|
|
|||||||
| Ό,τι ξέρουμε ή θέλουμε να μάθουμε για τους θαλάσσιους οργανισμούς |
 |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
|
#1
03-03-10, 01:27
|
||||
|
||||
|
(Εξα)Κοράλλια των θαλασσών μας
Εγώ δεν έχω τόσο εξωτικά και δύσκολα όπως ο Πέτρος. Μάλλον εύκολα είναι τα δικά μου, αν και εγώ δεν τα ξέρω....
Δύο κοράλλια (μάλλον) που βλέπω συχνά, κάτω από τα βράχια το πρώτο και πάνω στην επιφάνεια τους το δεύτερο, αλλά δεν γνωρίζω το όνομά τους. Σίγουρα τα έχετε δει, είναι πολύ κοινά. http://outdoors.webshots.com/photo/2...41237880cAgFKn http://outdoors.webshots.com/photo/2...41237880ZwuIRh Επίσης ένα άλλο άγνωστο, που είδα για πρώτη φορά πριν μερικές εβδομάδες. Το χρώμα κάτω από τα λευκά ήταν ρόζ-μωβ και έμοιαζε με το σπόγγο Dysidea avara http://outdoors.webshots.com/photo/2...41237880ZRvadk 
|
|
#2
03-03-10, 04:38
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Τι γνωρίζετε για αυτό;
Παράθεση:
Φίλε συνονόματε, Ωραίες και ενδιαφέρουσες φωτογραφίες!  Έχω καιρό να ασχοληθώ με ταυτοποιήσεις οργανισμών στο forum αλλά με πετυχαίνεις σε φάση που ασχολούμαι με τα Σκληρακτίνια στο πλαίσιο του διδακτορικού μου. Γενικά, ο προσδιορισμός των Σκληρακτίνιων είναι ιδιαίτερα δύσκολος και δεν μπορεί να γίνει μόνο από φωτογραφίες, πέρα από κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είδη (π.χ. Cladocora caespitosa, Leptopsammia pruvoti). Για τον προσδιορισμό του είδους απαιτούνται δείγματα τα οποία μπορούν να διατηρηθούν ξερά. Το κύριο γνώρισμα για το διαχωρισμό τους είναι η μορφή του κάλυκα (π.χ. αριθμός διαφραγμάτων, μεσοδιαφράγματα, παρουσία ακάνθων, μορφή αξονικού στύλου κ.α.). Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις, στη Μεσόγειο έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα συνολικά 33 είδη Σκληρακτίνιων. Ειδικότερα, στο Αιγαίο έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα 18 είδη, συμπεριλαμβανομένου του αλλόχθονου είδους Oculina patagonica που αναφέρθηκε τα τελευταία χρόνια στο Σαρωνικό από έρευνες του ΕΛΚΕΘΕ (και συγκεκριμένα της Μαρίας/Physalia). Μέχρι σήμερα ο μόνος που έχει πραγματοποιήσει εκτενή έρευνα εστιασμένη στα Σκληρακτίνια (και γενικότερα στα Ανθόζωα) της Ελλάδας είναι ο κ. Βαφείδης που πραγματοποίησε σχετική διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Βιολογίας του ΑΠΘ (1992) και είναι σήμερα επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Γεωπονίας, Ιχθυολογίας & Υδάτινου Περιβάλλοντος του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας (Βόλος). Στην πρώτη φωτογραφία έχεις ένα πολύ χαρακτηριστικό είδος. Πρόκειται για το Madracis pharensis που σχηματίζει αποικίες με μορφή ‘κρούστας’. Είναι χαρακτηριστικός κάτοικος σκιερών υπόστεγων (overhangs) και ημι-σκοτεινών υποθαλάσσιων σπηλαίων. Μάλιστα σύμφωνα με τους διακεκριμένους Γάλλους επιστήμονες Pérès & Picard (1964), το είδος αυτό είναι περισσότερο συνηθισμένο στην Ανατολική σε σχέση με τη Δυτική Μεσόγειο. Από τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της δικής μου έρευνας φαίνεται ότι το είδος αυτό σχηματίζει εκτεταμένες ‘φάσεις’ στην οροφή του ημι-σκοτεινού τμήματος (κοντά στην είσοδο) των υποθαλάσσιων σπηλαίων του Βόρειου Αιγαίου. Για τη δεύτερη φωτογραφία δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να διατυπώσει ασφαλή άποψη βασιζόμενος μόνο στη φωτογραφία, χωρίς να εξετάσει αντίστοιχο δείγμα. Στην τελευταία φωτογραφία έχεις κάποιο Ζωανθάριο που αναπτύσσεται επιβιωτικά επάνω σε κάποιο είδος σπόγγου. Το μωβ χρώμα και η μορφή του σπόγγου που χρησιμοποιεί το Ζωανθάριο ως υπόστρωμα εγκατάστασης, όντως παραπέμπει στο είδος Dysidea avara κατά πάσα πιθανότητα. Τα χαρακτηριστικά εκείνα βάσει των οποίων γίνεται η ταυτοποίηση των Ζωανθάριων είναι η μορφή των αποικιών, ο τύπος και το μέγεθος των νηματοκυστών. Όπως το βλέπω, το Ζωανθάριο σου θα μπορούσε να ανήκει στο είδος Epizoanthus arenaceus. Και αναφέρω αυτό διότι είναι ο μόνος εκπρόσωπος του γένους Epizoanthus που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στο Αιγαίο (από τα συνολικά 10 Μεσογειακά είδη Epizoanthus spp.). Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και τα υπόλοιπα 9 είδη στις θάλασσές μας. Για αυτό σε πολλές περιπτώσεις είναι σημαντική και απαραίτητη η συλλογή ενός μικρού δείγματος. Μάλιστα η συλλογή μικρών ποιοτικών δειγμάτων παράλληλα με την υποβρύχια φωτογράφηση του κάθε οργανισμού είναι πολύ σημαντική. Πόσο μάλλον σήμερα που υπάρχει η δυνατότητα υποβρύχιας φωτογράφησης από το μεγαλύτερο αριθμό αυτοδυτών που υπήρξε ποτέ. Είναι γεγονός ότι η στοιχειώδης και βασική έρευνα του βιόκοσμου των Ελληνικών θαλασσών και της Ανατολικής Μεσογείου γενικότερα δεν έχει ολοκληρωθεί και θα πρέπει επειγόντως να συνεχιστεί δεδομένου ότι χάνουμε ολοένα και περισσότερα συστατικά της θαλάσσιας βιοποικιλότητας τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς – πέρα από τα γνωστά οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν – οι ‘ταξινομικές’ έρευνες δεν είναι πλέον τόσο «της μόδας». Μόνο που οι Γάλλοι, Ιταλοί και Ισπανοί φίλοι μας πραγματοποιούν τέτοιου είδους έρευνες εδώ και 50 χρόνια οπότε εν μέρει δικαιολογούνται, σε αντίθεση με εμάς που κάνουμε ότι κάνουμε την τελευταία 20ετία χωρίς φυσικά να έχουμε καλύψει γεωγραφικά τα χωρικά μας ύδατα. Γνώμη μου είναι ότι η Ελληνική καταδυτική κοινότητα – και ιδίως οι φωτογράφοι-αυτοδύτες – με την υποστήριξη καταδυτικών συλλόγων και σε συνεργασία με τους επιστήμονες, μπορούν και θα πρέπει να συμβάλουν καθοριστικά προς αυτή την κατεύθυνση. Έχουμε περάσει σε μία νέα εποχή σε ότι αφορά την αυτόνομη κατάδυση (ειδικά στην Ελλάδα μετά το νέο καταδυτικό νόμο του 2005), την υποβρύχια φωτογραφία αλλά και τη διακίνηση πληροφοριών και επικοινωνία μέσω του διαδικτύου και θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε. Εάν έχω κάποια νεότερη πληροφορία για τα ζωάκια σου θα σε ειδοποιήσω. Μόνο που ξέχασες να μας πεις περιοχές και βάθος…  Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Tiburon : 03-03-10 στις 14:35.
|
|
#3
03-03-10, 10:07
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Τι γνωρίζετε για αυτό;
Παράθεση:
 Σχετικά πάντως με τη συλλογή δειγμάτων σκληρού υποστρώματος που αναφέρεις, δε πολυσυμφωνώ με τη λήψη τους από ανειδίκευτους δύτες... εξάλλου, απαγορεύεται από το νόμο. Φωτογραφία και τοποθεσία της αρκεί για την πρώτη φάση, η επόμενη ας γίνεται, όποτε γίνεται, από επιστήμονες. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Μπλε : 03-03-10 στις 11:14.
|
|
#4
03-03-10, 11:35
|
|||
|
|||
|
Απάντηση: Τι γνωρίζετε για αυτό;
Παράθεση:
Παράθεση:
|
|
#5
03-03-10, 12:10
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Τι γνωρίζετε για αυτό;
Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις! Τα σημεία στα οποία τα φωτογράφησα (συγγνώμη για την παράληψη) είναι για τα Madracis pharensis και ''Ζωανθάριο πάνω σε σπόγγο'', μια βραχώδης περιοχή κοντά στο Μαρκόπουλο Αττικής, λίγο πιό νότια από το Βγέθι. Το πρώτο το έχω δεί σε πολλές άλλες περιοχές και ναί, ήταν πάντα σε ''σκιερά υπόστεγα και ημι-σκοτεινά υποθαλάσσια σπήλαια'' όπως γράφει ο Tiburon. Το ''Ζωανθάριο πάνω σε σπόγγο'' πρώτη φορά το βλέπω και το φωτογραφίζω.
Το Oculina patagonica (αφού συμφώνησαν οι ειδικοί την αναφέρω έτσι) την φωτογράφησα στο .... Φλοίσβο! (δίπλα σε λιμάνι, σε βράχια και τσιμέντα που έχουν τοποθετηθεί για κατασκευή τοίχου, για όσους δεν γνωρίζουν το μέρος). Μόνο μάσκα και πέδιλα αρκούν, καλύπτει πολύ μεγάλες περιοχές βράχων σε ρηχά νερά περίπου -5m. (Δείγμα δεν θα έπαιρνα αλλά αν κάποιος ξέρει και θέλει να το κάνει, ευχαρίστως να βοηθήσω να ξαναβρούμε κάποιο από αυτά.)
|
|
#6
03-03-10, 13:26
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Τι γνωρίζετε για αυτό;
Vasills_UW και συνονόματε Tiburon, ευχαριστούμε γι'αυτή την ωραία συζήτηση!
Για την αγαπημένη ξωτικοOculina που ο GB έχει φάει κυριολεκτικά στη μάπα εδώ και κάμποσο καιρό  θα ήθελα να σας πω πολλά, αλλά αυτή τη στιγμή είμαι μέχρι το λαιμό (και δυστυχώς όχι σε θαλασσόνερο )Θα επανέλθω!!!
__________________
The fish doesn't think because the fish knows everything
|
|
#7
07-03-10, 12:31
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Τι γνωρίζετε για αυτό;
Το ξωτικοκόραλλο λοιπόν, συμβαίνει να είναι ένα από τα ελάχιστα κοράλλια που έχουν αναφερθεί να μεταναστεύουν επιτυχώς σε νερά πέρα από τα δικά τους. Σε ό,τι αφορά αυτό το "δικά τους" πάλι, υπάρχει κι εδώ ένα μκρό θεματάκι, καθώς το Oculina patagonica, αν και θεωρείται αυτόχθονος κάτοικος των εύκρατων ΝΔ ακτών του Ατλαντικού (πχ. Αργεντινή, Βραζιλία), δεν έχει ακόμα βρεθεί ζωντανό στον υποτιθέμενο τόπο καταγωγής του... Για την ακρίβεια, η ταυτοποίησή του βασίζεται μόνο σε απολιθωμένα ευρήματα ηλικίας μερικών χιλιάδων ετών! Με δεδομένο τον γρίφο αυτό, το κοράλλι συνεχίζει να αναγνωρίζεται συμβατικά ως O. patagonica αλλά η επιβεβαίωση της ταυτότητας του και της πραγματικής καταγωγής του παραμένει μια πολύ ενδιαφέρουσα εκκρεμότητα....
Στη Μεσόγειο αναφέρθηκε πρώτη φορά το 1966 στην Ιταλία (όπου μάλιστα εντοπίστηκε από έναν ερασιτέχνη αυτοδύτη, τον Luigi Morra). Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι είχε εγκατασταθεί ακόμα νωρίτερα στις ακτές της Ισπανίας. Έκτοτε άρχισε να εξαπλώνεται -ή έστω να γίνεται "ορατότερο"- σε πολλές ακόμα Μεσογειακές χώρες (Αλγερία, Τυνησία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Λίβανος, ΝΔ Τουρκία). Δεν γνώριζα τίποτα για την ύπαρξη του τον Νοέμβρη του 2005, όταν αμέριμνη κολυμπούσα ανάμεσα στα φύκια. Μια μικρή αποικία περίπου 2Χ3cm τράβηξε την προσοχή μου, γιατί η ακτή εκείνη της Σαλαμίνας στην οποία πλατσούριζα μού ήταν τόσο οικεία που μπορούσα εύκολα να ορκιστώ ότι αυτό το κοραλλάκι ήταν κάτι ολότελα καινούργιο στη γειτονιά. Δεν ήταν δύσκολο να βρω περισσότερες πληροφορίες γι'αυτό, αφού όπως είπα δεν είναι και πολλά τα "ταξιδιάρικα" κοράλλια στον κόσμο... Η τελική ταυτοποίηση του είδους έγινε από τον H. Zibrowius, έναν από εκείνους τους θαλάσσιους βιολόγους που έχουν περάσει τη μισή ζωή τους κάτω από το νερό και για τους οποίους τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση. Από το 2005 έως σήμερα, το κοράλλι αυτό έχει εξαπλωθεί με εντυπωσιακούς ρυθμούς κατά μήκος των ακτών του Σαρωνικού κόλπου από την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά και της Σαλαμίνας έως περίπου και το Σούνιο. Εισβολική συμπεριφορά; Θα σας γελάσω. Για την ώρα, πάντως, φαίνεται να τα πηγαίνει εξαιρετικά καλά σε μαρίνες και ντόκους, όπου η προϋπάρχουσα βιοποικιλότητα είναι εκ των πραγμάτων μικρή. Ο Vasilis_UW μπορεί άλλωστε να σας το επιβεβαιώσει μια χαρά, αφού στο Φλοίσβο το κοράλλι κοντεύει να φτιάξει δικό του ύφαλο, μια ζωντανή χνουδωτή ταπετσαρία που έχει ντύσει το μπετό από άκρη σε άκρη  !Αν και τον Σαρωνικό τον έχουμε γενικά (ως ΕΛΚΕΘΕ) "ξετινάξει" στο ψάξιμο (ετοιμάζουμε και σχετική δημοσίευση), η περαιτέρω εξάπλωση του κοραλλιού μας ενδιαφέρει πολύ, είτε στο Σαρωνικό είτε οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα, οπότε οποιαδήποτε συμπληρωματική αναφορά του ευπρόσδεκτη! Παράθεση:
__________________
The fish doesn't think because the fish knows everything Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Physalia : 07-03-10 στις 12:35.
|
|
#8
24-03-10, 01:49
|
||||
|
||||
|
Απάντηση: Τι γνωρίζετε για αυτό;
Έχω μερικά κοράλλια ακόμα, αλλά επειδή έχω και δύο ανεμώνες, το βάζω εδώ το post με τρόπο που να χωρίζεται στη μέση για να το μετακινήσετε όπου ταιριάζει.
Κοράλλια και πάλι λοιπόν. Συνήθως είναι μονήρη αλλά προφανώς όχι πάντα. Είναι αρκετά κοινό είδος, το βλέπω συχνά (αλλά δεν έχουμε συστηθεί ακόμα). http://outdoors.webshots.com/photo/2745411660041237880VoXSZo Αυτά τα 3, ήταν μιρκότερα από 1cm, και γύρω τους ο βράχος ήταν καλυμμένος από σπόγγο. Όπως και για το παραπάνω, πολύ θα ήθελα να δω τους πολύποδες, πρέπει να πάω βράδυ; Βγαίνουν τη νύχτα; http://outdoors.webshots.com/photo/2197038580041237880NPVJJG Ανεμώνες. Μια ανεμώνα με διάμετρο περίπου 3-4 cm, (2 άτομα) μάλλον κρύβονταν κάτω από την πέτρα και βγήκαν λίγο μετά τη δύση του ήλιου (είναι από κατάδυση που έγινε περίπου 10min - 1 ώρα μετά τη δύση, βόρεια Αττική). Δεν την έχω ξαναδεί, ούτε πριν ούτε έκτοτε. http://outdoors.webshots.com/photo/2674496160041237880WEEuJm http://outdoors.webshots.com/photo/2...41237880PFxCTe Μια δεύτερη ανεμώνα, από το ίδιο μέρος και την ίδια ώρα είναι και η παρκάτω. Στην αρχή, όταν την είδα από πάνω, μου φάνηκε για Cerianthus membranaceus αλλά μετά που την είδα από το πλάι, δεν νομίζω. http://outdoors.webshots.com/photo/2...41237880XuEikL Καμιά ιδέα, για το γένος έστω; Βασίλης_ΥΒ Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Vasilis_UW : 24-03-10 στις 12:47.
|
|
|
|
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
