Σ.E.A. 'ΤΗΘΥΣ'  

Επιστροφή   Σ.E.A. 'ΤΗΘΥΣ' > Καταδυτικοί προορισμοί & Προτάσεις για κατάδυση. > Ναυάγια στην Ελλάδα
Εγγραφή Forum Συχνές Ερωτήσεις Λίστα Μελών Ημερολόγιο Σημείωσε τα forums ως διαβασμένα

Ας καταδυθούμε στην ιστορία μέσα από φωτογραφίες και περιγραφές ελληνικών ναυαγίων

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 13-06-10, 13:04
Το avatar του χρήστη Dimitris Galon
Dimitris Galon Dimitris Galon is offline
Μέλος του Συλλόγου ΤΗΘΥΣ
 
Εγγραφή: 05-06-2007
Μηνύματα: 745
Ναυάγιο πλοίου φερόμενου ως το ατμόπλοιο S/S DELFIN

Σε συνεργασία με τον φίλο Έλληνα ψαρά Π.Μ., και σε συνδυασμό με την καταχώρηση της 14ης Δεκεμβρίου 1942 του πολεμικού ημερολογίου της Γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης Αττικής (βλ. πρωτογενή πηγή, μικροφίλμ NARA PG 46409-413 roll 2669, Kdt. der Seeverteidigung Attika 01.42 – 10.44) -η οποία επιβεβαιώνεται και από την καταχώρηση του ιστορικού καθηγητή Jürgen Rohwer (βλ. Allied Submarine Attacks of World War Two, σελ. 171)- εντοπίσαμε το ναυάγιο πλοίου, φερόμενου ως το ιταλικό ατμόπλοιο S/S DELFIN [1935] (πρώην WAR ANGLER [1918], ROVERETO [1920], CAMOGLI [1928]), σε βάθος πυθμένα που κυμαίνεται από 110 έως 114 μέτρα.

Το ατμόπλοιο S/S DELFIN βυθίστηκε στις 14 Δεκεμβρίου του 1942, από τορπίλη που εξαπέλυσε εναντίον του, στις 11 και 10 λεπτά, το υποβρύχιο του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού HMS TAKU (κυβερνήτης Pitt), τέσσερα ναυτικά μίλια βορειοδυτικά της Μακρονήσου και τέσσερα περίπου ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά του Πόρτο Ράφτη.

Το πλοίο κατασκευάσθηκε το 1918 στην Αγγλία και είχε τα εξής τεχνικά χαρακτηριστικά.

Πρώτο όνομα: WAR ANGLER
Τύπος πλοίου: Τάνκερ
Σημαία: Βρετανική
Κατασκευαστής: Scott´s S.B. and Engineering Co. Ld.
Τοποθεσία ναυπηγείου: Greenock – Σκωτία, Αγγλία
Αριθμός κατασκευής: 487
Ημερομηνία καθέλκυσης: 16 Φεβρουαρίου 1918
Ημερομηνία αποπεράτωσης: Μάρτιος 1918
Τονάζ: 5322 ΚΟΧ
Μήκος πλοίου: 122 μέτρα
Πλάτος πλοίου: 15,9 μέτρα
Μηχανή: Τρικύλινδρη παλινδρομική, ιπποδύναμης 490 ΝΗΡ
Αριθμός προπελών: 1
Ενδεικτική ταχύτητα: 11 κόμβοι
Τελευταίος ιδιοκτήτης: Polena Società di Navigazione
Έδρα τελευταίου ιδιοκτήτη: Genova, Ιταλία
Τελευταίο νηολόγιο: Νάπολη, Ιταλία

Το πλοίο πουλήθηκε το 1920 αλλάζοντας όνομα από WAR ANGLER σε ROVERETO. Το 1928 μεταπωλήθηκε αλλάζοντας όνομα σε CAMOGLI, για να πουληθεί και πάλι το 1935 και να μετονομασθεί σε DELFIN, όνομα το οποίο έφερε μέχρι την βύθιση του στις 14 Δεκεμβρίου 1942.

Το ανωτέρω, ως S/S DELFIN φερόμενο ναυάγιο, εντάσσεται σαν πιθανός ερευνητικός στόχος σε κάποια από τις μέλλουσες αποστολές της ομάδας μας.




Η καταχώρηση του πολεμικού ημερολογίου της Γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης Αττικής
(βλ. μικροφίλμ NARA PG 46409-413 roll 2669, Kdt. der Seeverteidigung Attika 01.42 – 10.44).





Η καταχώρηση στο Lloyd´s Register of Shipping 1935-36, του ατμόπλοιου S/S DELFIN.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Dimitris Galon : 28-02-14 στις 18:24. Αιτία: Επανάκτηση ντοκουμέντων
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 15-06-10, 11:33
Το avatar του χρήστη Dimitris Galon
Dimitris Galon Dimitris Galon is offline
Μέλος του Συλλόγου ΤΗΘΥΣ
 
Εγγραφή: 05-06-2007
Μηνύματα: 745
Απάντηση: Ναυάγιο πλοίου φερόμενου ως το S/S DELFIN

Παραθέτω ακόμα ένα ντοκουμέντο το οποίο τεκμηριώνει άμεσα το γεγονός και ξεδιπλώνει κάποιες άγνωστες λεπτομέρειες της ιστορίας, καθώς στην θεματική της βύθισης του S/S DELFIN (ή DELPHINO, όπως το αναφέρουν οι τότε γερμανικές αρχές, [καμία σχέση με το υποβρύχιο που βύθισε το εύδρομο «ΕΛΛΗ»]) εμπλέκονται και δυο γνωστά μας ανθυποβρυχιακά, το UJ 2101 και το UJ 2102.

Το ντοκουμέντο προέρχεται από το Marinegruppekommando Süd (Κεντρική Ναυτική Διοίκηση Νότου), η οποία ήταν υπεύθυνη για τα Βαλκάνια και την Μαύρη Θάλασσα, καθώς στην δικαιοδοσία της ανήκαν τα Ναυαρχία Αιγαίου, Μαύρης Θάλασσας και Αδριατικής (Admiral Ägäis, Schwarzes Meer, Adria). Τα κεντρικά της Ναυτικής Διοίκησης Νότου (Marinegruppekommando Süd) βρίσκονταν από τον Ιούνιο του 1941 στην Σόφια της Βουλγαρίας, μέχρι τον Σεπτέμβρη του 1944 που μεταφέρθηκαν στην Βιέννη της Αυστρίας. Η καταχώρηση στο συγκεκριμένο ντοκουμέντο δεν προσφέρει μόνο πληροφορίες για το γεγονός της τορπίλισης και βύθισης του S/S DELFIN, μέσα στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και το ενδεικτικό στίγμα (), αλλά δείχνει και τον τρόπο λειτουργίας της συγκεκριμένης υπηρεσίας η οποία ανά πάσα στιγμή γνώριζε τι συνέβαινε στην περιοχή ελέγχου της, όπως π.χ. η καταχώρηση αριθμός «2.» όπου αναφέρεται ότι ένα μικρό πορθμείο MFP (= Marinefährprahm) απέπλευσε στις 13 Δεκεμβρίου 1942 από την Μήλο για τον Πειραιά.

Η μετάφραση έχει ως εξής:

Σόφια, 15 Δεκεμβρίου 1942

Η πρωινή αναφορά αναβλήθηκε.

Απογευματινή αναφορά της 15.12.42:

Αιγαίο:

1.) Το ιταλικό ατμόπλοιο «Delphino», το μεσημέρι της 14.12., σε στίγμα 37,52 Β και 24,06 Α, τορπιλίστηκε από υποβρύχιο και βυθίστηκε. Πραγματοποιήθηκε ανθυποβρυχιακή επιχείρηση με το UJ 2102* και αργότερα με το UJ 2101**, το οποίο έσπευσε προς βοήθεια του. Μεγάλη κηλίδα λαδιού στην επιφάνεια και πολλές φυσαλίδες. Το UJ 2102 θεωρεί με σιγουριά ότι το υποβρύχιο βυθίστηκε***. Παρ΄ όλα αυτά ο ανθυποβρυχιακός αγώνας και η ανθυποβρυχιακή προστασία συνεχίζεται. Το ατμόπλοιο «Diokleziano» παρέμεινε στην Καβαλιανή λόγω κινδύνου βύθισης από υποβρύχιο.

*) Πρόκειται για το ανθυποβρυχιακό (Ubootjäger) UJ 2102 (πρώην γιώτ «Birgitte» του Έλληνα εφοπλιστή Ευγενίδη) το οποίο ήδη ένα μήνα πριν, στις 16 Νοεμβρίου του 1942, με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Gero Kleiner, είχε βυθίσει στο κανάλι του Ντόρο το ελληνικό υποβρύχιο «ΤΡΙΤΩΝ». Τα μέλη του πληρώματος, του ελληνικού υποβρυχίου, συμπεριλαμβανομένου και του κυβερνήτη Επαμεινώνδα Κοντογιάννη, σώθηκαν αλλά κρατήθηκαν αιχμάλωτοι εκτός από δυο που κατάφεραν να διαφύγουν κολυμπώντας. Η σημαία του ελληνικού υποβρυχίου παρέμεινε στην κατοχή του Γερμανού υποπλοιάρχου, Gero Kleiner, μέχρι την 8η Αυγούστου 1972, όπου σε μια τελετή παράδοσης ναυτικού εξοπλισμού στο Κίελο της Γερμανίας παραδόθηκε και αυτή, επίσημα, στον αντιπρόσωπο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Η σημαία αυτή εξακολουθεί να βρίσκεται μέχρι σήμερα στην κατοχή του ΕΠΝ και να εκτίθεται στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας.

**) Πρόκειται για το ανθυποβρυχιακό UJ 2101 (πρώην ελληνικό ναρκαλιευτικό «ΣΤΡΥΜΩΝ») το οποίο στις 17 Σεπτεμβρίου του 1943, με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Friedrich Vollheim, βύθισε στα βόρεια της Σκιάθου το ελληνικό υποβρύχιο «ΚΑΤΣΩΝΗΣ», το οποίο τελούσε κάτω από την διακυβέρνηση του θρυλικού «Αρβανίτη» Βασίλη Λάσκου.

***) Όπως γνωρίζουμε σήμερα αυτό δεν επετεύχθη και το HMS TAKU συνέχισε την υποβρύχια δράση του μέχρι τον Απρίλη του 44 όπου χτύπησε σε μια νάρκη, χωρίς όμως να βυθιστεί.



Η παράθεση από το πολεμικό ημερολόγιο του Marinegruppekommando Süd (Κεντρική Ναυτική Διοίκηση Νότου).

Χαιρετώ
DG

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Dimitris Galon : 28-02-14 στις 18:31. Αιτία: Επανάκτηση ντοκουμέντων
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 24-06-10, 16:57
Το avatar του χρήστη Dimitris Galon
Dimitris Galon Dimitris Galon is offline
Μέλος του Συλλόγου ΤΗΘΥΣ
 
Εγγραφή: 05-06-2007
Μηνύματα: 745
Απάντηση: Ναυάγιο πλοίου φερόμενου ως το S/S DELFIN

Με την βοήθεια δυο φίλων ιταλών ερευνητών, οι οποίοι έψαξαν στα ιταλικά αρχεία, καθώς και την περαιτέρω γενική έρευνα, καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα πρωτόλειο προφίλ του ναυαγίου, φερόμενου ως το πλοίο S/S DELFIN, πρώην S/S WAR ANGLER, το οποίο παραθέτουμε σαν συνοπτικό άρθρο, στο φόρουμ του συλλόγου.

Σύντομη ιστορία του πλοίου S/S DELFIN, πρώην S/S WAR ANGLER

Κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (1914-18) το κύριο και νεώτερο όπλο, το όποιο έκανε απόλυτα αισθητή την αποτελεσματικότητα του σε όλα τα κύρια θαλάσσια μέτωπα, ήταν τα γερμανικά υποβρύχια. Με διάφορες τακτικές, όπως ο «πόλεμος εμπορείου» ή ο «ολοκληρωτικός πόλεμος», κατάφερε να επιφέρει μεγάλες απώλειες στους συμμάχους της ENTENTE. Έτσι, κατά την συνολική διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εκτός από τους υπόλοιπους συμμάχους, μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο έχασε πλοία που ξεπερνούσαν συνολικά τα εννέα εκατομμύρια ΚΟΧ. Η κορύφωση των απωλειών αυτών, από τα γερμανικά υποβρύχια, έφτασε στο ζενίθ της από τον Απρίλη έως τον Ιούνη του 1917, ξεπερνώντας μέσα στους τρεις αυτούς μήνες το ενάμιση εκατομμύριο ΚΟΧ.

Για την αντιμετώπιση του κινδύνου από την δράση των γερμανικών υποβρυχίων έμενε μόνο μια λύση για το Βρετανικό Ναυαρχείο, η αύξηση της παραγωγής πλοίων, έτσι ώστε να ισοσταθμιστεί η βύθιση από την υποβρυχιακή δράση, με αποτέλεσμα να μην σταματήσει ο ανεφοδιασμός της Αγγλίας, γεγονός το οποίο και θα σήμαινε την πολεμική της ήττα. Το σχέδιο αυτό δεν ήταν καινούργιο καθώς από το τέλος του 1916 είχε ήδη αποφασιστεί να μπει σε εφαρμογή, έχοντας σαν κύριο στόχο την γρήγορη παραγωγή πλοίων, με απλή ναυπηγική φόρμα και στάνταρτ κατασκευαστικά δεδομένα, έτσι ώστε η παραγωγή να καλύψει άμεσα την απώλεια. Ένα επιπλέον στοιχείο, του συνολικού σχεδίου, ήταν το να μοιραστεί η παραγωγή καλύπτοντας σχεδόν ολόκληρο το συμμαχικό φάσμα. Έτσι πολλές ναυπηγικές εταιρείες της Μεγάλης Βρετανίας, του Καναδά, των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και της Ιαπωνίας, Χονγκ-Κονγκ και Σαγκάης, έλαβαν την εντολή για την κατασκευή πλοίων.


Όλα αυτά τα πλοία έφεραν πριν το κύριο όνομα τους την πρόθεση
«WAR» (πόλεμος), και αποτελούνταν από δώδεκα στανταρισμένους τύπους φορτηγών πλοίων γενικού ξυρού φορτίου, πέντε ακτοπλοϊκούς τύπους, και τρεις τύπους δεξαμενόπλοιων. Ο τύπος που μας ενδιαφέρει, σε σχέση με το S/S DELFIN, είναι ο Α. (φορτηγό) και ο ΑΟ (δεξαμενόπλοιο). Ο τύπος Α. αφορούσε φορτηγό πλοίο, μεταφοράς ξηρού φορτίου, 5030 ΚΟΧ, ολικού μήκους 412 πόδια (125,5 μέτρα), πλάτους 52 πόδια (15,8 μέτρα), εξοπλισμένο με μια προπέλα και ενδεικτική ταχύτητα 11 κόμβους. Ο τύπος ΑΟ είχε τα ίδια ακριβώς κατασκευαστικά χαρακτηριστικά, με την μόνη διαφορά ότι στα αμπάρια του τοποθετήθηκαν μεγάλες δεξαμενές, σε μορφή βαρελιών, για την μεταφορά υγρού φορτίου, κυρίως καυσίμων. Το επιπλέον αυτό βάρος αύξησε το συνολικό ΚΟΧ του πλοίου, από 5030 σε 5250. Όσον αφορά όλα τα υπόλοιπα κατασκευαστικά χαρακτηριστικά τα πλοία παρέμειναν ίδια, είτε ήταν τύπου Α., είτε ΑΟ.

Μία από τις ναυπηγικές εταιρείες, οι οποίες συμμετείχαν στο κατασκευαστικό πρόγραμμα πλοίων της βρετανικής κυβέρνησης, ήταν και η Scott
s S.B. & Engineering Co. Ltd., στο Greenock της Σκωτίας, η οποία έφερε τον κωδικό B53. Στο ναυπηγείο της εταιρείας αυτής κατασκευάστηκε το 1918, με αριθμό κατασκευής 487, το πλοίο «WAR ANGLER», τύπου ΑΟ (δεξαμενόπλοιο), το οποίο στην συνέχεια τέθηκε κάτω από το μάνατζμεντ της εταιρείας Anglo-Saxon Petroleum Co. (πρόκειται για την γνωστή εταιρεία πετρελαιοειδών SHELL), η οποία είχε την έδρα της το Λονδίνο.

Ως γνωστόν, το φθινόπωρο του 1918 τελείωσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος με αποτέλεσμα πολλά από τα πλοία της σειράς «
WAR», τα οποία γλίτωσαν την βύθιση, να πουληθούν σε ναυτιλιακές εταιρείες οι οποίες τα μετασκεύασαν σύμφωνα με τις ανάγκες τους, εντάσσοντας τα στην συνέχεια στο δυναμικό τους. Ακριβώς το ίδιο συνέβη χρόνια αργότερα, με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η αγορά πλοίων τύπου Liberty από Έλληνες εφοπλιστές σηματοδότησε την αρχή της μεταπολεμικής ανάπτυξης της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας. Ένα από τα πλοία αυτά, που πούλησε η βρετανική κυβέρνηση, ήταν και το «WAR ANGLER», το οποίο πουλήθηκε, το 1919, στην ιταλική ναυτιλιακή εταιρεία Lloyd Meridionale Società di Navigazione, με έδρα το Παλέρμο της Σικελίας και η οποία το κράτησε για ένα περίπου χρόνο για να το πουλήσει στην συνέχεια, το 1920, στην επίσης ιταλική εταιρεία Società di Navigazione Roma, με έδρες την Γένοβα και το Παλέρμο. Η εταιρεία αυτή μετασκεύασε το πλοίο, αφαιρώντας τις δεξαμενές μεταφοράς καυσίμων και μετατρέποντας το έτσι σε απλό φορτηγό πλοίο μεταφοράς γενικού ξηρού φορτίου, όπως ήταν ο κατασκευαστικός τύπος Α., σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια της βρετανικής κυβέρνησης. Η συγκεκριμένη εταιρεία μετονόμασε το πλοίο σε «ROVERETO» και το κράτησε στο δυναμικό της για οκτώ περίπου χρόνια. Το 1928, δέκα χρόνια από την κατασκευή του πλοίου, η επίσης ιταλική ναυτιλιακή εταιρεία La Meridionale di Navigazione, με έδρα την Νάπολη, το αγόρασε, το μετονόμασε σε «CAMOGLI», και το κράτησε μέχρι το 1936 όπου το πούλησε, μαζί με τα υπόλοιπα πλοία της, στον τελικό του ιδιοκτήτη, την εταιρεία Polena Società di Navigazione, με έδρα την Γένοβα.

Η εταιρεία
Polena Società di Navigazione, με έδρα της την διεύθυνση Salita S. Nicolosio 1, Genova, ιδρύθηκε στην Γένοβα το 1935, με κεφάλαιο 100.000 λιρών και έχοντας ένα μόνο πλοίο στην κατοχή της το «AMALFI». Πρόεδρος της εταιρείας ήταν ο Alessandro Cerutti, και αντιπρόεδρος ο Antonio Corrado.To 1936 απέκτησε και τα δέκα πλοία της εταιρείας La Meridionale di Navigazione, Napoli, ανάμεσα στα οποία βρισκόταν και το «CAMOGLI», το οποίο μετονόμασε σε «DELFIN», καθώς και το «CARPENA» το οποίο μετονόμασε σε «STROMBO». Το τελευταίο έμελλε να τορπιλιστεί δυο φορές, χωρίς όμως να βυθιστεί. Την πρώτη φορά στις 3 Ιουνίου του 1941, στον Σκαραμαγκά, από το βρετανικό υποβρύχιο HMS PARTHIAN (κυβερνήτης Cd. Rimington), και την δεύτερη φορά στις 10 Ιουλίου 1941, στο κανάλι της Κέας, από το θρυλικό βρετανικό υποβρύχιο HMS TORBAY (κυβερνήτης Cd. Miers). Μέχρι το 1940 η εταιρεία αυτή απόκτησε πέντε ακόμα πλοία, αυξάνοντας τον αριθμό των πλοίων της σε 16, εκ των οποίων όλα χάθηκαν κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εκτός του πλοίου «ORATA», πρώην «EMANUELE ACCAME», το οποίο δόθηκε για διάλυση στο Χονγκ-Κονγκ το 1954.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία του Ιταλικού Ναυτικού κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (βλ. «
Navi Mercantili perdute», τρίτος τόμος), το S/S DELFIN δεν είχε επιταχθεί από το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina Italiana), ούτε είχε καταχωρηθεί σαν βοηθητικό πλοίο από την ιταλική κυβέρνηση. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, το πλοίο είχε συμμετάσχει σε νηοπομπή με το ατμόπλοιο «ANDREA CONTARINI» (1459 ΚΟΧ, Stettiner Oderwerke), συνοδευόμενα από το ιταλικό αντιτορπιλικό «QUINTINO SELLA», στις 12 Οκτωβρίου 1942, από τον Πειραιά προς την Λέρο και την Ρόδο, για να επιστρέψει, ασυνόδευτο, και πάλι στον Πειραιά στις 5 Νοεμβρίου του 1942. Στις 14 Δεκεμβρίου του 42, το πλοίο ξεκίνησε από τον Πειραιά με προορισμό το Τρίκερι του Πηλίου, για να τορπιλισθεί και να βυθιστεί στις έντεκα και είκοσι, το πρωί, τέσσερα περίπου ναυτικά μίλια βόρεια, βορειοδυτικά από το Μακρονήσι.

Όλα τα άλλα είναι όπως ακριβώς μας πληροφορούν οι γερμανικές πηγές τις οποίες έχω παραθέσει στα προηγούμενα ποστ του θέματος.

Χαιρετώ
DG



Το
S/S DELFIN, πρώην S/S WAR ANGLER (Copyright, Archive Achille Rastelli).



Διακριτικά φουγάρου και θυρεός της ναυτιλιακής ιταλικής εταιρείας, Polena Società di Navigazione,
τελευταίου ιδιοκτήτη του S/S DELFIN, πρώην S/S WAR ANGLER.




Χαρακτηριστικός τύπος φορτηγού πλοίου, των επονομαζόμενων
«WAR».

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Dimitris Galon : 28-02-14 στις 18:27. Αιτία: Επανάκτηση ντοκουμέντων
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν Μπορείτε να δημοσιεύσετε νέα θέματα
Δεν Μπορείτε να απαντήσετε
Δεν Μπορείτε να ανεβάσετε συνημμένα αρχεία
Δεν Μπορείτε να επεξεργαστείτε τα μηνύματα σας

vB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας
Forum Jump


Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 21:08.


Powered by vBulletin® Version 3.6.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.