Ευτυχώς μας προσέχουν

[fivos]

To video που πρόβαλε ο Λαζόπουλος στον "Α" πριν 2 ώρες και δείχνει "οργισμένους πολίτες" με λοστούς να σπάνε βιτρίνες και μετά να συνομιλούν πολύ-πολύ φιλικά με αστυνομικούς:

http://garizo.blogspot.com/2008/12/n...nd-police.html

Αφιερωμένο σε όσους περνούν ακόμη εποχές πολιτικής αθωότητας και ευπιστίας και επιμένουν να κατευθύνουν την οργή τους αποκλειστικά προς τους "γνωστούς-αγνώστους" που ρημάζουν τις περιουσίες των νοικοκυραίων...
Κάποιοι "άγνωστοι" μάλλον είναι πασίγνωστοι στους αστυνομικούς και πάω στοίχημα ότι τους πληρώνουμε κι από την τσέπη μας με μυστικά κονδύλια...

Τι να γίνει... είναι βρώμικη η δουλειά του προβοκάτορα αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει


ΥΓ: Το video ήταν πολύ καθαρό στην εκπομπή... εδώ είναι κακής ποιότητας γιατί έχει καταγραφεί από τηλεόραση. Φαντάζομαι σύντομα θα κυκλοφορήσει και κάποια ποιο καθαρή εκδοχή...

ΥΓ2: Τι ίδιο video αλλά πιο καθαρό, στο youtube:

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ]

θα ελεγα "απιστευτο το βιντεο"....

αν δεν τα λεγαμε απο την πρωτη μερα....

οταν μιλαγαμε για τον Πεισιστρατο...και τους ροπαλοφορους του...

αλλα ο κοσμος (ακομα και οι ξυπνιοι) συνεχιζει να καταπινει (αλλα και αναπαραγει αμασητη) οποιαδηποτε μαλακια τυπου "ισοκρατη" τον ταϊζουν αυτοι που λατρευει να εχει για ηγετες....
Ξυπνατε ωρε νοικοκυρεοι, που κλαιτε τις βιτρινες οταν εχει χυθει αιμα για μια ακομα φορα, ιδιο αιμα με το δικο μου , το δικο σας και των παιδιων μας ειναι.
Τις βιτρινες τις σπανε οι ιδιοι που σας πουλανε το δανειο για να τις ξαναφτιαξετε....
Ξυπνατε, ποτέ δεν ειναι αργα...


και μετα μου λετε για σωματα ασφαλειας,

εατ εσα,

κα γκε μπε (γιατι δεν ειμαστε κουμουνιστες κυριε χωροφυλακα, φιλελευθεροι ανθρωποι ειμαστε),

δικαιοσυνη,

ζαρτινιερες,

τη σφαιρα που σκοτωσε τον κενεντυ (και μετα βολταρισε στο χωροχρονο και εξοστρακιστηκε στους τοιχους των εξαρχειων καρφι για την καρδια του αλεξη , που ειναι κωλοπαιδο και κακως γυριζει στα εξαρχεια ενω τα καλα παιδια παιζουν playstation ολη μερα, απο τον μπατσο πιστολερο που ειναι κατα τεκμηριο αθωος αλλα και να μην ειναι, με 6χιλιαρικακια εχει καθαρισει )

ειχα γραψει στην εμμυ,

"αν δεν γινονταν τα επεισοδια το πρωτο βραδυ , την επομενη μερα θα ειχε 500χιλιαδες ανθρωπους στο δρομο...."

Την Πεμπτη θα ειμαι στην πορεια....ραντεβου στους δρομους...
περιμενω τηλεφωνα για να συνεννοηθουμε

[fivos]

To video της ειρηνικής συμβολικής κατάληψης της ΕΡΤ:



και η γλαφυρή απάντηση της ΕΡΤ (Παναγόπουλου):


Πιστεύω πως η απάντηση -όντας απροετοίμαστη και αμήχανη- λέει πολλά για κάποιον που διαβάζει "ανάμεσα στις γραμμές".

Φράσεις όπως:
=> "είμαστε ένα ανοιχτό μαγαζί"
-ποιανού ακριβώς είναι το μαγαζί κε Παναγόπουλε?

=> "δεν πρόκειται για κατάληψη, έγινε μια εισβολή ανοργάνωτων ομάδων οι οποίοι δε φέρουν καμμία κοινωνική ταυτότητα και είναι για τούτο καταγγελταίοι"
-προφανώς η έννοια ταυτότητα για κάποιους αποκτά νόημα μόνο στο "αστυνομική ταυτότητα" (ξέρετε.. όταν μας πάνε για εξακρίβωση στοιχείων)
-λέτε να είμαι τόσο πίσω? μήπως πρέπει να βγάλω και "κοινωνική ταυτότητα" εκτός από αστυνομική και το έχω αμελήσει?

=> "με το που είδα να βγαίνουν στον αέρα κάποιες εικόνες που ήθελαν να φιλοτεχνήσουν δε με άφησαν να βγω από το γραφείο μου σπρώχνοντας (...) τους καταγγέλω και για αυτό"
φιλοτεχνήσουν?
τον έσπρωξαν? τι λες ρε παιδί μου...
Τρομερό όπλο το σπρώξμο... ελπίζω μόνο μη το άκουσε κανένας μπάτσος και βάλει το σπρώξιμο στη διδακτέα ύλη των ΜΑΤ και των ειδικών φρουρών γιατί καήκαμε...

=> "επίσης μου δώσαν ένα κείμενο, χωρίς υπογραφή, χωρίς να φέρει ταυτότητα, χωρίς να φέρει τίτλο, ένα άγραφο non-paper, με το οποίο καταγγέλουν... τον τρόπο που διάφορα κανάλια δείχνουν τα γεγονότα, το οποίο δε με αφορά καθόλου και δεν αφορά την ΕΡΤ και τους καταγγέλω και γι αυτό"
- τσ.. τσ.. ανοργανωσιές...
- Άσε που δεν είχαν υποβάλει οδηγίες σεναρίου στον σκηνοθέτη ειδήσεων...
- Το ποιον αφορά τι, το αφήνω ασχολίαστο γιατί θα παρεκτραπώ

=> "η ΕΡΤ είναι μια ανοιχτή επιχείρηση, είναι μια επιχείρηση του ελληνικού λαού"
- Ααααα... το θυμήθηκε... τελικά του λαού είναι το "μαγαζί"...
άρα και δικό μου... παρεξήγησα...
Καλά έκανε και τους άφησε μόνο 20 δευτερόλεπτα τους αλήτες...

=> "δεν επιτρέπεται να υπάρχουν ομάδες χωρίς πρόσωπο και με στόχευση μεθοδευμένη, να καταργούν το δικαίωμα της ενημέρωσης του ελληνικού λαού"

- Μια χαρά φαινόταν το πρόσωπο των παιδιών πάνω από το πανό.
Εγώ το πρόσωπο αυτών των άλλων με τους λοστούς και τις κουκούλες και σουξου-μουξου με την αστυνομία δεν είδα...
- ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ? έλεος


...κι αυτούς τους ανθρώπους κύριοι, τους πληρώνουμε απ' τη τσέπη μας...
στο λογαριασμό του ηλεκτρικού μάλιστα,
είτε θέλουμε να τους βλέπουμε είτε όχι


ΥΓ: Μπράβο στο Λ.Λαζόπουλο που διάβασε στη χτεσινή εκπομπή του αυτούσιο το κείμενο των παιδιών, αυτό το ίδιο που δεν δέχτηκε η ΕΡΤ να μεταδώσει, ξέρετε αυτό που δεν έχει ούτε κοινωνικό πρόσωπο, ούτε κοινωνικούς αποδέκτες σύμφωνα με τον κο Παναγόπουλο

[Physalia]

Μία ακόμα άποψη που έλαβα με μέιλ ή τι είδε ο Αμερικανός:

Η ελληνική «νύχτα των κρυστάλλων»

Του Brady Kiesling*

Στις 6 Δεκεμβρίου, ένας Ελληνας αστυνομικός παραβίασε τους σαφείς διατυπωμένους κανόνες εμπλοκής της υπηρεσίας του και χρησιμοποίησε παρανόμως το όπλο του. Ηταν τόσο άτυχος, ώστε να σκοτώσει ένα μικρό παιδί. Οι καταστροφές που ακολούθησαν δεν είχαν όμως καμιά σχέση με την τύχη. Δεκάδες Ελληνες δημοσιογράφοι έσπευσαν να βάψουν τα χέρια τους με το αίμα του Αλέξη. Χωρίς να περιμένουν την αυτοψία, τα αποτελέσματα της βαλλιστικής εξέτασης ή το πόρισμα των ανακριτικών αρχών, αποφάνθηκαν ότι η αστυνομία «δολοφόνησε εν ψυχρώ το νεαρό». Προσέθεσαν δε ότι ο θάνατος του Αλέξη ακολουθεί τη λογική παρόμοιων περιπτώσεων στο παρελθόν και ενισχύει τον ισχυρισμό ότι η ελληνική αστυνομία είναι εκτός ελέγχου. Η δέουσα αντίδραση της κοινωνίας απεικονίστηκε από τον ταλαντούχο σκιτσογράφο της «Καθημερινής», Ηλία Μακρή, ο οποίος στις 9 Δεκεμβρίου ζωγράφισε μια πένα να διαπερνά τρεις αστυνομικούς με την επισήμανση «συγγνώμη, εξοστρακίστηκε».

Καθώς περπατούσα στη Φιλελλήνων και έβλεπα τους εμπόρους να μαζεύουν τις σπασμένες βιτρίνες των καταστημάτων τους, μου ήλθε στο μυαλό η «Kristallnacht», η «Νύχτα των Κρυστάλλων». Ας μην λησμονούμε άλλωστε ότι οι βανδαλισμοί των καταστημάτων των Εβραίων από τους Ναζί, το 1938, ξεκίνησαν από τη δολοφονία ενός Γερμανού διπλωμάτη στο Παρίσι από έναν Εβραίο θερμοκέφαλο. Το ιδεολόγημα της συλλογικής ενοχής, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια από κάθε πολιτισμένο λαό, ζει και βασιλεύει στον κόσμο της ελληνικής δημοσιογραφίας. Οι αστυνομικοί είναι φονιάδες. Γι' αυτό πρέπει να τους λούσουμε με βενζίνη και φωτιά. Για να τους φέρουμε σε απόσταση βολής, δεν πρέπει να διστάσουμε να σπάσουμε καταστήματα ή να προβούμε σε εμπρησμούς.


Αναμφίβολα, οι Ελληνες δημοσιογράφοι θα προσβληθούν από την εν λόγω σύγκριση. Αλλωστε, το πογκρόμ των τελευταίων ημερών δεν στράφηκε εναντίον Εβραίων ή Αθίγγανων, αλλά εναντίον των τρισκατάρατων αστυνομικών. Για να μην τους προκαλέσω περισσότερο λοιπόν, τους καλώ να διαβάσουν την προκήρυξη της 17 Νοέμβρη μετά το θάνατο του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον αστυνομικό Μελίστα. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν σήμερα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης ελάχιστα διαφέρει από εκείνη που χρησιμοποιούσε τότε η τρομοκρατική οργάνωση. Η διαφορά βεβαίως είναι ότι οι Ελληνες δημοσιογράφοι δεν χρειάζεται να παγιδεύσουν το αμάξι ενός αστυνομικού με εκρηκτικά, για να κατακτήσουν το δικαίωμα να παροτρύνουν άλλους να το κάνουν.


Η Νύχτα των Κρυστάλλων, ήταν ένας εκτραχηλισμός που απλώς περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να ξεσπάσει. Το ίδιο συνέβη και στη σημερινή Αθήνα. Οταν όσοι έχουν κύρος στην ελληνική κοινωνία – δάσκαλοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι – καθιστούν σαφές στους νέους ότι η καταστροφική τους μανία αποτελεί ένδειξη πολιτικής αρετής και δεν θα τύχει οιασδήποτε τιμωρίας, μία μικρή μεν, ικανή δε, ομάδα εξ αυτών θα εκμεταλλευθεί την ελευθερία κινήσεων που της παρέχεται. Για όσους δεν ζουν μόνιμα στην Ελλάδα, η άποψη ότι η Ελληνική Αστυνομία αποτελείται από αυταρχικούς φονιάδες φαντάζει τουλάχιστον βλακώδης. Εκπληκτοι οι τουρίστες παρακολουθούν τους Ελληνες οδηγούς να παραβιάζουν κάθε κανόνα οδικής κυκλοφορίας και ασφάλειας και να παραμένουν ατιμώρητοι. Σε άλλες χώρες, θεωρείται κοινός τόπος ότι ο σεβασμός στους νόμους σώζει πολύ περισσότερες ζωές από όσες καταστρέφει. Στην Ελλάδα όμως, τα ελληνικά σχολεία θρηνούν εκατοντάδες συμμαθητές του Αλέξη κάθε χρόνο, λόγω της ανοχής της κοινωνίας στη δολοφονική συμπεριφορά των οδηγών, στη διαφθορά των επιθεωρητών εργασίας και στην απόρριψη των τοξικών αποβλήτων των εργοστασίων στα ποτάμια.


Ο ανεπαρκής εξοπλισμός και εκπαίδευση και το πεσμένο ηθικό της ελληνικής αστυνομίας είναι συμπτώματα και όχι αιτίες της κατάρρευσης του κράτους δικαίου. Κάθε μήνα, το ελληνικό κοινοβούλιο ψηφίζει και έναν καινούργιο κακογραμμένο νόμο για να κατευνάσει την οργή της κοινής γνώμης για κάποια περίπτωση κατάχρησης εξουσίας. Οι Ελληνες, από την πλευρά τους, χειροκροτούν την ψήφιση αυτών των νόμων, αλλά αντιτίθενται στην εφαρμογή τους. Το ίδιο και οι πολιτικοί. Οι ανεφάρμοστοι νόμοι και οι εξευτελιστικοί μισθοί εγγυώνται την άνθηση της διαφθοράς στην ελληνική αστυνομία. Η διαφθορά οδηγεί μαθηματικά στην καταρράκωση του κύρους της. Η έλλειψη κύρους και σεβασμού για τα σώματα ασφαλείας αποτελούν μία πολύ βολική λογική εξήγηση για την ανομία σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας.
Πράγματι, υπάρχουν θερμόαιμοι στους κόλπους της αστυνομίας, οι οποίοι ενίοτε υιοθετούν βίαιες συμπεριφορές απέναντι σε όσους μετανάστες πέφτουν στα χέρια τους. Αλλά οι νταήδες αυτοί είναι ταυτόχρονα και δειλοί, ενώ η δημογραφική ομάδα των ανυπεράσπιστων τους οποίους μπορούν να βασανίσουν ατιμώρητα είναι μικρή και συρρικνώνεται συνεχώς. Οι αστυνομικοί που παραβιάζουν τον όρκο τους διακινδυνεύουν την ίδια βραδυκίνητη και επιφυλακτική απονομή δικαιοσύνης που περιμένει κάθε Ελληνα που παρανομεί.


Ο σεβασμός του κράτους δικαίου απαιτεί ο θάνατος του Αλέξη να τύχει παραδειγματικής και ταχείας τιμωρίας. Οι δικαστές και οι ένορκοι, έχοντας κατά νου όλα τα στοιχεία της υπόθεσης, οφείλουν να ζυγίσουν από τη μία πλευρά το δικαίωμα της αυτοάμυνας κάθε ανθρώπινου όντος –συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών– και από την άλλη την υποχρέωση των οργάνων της πολιτείας να προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή ακόμη και με κίνδυνο της δικής τους. Η ελληνική κοινωνία θα γίνει υγιέστερη μόνο αν τιμωρηθεί το ίδιο το έγκλημα και όχι αυτό που τα ΜΜΕ αντιλαμβάνονται ως έγκλημα.


Κάθε Νύχτα των Κρυστάλλων αποτελεί πλήγμα για τον αυτοσεβασμό ενός έθνους. Αφού διασκεδάσαμε ολόκληρο τον κόσμο με την ανικανότητα της ελληνικής αστυνομίας να υπερασπίσει την Αθήνα ενάντια σε μερικές εκατοντάδες ταραξίες, τώρα μερικοί υπεύθυνοι δημοσιογράφοι αλλάζουν γραμμή προκειμένου να συντονιστούν με τον προβληματισμό της κοινής γνώμης. Ισως τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας να εντάσσονται σε μία ευρύτερη διαδικασία ωρίμασης. Οι δημοσιογράφοι είναι τα χαϊδεμένα παιδιά της ελληνικής κοινωνίας. Ας τους αφήσουμε να δικαιολογήσουν τις ναρκισσιστικές επαναστατικές τους ασκήσεις, παίζοντας το ρόλο της νομιμοποιημένης εκδοχής της 17 Νοέμβρη, αντί να υπερασπιστούν με σθένος, ως οφείλουν, το κράτος δικαίου σε μία στιγμή που το κράτος αποτυγχάνει, όπως τώρα, να προστατεύσει τους πολίτες του.


* O κ. Brady Kiesling είναι πρώην διπλωμάτης των ΗΠΑ. Παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ κι έκτοτε ζει μόνιμα στη χώρα μας.

Θα με ενδιέφερε πολύ η άποψη του Kiesling μετά το βίντεο του Λαζόπουλου.....

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ]

ελα βρε μαρια....

κατι ερωτησεις που κανεις....

προσωπικα θα με ενδιεφερε να μαθω μετα απο ποια εισβολη στο ιρακ παραιτηθηκε...

απο την πρωτη ή απο την δευτερη...μετα απο το βομβαρδισμο της γιουγκοσλαβιας ηταν αυτο ή πριν , αχ δεν θυμαμαι....μην ηταν μετα απο την εισβολη στο αφγανισταν ή οχι? μηπως ηταν στο βιετναμ που ειναι και πιο παλια και το θυμαται και ο κυριος εκπροσωπος της αστυνομιας?

ισως παλι το γεγονος οτι παραιτηθηκε μετα απο την εισβολη στο ιρακ (οπως λενε στο αρθρο) να ειχε να κανει με μια καλη προσφορα στον εργασιακο τομεα του και οχι με τα γεγονοτα αυτα καθεαυτα...απλα το λεμε ετσι για να αποκτησει ηθικο βαρος η συνεντευξη....ξερετε τωρα...ισοκρατης...θανατος του ταλαιπωρου αστυφυλακα....και τοσα αλλα ....

εχει βεβαια το ελαφρυντικο οτι εχει μεινει στη χωρα για να μας εκπολιτισει...

ΥΓ. θα του προτεινα παντως να κανει μια μικρη επισκεψη στο χαρλεμ οπου οι νομοι τηρουνται και ολοι οι νομοταγεις πολιτες χαιρετανε ευγενικα ο ενας τον αλλο στο δρομο (τηρωντας τους νομους......της ζουγκλας) ή να παει επισκεψη σε κανενα γυμνασιο-λυκειο στο χωριο του να δει αν δουλευουν οι ανιχνευτες μεταλλων στην εισοδο....

ΥΓ2

Ο σεβασμός του κράτους δικαίου απαιτεί ο θάνατος του Αλέξη να τύχει παραδειγματικής και ταχείας τιμωρίας. Οι δικαστές και οι ένορκοι, έχοντας κατά νου όλα τα στοιχεία της υπόθεσης, οφείλουν να ζυγίσουν από τη μία πλευρά το δικαίωμα της αυτοάμυνας κάθε ανθρώπινου όντος –συμπεριλαμβανομένων και των αστυνομικών– και από την άλλη την υποχρέωση των οργάνων της πολιτείας να προστατεύουν την ανθρώπινη ζωή ακόμη και με κίνδυνο της δικής τους

το παραμυθακι της αυτοαμυνας.....

Ο σεβασμος του κρατους δικαιου απαιτει επιτελους μια αστυνομια οπου οι μπατσοι δεν εχουν στα κρανη τους συμβολα του Γλυξμπουργκ, που δεν κανουν γλεντια οποτε ειναι 21η απριλιου, που δεν τραγουδανε τραγουδακια του τυπου "το τρενακι ξεκιναει στην τουρκια για να παει.."κ δεν κανουν κωλοδαχτυλα στους μαθητες φωναζοντας "αλεξη"....

κ επισης απαιτει μια δικαιοσυνη που να ειναι τυφλη γαμω την τυφλα μας κ τις ζαρτινιερες μας...

αλλα ξεχασα.... δεν ειναι δεκαετια του 70 και εγω ζω στην κοσμαρα μου....

ΥΓ3 το οτι οι δημοσιογραφοι τυπου Πρετεντερης ειναι ρουφιανοι το ξερουμε απο τοτε που ο συγκεκριμενος κυριος πεταγε μπουκαλια στα γηπεδα....δεν περιμενουμε τον τυπακο να μας το θυμησει

[ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ]

http://www.boston.com/bigpicture/200...eek_riots.html

μερικες εξαιρετικες φωτογραφιες απο τις τελευταιες μερες....

πραγματικα εξαιρετικες

[paris]

www.koukouloforos.wordpress.com

κι επίσης

• ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΙ ΧΩΡΟΙ
  • ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (Αθήνα)
  • ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΓΑΛΑΞΙΑΣ Νέας Σμύρνης (Αθήνα)
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΣΟΕΕ (Αθήνα)
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ (Λάρισα)
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Σταυρούπολης (Θεσσαλονίκη)
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΝΟΜΙΚΗΣ (Αθήνα)
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΛΑΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ (Αθήνα)
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ Νέας Φιλαδέλφειας (Αθήνα
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (Αθήνα)
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΞΑΝΘΗΣ
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΧΟΛΗΣ ΘΕΑΤΡΟΥ (Θεσσαλονίκη
  • ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ (Αθήνα)

• ΡΑΔΙΟΦΩΝΑ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
  • 1431 ΑΜ (Θεσσαλονίκη)
  • 98 FM (Αθήνα

[Lepidas]

http://indy.gr/calendar/megali-synay...ratik-katastol

Ραντεβού στους δρόμους...

[fivos]

όμορφη πόλη άσχημα καίγεσαι Γ. ΣΑΡΡΗΣ ( Δεκέμβρης 2008 )





...και από την AthensVoice.gr

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ FORREST GUMP ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
(Μέλος του συλλόγου όσων δεν μπορούν να κάνουν πλάκα όταν δολοφονείται ένας 15χρονος)
Από τον Νίκο Ζαχαριάδη nikos.zachariadis@gmail.com - 11.12.2008

Προς τον «ανταγωνιστή» Forrest Gump της Ραφήνας
(επονομαζόμενο τυπικά και «πρωθυπουργό»)
Πώς τα κατάφερες, ρε πρόεδρε; Με τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με όλα τα ατού με το μέρος σου. Με ένα καλό κλίμα που άφησαν πίσω τους οι Ολυμπιακοί της Αθήνας. Και να καταλήγεις ύστερα από 5 χρόνια σε μια κηδεία που μοιάζει με ξέσπασμα κατά της χούντας. Πόσα κιλά ανίκανος πρέπει να είσαι για να το πετύχεις αυτό;

Τη Δευτέρα το βράδυ, είμαι σίγουρος ότι καθόσουν όπως όλοι μπροστά στην τηλεόραση και έβλεπες την Ελλάδα να καίγεται. Μη σου πω ότι ήσουν και ικανοποιημένος που επιτέλους κανείς δεν ανέφερε το Βατοπέδιο. Και δεν μπορούσες να συλλάβεις το αυτονόητο: ότι όλο αυτό το σιχτίρισμα που έβλεπες, δεν συνέβαινε μόνο για τον 15χρονο. Είχε πολύ Βατοπέδιο μέσα του.

Γενικά, μου έχεις προσφέρει μέχρι τώρα μεγάλες στιγμές κωμωδίας. Είναι σπαρταριστό να βλέπεις κάποιον να νομίζει ότι είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Εσύ νόμιζες ότι αυτό το ύφος σε κάνει να μοιάζεις σοβαρός. Στην πραγματικότητα σε έκανε να μοιάζεις με άνθρωπο που προσπαθεί να μην κλάσει.

Όλα αυτά, όμως, μέχρι το προηγούμενο Σάββατο. Μέχρι να πέσει νεκρό το παιδί ήσουν απλώς κωμικός. Τώρα είσαι επικίνδυνος. Γιατί εντάξει, είναι πάντα απολαυστικό να βλέπεις τους ηθικολόγους να αποδεικνύονται λαμόγια και να ξεφυσάνε στριμωγμένοι με εξεταστικές επιτροπές στη γωνία. Αλλά η απόλαυση τελειώνει απότομα, όταν στην πτώση τους συμπαρασύρουν 15χρονους. Και όταν το γέλιο κόβεται ξαφνικά από κάτι τόσο τραγικό, το αποτέλεσμα είναι θυμός. Πολύς θυμός.

Μπορώ να συγχωρήσω έναν άνθρωπο μειωμένης αντίληψης, λόγω ακαταλόγιστου. Αλλά η υπομονή μου εξαντλείται, όταν αυτός, αντί να αράξει στα κυβικά του, αρχίζει τις κουτοπονηριές, υποτιμώντας τη νοημοσύνη μου. Θυμίζεις πλέον μικροαπατεώνα στην Ομόνοια, που όλο αγωνία με πλευρίζει και σκαρφίζεται κομπινούλες και ψιλολαμογιές για να μου φάει καμία μονάδα στις δημοσκοπήσεις μπας και βγάλει τη μέρα. Ό,τι και να πεις, όποιον και να συλλάβεις και ό,τι και να κάνεις, πλέον μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι δεν είναι φτιαχτό. Γιατί ξέρω ότι το κάνεις έχοντας στο μυαλό σου την επικοινωνία. Άρα είναι εκ προοιμίου βλακώδες.

Αφού, λοιπόν, κατάφερες να κάνεις κι εμένα, που δεν είμαι ο τυπικός Εξαρχειώτης και γενικά δεν μασάω με την αντιεξουσιαστική ρητορική, να θέλω να πάρω μολότοφ και να νοσταλγώ τη 17 Νοέμβρη, μπράβο σου. Γιατί τώρα κατάλαβα ποια είναι η χειρότερη «κρατική καταστολή»: Η καταστολή της κοινής λογικής.

Εσύ με έκανες έτσι τούρμπο. Κατέβασες όλο το σύστημα στο σημείο μηδέν. Στη βασική κόντρα μεταξύ «κοινής λογικής εναντίον αφασίας». Στο «ο σώζων εαυτόν, σωθήτω». Το επείγον, τώρα, είναι να επιβιώσει η κοινή λογική με κάθε κόστος. Για να ζήσουμε σε μια χώρα όπου εμπιστευόμαστε ξανά στοιχειωδώς τις εισαγγελικές έρευνες. Με έναν πρωθυπουργό έστω και ελάχιστα μάγκα ώστε να λέει και κανένα «sorry, ρε παιδιά, μου ξέφυγε, την άλλη φορά θα ξέρω», αντί να κοιτάζει την AGB των δημοσκοπήσεων λες και είναι παρουσιάστρια μεσημεριανής ζώνης. Ή ακόμα χειρότερα: λες και είναι κομπλεξικός προέφηβος που αγωνιά μήπως κάποιος περάσει το high score του στο ηλεκτρονικό της γειτονιάς.

Δεν πα’ να βάζεις όσο θέλεις το τσίρκο σου να επαναλαμβάνει από το πρωί μέχρι το βράδυ το mantra «δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη»; Το να λες ότι δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη, δεν την εξαφανίζει. Άσε που αυτό δεν θα το πεις εσύ. Είναι δουλειά άλλων. Δεν αποφασίζει ο αμυντικός που έκανε χέρι, αν ήταν ακούσιο. Το αποφασίζει ο διαιτητής. Και αν ο διαιτητής αρχίσει τα «μα-μου», τότε κατεβαίνουν οι κερκίδες στο γήπεδο και καταλήγουμε πρώτο θέμα στο BBC.

Νομίζεις ότι θα τα βγάλεις πέρα μόνο με το επικοινωνιακό κομμάτι γιατί είσαι πολύ δειλός για να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα. Όμως, όποιος σπέρνει επικοινωνία, θερίζει θύελλες. Η τακτική της κότας της λειράτης δεν πιάνει πάντα. Τώρα, λοιπόν, που καίγεται το Κορδελιό, κάτσε εσύ σε μια γωνίτσα και μουρμούρα μονότονα, σαν μάντρα, «δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη, δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη». Ούτως ή άλλως, κανένας δεν σε ακούει εδώ και καιρό.

Άσε που με την υστερία που σας έχει πιάσει με την «πολιτική ευθύνη», τείνει να γίνει ακόμα πιο γελοία. Σε λίγο θα γίνεται ένα μικροτρακάρισμα και την ώρα που οι οδηγοί θα βγαίνουν να δουν τη ζημιά, θα πετιέται από μια γωνία ο Αντώναρος, σοβαρός σοβαρός, για να διευκρινίσει ότι «η κυβέρνηση δεν έχει πολιτική ευθύνη για το τρακάρισμα».
Όμως, η πολιτική ευθύνη είναι όπως το κλάσιμο σε δημόσιο χώρο. Αυτός που λέει πρώτος «δεν το έκανα εγώ», είναι αυτός που το έχει κάνει και προσπαθεί να ξεκαρφωθεί. Σε μετάφραση το «δεν έχουμε πολιτική ευθύνη, σημαίνει «Μη, μη, σας παρακαλούμε, μη μας αποδοκιμάσετε στις δημοσκοπήσεις». Δεν σας νοιάζει αν θα καεί το σύμπαν. Σας νοιάζει να μη μουτζουρωθείτε από τα αποκαΐδια και αυτό φανεί στις δημοσκοπήσεις. Ε, λοιπόν, σας έχω νέα: Φαίνεται.

Αλλά τότε, βρε άνθρωπε, γιατί φαγώθηκες να γίνεις πρωθυπουργός, αφού δεν θέλεις να κάνεις τίποτα από τα στοιχειώδη πράγματα που κάνει ένας πρωθυπουργός; Είναι σα να θέλει κάποιος να γίνει χειρουργός και να μην αντέχει το αίμα. Υπάρχουν μερικά πράγματα για τα οποία δεν έχει ταλέντο ο καθένας. Μήπως έγινες πρωθυπουργός για να μας δείξεις ότι μπορείς; Ωραία, μπορείς. Έγινες. Τώρα τρέχα σβήστα όπως τα έκανες. Γιατί, μην κοροϊδευόμαστε, εσύ τα έκανες.

Τους έχεις μάθει να λένε ότι αυτό που έγινε το Σάββατο με τον πρώην Λοκατζή ήταν ένα «τυχαίο αιματηρό συμβάν». Έλα που δεν είναι έτσι! Δεν είναι τυχαίο συμβάν. Αυτός ο Λοκατζής πυροβόλησε όχι γιατί είναι ευέξαπτος. Υπάρχουν κι άλλοι ευέξαπτοι. Αλλά τώρα ο ευέξαπτος ξέρει ότι θα μείνει ατιμώρητος. Και γι’ αυτό, sorry, αλλά ευθύνεσαι εσύ. Αυτό είναι η πολιτική ευθύνη που λέγαμε.

Όταν λοιπόν λένε για τη «βία της εξουσίας» μην το παρεξηγείς. Δεν εννοούν ότι πήρες ένα όπλο και άρχισες να πυροβολείς. Ούτε σου λένε ότι έπρεπε να αφήσεις το Grand Theft Auto που έπαιζες και να τρέξεις από τη Ραφήνα στα Εξάρχεια, να συγκρατήσεις τον οπλόκαυλο αυτοπροσώπως. Φταις, διότι του έχεις στείλει εδώ και πάρα πολύ καιρό το εξής μήνυμα: «Θα μείνεις ατιμώρητος. Θα τα κανονίσουμε, θα το κάνουμε το νταραβέρι και τελικά θα ξελασπώσεις όπως όλα τα δικά μας παιδιά και δεν θα ανοίξει μύτη». Με τι του έστειλες το μήνυμα; Με τον Ρουσόπουλο, με τις υποκλοπές, με τη Siemens, με τα ομόλογα, με τις πυρκαγιές κτλ.

Μετά είναι και το άλλο: Έβαλες όλο αυτό το τσίρκο από τους ανεκδιήγητους να κάνουν υπαινιγμούς για τα άλλα κόμματα, ότι εκμεταλλεύονται την κατάσταση εναντίον της κυβέρνησης. Μα αν η κυβέρνηση είναι τόσο ευάλωτη, ώστε ένας ΣΥΡΙΖΑ να μπορεί να τη φέρει σε αυτή τη θέση, τότε είναι εκ προοιμίου άχρηστη! Ή μάλλον δεν είναι καν κυβέρνηση. Είναι μαμόθρεφτα που τρέχουν στη δασκάλα (δηλαδή στους ψηφοφόρους) για να πουν κλαίγοντας «κυρία, κυρία, τα άλλα παιδάκια με πειράζουν!». Δηλαδή, έχεις επιπλέον και το θράσος να διαμαρτύρεσαι, επειδή τα άλλα κόμματα δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς αλλά σε ενοχλούν επειδή κάνουν θόρυβο! Τι μας λες; Φυσικά και θα ξεσηκώσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον κόσμο. Πολύ καλά θα κάνει. Δουλειά του είναι! Δουλειά δική σου είναι να μην του δίνεις αιτίες να τον ξεσηκώσει.

Επίσης, για να το ξεκαθαρίζουμε: Μόνο πέντε λεπτά για να πεις ότι το «ατυχές γεγονός» γίνεται αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης, δεν είναι διάγγελμα. Μόνο πέντε λεπτά μπήκες στον κόπο να αφιερώσεις; Και μάλιστα με το γνωστό copy-paste κείμενο που δείχνει ότι το μόνο που σε ενδαφέρει είναι να πεις ότι δεν φταις; Οπότε, σύμφωνα με τη λογική σου, το να εντοπίζεις κάτι που πάει στραβά, είναι πολιτική εκμετάλλευση; Για να είσαι ικανοποιημένος έπρεπε να σας αντιμετωπίζουμε σαν ανήλικα που έχουν το ακαταλόγιστο; Να λέμε όλοι «δεν πειράζει, κάντε όσες ηλιθιότητες θέλετε κι εμείς δεν θα το πούμε πουθενά, οπότε θα είναι σα να μην τις έχετε κάνει»; Μα, έτσι κι εγώ κάνω τον πρωθυπουργό. Δεν είναι δύσκολο.

Και μην πιστεύεις όλα όσα ακούς για το πόσο χαμηλή εκτίμηση δείχνουμε για τους πολιτικούς και εξαφανίζεσαι για να μη θυμόμαστε ότι είσαι πολιτικός. Σου έχω άσχημα νέα: Μπορεί να μη δίνουμε σημασία, αλλά όλοι έχουμε καταλάβει ότι εκφωνείς τον ίδιο λόγο εδώ και 5 χρόνια. Βλέπεις, μόνο ένας πολιτικός που δεν ασχολείται με την πολιτική είναι ικανός να οδηγήσει όλους τους άλλους πολιτικούς να ασχοληθούν ξανά με αυτή.

Α, μια που το έφερε η κουβέντα: Πες σε αυτούς τους τεμπέληδες που κάνουν copy-paste τους λόγους σου, να βγάλουν επειγόντως τις λέξεις «αποφασιστικότητα» και «υπευθυνότητα», που λες πάντα εκεί κάπου στην τρίτη παράγραφο. Βγάλ’ τις πια – ή βάλε τον Εφραίμ να σου βρει τίποτα πιασάρικο με τον Θεό. Γιατί σου υπόσχομαι ότι στο εξής κάθε φορά που θα τις ακούμε θα καίμε κι έναν κάδο. Όχι για τίποτα άλλο, αλλά γιατί πια ούτε η χριστοπαναγία ούτε η μούτζα μάς βοηθάει να ξεσπάσουμε. Όπως βλέπεις, μας έριξες στα σκληρά.

Είναι τα δεύτερα κατά σειρά Χριστούγεννα που μας στερείς. Ούτε πέρσι μπορέσαμε να τα χαρούμε, γιατί είχαμε τον άλλον που πήδηξε από το παράθυρο. Φέτος πάλι είναι αδύνατο να χαρείς με οτιδήποτε χριστουγεννιάτικο, γιατί υπάρχει ένας νεκρός 15χρονος. Αυτό είναι το θέμα, όχι ότι κάηκε το «ψηλότερο δέντρο». Μπορεί να εκπλήσσεσαι, αλλά κανένας δεν ένιωθε περήφανος επειδή είχαμε το ψηλότερο δέντρο στην Ευρώπη. Ίσως μόνο οι Ράμπο φίλοι σου.

Για να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: Δεν φοβάμαι τους κουκουλοφόρους. Εσένα φοβάμαι. Οπότε μη μου εμφανίζεσαι ως απάντηση στο χάος. Εσύ είσαι το χάος.

Αθήνα, 9 Δεκεμβρίου 2008

[psyche]

παλιό...

Αρχικό μήνυμα απο Mary Atwood 3:24am Fri Apr 11 '03

Σήμερα σκότωσα την εφημερίδα μου

Σήμερα σκότωσα την εφημερίδα μου
Δεν ήταν, αλήθεια, δικό της το φταίξιμο
Ηταν πάντα πιστή
Στο κατώφλι μου εμφανιζόταν, με περισσή επιμέλεια
περιμένοντας υπομονετικά ν' ακούσει τα βήματά μου
αναμένοντας υπάκουα να την αρπάξω
αποκαλύπτοντας τα μυστικά της καθώς το χέρι μου επιδέξια την ανοίγει
Για δεκαετίες, η άφιξή της ανήγγελε τη νέα μέρα
Ενας πιστός σύντροφος στα ήσυχα διαλείμματα
Ενα ευχάριστο τετ-α-τετ, μαζί με τον καφέ κάθε πρωί
μοιραζόμασταν πνιχτά γελάκια, αλλά και δάκρυα
Μέσα από θύελλες, τραγωδίες και παρωδίες
Ηταν κάτι να βασιστείς, σταθερή μέσα σε μια ζωή που τρέχει
Πάντα έφτανε σε λογική τιμή
και υπομονετικά στοιβαζόταν, να φύγει για ανακύκλωση
Αλλά, αργά και σταθερά, η παλιά μου φίλη έδειχνε ν' αλλάζει
Οι καλοί της τρόποι του παρελθόντος
Εγιναν σταδιακά ενοχλητικοί, αγκαθωτοί, αγχωτικοί
κοπανώντας συνέχεια τα ίδια και τα ίδια
λέγοντας ασταμάτητα, μισές αλήθειες, αναλήθειες, ψέματα
Οι λέξεις της να καρφώνονται μέσα μου
Στοχεύοντας την ύπαρξη
ταράζοντας τις αισθήσεις μου
Στην αρχή, δεν το πίστευα
Ισως να 'μουν εγώ που 'χα αλλάξει
Η παλιά μου φίλη έδειχνε, αλήθεια, απαράλλαχτη
Σεμνή και καλή, περιμένοντας το νεύμα μου
Αλλά εκείνο που στο παρελθόν έδειχνε να ΄ναι ασφαλές, τώρα είχε βγει εκτός ορίων
Ακόμη και εκείνοι οι διασκεδαστικοί αρθρογράφοι και οι στήλες, τώρα δεν μου πρόσφεραν καμιάν ανακούφιση
Επρεπε ν' αποδεχτώ το γεγονός πως ζούσα, πια, με μια ξένη
Κολλημένη στο δικό της, παράξενο αξίωμα
Λέγοντας πράγματα που δεν θα μπορούσαν να 'ναι αλήθεια
Μιλούσε για έναν κόσμο που δεν υπάρχει
Προσπάθησα να το αγνοήσω, ελπίζοντας πως τα πράγματα θα φτιάξουν
Πως θα μπορούσαμε να γυρίσουμε στην παλιά, μακάρια σχέση μας
Αλλά όχι
Ηταν αδυσώπητη
Μέρα με τη μέρα
Επιμένοντας στις αυταπάτες, τις παραλείψεις, τις υπερβολές
Κάθε μέρα και πιο ανοίκεια
Τα γράμματα στους τίτλους όλο και πιο πολύ να στριγκλίζουν, να στριγκλίζουν...
Σήμερα, με μεγάλη μου λύπη, απρόθυμος και με μιαν αίσθηση απώλειας
Σκότωσα την εφημερίδα μου
Επρεπε να το κάνω. Δεν είχα άλλη επιλογή. Ο ένας από τους δυο μας έπρεπε να φύγει.
Δεν ήταν όμως, δικιά της η ευθύνη.
Παρ' όλα αυτά, έκανε απλώς τη δουλειά της.