|
|
|||||||
| Ας καταδυθούμε στην ιστορία μέσα από φωτογραφίες και περιγραφές ελληνικών ναυαγίων |
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#1
30-05-10, 17:53
|
||||
|
||||
|
Στα σπλάχνα της Κασσάνδρας
Ο μήνας Απρίλιος, το νερό ήταν πολύ κρύο, τόσο που μόλις διαπέρασε το νεοπρέν με έκανε να νιώσω αδύναμη… Θα φανώ αντάξια των προσδοκιών της παρέας ή θα τρεμουλιάζω μέσα στα επόμενα 10 λεπτά σκέφτηκα ανήσυχη.. Συνειδητοποιώντας πως επέπλεα μεσοπέλαγα στο κάτω μέρος του Νότιου ευβοϊκού προσπάθησα να αφοσιωθώ στη διαύγεια των γαλάζιων νερών και στο γεγονός ότι από στιγμή σε στιγμή θα βίωνα μια καταδυτική εμπειρία για 1η φορά στη ζωή μου. Το «1ο μου ναυάγιο» κοιμόταν γαλήνια εκεί στον πυθμένα κάτω και πέρα από μένα. Περίμενε άραγε να το ξυπνήσω;
Άρχισα να καταδύομαι με το ζευγάρι μου χαζεύοντας κατά μήκος της βραχονησίδας η οποία ήταν πολύχρωμη και ζωντανή… Tη στόλιζαν διάφοροι σπόγγοι, ανεμώνες και γυμνοβράγχια, ενώ πολλά ψάρια τριγυρνούσαν ανάμεσα τους. Κοίταξα ευθεία μπροστά μου και την είδα να στέκεται περήφανη… η προφήτισσα Κασσάνδρα. Φτάνοντας τα 23 μέτρα ήμουν δίπλα της, σχεδόν την ακουμπούσα… Από τη ζωή που είχε δημιουργηθεί πάνω της ένιωσα πως ήταν φτιαγμένη από κάποιου είδους μαλακό χνουδωτό ύφασμα. Ήταν σαν ένα πολύτιμο φουστάνι να τύλιγε το νεκρό της κορμί… Χωρίς να το καταλάβω είχα βρεθεί στα σπλάχνα της. Το πλοίο κατακρεουργημένο και μισό-κομμένο, ήταν όντως σαν να με είχε αγκαλιάσει μέσα του-η αίσθηση που είχα ήταν σαν να ήμουν στα βυθισμένα σπλάχνα ενός ανθρώπινου σκελετού. Άρχισα να παρατηρώ την τσαλαπατημένη «ραχοκοκαλιά» της και να αναρωτιέμαι: πως άραγε κάτι τόσο νεκρό είναι και τόσο ζωντανό συνάμα…   Η Κασσάνδρα είχε γεννήσει δική της υποθαλάσσια ζωή, στάθηκα για λίγο σε αιώρηση και χάζεψα το κουφάρι της. Ένα κουφάρι που κατοικούταν από ευέλικτες μορφές ψαριών ενώ ταυτόχρονα οι εξίσου ευέλικτες φιγούρες των δυτών το εξερευνούσαν. Συνεχίζοντας την περιήγηση μου προς την πρύμνη, ένοιωσα μαγεμένη και χαμένη σε πρωτόγονους μύθους… Προσπάθησα να καταλάβω αν η αίσθηση που μου έδινε ήταν μιας προφήτισσας που ποτέ κανείς δεν πίστεψε και τώρα σωριαζόταν μπροστά μου βιασμένη και ηττημένη ή μιας περήφανης πριγκίπισσας αντάξιας Απολλώνιου ερωτά που κοιμόταν πια γαλήνια… Άφησα τις ονειροπολήσεις κατά μέρος και συνέχισα τη βόλτα μου στη γέφυρα. Κάπου βρήκα μια τρυπά που μπορούσα από μέσα της να διακρίνω το μηχανοστάσιο στο κάτω μέρος. Είχα δει προηγουμένως το ζευγάρι μου να τρυπώνει κάτω από τη γέφυρα προς τη μηχανή, μα εγώ ακολούθησα μαγεμένη το δρόμο προς τα πάνω, ήθελα να έχω την πανοραμική της θέα. Από αυτό το μικρό άνοιγμα λοιπόν, μπόρεσα να διακρίνω λεπτομέρειες. Ξαφνικά είχα φύγει από την αρχέγονη Τροία και περνώντας από τη βιομηχανική επανάσταση, από τη γέννηση της techno κάπου στο το Detroit, από την ιχθυόσκαλα με τα φωτογραφικά βιομηχανικά τοπία είχα βρεθεί τελικά στο βυθό να παρατηρώ με δέος τη μηχανή ενός όμορφου ναυάγιου…   Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής, το ζευγάρι μου κι εγώ αρχίσαμε να κατευθυνόμαστε προς το σκάφος. Ένοιωσα πως έπρεπε να έχω προλάβει να κάνω άλλη μια βόλτα ολόγυρα του και μέσα του, να το χαιρετήσω. Όταν έφτασα στην επιφάνεια κατάλαβα πως είχα ξεχάσει ότι κρύωνα, δεν με ένοιαζε καθόλου όσο ήμουν εκεί κάτω. Αυτό ήταν το ναυάγιο-βάπτισμα μου, το μοιράζομαι μαζί σας όπως ακριβώς το βίωσα, σαν κάτι καινούριο και παλιό ταυτόχρονα. Ήταν σκέψεις, ταξίδι, συναίσθημα, ονειροπόληση, γεγονός.. σίγουρα πολλά παραπάνω αλλά και τίποτα περισσότερο από μια απλή κατάδυση αναψυχής..!  photos by Areti Kominou
__________________
I dive to the ocean of this beautiful planet and think... that at last i have found paradise... 
|
|
#3
30-05-10, 19:34
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Στα σπλάχνα της Κασσάνδρας
 Τελικά υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να παρουσιάζουν τα ναυάγια με τον δικό τους υπέροχο τρόπο...Sunshine well done. Μπράβο και στην Αρετούλα για τις φωτό...βρε παιδιά στο δωματιάκι δίπλα στη σκάλα υπάρχει ακόμα η λεκάνη ή την ανέλκυσε κανένας; 
|
|
#6
01-06-10, 00:12
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Στα σπλάχνα της Κασσάνδρας
Μπορεί το ναυάγιο να αναπνέει και να ζει μέσα από την υποβρύχια ζωή που το αγκαλιάζει, αλλά αυτό που μ' έκανε να το αισθανθώ πραγματικά μοναδικό και ζωντανό είναι η τόσο ζωντανή περιγραφή της κατάδυσης σαν προσωπικό βίωμα
Beauty is in the eye of the beholder  Όμορφες κι οι γωνίες λήψεις κι η επιλογή των φωτογραφιών. Μ' αρέσει που τα κάδρα αναδεικνύουν την ομορφιά του ναυαγίου κι όχι την πράξη της κατάδυσης, ότι δηλ. οι δύτες -όπου υπάρχουν- λειτουργούν σε δεύτερο πλάνο, δηλώνοντας το μέγεθος και συμπληρώνοντας απλά τη σύνθεση κι όχι φωνάζοντας "είμασταν εκεί με 10 μπουκάλες ο καθένας". Δε λέω ότι είναι κακό πράγμα οι φωτογραφίες με δύτες στο πρώτο πλάνο, αλλά εγώ σαν τρίτος θεατής -που δεν είμαι μέλος της ομάδας που βούτηξε και δεν μπορώ να λειτουργήσω "αναμνηστικά"- προτιμάω φωτογραφίες σαν τις παραπάνω γιατί μου λένε πολύ περισσότερα για την ομορφιά του ναυαγίου. Εύγε λοιπόν και στις δυο σας, αφηγήτρια και φωτογράφο και ελπίζω να συνεχίσετε αυτή τη συνεργασία, γιατί πολύ με άρεσε 
__________________
Φοίβος Βιλανάκης :: μερικές φωτογραφίες μου :: Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη fivos : 01-06-10 στις 00:49.
|
|
#7
01-06-10, 08:50
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Στα σπλάχνα της Κασσάνδρας
Παράθεση:
Mην μας την πέσει καμια εναλίων την ώρα της πρωινής μας ανάγκης..
|
|
#8
01-06-10, 12:30
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Στα σπλάχνα της Κασσάνδρας
Μπράβο βρε Λία,
από την άχρωμη, γρήγορη περιγραφή, σε έναν απογευματινό καφέ, που δεν σου κάνει κανένα "κλικ".... κατάφερες να με κάνεις να θέλω να κατέβω ΣΚ μόνο για το "Κασσάνδρα"....... Έβαλε βέβαια και η Αρετή το "χεράκι" της, με τις εξαιρετικές φωτογραφίες...... 
|
|
#9
01-06-10, 12:51
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Στα σπλάχνα της Κασσάνδρας
Να το βουτήξετε και να το απολαύσετε εύχομαι. Χαίρομαι που επηρέασα θετικά αρκετους απο εσας.
Γι’ αυτό είμαστε όλοι εδώ άλλωστε, για να βουτάμε και να θυμόμαστε πως μας ενώνει η αγάπη για τη θάλασσα και για ότι αυτή συμπεριλαμβάνει.
__________________
I dive to the ocean of this beautiful planet and think... that at last i have found paradise...
|
|
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
