να καταφέρουμε να βρούμε καμία αναφορά για την βύθιση τέτοιου είδους πλοίου στην περιοχή. Στην συνέχεια μελετήσαμε τους τόμους του γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού (Α΄ Π.Π.), τα ημερολόγια του 1ου και 2ου γερμανικού Στολίσκου Υποβρυχίων Μεσογείου και του γερμανικού Στόλου Κωνσταντινούπολης (Α΄ Π.Π.), και βρήκαμε μόνο ένα φορτηγό ατμόπλοιο να έχει βυθιστεί στην συγκεκριμένη περιοχή, το οποίο συμπίπτει γεωγραφικά, ιστορικά, και τεχνικά με το ναυάγιο στο οποίο καταδυθήκαμε, το S/S WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE). Επίσης ερευνήσαμε τις ελληνικές εφημερίδες ΕΜΠΡΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΣΚΡΙΠ, όπου δεν υπάρχει καμία αναφορά που να σχετίζεται ή να πλησιάζει ιστορικά το συγκεκριμένο ναυάγιο, εν αντιθέσει με τις βρετανικές και νεοζηλανδικές πηγές και εφημερίδες, οι οποίες επιβεβαιώνουν και αναφέρονται στην βύθιση του S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) στον Σαρωνικό Κόλπο κοντά στις Φλέβες. 2. Όλες οι σύγχρονες επίσημες βρετανικές πηγές φέρουν το S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) να έχει βυθιστεί από νάρκη, στα νοτιοδυτικά των Φλεβών. Σύμφωνα με αναφορές του βρετανικού Admiralty η πληροφορία αυτή προήλθε μετά το τέλος του Α΄ Π.Π., από τις καταχωρήσεις και τα στοιχεία πόντισης του γερμανικού ναρκοπεδίου στο ημερολόγιο πολέμου του υποβρυχίου S.M. UC-37(πρβλ. T1022, Roll 86, NARA). Το γεγονός ότι οι συντεταγμένες πόντισης του γερμανικού ναρκοπεδίου βρίσκονται στην περιοχή του διαύλου νοτιοδυτικά των Φλεβών, θεωρήθηκε προφανώς σαν το κύριο στοιχείο το οποίο οδήγησε στο να θωρηθεί η περιοχή του ναρκοπεδίου σαν ο τόπος βύθισης του S.S. WAIHEMO, χωρίς να εξεταστούν άλλοι παράγοντες, όπως η καθυστέρηση της βύθισης του πλοίου, σε συνδυασμό με την προσπάθεια του κυβερνήτη να πλησιάσει στο λιμάνι του Πειραιά, ή το γεγονός ότι το πλοίο μπορεί να πρόσκρουσε σε νάρκη που πιθανώς να είχε ξεσύρει από την αρχική της θέση. Έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια εντόπισης του φακέλου „S.S. WAIHEMO“, στα βρετανικά αρχεία, με σκοπό την εύρεση και μελέτη των καταθέσεων των επιζώντων, ελπίζοντας ότι θα μας παρέχουν πληροφορίες ικανές στο να τεκμηριώσουμε επαρκώς τις στιγμές, τον τρόπο και τον ακριβή τόπο βύθισης του πλοίου. 3. Στην μέχρι τώρα ιστορία της ναυτιλίας υπήρξαν τρία φορτηγά πλοία τα οποία έφεραν το όνομα „WAIHEMO“. Το πρώτο από αυτά ήταν το προαναφερόμενο WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) κατασκευής 1904, το δεύτερο ήταν το WAIHEMO (πρώην WAR BASTION), κατασκευής 1919, το οποίο μετονομάσθηκε σε ΕΥΗΝΟΣ το 1934 (ιδιοκτησία Λιβανού από το 1937), σε RIO το 1950 και σε SHOKYU MARU το 1951, και τελευταίο το WAIHEMO (πρώην DOMINION PARK) κατασκευής 1944, το οποίο δόθηκε για διάλυση στο Kaohsiung της Ταϊβάν την 27.5.1972. Το δεύτερο WAIHEMO (πρώην WAR BASTION), κατασκευής 1919, το οποίο δόθηκε για διάλυση το 1958 στην Οσάκα της Ιαπωνίας, φέρεται λανθασμένα, κατά την γνώμη μας, σε ορισμένες διαδικτυακές αναφορές, σαν το „δικό μας“ WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) κατασκευής του 1904. Υπάρχουν χαρακτηριστικές ναυπηγικές και κατασκευαστικές διαφορές ανάμεσα στα δυο πλοία, καθώς το WAIHEMO (πρώην WAR BASTION) είχε τα στάνταρ τεχνικά χαρακτηριστικά της μεταπολεμικής „WAR“ κλάσης βρετανικών πλοίων, τα οποία άρχισαν να κατασκευάζονται μαζικά προς το τέλος του Α΄ Π.Π., με σκοπό να ισορροπήσουν τις βυθίσεις που προέρχονταν από τα γερμανικά υποβρύχια. Υποσημειώσεις 01. Πρόκειται για το όνομα της πρώην εκλογικής περιφέρειας Waihemo η οποία βρισκόταν στην επαρχεία Otago, στο νότιο νησί της Νέας Ζηλανδίας. 02. Seiner Majestät U-Boot des Typs „C ΙΙ“ Nr. 37 03. Τα γερμανικά υποβρύχια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τύπου UC II, είχαν τα εξής τεχνικά χαρακτηριστικά: Εκτόπισμα: 417 τόνοι (επιφάνεια), 493 τ. (εν καταδύσει), 545 τ. (σύνολο) Μήκος: 49,35 μέτρα (ολικό), 39,30 μ. (ανθεκτικό σκάφος) Πλάτος: 5,22 μέτρα (ολικό), 3,65 μ. (ανθεκτικό σκάφος) Βύθισμα: 3, 68 μέτρα Ύψος: 7, 46 μέτρα Πρόωση: 2 ντιζελομηχανές ονομαστικής ισχύος 500 hp (επιφάνεια) και 2 ηλεκτρομηχανές ον. ισχύος 460 hp (εν καταδύσει) Ταχύτητα: 11, 6 κόμβοι (επιφάνεια), 7 κ. (εν καταδύσει) Αυτοτέλεια: 9.430 ναυτικά μίλια με ταχύτητα 7 κόμβων (επιφάνεια) και 55 ν.μ. με ταχύτητα 4 κ. (εν καταδύσει) Εξοπλισμός: 2 πρωραίους τορπιλοσωλήνες, 1 πρυμναίο τορπιλοσωλήνα, δυνατότητα μεταφοράς 7 τορπιλών και 18 ναρκών, κανόνι 88 χιλ. και δυνατότητα μεταφοράς 133 βλημάτων Ενδεικτικό πλήρωμα: 26 άτομα Μέγιστο βάθος κατάδυσης: 50 μέτρα Αρχειακές πηγές Kriegstagebuch des S.M. UC-37 (Α΄ Π.Π., Αρχεία NARA) Kriegstagebuch der 12. Küstenschutzflottille (Β΄ Π.Π., Αρχεία NARA) Kriegstagebuch Admiral Ägäis (Β΄ Π.Π., Αρχεία NARA) Ημερολόγιο Πολέμου Βασιλικού Ναυτικού, Τόμοι Α, Β, Γ, Δ, Ε, ΣΤ, Η, Θ, ΙΖ, ΙΗ, ΚΑ (Β΄ Π.Π., Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού, Βοτανικός, Αθήνα) Βιβλιογραφία Blohm & Voß, Hamburg 1877-1927, Berlin, 1927 Gibson, R.H. & Prendergast, Maurice: The German Submarine War 1914-1918, Constable & Co., 1931 Halpern, Paul G.: The Naval War in the Mediterranean 1914-1918, Naval Institute Press, 1987 Michelsen, Andreas: Der U-Bootkrieg 1914-1918, Verlag von K.F. Koehler, Leipzig, 1925 Ντούνης, Χρήστος: Τα Ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες 1900-1950, Τόμος Α΄, Αθήνα: Finatec, 2000 Schröder, Joachim: Die U-Boote des Kaisers. Die Geschichte des deutschen U-Boot-Krieges gegen Großbritannien im Ersten Weltkrieg, Bonn: Bernard & Graefe Verlag, 2003 Spindler, Arno; Mantey, Eberhard: Der Handelskrieg mit U-Booten, Der Krieg zur See 1914-1918 / hrsg. von Marine Archiv, Band 1-5 Tennent, A.J.: British Merchant Ships Sunk by U-Boats in World War One, Periscope Publishing Ltd., 2006 Thomas, Lowell Jackson: Ritter der Tiefe, Deutscher Verlag Berlin, 1931 Εφημερίδες New Zealand Herald, 3 Μαΐου 1918, σελ. 5 Otago Daily Times , 3 Μαΐου 1918, σελ. 5 The Argus, Melbourne, 3 Μαΐου 1918, σελ. 9 New Zealand Herald, 18 Ιουνίου 1918, σελ. 6
__________________
Απώλειες της ελληνικής ναυτιλίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο www.Historisches-Marinearchiv.de Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Dimitris Galon : 22-01-14 στις 12:02. Αιτία: Διόρθωση παραγράφων 4 και 5 στο κομμάτι Γενικές Παρατηρήσεις και αφαίρεση συνδέσμων (PDF, Video) 
|
|
#2
11-11-13, 16:02
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918
Τέτοια ολοκληρωμένη δουλειά είναι άξια συγχαρητηρίων.Κατατοπιστι ή και εμπεριστατωμένη.Ένα ακόμα ναυάγιο δουλεύτηκε από δύο ομάδες με αγάπη και μεράκι.
Μπράβο Δημήτρη σε εσένα και στην παρέα σου.
|
|
#3
14-11-13, 09:44
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918
 Πολύ καλό Μπράβο σε όλους
__________________
lcoivera http://www.filoitoybythoy.gr/ http://thyella.wordpress.com http://monrosa.wordpress.com/
|
|
#4
18-01-14, 09:36
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918
Δημήτρη,
διάβασα με ενδιαφέρον το παραπάνω post σου. Λυπάμαι που το λέω αλλά θεωρώ πως έχετε κάνει αρκετά και σημαντικά λάθη, με κυριότερο αυτό της ταυτότητας του ναυαγίου. Για να μην κουράσουμε τους αναγνώστες του thread θα αναφερθώ, τουλάχιστον αρχικά, μόνο σε αυτό. Άλλωστε με αφορά και προσωπικά εφόσον εγώ ήμουν αυτός ο οποίος αναγνώρισε το ναυάγιο σαν το ΠΕΤΑΛΛΟΙ. Καταρχάς και επειδή εκφράζεις αυτήν την επιφύλαξη, μιλάμε για το ίδιο ναυάγιο. Μάλιστα - και σε παρακαλώ διόρθωσέ με εάν κάνω λάθος - είναι το ναυάγιο το οποίο το 2012 ισχυριζόσουν οτι ανήκει στο φορτηγό CLAN CUMMING, ενώ αυτό του CLAN CUMMING ισχυριζόσουν οτι ανήκει στο Ιταλικό τορπιλοβόλο CURTATONE. Η συζήτηση είχε γίνει στο The Abyss όπου σου είχα εξηγήσει το διπλό αυτό λάθος σου και σε είχα παραπέμψει στο www.wreckdiving.gr όπου αναφερόταν η ταυτοποίηση από την ομάδα μας και των τριών αυτών ναυαγίων (ΠΕΤΑΛΛΟΙ, CLAN CUMMING και CURTATONE). Eφόσον το βάλαμε στο σωστό πλαίσιο, έρχομαι τώρα σε ό,τι αφορά το post σου. Μιας και όπως λένε μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, θα προσπαθήσω να σου δείξω γιατί το ναυάγιο είναι το ΠΕΤΑΛΛΟΙ και όχι το WAIHEMO χρησιμοποιώντας μερικές φωτογραφίες για σύγκριση. 1. Αυτό που αναφέρεις σαν "τριγωνική κατασκευή" της πρύμνης δεν είναι τριγωνική κατασκευή αλλά οι ιστοί από τους φορτωτήρες. Απλά, ο ένας έχει γείρει και ακουμπά πάνω στον άλλο. Αυτό άλλωστε το είχες (μερικώς) καταλάβει και εσύ. Το πρόβλημα είναι πως το WAIHEMO δεν είχε φορτωτήρες στη πρύμνη του. Το ΠΕΤΑΛΛΟΙ είχε. Παραθέτω και τις σχετικές φωτογραφίες:  2. Στο πρωραίο κατάστρωμα μεταξύ των αμπαριών περίπου, το ΠΕΤΑΛΛΟΙ είχε δυο μικρές πλευρικές υπερκατασκευές. Αυτές δεν ήταν συνηθισμένες, υπήρχαν σε λίγα σχετικά πλοία. Η πιο συχνή τους χρήση ήταν σαν χώροι ενδιαίτησης. Το WAIHEMO δεν τις είχε. Το ΠΕΤΑΛΛΟΙ είχε δυο πολύ χαρακτηριστικές τέτοιες υπερκατασκευές. Παραθέτω φωτογραφία από το ναυάγιο η οποία μάλλον δεν χρειάζεται κάποιο επιπλέον σχόλιο:  3. Παρεμπιπτόντως να σου πω οτι το πλοίο είναι καρφωτό και πραγματικά εκπλήσσομαι που δεν το είδατε. Για να το τακτοποιήσουμε και αυτό, αναγκάστηκα να ξαναπάω στο ναυάγιο, βρήκα ένα σημείο που η λαμαρίνα έχει ξεκαρφώσει, καθάρισα ένα πριτσίνι και ορίστε η φωτογραφία (το δείχνω):  Ελπίζω να καταλαβαίνεις και εσύ πλέον πως το ναυάγιο αυτό δεν είναι το WAIHEMO, αλλά το ΠΕΤΑΛΛΟΙ. Υπάρχουν και άλλα που θα μπορούσα να αναφέρω, νομίζω όμως πως τα παραπάνω διευθετούν το θέμα πέραν πάσης αμφιβολίας. Άλλωστε όπως είπα, δεν χρειάζεται να κουράσουμε όσους μας διαβάζουν. Θα σε παραπέμψω (όπως και οποιονδήποτε άλλον ενδιαφέρεται) για άλλη μια φορά στο site μας όπου υπάρχει μια αναφορά στην ιστορία του ΠΕΤΑΛΛΟΙ και το χρονικό της ταυτοποίησης του, λίγο πιο αναλυτικά απ' οτι είχε παρουσιαστεί στον Ελεύθερο Τύπο της 5ης Αυγούστου 2012: http://www.wreckdiving.gr/wreck/petalli Θα επανέλθω, ελπίζω σύντομα, με όσα άλλα λάθη νομίζω πως υπάρχουν στο post σου και στην έρευνά σας γενικότερα. ΥΓ: Ζητώ συγγνώμη που το site είναι στα Αγγλικά μόνο, μας έχουν κάνει την παρατήρηση αρκετές φορές και εν δικαίω. Το προσπαθούμε...
|
|
#5
18-01-14, 20:10
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918
Καλησπέρα στη παρέα ,
...απορίες ενός άσχετου με τα ναυάγια και την ιστορική έρευνα χρήστη ...
|
|
#6
19-01-14, 17:14
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918
Καλησπέρα στην παρέα κι΄ από μένα.
Νίκο, διάβασα και εγώ με μεγάλο ενδιαφέρον το μήνυμα σου και το άρθρο σας στον σύνδεσμο που παρέθεσες, λυπάμαι και εγώ αλλά παραμένω στην αρχική μου άποψη ότι μάλλον δεν πρόκειται για το ναυάγιο του ατμόπλοιου ΠΕΤΑΛΙΟΙ. Ένα από τα στοιχεία που συνέβαλε στο συμπέρασμα αυτό είναι η διεξοδική αναφορά στον τόμο Ε΄ (νέα αρίθμηση, τόμος «Απρίλιος 1941 Α΄», Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού, Βοτανικός), σελ. 127, του Ημερολογίου Πολέμου του ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού όπου αναφέρεται επακριβώς ότι τα «καιόμενα ατμόπλοια ΠΕΤΑΛΙΟΙ, ΑΓΑΛΙΑΝΗ και ΣΤΥΛΙΑΝΗ» ρυμουλκήθηκαν στην «εκτός φράγματος περιοχή των Σελληνίων» στη Σαλαμίνα.  Στον σύνδεσμο του άρθρου σας για το ΠΕΤΑΛΙΟΙ , αμφισβητείτε την αναφορά αυτή του Ημερολογίου Πολέμου του Βασιλικού Ναυτικού, στηριζόμενοι σε «άλλες πηγές» οι οποίες όμως δυστυχώς δεν κατονομάζονται. Στο άρθρο σας αυτό αναφέρεται επακριβώς ότι: «Ωστόσο σύμφωνα με άλλες πηγές ρυμουλκήθηκε έξω από το λιμάνι [του Πειραιά] και βυθίστηκε». Ποιες είναι οι άλλες αυτές πηγές; Συμπεραίνω, επιπλέων, ότι η εκτίμηση σας στο ίδιο άρθρο, όπου δηλώνετε ότι: «Σύμφωνα με την εμπειρία μας οι αφηγήσεις από τα γεγονότα των ημερών αυτών, θα πρέπει να ερμηνεύονται με μια δόση προσοχής καθώς η κατάσταση ήταν εντελώς χαοτική και ως εκ τούτου δεν δύνανται να παρέχουν ακριβείς πληροφορίες» (sic), αναφέρεστε σ την προαναφερόμενη καταχώρηση του Ημερολογίου Πολέμου του Βασιλικού Ναυτικού όπου κατονομάζεται επακριβώς ο αριθμός, ο τρόπος, η ημερομηνία και τα ονόματα των πλοίων που ρυμουλκήθηκαν στα Σελίνια. Είμαι της άποψης όμως ότι το επιχείρημα αυτό δεν επαρκεί από μόνο του χωρίς την ανάλογη τεκμηρίωση του, με αναφορά στα επιχειρήματα των πηγών και την παράθεση των ίδιων των πηγών, οι οποίες καλούνται να τεκμηριώσουν την αιτία που δικαιολογεί το ρίσκο που θα έπρεπε να παρθεί από το Β.Ν. για να ρυμουλκηθεί ένα κατεστραμμένο και καιόμενο πλοίο, μέσα από μια περιοχή γεμάτη νάρκες και με τον συνεχή κίνδυνο αεροπορικής επίθεσης, για 16 ναυτικά μίλια (οκτώ να πάει και οκτώ να γυρίσει το ρυμουλκό), σε ανοιχτή θαλάσσια περιοχή, για να βυθιστεί τελικά στα βορειοανατολικά της Αίγινας, αντί να μεταφερθεί μέσω ενός γριπισμένου, καθαρισμένου και δοκιμασμένου διαύλου στα κοντινά Σελίνια της Σαλαμίνας, κάτι που ήταν η καθημερινότητα τουλάχιστον για το διήμερο 17-18.4.1941. Μέχρι στιγμής, εγώ προσωπικά, δεν έχω διαβάσει πουθενά κάτι αξιοποιήσιμο το οποίο να τεκμηριώνει ιστορικά την βύθιση του ΠΕΤΑΛΙΟΙ στα βορειοανατολικά της Αίγινας. Οι αρχειακές ιστορικές πηγές το φέρουν να βυθίστηκε στα Σελίνια, ενώ μόνο οι δικές σας εικασίες το φέρουν να βυθίστηκε κοντά στον δίαυλο, οκτώ ναυτικά μίλια από το λιμάνι του Πειραιά. Είμαι της άποψης ότι οι εικασίες δεν μπορούν να αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία καθώς αυτά θα πρέπει να συμβάλουν αντικειμενικά στην τεκμηρίωση του γεγονότος. Το γεγονός φυσικά ότι το ναυάγιο μάλλον δεν είναι το ΠΕΤΑΛΙΟΙ, δεν οδηγεί αυτόματα στο γεγονός ότι πρόκειται για το WAIHEMO. Για τον λόγο αυτό αφήνω τις κατασκευαστικές διαφορές για κάποια άλλη στιγμή, όταν η έρευνα θα έχει προχωρήσει κι΄ άλλο. Είμαι σίγουρος ότι θα σεβαστείς απόλυτα την παράκληση μου του να συνεχίσουμε απερίσπαστοι για όσο διάστημα χρειαστεί την έρευνα μας. --------------------- Δημήτρη, από την παρουσίαση του πρώτου ποστ, στο θέμα αυτό, η έρευνα, αν και ακόμη συνεχίζεται με αργούς ρυθμούς, έχει παρ΄ όλα αυτά προχωρήσει. Αυτό που προέκυψε είναι ότι η φωτογραφία του αρχικού μηνύματος, στο θέμα που γράφουμε, η οποία βρίσκεται επίσης εδώ και εδώ, και της οποίας τμήματα χρησιμοποίησε ο Νίκος για τις συγκρίσεις του, είναι λάθος καθώς δείχνουν το WAIHEMO ΙΙ (κατασκευής 1919) και όχι το WAIHEMO Ι (κατασκευής 1904). Το τελευταίο είναι αυτό που βυθίστηκε στο Σαρωνικό την 17.3.1918. Οι φωτογραφίες του συνδέσμου που παρέθεσες δείχνουν το WAIHEMO ΙΙ. Στο ενδιάμεσο έχω λάβει στα χέρια μου φωτογραφία του WAIHEMO Ι η οποία όμως δείχνει το πλοίο πριν την μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στο Καίηπ Τάουν και η οποία οδήγησε στην ολοκληρωτική αναδιαμόρφωση του πλοίου. --------------------- Καλό απόγευμα και στους δυο σας και καλή συνέχεια DG
__________________
Απώλειες της ελληνικής ναυτιλίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο www.Historisches-Marinearchiv.de
|
|
#7
19-01-14, 21:40
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918
Δημήτρη Μανετάκη, είναι το ίδιο ναυάγιο.
Δημήτρη Γκαλών. Προσπαθώ να σε παρακολουθήσω, ομολογώ με δυσκολία. Πρώτο και κυριότερο εξήγησέ μου πως καταφέρατε και "αναγνωρίσατε" το WAIHEMO (1904) με βάση τις φωτογραφίες κάποιου άλλου πλοίου. (Παρασύρατε και εμένα που πίστεψα ότι έστω τη φωτογραφία θα την είχατε βρει σωστά, επομένως δεν το έψαξα. Λάθος μου και το δέχομαι.) Δεύτερο, νομίζω πως προβληματίζεσαι άδικα. Στις φωτογραφίες που έχω βάλει δε συγκρίνω το ναυάγιο μόνο με το WAIHEMO αλλά και με το ΠΕΤΑΛΛΟΙ. Σου επαναλαμβάνω λοιπόν, είναι νομίζω πασιφανές οτι το ναυάγιο είναι το ΠΕΤΑΛΛΟΙ. Το πλοίο είχε δυο πολύ χαρακτηριστικά σημεία, τα οποία μαζί δεν υπήρχαν σε κανένα άλλο που να έχει βυθιστεί στην περιοχή. Ζήτημα τέλος, όσο και αν αποφεύγεις να αναφερθείς σε αυτό. Τρίτο - αλλά μόνο χάριν συζήτησης γιατί το θέμα της ταυτότητας του ναυαγίου το λύσαμε παραπάνω - οι πηγές. Ποιός σου είπε πως οι πηγές πρέπει να λαμβάνονται αξιωματικά ως η αλήθεια; οι πηγές προσεγγίζονται κριτικά, αξιολογούνται και ερμηνεύονται. Αυτή άλλωστε είναι και η δουλειά του ιστορικού. Εμείς καμία εικασία δεν κάναμε αλλά αντιθέτως διαβάσαμε, παρατηρήσαμε και συγκρίναμε. Αντιπαραθέσαμε δηλαδή τις γραπτές πηγές με το ίδιο το ναυάγιο. Εφόσον το ναυάγιο είναι αυτό που είναι, μάλλον οι γραπτές πηγές είναι κάπου λάθος ή ελλιπείς. Απλά πράγματα. Εικασίες δεν κάναμε και απορώ πως μας το καταλογίζεις αυτό, εσύ ειδικά. Εσύ, που έφτιαξες θεωρίες για νάρκες και ναυάγια που ταξίδεψαν πάνω από επτά (!) μίλια για να βυθιστούν εκεί που το θέλεις. Εσείς που αναγνωρίσατε το ναυάγιο ενός πλοίου που δεν έχει βυθιστεί. Σε παρακαλώ, αυτό είναι θράσος. Ας μην αφήσουμε τη συζήτηση να ξεφύγει τελείως. Έλεος πλέον. Ας μην καταλήξει το thread στην κωμωδία που κατέληξες το U-133... Τέταρτο, θα σου απαντήσω και στο ερώτημά σου μιας και το ζητάς από τότε που δημοσιεύτηκε το άρθρο για το CLAN CUMMING και το ΠΕΤΑΛΛΟΙ. Το οτι το ναυάγιο "ρυμουλκήθηκε εκτός λιμένος και βυθίστηκε από τις Aρχές" (sic) αναφέρεται στο LLOYD'S WAR LOSSES. Κλείνοντας, να σου πω οτι θα σεβαστώ την παράκλησή σου όσο σεβάστηκες και εσύ ανάλογη δική μου παράκληση για το εν λόγω ναυάγιο (παραθέτω από thread σε 'The Abyss', Αύγουστος 2012): 
|
|
#8
19-01-14, 23:09
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918
Νίκο, αυτά
Παράθεση:
Τα υπόλοιπα έν καιρώ. Καλό βράδυ DG
__________________
Απώλειες της ελληνικής ναυτιλίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο www.Historisches-Marinearchiv.de
|
|
#9
19-01-14, 23:38
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918
Ψυχολόγο; Υποτελείς; για εξήγησέ μου... Βλέπω όμως θύμωσες. Λοιπόν θα σου κάνω ένα δώρο για να σε καλοπιάσω! Επειδή ο μυστηριώδης συνεργάτης σου (που δεν μας αναφέρει το όνομά του) προχωράει με αργούς ρυθμούς στην έρευνα, αποφάσισα να ασχοληθώ λίγο, περίπου μισή ωρίτσα. Σας βρήκα λοιπόν μια ωραιότατη φωτογραφία του πρώτου WAIHEMO και μετά την πυρκαϊά. Ούτε αυτό είναι το ναυάγιο (αλλά μάλλον το περιμέναμε αυτό...)
Καληνύχτα και σε σένα! 
|
|
#10
20-01-14, 18:47
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: S.S. WAIHEMO (πρώην CANADA CAPE) 1904-1918
Παράθεση:
Καλά έκανες και παρέθεσες αυτό το έγγραφο Δημήτρη γιατί πραγματικά χρήζει σχολιασμού. Καταρχάς να ξεκαθαρίσω οτι το Ημερολόγιο Πολέμου σε αυτή την καταχώρηση του δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Για να γίνει αυτό σαφές σε όλους θα παραθέσω εν συντομία μια σειρά από γεγονότα. Κατά την έκρηξη του CLAN FRASER, πυρακτωμένα θραύσματα από το σκάφος μετέφεραν την πυρκαγιά σε όλο το λιμάνι συμπεριλαμβανομένων και μιας σειράς πλοίων που ελιμενίζονταν σε αυτό. Ανάμεσα σε αυτά τα σκάφη ήταν και το φορτηγό ΠΕΤΑΛΛΟΙ. Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν δεν πρέπει να απήχαν πολύ από αυτές που περιγράφει ο πλοίαρχος του παρακείμενου φορτηγού πλοίου ΕΥΒΟΪΚΟΣ, επίσης ιδιοκτησίας του Μαρή Εμπειρίκου, κατά την εξέταση του από τον ανακριτή : «Την 3.30 πρωϊνή περίπου της 7ης Απριλίου ήκουσα μια τρομακτική έκριξην προερχώμενην από το βομβαρδισθέν αγγλικόν α/π. Είδα τότε να πίπτουν πυρακτομένα σίδερα εις το κατάστρωμα του α/π μας και αμέσως να πιάνει φωτιά». Ο Πλοίαρχος (Π.Ν.) Ν.Πετρόπουλος γράφει στο βιβλίο του "Αναμνήσεις και Σκέψεις ενός Παλαιού Ναυτικού. Τόμος Β’" : "Αποφάσισα λοιπόν […] τα φλεγόμενα καράβια να τα βγάλουμε έξω από το λιμάνι και να τα εγκαταλείψουμε στην τύχη τους. […]Από τη φωτιά όμως οι λαμαρίνες είχαν ερυθροπυρωθή και ήταν αδύνατο ν' ανέβη κανείς πάνω στα καράβια. Έκοβαν λοιπόν τις καδένες των αγκυρών με το οξυγόνο, έκοβαν και τις πρυμάτσες απ΄εξω, τα ρυμουλκούσαν έξω από το λιμάνι και τα προσάραζαν, κατά το δυνατόν, στις νότιες ακτές της Σαλαμίνας". Η πρόθεση των αρχών ήταν σαφώς να μεταφερθούν τα φλεγόμενα σκάφη στα αβαθή των απέναντι όρμων της Σαλαμίνας και να προσαραχθούν. Όμως κατά τη ρυμούλκηση τους συνέβησαν κάποια απρόοπτα τα οποία δεν καταγράφηκαν στο Ημερολόγιο Πολέμου. Κατά τη ρυμούλκηση του ΣΤΥΛΙΑΝΗ τα ρυμούλκια κόπηκαν λόγω του μεγάλου κυμματισμού και το σκάφος παρασύρθηκε, με αποτέλεσμα να προσαράξει στις νότιες ακτές της Κυνοσούρας και να καταστραφεί. Βλέπουμε λοιπόν ότι το Ημερολόγιο Πολέμου δεν μας λέει όλα όσα συνέβησαν τόσο στην περίπτωση του ΣΤΥΛΙΑΝΗ αλλά και στου ΠΕΤΑΛΛΟΙ όπως αποκάλυψε η ταυτοποίηση του ναυαγίου του. Το ΑΓΑΛΙΑΝΗ και το ΕΥΒΟΪΚΟΣ προσαράχθησαν με επιτυχία στα Σελίνια. Μάλιστα υπάρχει η αναφορά (είδε Χ.Ντούνη «Τα ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες 1900-1950») ότι μετά την προσάραξη του ΕΥΒΟΪΚΟΣ, ο υποπλοίαρχος του σκάφους άνοιξε τους κρουνούς κατάκλυσης προκειμένου να σταθεροποιηθεί αυτό στο βυθό και να μην αποκολληθεί σε κάποια κακοκαιρία. Το ΑΓΑΛΙΑΝΗ ανελκύστηκε από τους Γερμανούς και ρυμουλκήθηκε πίσω στο λιμάνι του Πειραιά όπου και αφαίρεσαν τμήματα της μηχανής του. Τελικά βυθίστηκε ξανά κατά την αποχώρηση των Γερμανών τον Οκτώβρη του 1944 για ανελκυστεί ξανά μεταπολεμικά. Το προσαραγμένο ΕΥΒΟΪΚΟΣ μεταφέρθηκε το 1948 στα Αμπελάκια προκειμένου να διαλυθεί ενώ το ΣΤΥΛΙΑΝΗ ήταν κατεστραμμένο στην Κυνοσούρα. Ωστόσο δεν προκύπτει κάποια αναφορά για ανέλκυση του ΠΕΤΑΛΛΟΙ, για ρυμούλκηση του σε κάποιο διαλυτήριο ή για επιτόπια διάλυση του στο χώρο όπου είχε προσαραχθεί. Για την ακρίβεια το ΠΕΤΑΛΛΟΙ 1) απουσιάζει από τη λίστα των ναυαγίων που διαλύθηκαν/ανελκύστηκαν από τους Γερμανούς 2) απουσιάζει από τη λίστα των ναυαγίων που διαλύθηκαν/ανελκύστηκαν ή που πρόκειτο να διαλυθούν/ανελκυστούν και την οποία σύνταξε ο μεταπολεμικά Ι.Μελισσηνός πιθανότατα βασιζόμενος στα αρχεία του Οργανισμού Ανελκύσεως Ναυαγίων. Ο λόγος που το ναυάγιο του ΠΕΤΑΛΛΟΙ απουσιάζει από τους καταλόγους των ανελκυσθέντων και διαλυθέντων ναυαγίων μπορεί να είναι μόνο ένας. Το ναυάγιο του βρισκόταν σε μεγάλο βάθος και δεν απασχόλησε τους συντάκτες τους. Αυτό εξάλλου αποδείχτηκε από τον εντοπισμό του ναυαγίου σε μεγάλο βάθος. Παράθεση:
Το ότι βυθίστηκε στα 8 μίλια από το λιμάνι του Πειραιά δεν ανάγεται σε εικασίες αλλά στο γεγονός ότι το κουφάρι του πλοίου βρίσκεται εκεί. Αυτό είναι σαφές από τη σύγκριση των φωτογραφιών που παρέθεσε ο Νίκος αλλά και από τα υπόλοιπα ναυπηγικά χαρακτηριστικά του ΠΕΤΑΛΛΟΙ τα οποία ταυτίζονται με αυτά του εν λόγω ναυαγίου. Κλείνοντας την τοποθέτηση μου έχω να κάνω και ένα σχόλιο. Το ότι οι συνθήκες κατάρευσης και χάους που ακολούθησαν τη γερμανική εισβολή δεν επέτρεψαν την ορθή ιστορική καταγραφή του τρόπου με τον οποίο το ΠΕΤΑΛΛΟΙ κατέληξε στη θέση όπου αναπαύεται δεν μπορεί να αποτελλέσει άλωθι για να μη γίνει παραδεκτό το οφθαλμοφανές. Δηλαδή ότι το εν λόγω ναυάγιο είναι το ΠΕΤΑΛΛΟΙ. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Πολικός : 20-01-14 στις 18:59.
|
|
| Εργαλεία Θεμάτων | |
| Τρόποι εμφάνισης | |
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
