Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Τι έγινε με εκείνες τις φωτογραφείες βρε......:mad:
Πόση επεξεργασία θα πέσεις ακόμα? ??????:rofl::eek:

Ας είναι θολές, κακοεστιασμένες ή με κόκκινα μάτια .... είναι και πιό φυσικές!!!!!:o
ή...................:cry::fioufiou:.............. ..... μπα.

:geia:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Ξεκινάω μικρή αφήγηση των περιπετειών μας στα Κρεμαστά, με την ελπίδα να το γυρίσουμε σε σκυταλοδρομία....
Αναμένοντας τη συμβολή όλων σας....
Ίτε Δύται!!

Μέρα πρώτη.

Η παρέα άρχισε να καταφτάνει στο πανέμορφο και λουλουδόπνιχτο "Κονάκι" του κυρ-Κώστα και της κυρίας Ουρανίας ήδη από την Τετάρτη το βράδυ. Μέχρι την Πέμπτη το μεσημεράκι είχαμε πλέον μαζευτεί όλοι.

Η πρώτη "επίσημη συγκέντρωση" έγινε πάνω στην γέφυρα της λίμνης, όπου μας συνάντησε ο παπα-Βαγγέλης.



Εκεί μας έφερε τα πρώτα στοιχεία, παλιές φωτογραφίες από το χωριό που τώρα βρισκόταν βυθισμένο στα ήρεμα νερά της λίμνης.
Ειλικρινά, δεν μου είναι πάντα εύκολο να συμπαθήσω ανθρώπους του κλήρου (συνήθως αβίαστα μου συμβαίνει το αντίθετο :fioufiou:), όμως ο παπά-Βαγγέλης είχε κάτι πολύ συγκινητικό στην αυθεντικότητα, την απλότητα αλλά και την ορμητικότητα του χαρακτήρα του.



Ο τρόπος που μας περιέγραφε τον πόνο των ανθρώπων για την πατρίδα που είδαν να πνίγεται, τα σπίτια και τις αναμνήσεις που άφησαν πίσω αλλά κυρίως τον περίφημο βυζαντινό ναό της Παναγίας, την τότε Επισκοπή, ομολογώ ότι με άγγιξε πάρα πολύ. Ο Παπά-Βαγγέλης πίστευε ότι μας έστειλε ο Θεός για να βρούμε ξανά την όμορφη αυτή εκκλησία και να ανακινήσουμε 45 χρόνια μετά την περηφάνεια των ανθρώπων του τόπου αυτού για την παράδοση και την ιστορία του....

Μπορεί από την ιντερνετική απόσταση όλα αυτά να σας ακούγονται μελοκατάσταση.... Δεν σας αδικώ καθόλου.
Είμαι όμως σίγουρη ότι αν ήσασταν εκεί, η νοσταλγία και η ελπίδα που εξέπεμπε ολόκληρος, θα σας έπαιρνε κι εσάς παραμάζωμα... όπως πήρε όλους εμάς καλή ώρα!!

Από τις φωτογραφίες και τα σχέδια που είχε συλλέξει ο παπα-Βαγγέλης, κάναμε μια πρώτη εκτίμηση για το που περίπου βρίσκεται η βυθισμένη πλέον εκκλησία.
Δυστυχώς, την μέρα εκείνη δεν μπορούσαμε να έχουμε τη συνδρομή κάποιου βαρκάρη οπότε η μόνη μας ελπίδα θα ήταν να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τη λίμνη από κάποια βατή όχθη.

Πράγμα που αποδείχτηκε παν-φρούδα ελπίδα, αλλά έδωσε μεγάλη χαρά στους τζιπάτους της παρέας που ...άλλο που δεν ήθελαν....
Μέχρι και φτυάρια επιστρατεύθηκαν εκεί που ο δρόμος είχε υποχωρήσει από τα ορμητικά ρέματα της εποχής.....
Η αναζήτηση πρόσβασης είχε πολλή πλάκα και περιπέτεια.
Σε ένα από τα (ελε)χαντάκια όπου αναγκαστικά ακινητοποιηθήκαμε προσπαθώντας να "ισιώσουμε" το δρόμο ενώ ταυτόχρονα αναρωτιόμασταν αν έχει νόημα να προχωρήσουμε παρακάτω, συνέβη τελείως τυχαία να συναντηθούμε μούρη με μούρη με τον Yan και τη Ζίνα που εμφανίστηκαν από την τελείως ανάποδη διαδρομή. Οπότε η απορία λύθηκε επιτόπου!
Αυτό θα πει timing...:D

Δυστυχώς πρόσβαση για αυτοκίνητα (έστω και 4Χ4) στην περιοχή που μας είχε υποδείξει ο παπα-Βαγγέλης, δεν υπήρχε.
Αλλά οι πεισματάρηδες δεν το έβαλαν κάτω.
Κατηφορίσαμε μια σχετικά ομαλή πλαγιά μέσα από θάμνους και πουρνάρια, όπου ο Γιάννης (grandbleu) και ο Φοίβος το έριξαν στο snorkeling....

Οι πρώτες αναφορές ήταν πολύ απογοητευτικές....
Παρόλο που η θερμοκρασία επιφανείας μετρήθηκε στους 18 βαθμούς, η ορατότητα αποδείχτηκε μια σκέτη απελπισία.... Το βυθόμετρο χειρός έδειχνε βάθη των 30-40 μέτρων εκεί που οι εκτιμήσεις του παπά-Βαγγέλη μας είχαν προετοιμάσει για μικρότερα....

Τελικά, η προσπάθεια εγκαταλείφθηκε κι όλοι μαζί, συντετριμμένοι :cry:, ανηφορίσαμε στη Δυτική Φραγκίστα όπου πνίξαμε τον πόνο της ήττας μας στα κοκορέτσια και τα κοντοσούβλια μιας πολύ αυθεντικής ταβέρνας με το υπερ-ειλικρινές (ή και προφητικό αν θέλετε) μότο "Θα φας, θα φας και θα ξαναφάς"



Αν θέλει κάποιος να εμπλουτίσει/διορθώσει την αφήγηση της πρώτης ημέρας με περισσότερες λεπτομέρειες/πληροφορίες και κυρίως φωτογραφίες....
Be my loveliest guest!! :D


(βρε kristalia, ακόμα δε γυρίσαμε καλά καλά, σταμάτα να ζητάς την επόμενη εκδρομή!! Κύριοι Συντονιστές με παρενοχλεί με πμ και μου λέει ότι έρχεται Αγίου Πνεύματος!!!:eek:)

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Να και μερικές φωτογραφίες που ταιριάζουν στην αφήγηση της 1ης ημέρας...

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Το Εκκλησάκι όπως είχε χτιστεί πριν 1200 χρόνια.

Tο βράδυ στον ξενώνα.

Μετά το φαγητό πήραμε τον δρόμο για τον ξενώνα όπου λίγο αργότερα μας επισκέφτηκε ο παπά - Βαγγέλης ο οποίος. Μαζί του είχε και μια παλιά φωτογραφία που τραβήχτηκε την ώρα που το εκκλησάκι βρισκόταν ήδη το μισό κάτω από το νερό.



Το εκκλησάκι χάνεται σιγά -σιγά μέσα στα ορμητικά νερά των ποταμών.

Το ποίημα

Και ένα απόσπασμα ενός ποιήματος που διάβασα στην Εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ”, γραμμένο από τον Νίκο Στρατόπουλο.

Ο ΠΟΘΟΣ

Ήθελα να βγω ένα πρωί, στου Κωνσταντή την ράχη
και τα γαλάζια να κοιτώ, της λίμνης τα νερά
και να γυρίζει ο λογισμός, στα σκοτεινά της βάθη
κει στα σοκάκια στις αυλές, που παίζαμε παιδιά……

Ο ξεριζωμός

Ο παπά - Βαγγέλης γεννήθηκε την χρονιά που κατασκευάστηκε το φράγμα. Μας διηγήθηκε συγκινημένος πως μόλις άρχισε να πλημμυρίζει το σπίτι τους τον πείρε η μητέρα του νεογέννητο παιδί στην αγκαλιά της και το εγκατέλειψαν για να σωθούν......

Η περιγραφή του παπά - Βαγγέλη μας συγκλόνισε, μας έδωσε όμως δύναμη και ελπίδα. Μας διαβεβαίωσε πως θα επικοινωνήσει με τον ψαρά και ότι ο ψαράς ήταν ο ποιο κατάλληλος άνθρωπος που θα μπορούσε να μας βοηθήσει περισσότερο.

Αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια για το επόμενο πρωί. Μας υποσχέθηκε ότι το αργότερο μέχρι στις 11:00 θα μας έπαιρνε τηλέφωνο για να μας πει ακριβώς την ώρα που θα γινόταν η συνάντηση. Πέρασαν μεσάνυχτα και αφού συνεννοηθήκαμε για το πλάνο της επόμενης ημέρας, ορίσαμε την ώρα συνάντησης για το πρωινό και ένας ένας πήγαινε για ύπνο.

Το επόμενο πρωί μετά το πρωινό, μη μπορώντας να περιμένουμε άλλο το τηλεφώνημα του παπά - Βαγγέλη, φορτώσαμε τους εξοπλισμούς μας και κατεβήκαμε μερικά άτομα της ομάδας στην γέφυρα και με την παλιά φωτογραφία στο χέρι προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε σταθερά σημεία να βγάλουμε συντεταγμένες, πράγμα που ήταν πολύ δύσκολο αν σκεφτεί κανείς ότι η φωτογραφία είχε τραβηχτεί πριν 43 χρόνια και με διαφορετική στάθμη νερού από ότι σήμερα.

Τυχαία συνάντηση με τον κύριο Κώστα τον ψαρά.

.....

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

... και η σχετική φωτογραφία

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Ακόμα μία φωτογραφία από το αρχείο του παπά-Βαγγέλη και της εφημερίδας "Παλμός Ευρυτανικός"

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Στη συνέχεια μετά από συνεννόηση του Κώστα (αν θυμάμαι καλά), ο (άλλος) Κώστας ο ψαράς μας περίμενε κάτω από την γέφυρα για να μας πάει για μια πρώτη εξερεύνηση – αναζήτηση της εκκλησίας.


Το σχέδιο έλεγε ότι θα γινόταν κατ’ αρχήν εξερεύνηση της περιοχής με το βυθόμετρο του ψαρά (και την μπαταρία απ' το αυτοκίνητο του Χρήστου) και με το βυθόμετρο χειρός του Γιάννη, στην περιοχή που φανταζόμασταν με βάση την την φωτογραφία απ’ την εποχή που είχε αρχίσει να πλημμυρίζει η περιοχή, ότι πρέπει να βρίσκεται η εκκλησία.

Μετά και εφόσον είχαμε κάποια ένδειξη, θα καταδυόμασταν σε δύο ομάδες, η μία ήταν ο Χρήστος, ο Κώστας και εγώ, που θα προσπαθούσαμε να επιβεβαιώσουμε ότι «πετύχαμε» την εκκλησία και να δέσουμε επάνω της κάποιο σκοινί. Η δεύτερη ομάδα (Ιορδάνης, Μιχάλης και Ζίνα) θα βούταγε μετά από το σκοινί αυτό για να δει την εκκλησία και πιθανόν να βγάλει κάποιες πρώτες φωτογραφίες.

Ο Γιάννης στην εξερεύνηση που έκανε με τον Φοίβο την προηγούμενη ημέρα είχε δει βάθη γύρω στα 30 – 32 μ. στην περιοχή εκείνη, οπότε αναζητούσαμε κάτι που να ανασηκώνεται απότομα από τον βυθό τουλάχιστον 10 μ.



- Προετοιμασία του εξοπλισμού



- Οι τελευταίες συνεννοήσεις και φόρτωμα της βάρκας



- Αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν ... (που σαν τους τελευταίους γελάνε πάντα καλύτερα :))




- E la nave va ...
Η ομάδα από αριστερά: Χρήστος Ευθυμίου, Μιχάλης Παπαδογιαννάκης, εγώ (και πιό .. φαρδύς :fioufiou:) , Κώστας Μυλωνάκης, Ιορδάνης Οργαντζόγλου, Ζίνα Μακροπούλου και τέλος ο super Κώστας (που χωρίς το κέφι του και την βοήθεια του, ακόμα θα κολυμπάγαμε)

Φτάνοντας στην περιοχή και μετά από πολύ ψάξιμο, δεν είχαμε κάποιο αποτέλεσμα, έτσι μπήκαν στη μάχη οι χρυσές εφεδρείες. Ο Κώστας (ο ψαράς) με το ένα χέρι στη λαγουδέρα και το άλλο στο κινητό, μιλούσε με τον πατέρα του, ο οποίος παρακολουθούσε την βάρκα από το σπίτι του (κάτι σαν τον Ξέρξη δηλαδή, μόνο το βουνό αλλάζει …) και με δεδομένο ότι ήξερε που ήταν η εκκλησία πριν βυθιστεί, μας οδήγησε με αρκετά μεγάλη ακρίβεια στην περιοχή που έπρεπε να ψάχνουμε και η οποία ήταν αρκετά πιο ανοιχτά από εκεί που ψάχναμε εμείς. Εκεί που ψάχναμε στην αρχή ήταν παλαιότερα χωράφια, η εκκλησία ήταν χτισμένη «πάνω» στην κοίτη του ποταμού.
Τελικά μετά από λίγο ακόμα ψάξιμο βρήκαμε ένα σημείο που πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις (από βάθη 42-45 μέτρων ανέβαινε στα 31 – 32 μέτρα) που είχαμε βάλει, ώστε να δοκιμάσουμε τη βουτιά.
Το παιχνίδι εκείνη την ημέρα παίχτηκε (κατ’ αρχήν) στην μ*&#$%νη σημαδούρα μου, που όταν πήγαμε να την ποντίσουμε αποφάσισε ότι δεν ήθελε να δουλέψει και έχανε τον αέρα αμέσως από την βαλβίδα … Έτσι μέχρι να βρούμε ένα μπουκάλι να δέσουμε ο καιρός μας ξέσυρε λίγο μακρύτερα …

Ξέροντας ότι δεν θα πέσουμε πάνω στον «στόχο» ετοιμαστήκαμε για την βουτιά όπως είχαμε προγραμματίσει. Θα κατεβαίναμε από το σχοινί ένας – ένας σε κοντινή απόσταση ώστε να βλεπόμαστε (με δεδομένη την αναφορά του Γιάννη και του Φοίβου από την προηγούμενη ημέρα για ορατότητα μικρότερη των δύο μέτρων).

Βουτώντας κάναμε και εμείς την πατάτα μας (μετά την σημαδούρα) και ξεχάσαμε στην βάρκα το βυθόμετρο χειρός του Γιάννη, που με οριζόντια σάρωση θα μας έδειχνε την κατεύθυνση του «εμποδίου» μπροστά μας για να κατευθυνόμασταν….



- Είμαστε στο νερό ο Χρήστος, ο Κώστας κι εγώ. (Η φωτογραφία τραβηγμένη από την στεριά με τηλεφακό 450mm και μεγεθυνμένη στην επεξεργασία πολλές φορές, οπότε ... μην περιμένετε πολλά πράγματα)

Ξεκινώντας για την πρώτη βουτιά της ζωής μου σε ορεινό περιβάλλον, αρχικά εντυπωσιάστηκα από την ορατότητα (την έλλειψή της δηλαδή) και μετά από την θερμοκρασία η οποία ήταν πολύ υψηλότερη απ’ αυτήν που περίμενα (περίπου 17 βαθμοί στην επιφάνεια). Τα πράγματα άλλαξαν πολύ μετά από τα 20 πρώτα μέτρα όπου ξαφνικά «έσβησαν τα φώτα» και βρεθήκαμε σε μαύρο σκοτάδι. Οι φακοί μας, παρόλη την δύναμή τους, μετά από 1 - 1,5 μέτρο, ήταν σαν να έφεγγαν πάνω σε τοίχο, ενώ και η θερμοκρασία έκανε βουτιά στο ίδιο σημείο στους 10 βαθμούς.
Τελικά φτάνοντας στα 35 μέτρα, αποφασίσαμε ότι δεν είχε κανένα νόημα να συνεχίσουμε (ο Χρήστος έκανε μια επιπλέον προσπάθεια μέχρι τα 37 – 38 μήπως άλλαζε κάτι βαθύτερα) και αρχίσαμε την ανάδυσή …

Έγιναν κι άλλα πράγματα εκείνη την ημέρα, όπως τα πατροπαράδοτο ξέσκισμα στο φαγητό στην ταβέρνα … ποιου άλλου του Κώστα, που τώρα, μετά από ψαράς και στην συνέχεια βαρκάρης, ήταν εστιάτορας
αλλά και απογευματινές βουτιές από τα άλλα παιδιά (Μαρία, Γιάννης και Φοίβος) … οπότε συνεχίζεται ….

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

:eek: Δεν ξέρω πώς σας ακούγεται αυτό αλλά εγώ δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να το πιστέψω... Μου φαινόταν αδιανόητο ότι η ναυτική πείρα του κυρ-Κώστα μπορούσε να παντρευτεί τηλεφωνικά με τις αναμνήσεις του πατέρα του κι όλο αυτό σε συνδυασμό να οδηγήσει σε ένα στίγμα ακριβείας.... :eek:

Ο παπά-Βαγγέλης είχε αρχικά εκτιμήσει το βάθος του προαυλίου στα 30 περίπου μέτρα, πράγμα που θα σήκωνε τον τρούλο και τον σταυρό σε βάθος λιγότερο από 20 μέτρα. Αυτό το σενάριο θα ήταν ιδανικό. Οι νέες αναφορές όμως μετά την πρώτη εξερεύνηση της ομάδας, έδιναν βυθό στα 40 και το σήκωμα του τρούλου στα 30 μέτρα....

Δυστυχώς σε μια τεχνητή λίμνη όπως αυτή των Κρεμαστών -η οποία δυστυχώς δεν είναι για τη ΔΕΗ παρά μια δεξαμενή νερού- η στάθμη αλλάζει συνεχώς. Πριν αρκετά χρόνια είχε πέσει τόσο χαμηλά που ο σταυρός είχε ξεμυτίσει στην επιφάνεια. Φέτος όμως τα νερά ήταν περισσότερα και παρά την πρόσφατη χρήση του φράγματος για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών που είχε προκαλέσει η απεργία των υπαλλήλων της ΔΕΗ, το βάθος εξακολουθούσε να είναι πολύ ζόρικο για τα δεδομένα μιας βουτιάς σε ορεινή λίμνη.... Όσοι όμως δεν βουτήξαμε εκείνη τη μέρα, διατηρούσαμε ακόμα την επιθυμία να κάνουμε μια προσπάθεια, παρόλο που οι περιγραφές της πρώτης ομάδας μας είχαν (δε λέω) ανησυχήσει αρκετά.... Έλα όμως που και ο παπά-Βαγγέλης δεν είχε πάψει να ελπίζει... Πίστευε σε μια δεύτερη προσπάθεια.

Σκεφτήκαμε ότι αν το σημάδι του κυρ-Κώστα απείχε καμιά 50ρια μέτρα (μια ελάχιστη απόσταση για "στο περίπου" εντοπισμούς αλλά τεράστια για δύτες υπό τέτοιες συνθήκες), θα ήταν σαν να ψάχνουμε ψύλλους στ' άχυρα (και μάλιστα μια κρύα νύχτα του χειμώνα:D). Αν όμως δεν ήταν πολύ μακριά, με την κατάλληλη προετοιμασία θα μπορούσαμε να το κάνουμε.
Με πολλή δυσπιστία ομολογουμένως ρώτησα τον κυρ-Κώστα πόσο κοντά πίστευε ότι είχε δέσει το μπαλόνι.

- Παιδιά, είναι πολύ κοντά... Λίγο παραπέρα, το πολύ σε 5-10 μέτρα απόσταση....

Αφού το σκεφτήκαμε αρκετά σοβαρά, αποφασίσαμε με τον Γιάννη ότι ήταν κρίμα να πάει χαμένη τόσο η πρωινή προσπάθεια εντοπισμού όσο και όλη αυτή η ελπίδα που ο κυρ-Κώστας και ο παπά-Βαγγέλης είχαν κρεμάσει πάνω μας.....
Ξανακούσαμε προσεκτικά τις περιγραφές των τριών μπροστάρηδων (Χρήστος, Γιώργος και Κώστας Μυλ.) και νομίζω ότι το εμπεδώσαμε αρκετά ότι τα πράγματα δε θα ήταν πολύ απλά.

Το πλάνο βγήκε τσάκα-τσάκα αλλά στην πραγματικότητα δε νιώθαμε ακόμα έτοιμοι. Χρειάστηκαν πάνω από 2 ώρες συζήτησης ώστε να σκεφτούμε όλες τις πιθανότητες, με όλα τα μερφικά σενάρια αλλά και να απορρίψουμε μεγάλες προσδοκίες τύπου διείσδυση και φωτογράφηση (τρελό ανέκδοτο όπως αποδείχθηκε :D). Πέρα από τις συζητήσεις όμως, ούτε ο Γιάννης ούτε κι εγώ είχαμε βουτήξει ξανά σε λίμνη και χρειαζόμασταν -αν μη τι άλλο- μία πρώτη εντύπωση. Εκτός αυτού, όλες μας οι συνεννοήσεις έπρεπε να γίνουν με μίτο, οπότε νιώσαμε την ανάγκη μιας μικρής "προπόνησης".

Ο Φοίβος είχε ήδη πάρει τα κουβαδάκια του και το Μούργο (μέγας καταδυτικός σκύλος, πιο πιστός και από το civic :worship:) με σκοπό να βουτήξει σε μια ρηχή προσβάσιμη όχθη.
Τον βρήκαμε σε μια ωραία προβλήτα να ετοιμάζεται και πέσαμε κι εμείς εκεί κοντά του (κι ωστόσο τόσο μακριά αφού μετά τα 2 μέτρα ακολουθούσε το χάος).

Το τοπίο της λίμνης ήταν τελείως απόκοσμο....
Αυτή η συνεχής αυξομείωση της στάθμης δεν έχει επιτρέψει σε κανένα γνωστό οργανισμό να επιβιώσει για πολύ. Ο βυθός ήταν γεμάτος πνιγμένα χερσαία φυτά ενώ ένα στρώμα κυανοβακτηρίων κάλυπτε τα πάντα δίνοντας μια όψη αραχνιασμένη και πολύ spooooookyyyyyyyy

Κι ενώ ο Γιάννης κι εγώ προπονούμασταν στο να ....χανόμαστε και να ξαναβρισκόμαστε, ο Φοίβος έκανε κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον...
Έβγαζε φωτογραφίες!

(Φοίβε, αυτό ήταν πάσα αν δεν το κατάλαβες :fioufiou:)

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Αφού ολοκληρώσαμε την κατάδυση η απογοήτευση επανήλθε πάλι στα πρόσωπα μας, είμαστε σίγουροι όμως αυτή την φορά ότι, το Εκκλησάκι ήταν πολύ κοντά μας και λόγω της κακής ορατότητας που επικρατούσε δεν καταφέραμε να το εντοπίσουμε.
Το Βράδυ μετά το φαγητό μια από τα ίδια, συζητήσεις και πλάνα για την επόμενη μέρα.



Η απογοήτευση στα πρόσωπα μας.



Δεν εγκαταλείπουμε την προσπάθεια και βγάζουμε πλάνο για την επόμενη μέρα.

Αποφασίσαμε να πάμε και για μια βουτιά στην Λίμνη Καστρακίου 65km από την Αν. Φραγγίστα, μια πανέμορφη διαδρομή με το τοπίο να εναλλάσσεται συνεχώς, έλατα, βουνά και θέα από ψιλά προς της Λίμνη Κρεμαστών. Ο Γιάννης και η Μαρία αποφάσισαν να δοκιμάσουν ξανά στο σημείο που είχαμε βουτήξει εμείς, την επόμενη μέρα (Σάββατο) με την ελπίδα να το εντοπίσουν.

Μετά από αρκετή ώρα Φτάσαμε στο χωριό Μπαμπαλιό ακριβώς πάνω από την λίμνη Καστρακίου με πολύ καλή πρόσβαση στο νερό από την "παραλία" του χωρού. Όπως πάντα ρωτήσαμε τον πρώτο άνθρωπο που συναντήσαμε για να περούμε τις πρώτες πληροφορίες.

Η Έκπληξη.
Ο άνθρωπός που ρωτήσαμε αμέσως μας είπε ότι στην αριστερή πλευρά της λίμνης βρίσκεται ένα εκκλησάκι το οποίο έχει καταρρεύσει αλλά υπάρχουν ακόμα οι τείχοι περιμετρικά. Μας άρεσε το τοπίο και αποφασίσαμε να βουτήξουμε εκεί και να το βρούμε. Οι πληροφορίες του γέροντα ήταν ακριβώς και δεν κουραστήκαμε να το βρούμε. Η βουτιά (40 λέπτα) ήταν στο βαθύτερο σημείο -9m και το εκκλησάκι περίπου στα -5m.
Η ορατότητα δεν ήταν και τόσο καλή αλλά καλύτερη από την λίμνη των κρεμαστών.



Λίμνη Καστακίου, ένας μικρός παράδεισος που ακούγονταν μόνο τα βατράχια και τα κελαδήματα των πουλιών.


Άνετη πρόσβαση στο νερό από την "παραλία" του χωριού Μπαμπαλιό..


Ότι απέμεινε από το Εκκλησάκι.


Ότι απέμεινε από το Εκκλησάκι.


Ότι απέμεινε από το Εκκλησάκι.


Ότι απέμεινε από το Εκκλησάκι.


Μύδια γλυκού νερού.


Υποβρύχια βλάστηση.


Ο ήλιος από –4m.


Υποβρύχια βλάστηση.


Υποβρύχια βλάστηση.

:geia:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Καπου εδώ χωράνε να μπουν και μερικές δικες μου φωτογραφίες απο τη λίμνη στο Καστράκι :)


Η Ingeborg είχε αναλάβει τον φωτισμό.


Ο Χρήστος εν ώρα δράσης..






αυτα τα κλαδιά εμφανίζονταν απο το πουθενα!


δεν ειναι και πολύ ευκολή η συννενόηση εντός της λίμνης...


στην επιφάνεια φαίνονται όλα πιο όμορφα.. (κατι που δε συμβαίνει συνήθως με τις καταδύσεις στη θάλασσα :))

Η κατάδυση σε λίμνη ειναι μια μονάδική εμπειρία!! Την προτίνω ανεπιφύλακτα σε οποιον δεν έχει δοκιμάσει... :thumbup:

:geia:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Εμείς Ζίνα μου δυστυχώς δεν είχαμε τη χαρά να δούμε τέτοιες ωραίες εικόνες...
Είδαμε όμως το απόλυτο σκότος, το οποίο ήταν μια αρκετά ενδιαφέρουσα εμπειρία (εκ των υστέρων όμως).

Ενώ τα παιδιά είχαν ήδη βγει στην αναζήτηση νέων λιμνών, ο Γιάννης κι εγώ συναντήσαμε τον κυρ-Κώστα στη γνωστή πλέον όχθη κάτω από τη γέφυρα. Φορτώσαμε εξοπλισμούς και σε πέντε-δέκα λεπτάκια βρισκόμασταν ήδη στο τσαμαδούρι που είχαν ποντίσει τα παιδιά την προηγούμενη μέρα. Ενημερώσαμε τον βαρκάρη μας για το πλάνο που θα ακολουθούσαμε ώστε να ξέρει κι εκείνος τι να περιμένει.

Παρένθεση: Ο κυρ-Κώστας αν και δεν είχε καμιά προγενέστερη καταδυτική εμπειρία, αποδείχτηκε καταπληκτικός boatman και επέδειξε μια αξιοθαύμαστη αντίληψη περί των καταδυτικών αναγκών και συνθηκών γενικά. Όταν επιστρέψαμε στην επιφάνεια, μας διηγήθηκε λεπτό προς λεπτό την κατάδυσή μας, αποδεικνύοντας ότι κάθε στιγμή μπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς γινόταν από κάτω και σε τι στάδιο βρισκόμασταν.
Θα τον συνιστούσα ανεπιφύλακτα σαν βαρκάρη οδηγό για οποιονδήποτε θα ήθελε να κάνει αυτήν ή οποιαδήποτε άλλη βουτιά εκεί γύρω!

Άπαξ και βρεθήκαμε στο νερό τα πράγματα έγιναν πολύ γρήγορα. Σε ένα περίπου λεπτό βρισκόμασταν στον προσυμφωνημένο βάθος (~42 μέτρα). Σύμφωνα με τον κυρ-Κώστα, εκεί θα έπρεπε να βρίσκεται το προαύλιο της εκκλησίας. Επιλέξαμε το μέγιστο βάθος γιατί η βάση της εκκλησίας -σε όποια πλευρά της κι αν πέφταμε- θα μας έδινε και τη μέγιστη επιφάνεια προς σκανάρισμα με το sonar χειρός.

Όπως τα περιέγραψε και ο Γιώργος: μετά τα 20-25 μέτρα πράσινης ζάλης, black out….
Η θερμοκρασία στους 10 βαθμούς και ο μόνος φακός που κρατούσα πάνω μου δεν έλεγε να ανάψει (στο τέλος μου έφυγε και από το χέρι και δεν μπήκα καν στον κόπο να ανησυχήσω... ένα άχρηστο βάρος λιγότερο υπό τις παρούσες συνθήκες!).
Ο βυθός ήταν μια υδαρής μαλακή λάσπη, σαν κολλώδης βούρκος. Ευτυχώς δεν μπορούσαμε να σηκώσουμε και πολλή θολούρα ούτως ή άλλως: το νερό ήταν τόσο κορεσμένο σε ίζημα, που τίποτα παραπάνω δε χωρούσε να διαλυθεί! Όλη η κατάδυση από τα 25 και κάτω, ήταν μια κατάδυση σε αραιή λάσπη.

Αφού βεβαιώσαμε το «στέρεο» (λέμε τώρα) έδαφος, ανταλλάξαμε τα οκ σήματά μας, κοιταχτήκαμε καλά καλά στα μάτια για να σιγουρευτούμε ότι τα εννοούσαμε και ο Γιάννης ξεκίνησε τη σάρωση. Σύντομα εντόπισε εμπόδιο σε απόσταση 15 περίπου μέτρων.
Ανεβήκαμε 2-3 μέτρα πιο ψηλά -για το φόβο άλλων άσχετων εμποδίων στην επιφάνεια του πυθμένα (ξύλα, πέτρες κλπ)- και ενώ εγώ παρέμεινα κολλημένη στο αυτοσχέδιο downline, ο Γιάννης μου έδωσε την άκρη του μίτου του κι έφυγε προς τον στόχο.
Τώρα, κανονικά εδώ θα κόλλαγε μια κλισεδιάρικη περιγραφή τύπου «Τα δευτερόλεπτα μου φάνηκαν αιώνας», ή τουλάχιστον για κάτι τέτοιο είχα προετοιμαστεί ψυχολογικά. Όσο ο Γιάννης θα έψαχνε, εγώ θα έπρεπε να περιμένω ολομόναχη σε ένα τελείως άγνωστο και αφιλόξενο περιβάλλον, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. (Ή μάλλον, για την ακρίβεια ήταν ένα μαύρο φόντο με άπειρα orbs, κάτι σαν αυτό που βλέπουμε όταν έχουμε τα μάτια μας κλειστά). Ελλείψει άλλης φωτεινής πηγής, φώτισα την οθόνη του DC μου κι αποφάσισα να προσηλωθώ στο να κρατήσω σταθερό το βάθος μου, τραγουδώντας από μέσα μου «Σφύ-ρι-ξε χα-ρού-με-να μπο-ρείς, δες τη φω-τει-νή πλευ-ρά της ζωής».

Δεν πέρασε ούτε ένα λεπτουδάκι που ένιωσα τα τρία τινάγματα στο μίτο. Αυτό ήταν το σύνθημα «Κάτι βρήκα, έλα». Χμμμμμ
Δεν τον πίστεψα.... Τόσο εύκολο ήταν;
Ανταπέδωσα με ένα τίναγμα (Δεν κατάλαβα καλά, επιβεβαίωσε σήμα)
Τρία ακόμα τινάγματα.
Definitely good news.

Σε αυτό το σημείο έπρεπε να μετακινήσω το downline μας όσο πιο κοντά στην εκκλησία γινόταν. Απίστευτα δύσκολο!! Το βαράκι και η πέτρα που είχαν δέσει πάνω τα παιδιά είχαν βεντουζάρει τόσο πολύ μέσα στη λάσπη που προς στιγμή σκέφτηκα να το παρατήσω. Τελικά τα κατάφερα. Ελάχιστο κολύμπι και σύντομα ήμασταν πάλι ζευγάρι και αιωρούμασταν πάνω από τις κεραμοσκεπές της Επισκοπής!
Ανάδυση λίγα μέτρα ακόμα, και όταν ο Γιάννης φώτισε τον τρούλο με τον Kowalski, η εικόνα του πέτρινου σταυρού μου φάνηκε τόσο συγκινητική, που είτε το πιστεύετε είτε όχι, σταυροκοπήθηκα......

Ο χρόνος μας τελείωνε. Ο Γιάννης έδεσε το μίτο του πάνω στο σταυρό και ξεκινήσαμε τις διαδικασίες της ανάδυσης και αποσυμπίεσης, όπου δόξασα τον Θεό (και τον Καμαρινό) που έχω στεγανή στολίτσα και μου κράτησε ζεστά τα κοκαλάκια.....

25 λεπτά αργότερα βγάλαμε τα κεφάλια μας από το νερό κι ανακοινώσαμε στο κυρ-Κώστα τα ευχάριστα.
«Κυρ-Κώστα, πάρε, είναι δεμένος πάνω στο σταυρό» του είπα δίνοντάς του τον μίτο.
Παιδιά, δεν μπορείτε να φανταστείτε με τι ευλάβεια τον κράτησε.... σαν να λάμβανε αντίδωρο...

Κι ενώ έβγαζα τα βάρη μου να του τα δώσω, με σταμάτησε δείχνοντάς μου το κινητό του:
«Μισό λεπτό να πάρω τον παπα-Βαγγέλη.... Να του πω τα νέα»

Απίστευτα γλυκείς άνθρωποι!!!

__________________________________________________ ____________
Στη φωτό παρακάτω έχει ένα (πολύ χαζό και πρόχειρο) σχέδιο της πορείας που ακολουθήσαμε, όπως την εκτιμήσαμε από τις φωτογραφίες και τα σχέδια του ναού.
Πρέπει να προσεγγίσαμε την εκκλησία από τα ανατολικά και άρα η πλευρά που πρωτοαντικρίσαμε ήταν αυτή του ιερού. Εκεί μπροστά στο ιερό, στη Θέση 1, αφήσαμε το πρώτο τσαμαδούρι (υπάρχει ακόμα). Στη Θέση 2 συναντηθήκαμε με τον Γιάννη. Στη Θέση 3 (δε φαίνεται στη φωτό) πάνω στο σταυρό του ναού, έχει δεθεί ένα ακόμα τσαμαδούρι.

Τα τσαμαδούρια ανέλαβε να φυλάει ως κόρη οφθαλμού ο κυρ-Κώστας ο Οδηγητής!




Φυσικά και δεν υπάρχουν φωτό από τη βουτιά αυτή....
Προτιμήσαμε (και ορθώς κατά τη γνώμη μας) να μην πάρουμε καθόλου φωτογραφικές μηχανές μαζί μας....

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Μπράβο παιδία.....


Πολύ αξιόλογη προσπάθεια και πραγματικά αξιοζήλευτη


;);)

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

:eek: wetsuit, χωρίς κουκούλα και γάντια. :worship:

"Μα τον Τουτάτη!" "Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!"

/GKAM

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Ναι δεν παίζεται ο Χρήστος με το κρύο ... Τον κυνηγάγαμε να του δώσουμε κουκούλα, αλλά αυτός δεν κρύωνε :cool:

... λες να είναι ο θερμοστάτης ;

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Είχα μαζί μου και σακάκι και γάντια, αλλά πραγματικά δεν μου είναι απαραίτητα.

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Ε βέβαια! :crazy:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Απο οτι βλεπω περασατε φανταστικα.

Οι διηγησεις σας σαν αστυνομικο μυθιστορημα (καναμε αυτο αλλα ατυχησαμε, προσπαθησαμε, σκεφτηκαμε, δεσαμε, τα καταφεραμε) μας εκαναν ολους να σκεφτουμαι οτι διαβαζουμε ενα εικονογραφημενο βιβλιο....:)
Παντα τετοια και πιο πολυ παντα τετοιες περιγραφες ... ετσι ωστε ολοι εμεις που δεν μπορεσαμε να δωσουμε το παρων να καταλαβουμε τι ακριβως περασατε εκει αλλα και να ζηλεψουμε που δεν ειμαστε!

Ατιμες δουλειες δεν μας αφηνετε καθολου χρονο!!!:angyr:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Πράγματι παιδιά, πρέπει να ήταν συγκλονιστική εμπειρία... Συγχαριτήρια σε όλη την ομάδα!!! Διαβάζοντας τις τόσο παραστατικές περιγραφές, ένιωσα σαν να καταδύθηκα κι εγώ μαζί σας! Φανταζομαι τα συναισθήματα, να καταδύεσαι σε μιά περιοχή, στην οποία ήξερες οτι κάποτε δεν υπήρχε νερό και να επισκέπτεσαι κτίσματα που κάποτε είχαν ζωή, πόσο μάλλον έναν ιερό ναό, μέσα στην τόσο απόκοσμη ατμόσφαιρα που έχει ο βυθός της λίμνης... Διαβάζοντας το κείμενο της Physalias, ένιωσα μεγάλη αγωνία για το αν τελικά βρήκατε τον ναό!!! Πραγματικά ένα μεγάλο μπράβο σε όλους! :thumbup:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Ηλία και Τάκη σας ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια.
Ο λόγος που κάναμε την αφήγηση έτσι είναι γιατί στην πραγματικότητα δεν υπήρχε κάποιο οργανωμένο πλάνο από την αρχή. Τα πράγματα -όπως ακριβώς τα περιγράψαμε- φέρναν μόνα τους το ένα το άλλο.

Στη λίμνη Κρεμαστών δεν γνωρίζαμε να έχει βουτήξει κάποιος άλλος ως τώρα, οπότε δεν είχαμε τη δυνατότητα να πάμε προετοιμασμένοι.
Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν είχαμε θέσει ως στόχο προτεραιότητας να βρούμε το Ναό.... αυτή η επιθυμία διαμορφώθηκε τελείως αυθόρμητα μέσα μας όταν βρεθήκαμε μπροστά στον πόθο και τον ενθουσιασμό των ανθρώπων της περιοχής.
Ως τώρα έχουμε αναφέρει μόνο τον κυρ-Κώστα και τον παπα-Βαγγέλη, όμως και οι ιδιοκτήτες του ξενώνα μας είχαν ακριβώς τα ίδια συναισθήματα... Κάθε απόγευμα περίμεναν όλο αγωνία να μάθουν τα νέα της ημέρας. Το ίδιο και όλοι οι επισκέπτες τους (που απ' ό,τι κατάλαβα τις μέρες εκείνες αυξήθηκαν) που ρωτούσαν να μάθουν τα πάντα για τα σχέδια και τους σκοπούς μας κι εύχονταν να καταφέρναμε να βρούμε και να φωτογραφήσουμε την εκκλησία τους. Αυτό που είχα πει και στο πρώτο ποστ των περιγραφών μας, ήταν αυτό που τελικά καθόρισε την εξέλιξη των πραγμάτων: ο ενθουσιασμός των ντόπιων μας πήρε παραμάζωμα και βέβαια η χαρά τους για το αποτέλεσμα δεν μας άφησε καθόλου ασυγκίνητους :)


Μετά τη βουτιά εντοπισμού, ο παπα-Βαγγέλης κατέφτασε με την κόρη του να μας προϋπαντήσουν στην όχθη.
"Έχετε φωτογραφίες;" μας ρώτησε μετά τις σχετικές εκδηλώσεις χαράς.
":o:o Εεεεεε Παπα-Βαγγέλη, ήταν λίγο ζόρικα τα πράγματα και δεν μπορέσαμε να τη φωτογραφήσουμε :o:o"
"Δεν πειράζει παιδιά μου, και μόνο που τη βρήκατε φτάνει"

Έλα όμως που μας έβαλε τον νέο ψύλλο. Η χαρά του εντοπισμού πήγε περίπατο. Ο παπα-Βαγγέλης θα ήθελε να δει κι αυτός την εκκλησία. Τι πιο λογικό;
Κι ενώ είχαμε αποφασίσει να φεύγαμε εκείνο το βράδυ, τα πλάνα άλλαξαν επιτόπου: Πρέπει να γίνει φωτογράφηση. Οι Επισκοπιώτες δικαιούνται κι αυτοί έστω και μια εικόνα από τον προσωπικό θησαυρό τους....

Η συνέχεια από κάποιον από τους 4 προσκυνητές της επόμενης μέρας :D

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Διακόπτουμε για λίγο τις δικές μας ανταποκρίσεις για να σας μεταφέρουμε το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στις 7.05 στην τοπική εφημερίδα "Ευρυτανικός Παλμός" σχετικά με την έρευνα του Σ.Ε.Α. ΤΗΘΥΣ.
Μας το έστειλε ο παπα-Βαγγέλης συνοδεύοντας το e-mail του με τα εξής συγκινητικά λόγια:

Στο φως ο Βυζαντινός Ναός της Επισκοπής

Τον ιστορικό Ναό της Επισκοπής, ένα από τα σημαντικότερα Βυζαντινά Μνημεία της Ελλάδας, έργο του 8ου αιώνα, εντόπισαν ερασιτέχνες δύτες μετά από έρευνα στο βυθό της λίμνης Κρεμαστών. Το μνημείο, 44 χρόνια μετά την δημιουργία του φράγματος. Όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες βρίσκεται σε αρίστη κατάσταση.

Αποκλειστικές φωτογραφίες από τον βυθό της λίμνης Κρεμαστών Γιάννης Ίσσαρης - Φοίβος Βιλανάκης (e-mail:tethys@scubadive.gr)

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Βάσω Φεγγούλη


Χρόνια τώρα γίνεται μεγάλη προσπάθεια, από τοπικούς φορείς και παράγοντες της Επισκοπής, να πραγματοποιηθεί έρευνα στο βυθό της λίμνης Κρεμαστών, προκειμένου να διαπιστωθεί αν υφίσταται ο ιστορικός Βυζαντινός Ναός που είχε κατακλυστεί από τα νερά της λίμνης μαζί με την Επισκοπή αλλά και πολλά χωριά ακόμη.
Ένα τέτοιο εγχείρημα, απαντούσαν πάντα οι αρμόδιοι είναι αρκετά δύσκολο, καθότι η Εκκλησία βρίσκεται σε μεγάλο βάθος, με αποτέλεσμα η όποια έρευνα να θεωρείται ακόμη και επικίνδυνη λόγω των υπογείων κυρίως ρευμάτων που δημιουργούνται στις τεχνητές λίμνες.



Παρόλες όμως αυτές τις δυσκολίες, ήλθε φαίνεται το πλήρωμα του χρόνου και το έργο αυτό επιτέλεσαν με απόλυτη επιτυχία, τα μέλη του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αυτοδυτών ΤΗΘΥΣ, που εδρεύει στην Αθήνα. Μετά από συνεννόηση με τον Επισκοπιώτη π. Ευάγγελο Φεγγούλη και αφού εξετάστηκαν λεπτομερώς όλα τα φωτογραφικά και ιστορικά στοιχεία που έδωσε ο π. Ευάγγελος στους δύτες, την Παρασκευή 2 Μαΐου 2008 έγινε η πρώτη αναγνωριστική κατάδυση προκειμένου σε πρώτη φάση να εντοπιστεί το σημείο που βρίσκεται ο Ναός. Η πρώτη επιχείρηση ήταν αρκετά δύσκολη και επί της ουσίας απέτυχε καθότι οι τρεις δύτες που έπεσαν στα παγωμένα νερά, παρότι κατέβηκαν σε βάθος 36 μέτρων, δεν είδαν τίποτα λόγω της μεγάλης θολούρας που βρήκαν στον βυθό.

Παρά την πρόσκαιρη απογοήτευση, την επομένη Σάββατο 3 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε και νέα κατάδυση η οποία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Οι δύο δύτες που έπεσαν αυτή τη φορά στα παγωμένα νερά της λίμνης, μετά από μια πολύ κοπιαστική κατάδυση 45 περίπου λεπτών, εντόπισαν τον Ναό σε βάθος 35 μέτρων, λίγα μέτρα δυτικότερα. "Ήταν συγκλονιστικό" μας είπαν στη συνέχεια οι δυο αυτοί λαμπροί νέοι. "Παρά τις πολύ δύσκολες συνθήκες, κυρίως λόγω της χαμηλής ορατότητας και του υπερβολικού ψύχους, μόλις εντοπίσαμε τον Ναό, και ανεβήκαμε από την πλευρά του ανατολικού τοίχου στην κορυφή του τρούλου και είδαμε τον λευκό πέτρινο Σταυρό, ένα περίεργο συναίσθημα ευλάβειας μας κυρίευσε. Οι πολλές αναφορές του παπα - Βαγγέλη, στην σπουδαία ιστορία και την αξία αυτού του Ναού, μας έκαναν να νιώσουμε, έστω και για λίγο κι εμείς Επισκοπιώτες". "Το θέμα είναι ότι ο Ναός είναι όρθιος και βρίσκεται μάλιστα σε αρίστη κατάσταση". "Από δω και πέρα θα πρέπει γίνουν από κάθε αρμόδιο όλες εκείνες οι ενέργειες έτσι ώστε το μνημείο αυτό να γίνει το επίκεντρο του θρησκευτικού τουρισμού της περιοχής. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αναδειχθεί και να αξιοποιηθεί. Θα πρέπει όμως να γίνουν σωστές και συντονισμένες κινήσεις απ΄ όλους".

Την άλλη μέρα, Κυριακή του Θωμά, έγινε και νέα κατάδυση. Οι δύτες, έχοντας πλέον εντοπισμένο το Μνημείο, κατέβηκαν και φωτογράφησαν σημεία του Ναού, όπως τον τρούλο, τον πέτρινο λευκό Σταυρό που βρίσκεται στην κορυφή του τρούλου, καθώς και τμήματα από την πετροσκέπαστη στέγη του Ναού.

Μερικές από αυτές τις φωτογραφίες, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αυτοδυτών κ. Φοίβος Βιλανάκης και ο Γιάννης Ίσσαρης, μας τις παραχώρησαν προκειμένου οι αναγνώστες μας και κυρίως οι κάτοικοι της παραλίμνιας περιοχής να δουν το μνημείο στην σημερινή του μορφή και να αφήσουν στην σκέψη τους να γυρίσει 45 χρόνια πίσω όταν το πανέμορφο αυτό χωριό της Ευρυτανίας με τον ιστορικό του Ναό, ήταν γεμάτο ζωή και δημιουργία, από 650 και πλέον μόνιμους κατοίκους.

Το ζητούμενο είναι να υπάρξει συνέχεια. Μετά από την πρώτη αυτή σπουδαία κίνηση που έγινε, τα μέλη του Συλλόγου μέσα στο καλοκαίρι θα έλθουν και πάλι στην περιοχή, προκειμένου να κάνουν πιο λεπτομερή φωτογράφηση, αλλά και να βιντεοσκοπήσουν το μνημείο.



Το πρώτο μέρος της μεγάλης αυτής προσπάθειας στέφθηκε με επιτυχία. Η συνεισφορά των μελών του Συλλόγου Ερασιτεχνών Αυτοδυτών ΤΗΘΥΣ ήταν το Α και το Ω. Σίγουρη και η βοήθεια της Μεγαλόχαρης, της Παναγίας της Επισκοπιώτισσας, στην όλη υπόθεση, που πρεσβεύει πάντα υπέρ ημών. Απόλυτα θετική από κάθε πλευρά αναμένεται και η συνέχεια, καθότι πολύ θετικές είναι και οι τελευταίες εξελίξεις που αφορούν την εν γένει αξιοποίηση της λίμνης αλλά και της ευρύτερης παραλίμνιας περιοχής

Οι αρμόδιοι ας λάβουν σοβαρά υπόψη το όλο θέμα, ας επιληφθούν σε πρώτη φάση να τοποθετηθεί κάμερα στο σημείο της λίμνης που θα δείχνει πλάνα από τον βυθό και την Εκκλησία. Στη συνέχεια, με βάση συγκεκριμένο master plan, ας γίνουν ενέργειες να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα πλαίσια του θρησκευτικού τουρισμού και όχι μόνο, το σπουδαίο αυτό Βυζαντινό Μνημείο, που για 1200 και πλέον χρόνια ήταν σημείο αναφοράς σε όλη την περιοχή καθότι, η Επισκοπή διετέλεσε κατά καιρούς και έδρα Μητρόπολης. Οι ιδέες να αποκολληθεί το Μνημείο και να βγει στην επιφάνεια καθώς και να κατασκευαστεί μεγάλο στεγανό γυάλινο προστατευτικό πέριξ αυτού, στο σημείο που βρίσκεται, ας ληφθούν υπόψη.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
Ο Ναός της Επισκοπής ήταν ρυθμού βυζαντινού και ανήκε στον μεταβατικό ονομαζόμενο τύπο. Ό τύπος αυτός συγκαταλέγεται στους "επαρχιακούς" τύπους της Βαλκανικής Χερσονήσου και συναντάτε από τη Βουλγαρία και την πρώην Γιουγκοσλαβία μέχρι και την Κύπρο. Κατά την
άποψη τού Καθηγητή Ορλάνδου, το σχέδιο τού Ναού "προήλθε από την συγχώνευση του ελεύθερου παλαιoxριστιανικoύ σταυρού, και της τρίκλιτου, θολοσκεπούς, ανατολικής βασιλικής".



Στον τύπο τού Ναού της Επισκοπής, ανήκουν κατά τον Ορλάνδο και οι έξης Ναοί: 1) ο Άγιος Λεόντιος της Βόδοτσας κοντά στη Στρώμνιτσα 2) ο Άγιος Γερμανός στην μικρή Πρέσπα, 3) ο Άγιος Ιωάννης της Μεσημβρίας στη Βουλγαρία, 4) ή Παναξιώτισσα στη Γαυρολίμνη Αιτωλ/νίας, 5) η Μεταμόρφωση Κορωπίου,6) οι Ασώματοι της Μάνης και 7) ο Άγιος Ιωάννης ο "Λαμπαδιστής" στην Κύπρο. Στην ομάδα αυτή (που χαρακτηρίζεται ομάδα της Σκριπούς) ο καθηγητής Γ. Αντουράκης συγκαταλέγει και την Πρωτόθρονη της Νάξου.

Γενικά χαρακτηριστικά των ανωτέρω Ναών είναι τα εξής: α) το μήκος είναι πολύ μεγαλύτερο από το πλάτος (Αναλογία περίπου 2 προς 1).
β) τα κλίτη χωρίζονται μεταξύ τους με συμπαγείς τοίχους πού επικοινωνούν μεταξύ τους με μικρά τοξωτά ανοίγματα.
γ) Ό τρούλος στηρίζεται αντί σε κολώνες, σε τοίχους, και
δ) στο ανατολικό μέρος (πίσω από το Ιερό) υπάρχουν τρεις αψίδες.

Ας έλθουμε όμως τώρα στην περιγραφή του Ναού της Επισκοπής.
Κατά τον καθηγητή Ορλάνδο ο Ναός της Επισκοπής είχε το σχήμα "επιμήκους ακανόνιστου ορθογωνίου, εξωτερικών διαστάσεων 10.70 Χ 16.00 µ. (βόρειος πλευρά) και 16.00 µ. (νότια πλευρά). το κτήριο υψωνόταν στην όχθη τού ποταμού, στέρεο και επιβλητικό έργο σεμνού αρχαίου κάλλους ". Όσον αφορά τούς τοίχους, δεν παρουσίαζε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο Ναός της Επισκοπής. Δεν βρέθηκε κάποια εντοιχισμένη επιγραφή πού να αφορά το κτίσιμο του Ναού, ούτε άλλος γλυπτός διάκοσμος. Φαίνεται ότι κτίσθηκε με πέτρες πού οι περισσότερες είχαν ληφθεί από τον παρακείμενο Μέγδοβα ποταμό. Ακόμη πρέπει να αναφερθεί πώς δεν χρησιμοποιήθηκαν στο κτίσιμο οι συναντώμενες αργότερα στους βυζαντινούς Ναούς, κόκκινες πέτρες. Ιδιαίτερο γνώρισμα των τοίχων, πού ήταν ομολογουμένως ισχυροί, μπορεί να χαρακτηριστεί ή ύπαρξη ελάχιστων παραθύρων τα οποία βρίσκονταν σε ψηλά σημεία. Ακόμα σχετικά με τούς τοίχους αξίζει να αναφέρουμε πώς, στον βόρειο και τον νότιο τοίχο υπήρχαν κτιστά στηρίγματα (παραστάδες), προφανώς για να στηρίζουν τούς δύο παχύς και βαρείς αυτούς τοίχους, αλλά και ολόκληρο το ογκώδες οικοδόμημα.

Ό Ναός είχε σε παλαιότερες εποχές τρεις θύρες. Μία στην πρόσοψη (δυτική πλευρά) και δύο πλάγιες (στο βόρειο και νότιο τοίχο). "το μνημείο καλύπτονταν με σχιστολιθικές πλάκες. Η στέγη τού τρούλου ήταν κωνική με μικρή κλίση, ή στέγη τού νάρθηκα μονοκλινής, η δε στέγη της αψίδας του Ιερού Βήματος σχημάτιζε εξωτερικά χαμηλή βαθμίδα. Οι κεραίες τού σταυρού ήταν λίγο υπερυψωμένες από τα γωνιακά διαμερίσματα"

Ό τρούλος του Ναού ήταν κυλινδρικός και είχε ύψος 3 μ. και διάμετρο 3,60 μ. Ό τοίχος του ήταν πάχους 70 εκ. και σ αυτόν ήταν ανοιγμένα τέσσερα τοξωτά παράθυρα διαστάσεων 60 εκ. Χ 105 εκ. Κάτω από τον τρούλο στο δάπεδο του Ναού το οποίο ήταν νεότερης εποχής υπήρχε ανάγλυφο σχέδιο.

Ό Ναός προς την ανατολή κατέληγε σε τρεις κόγχες με μεγαλύτερη την κεντρική, πίσω από την αγία Τράπεζα. Τις τρεις αψίδες πού δημιουργούσαν τις ισάριθμες κόγχες του ιερού, τις στήριζαν εξωτερικά κτιστά στηρίγματα πού αποκαλύφτηκαν στις έρευνες του 1965.
Στο εσωτερικό τής κεντρικής κόγχης του ιερού υπήρχε
Σύνθρονο πού το αποτελούσαν δύο ημικυκλικά σκαλιά, ύψους 40 εκ. και πλάτους 25 και 29 εκ. το καθένα, έχοντας στο μέσο τον Επισκοπικό θρόνο.

ΟΙ ΣΠΑΝΙΕΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ
Οι βυζαντινές τοιχογραφίες του Ναού της Επισκοπής, ανακαλύφθηκαν στις αρχές του 1965. Σύμφωνα µέ όσα αναφέρονται στο Αρχαιολογικό Δελτίο του 1966,50 ή Αρχαιολογική Υπηρεσία διενήργησε έρευνα για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν τοιχογραφίες. Όταν διαπιστώθηκε πώς κάτω από τούς σοβάδες των εσωτερικών τοίχων υπήρχαν τοιχογραφίες, το Αρχαιολογικό Συμβούλιο αποφάσισε πως έπρεπε να αποκαλυφθούν και να αποτοιχισθούν. Πράγματι ακολούθησε μια μεγάλη προσπάθεια πού γινόταν πρώτη φορά στην Ελλάδα για να σωθούν οι τοιχογραφίες. Η εργασία ανατέθηκε στο Ζωγράφο -Συντηρητή Φώτη Ζαχαρίου, ο οποίος εργάσθηκε τέσσερις περίπου μήνες με το συνεργείο του στην Επισκοπή. Οι ευρεθείσες τοιχογραφίες αφού καθαρίστηκαν πρόχειρα και συσκευάσθηκαν κατάλληλα, μεταφέρθηκαν στην Αθήνα για να αποκατασταθούν και να αξιολογηθούν καλύτερα. Στην Αθήνα έτυχαν της ανάλογης φροντίδας τού "Κεντρικού Εργαστηρίου Συντηρήσεως και Αποκαταστάσεως Τοιχογραφιών" το οποίο δημιουργήθηκε στο Βυζαντινό Μουσείο.



Εκεί οι τοιχογραφίες καθαρίστηκαν, αποκαταστάθηκαν και διαφυλάχτηκαν από τις αρμόδιες Αρχαιολογικές Υπηρεσίες. Η πρώτη επίσημη παρουσίασή τους στο Αθηναϊκό κοινό, έγινε με την έκθεσή τους στην Εθνική Πινακοθήκη (από τον Σεπτέμβριο - έως τον Δεκέμβριο του 1976), την οποία διοργάνωσε το Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών με την ευκαιρία τού 15ου Διεθνούς Συνεδρίου Βυζαντινών Σπουδών. Ακόμη θα πρέπει να αναφέρουμε πώς μέρος των τοιχογραφιών αυτών (αντιπροσωπευτικές του τρίτου στρώματος) παρουσιάσθηκαν σε έκθεση πού διοργάνωσε το 1985 - 1986 το τότε Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών σε συνεργασία με το Βυζαντινό Μουσείο και ή οποία ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Αθήνα ως πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης (1985).

Σήμερα οι τοιχογραφίες της Επισκοπής (ΦΩΤΟ) και αντιπροσωπευτικές των διαφόρων εποχών πού έγιναν, βρίσκονται σε ειδική αίθουσα του Βυζαντινού Μουσείου. Εκεί οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να δουν τις υπεροχές αυτές τοιχογραφίες πού δικαίως χαρακτηρίζονται ως σπουδαίο απόκτημα για τον 'Ορθόδοξο Ελληνισμό και διατηρούν στην μνήμη τον χαμένο κάτω από τα νερά τής λίμνης των Κρεμαστών, αξιόλογο Βυζαντινό Ναό τής Επισκοπής, αποκλειστικές φωτογραφίες του οποίου και δημοσιεύουμε.

Θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε ότι οι τοιχογραφίες της Επισκοπής, που αποτελούσαν το αγιογραφικό διάκοσμο του "πνιγμένου" σήμερα Ιερού Ναού διακρίνονται σε τρία στρώματα πού έγιναν τον 8ο-9ο αιώνα, τον 11ο και τον 13ο και δείχνουν τις εξελίξεις τής εκκλησιαστικής ζωγραφικής στην Δυτική Ελλάδα κατά την ιστορική αυτή περίοδο.

Πηγές από το Βιβλίο του Αρχ. Δαμασκηνού Βασιλόπουλου “Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ”

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Συγχαρητηρια αλλη μια φορα στον Τηθυς !!!
Οταν κανονισετε την επομενη επισκεψη για πιο λεπτομερη καταγραφη , προσφερομαι να ερθω και να βιντεοσκοπησω ( Hi-def) οσο καλυτερα γινεται τον ναο . Αρκει να γινει η συνεννοηση εγκαιρως για να δουμε αν μπορουμε ολοι οσοι δηλωσουμε .
Μιχαλης Αδαμτζιλογλου

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ παιδια !!

ΜΠΡΑΒΟ !

ΜΠΡΑΒΟ !
ΜΠΡΑΒΟ !

αναμενω ( οπως και οι υπολοιποι πιστευω), με μεγαλη αγωνια την συνεχεια της αφηγησης σας !!
:thumbup:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Παιδιά τα συγχαρητήρια μου σε όλους σας!!!
Ελπίζω να δούμε κι΄ άλλες φωτογραφίες από τον Γιάννη και τον Φοίβο.
Η φωτογραφία πάντως από το άρθρο, καθώς και το ίδιο το άρθρο, είναι πολύ καλή(ό). Την επόμενη φορά που θα βρεθώ στην Αθήνα, ένα από τα πρώτα πράγματα που θα κάνω είναι να επισκεφθώ το Βυζαντινό Μουσείο για να δω τις τοιχογραφίες του ναού της Επισκοπής. Όλο το „χαρτί“ όμως βρίσκεται στην φράση
:thumbup::thumbup::thumbup:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Μπράβο παιδία !!! Πολύ καλή η προσπάθεια και ακόμα καλύτερο το αποτέλεσμα !!!!
Τέτοιες κινήσεις πραγματικά πάνε την κατάδυση σ΄αυτή τη χώρα μπροστά !! :thumbup:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Μιχάλη, νομίζω ότι αυτό που όλοι εμείς νιώσαμε όταν βρεθήκαμε εκεί, μπορείτε να το αντιληφθείτε κι εσείς διαβάζοντας αυτό το άρθρο....
Η συγκινητική υπερβολή στον τρόπο που παρουσιάζουν την προσπάθειά μας, τα λέει όλα από μόνη της.
Έχουμε αφήσει ανοιχτό χρέος την επιστροφή μας στα Κρεμαστά και στη φάση εκείνη θα είναι πολύτιμη η βοήθεια από οποιονδήποτε νιώθει πως θέλει κάτι να προσφέρει....
Κάνοντας κάτι που μας ευχαριστεί, δίνουμε τεράστια χαρά σε αυτούς τους ανθρώπους. Τι πιο όμορφο; :)

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Η μετριοφροσυνη σου σε τιμα ....Λαμπρη Νεα :worship: !!!!!
Μπραβο σε ολους για την ομαδικη αυτη προσπαθεια . Φερατε χαρα και οχι μονον στους ανθρωπους της περιοχης . Εις ανωτερα !!!!

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Μην κοροιδεύεις ρεεεε :D

Θα το πω μια φορά:
Την Εκκλησία τη βρήκαν ο Παπα-Βαγγέλης και ο Κυρ-Κώστας.
Η παρέα μας ήταν το εργαλείο τους, που ευτυχώς για όλους μας αποδείχτηκε αποδοτικό!
Στην επόμενη φάση, τώρα που τα δεδομένα είναι στο χέρι μας και η οργάνωση και ο σχεδιασμός θα είναι καλύτερα, πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να κάνουμε πολύ σπουδαιότερα πράγματα (αλλά προετοιμαστείτε και για απογοήτευση....αν οι συνθήκες παραμείνουν ως έχουν, το βίντεο μπορεί να αποδειχτεί υπεραισιόδοξο σενάριο...:rolleyes:)

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Μπράβο λαμπρά μου παιδιά. Θέλω τόσο να σας δω και να σας πειράξω... :D

Μας έχετε συνεπάρει. Σίγουρα για μένα μια κατάδυση εκεί θα ήταν πέρα από τις δυνατότητές μου. Όμως το αξιοσημείωτο είναι ότι βγαίνει μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα από την εκδρομή που είναι και το ζητούμενο.

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Νομίζω αν δεν ήταν ο Γιάννης και η Μαρία με την επιμονή τους την προηγούμενη μέρα, θα τα είχαμε παρατήσει και θα μέναμε με την απορία αν εκείνος ο σκοτεινός όγκος στο βυθόμετρο, 15 μέτρα μακριά από τη σημαδούρα ήταν όντως ο ναός κι αν στέκεται ακόμη όρθιος στα ρεύματα της λίμνης και τον χρόνο που τον υπονομεύουν.

Τώρα όμως ξέραμε: Ο ναός βρισκόταν εκεί, στα -32 μέτρα και μας περίμενε να τον φωτογραφίσουμε, να μοιραστούμε τις εικόνες και τη χαρά μας με τους ανθρώπους που αγκάλιασαν την προσπάθειά μας με συγκίνηση και νοσταλγία.

Η λίμνη βρίσκεται στα 300 μέτρα υψόμετρο. Ο ξενώνας μας γύρω στα 700. Το απόγευμα έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής περνώντας από ένα υψόμετρο 1100 μέτρων περίπου.
Ακολουθήσαμε την πιο ασφαλή οδό: Σχεδιάσαμε τη βουτιά σαν non-deco υπολογίζοντας την σαν να γίνεται σε υψόμετρο 1500 μέτρων.
Αυτό το πλάνο (για βάθος -36 μέτρων) μας έδινε ένα συνολικό χρόνο 9 λεπτών από τη στιγμή που εγκαταλείπαμε την επιφάνεια μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινούσαμε την ανάδυσή μας με deep stops και προληπτικά stops στα -12, -9, -6.

Πολύ θα θέλαμε να φωτογραφίσουμε τα πλαϊνά παράθυρα του τρούλου ή να κατεβούμε λίγο πιο χαμηλά να διαπιστώσουμε αν η πόρτα του ναού είναι ελεύθερη από προσχώσεις κι αν επιτρέπει μια μελλοντική διείσδυση, αλλά ο χρόνος ήταν λίγος και οι συνθήκες θερμοκρασίας και ορατότητας ακραίες.
Αποφασίσαμε ότι θα κατεβούμε με ένα βασικό στόχο στο μυαλό μας:
Να φωτογραφίσουμε το πάνω μέρος του τρούλου και το σταυρό του ναού. Αν περίσευε χρόνος, ίσως κατεβαίναμε και μέχρι τα παραθυράκια του τρούλου αλλά με τίποτα δε θα ξεπερνούσαμε το προφιλ των 9 λεπτών runtime που είχαμε σχεδιάσει.

Μια και για μένα ήταν η πρώτη βουτιά στη λίμνη σ' αυτό το βάθος, ο Γιάννης με είχε προειδοποιήσει ότι η νάρκωση θα είναι μεγαλύτερη απ' ότι περιμένω λόγω της γρήγορης κάθοδου, τους 10 βαθμούς θερμοκρασία και το άγχος που προκαλεί η μειωμένη ορατότητα.

Η θολούρα αυξανόταν με γεωμετρικούς ρυθμούς και κάποια στιγμή σκοτείνιασε αρκετά. Θα είμαστε -σκέφτηκα- τουλάχιστον στα -25.
Κοίταξα όμως το βαθύμετρό μου και έγραφε -13 :stunned: :stunned:
Την επόμενη φορά που σκέφτηκα ότι είναι πολύ σκοτεινά, ήταν μόλις -20.
Κατεβήκαμε στα -32 σε περίπου 1.5 λεπτό, ακολουθώντας τον μίτο που ήταν σταθερά δεμένος στον πέτρινο σταυρό και ο Γιάννης μου έκανε σήμα και φρενάραμε κανά 2 μέτρα πριν για να μη προσγειωθούμε στο τρούλο και σηκώσουμε ίζημα (όχι ότι το αποφύγαμε τελικά, αλλά λέμε τώρα).

Φτάνοντας στα 8 λεπτά περίπου του πλάνου, ο Γιάννης μου έκανε το κλασικό σήμα: ΟΚ?
Του απάντησα περιστρέφοντας το δάχτυλο στην αριστερή πλευρά του κεφαλιού και κάνοντάς του επίσης το σήμα "λιγο" με τα δύο δάχτυλα.
Συνειδητοποίησα ότι μέσα στη θολούρα και τη νάρκωση, μπορούσα μεν να δω το βάθος και το μέγιστο βάθος αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να διακρίνω το που βρίκεται η ένδειξη του χρόνου βουτιάς στην οθόνη του DC μου :o
Αν έχει νόημα να συγκρίνει κανείς την υποκειμενική αίσθηση νάρκωσης, θα έλεγα ότι με 7 λεπτά περίπου στα -32 ένοιωθα όπως έχω νοιώσει αντίστοιχα με 3-4 λεπτά στα -48 :2drunk:

Μια και είχαμε μόλις μισό λεπτό στη διάθεσή μας, ο Γιάννης μού 'κανε το σήμα ανόδου και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς την πρώτη βαθιά στάση μας στα -21.

Στη στάση των -9, θυμάμαι το χέρι του Γιάννη να τρέμει απ' το κρύο και συνειδητοποίησα ότι το φορμάκι lycra, τα διπλά γάντια και τα καλτσάκια μέσα από τα μποτάκια είχαν κάνει το θαύμα τους: Αν και βούταγα με υγρή στολή 7 mm στους 10 βαθμούς η θερμοκρασία μου ήταν απολύτως ανεκτή.
(τώρα το πως αντέχει ο Χρήστος που βούτηξε χωρίς κουκούλα και του δώσαμε γάντια με το ζόρι, μη με ρωτάτε :D)


Μια ημερήσια κατάδυση που γίνεται νυχτερινή.
50 εκατοστά ορατότητα
17 βαθμούς Κελσίου στα -20 μέτρα και 10 βαθμούς από τα -22 και κάτω...
Είναι αυτή μια κλασική βουτιά που ονειρεύεται κάθε δύτης αναψυχής?
Σίγουρα όχι...

Θα την ξανάκανα?
Σίγουρα ναι :)

Για τη χαρά της εξερεύνησης...
Για να μοιραστώ -με περισσότερες φωτογραφίες- αυτή τη χαρά, με τους ντόπιους που περίμεναν με λαχτάρα νέα μας σε κάθε βουτιά.
Για το προχώρημα της εμπειρίας... γιατί όσο καταδύομαι τόσο σιγουρεύομαι: τον εαυτό μας τελικά ανακαλύπτουμε εκεί κάτω και τίποτα άλλο.

Από μένα, ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Χρήστο Ευθυμίου που εμπνεύστηκε αυτή την εκδρομή κι ακόμη ένα ευχαριστώ στον Γιάννη και τη Μαρία για την επιμονή τους :thumbup:

Παραδίδω τη σκυτάλη στο Χρήστο Ευθυμίου και τον Γιώργο Κυπραίο να περιγράψουν τη δική τους βουτιά, τις δικές τους εικόνες, τι δική τους εκκλησία.
Δεν είναι γοητευτικό το πόσο διαφορετικά προσλαμβάνει καθένας μας την ίδια -φαινομενικά- αντικειμενική πραγματικότητα σε τόσο έντονες στιγμές αλλά και το πόσο διαφορετικές λέξεις διαλέγει για να τις περιγράψει?

...και σίγουρα είναι όμορφο -πολύ όμορφο- που μπορούμε και το μοιραζόμαστε :)

Ελπίζω να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για τον Σεπτέμβρη :geia:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Θα γινει και μια ερευνα για να βρουμε την καταληλη εποχη (ιδανικες συνθηκες)

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Τις τελευταίες μέρες, ανοίγω τον υπολογιστή το πρωί για να διαβάσω τη συνέχεια της αφήγησης σας με την ίδια λαχτάρα που γυρνάω το βράδυ σπίτι για να συνεχίσω τον "Ναυτικό χάρτη" του Ροβέρτε. Και οφείλω να ομολογήσω ότι παρόλο που απέχω πολύ από το να αποτελώ παράδειγμα καλού χριστιανού (για την ακρίβεια καμοία σχέση), διαβάζοντας τις περιγραφές σας φορτίστηκα έντονα συναισθηματικά.

Διπλά συγχαρητήρια`και για την επιτυχία του στόχου σας, αλλά και για τη γλαφυρότητα της αφήγησης που ανέδειξε (εκτός των άλλων και) συγγραφικά ταλέντα! :thumbup:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Περιγράφοντας στον παπα-Βαγγέλη πόσο με είχε αγγίξει η εικόνα του σταυρού μέσα στο χάος, συμπλήρωσα με ειλικρίνεια: "παρόλο που πρέπει να σου ομολογήσω παπα-Βαγγέλη ότι δεν είμαι και καμιά καλή χριστιανή"

Ο παπα-Βαγγέλης με κοίταξε με έκπληξη.
"Αγαπάς τους συνανθρώπους σου; Γιατί αν, ναι, τότε είσαι χριστιανή. Μην ακούς τι σου λένε, εγώ αυτούς με το σταυρό στο χέρι φοβάμαι περισσότερο"

Και αφήνοντάς με κομματάκι βλάκα, έφυγε γρήγορα γρήγορα να προλάβει τον αγώνα Φραγκίστα-Παλαιοκάτουνο....

(Αν ζούσα στα πέριξ, είναι πολύ πιθανό να πήγαινα τακτικά στην εκκλησία :confused:)

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Ο Συλλογος στον σχετικα μικρο χρονο της ζωης του εχει κανει εξαιρετικες προσπαθειες, εκδηλωσεις και καταδυσεις. Λογο αλλων υποχρεωσεων δεν μπορεσα να τις παρακολουθησω οπως ηθελα αλλα παντα διαβαζω και μαθαινω οτι μπορω...
... τιποτα ομως δεν ηταν σαν αυτο! Για εμενα η συγκεκριμενη εκδρομη ειναι η πιο σπουδαια δραση του συλλογου ακομα και αν ξεκινησε σαν μια απλη εκδρομη. Η προσφορα χαρας σε απλους ανθρωπους της επαρχιας και η εμπρακτη αναγνωριση απο αυτους ειναι κατι μοναδικο που αν συνδιαστει με την χαρα της πραγματικης εξερευνισης τοτε πραγματικα αναγαγει την εκδρομη αυτη σε μια μοναδικη και ιστορικη στιγμη για τον συλλογο!

Ζηλευω πολυ που δεν ημουν εκει οχι μονο για την καταδυση αλλα κυριως για να ζουσα απο κοντα τα αισθηματα εκεινων των ανθρωπων...

Μπραβο παιδια :thumbup:

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Εγώ θα μείνω σε μια απλή περιγραφή των δεδομένων και της βουτιάς που κάναμε την τελευταία ημέρα, με την εκκλησία να έχει πλέον βρεθεί, χάρη στην επιμονή του Γιάννη και της Μαρίας.



- ... Όλοι ετοιμάζονται για την βουτιά

Με δεδομένο ότι η λίμνη είναι στα 300 μέτρα και εφόσον το ίδιο απόγευμα θα έπρεπε να επιστρέψουμε ανεβαίνοντας σε ακόμα μεγαλύτερο υψόμετρο (από 800 έως 1100 μέτρα ανάλογα την επιλογή του καθενός για επιστροφή), αποφασίσαμε ότι το μέγιστο βάθος θα ήταν τα 32 μέτρα. Οπότε θα μέναμε στον σταυρό και θα αφήναμε την περαιτέρω εξερεύνηση για την επόμενη επίσκεψή μας.
Αποφασίσαμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε τους πίνακες για υψόμετρο 700-1500 και την ώρα μηδέν του επόμενου βάθους (36 μέτρα). Οπότε η βουτιά μας θα είχε χρόνο 9 λεπτά. Εμείς ήμασταν λίγο πιο «χαλαροί» στις στάσεις και αποφασίσαμε ότι θα κάνουμε προληπτικές στα 9 στα 6 και στα 3 (1, 2 και 5 λεπτά αντίστοιχα).



- Απόσπασμα του πίνακα που χρησιμοποιήσαμε

Βουτήξαμε αμέσως μόλις βγήκαν στην βάρκα ο Φοίβος και ο Γιάννης και μας είπαν ότι όλα ήσαν όπως τα είχαμε υπολογίσει.



- Γιάννης και Φοίβος στο νερό, έτοιμοι για τη βουτιά



- Το μπαλόνι αποσυμπίεσης των παιδιών έχει βγει στην επιφάνεια και τους περιμένουμε



- Τους βοηθάμε να βγουν στην βάρκα



- Σειρά μας, ο Χρήστος έτοιμος με τις διπλές, εγώ στο νερό ...

Η θολούρα, το κρύο και το σκοτάδι ήταν ίδια όπως και δύο μέρες πριν, αλλά η ψυχολογία μας τώρα ήταν εντελώς διαφορετική. Δεν υπήρχε η αγωνία για μια βουτιά σε εντελώς άγνωστες συνθήκες, αλλά μόνο προσμονή για να αντικρίσουμε τον σταυρό πάνω στον τρούλο της εκκλησίας.
Ήταν πραγματικά μια εικόνα που μόνο κατάδυση δεν θύμιζε … Κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και ενώ ήδη το βαθύμετρο μου έδειχνε 31 μέτρα φάνηκε στην άκρη του σχοινιού … Μόλις ένα μέτρο μακριά και φωτισμένος από τον πολύ ισχυρό Kowalski του Βασίλη ίσα που φαινόταν μια κίτρινη φιγούρα.
Έχει περάσει ήδη μια εβδομάδα αλλά ακόμα το σκέφτομαι. Βουτάω πια 19 χρόνια, σ’ αυτά και σε περισσότερα μέτρα έχω πάει πολλές φορές, δεν ήταν δα και κανένα κατόρθωμα Δεν ξέρω σε τι είδους υποβολή μπήκαμε εκείνες τις δυο μέρες, δεν ξέρω καν εάν νιώθαμε μόνο για εμάς ή και για τους νέους φίλους μας, τους ανθρώπους της περιοχής που τόσο πολύ θέλανε να δούμε στην εκκλησία, λες και θα την έβλεπαν κι αυτοί μαζί μας … Τι να πω, πραγματικά τα συναισθήματα ήταν πολύ δυνατά.
Όλα κύλησαν ρολόι μέχρι το 8ο λεπτό, τότε κάναμε την λάθος … πεδιλιά, τα πάντα θόλωσαν, ο σταυρός αμέσως εξαφανίστηκε και έπρεπε να ψηλαφίσεις για να τον βρεις. Ετσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ανάδυση ένα λεπτό νωρίτερα από το προγραμματισμένο. Έτσι κι αλλιώς δεν μας έλλειπε τίποτα, εκείνη τη στιγμή τα είχαμε όλα.







- Οσοι είχαμε μείνει την τελευταία ημέρα (πολλοί φίλοι είχανε ήδη φύγει λόγω του προγράμματός τους): Ingeborg, Χρήστος, Δήμητρα, ο super Κώστας, Γιάννης, Μαρία, Φοίβος, Ζίνα και πίσω από την κάμερα η Γεωργία και ο Νίκος.

Ευχαριστώ όλους …

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Η δημοσίευση του γεγονότος από την εφημερίδα "Ευρυτανικός ΠΑΛΜΟΣ"
http://www.evrytanikospalmos.gr/2008/5/7/index.htm

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Η φύση γύρω απ' τη λίμνη των Κρεμαστών είναι μοναδικά όμορφη και είναι αδύνατο να αντισταθεί κανείς στο πειρασμό για κάποιες μικρές ή και μακρινότερες εξερευνήσεις.
Ένα πολύ όμορφο στοιχείο της παρέας ήταν ότι μαζευόμασταν όλοι μαζί τα βράδια να μοιραστούμε τις εμπειρίες της μέρας και να προγραμματίσουμε την επόμενη, αλλά ταυτόχρονα είμασταν κι αρκετά ανεξάρτητοι στις επιλογές μας. Την τρίτη μέρα π.χ. κάποιοι πήγαν για ράφτινγκ, άλλοι πήγαν βόλτα στο Καρπενήσι.

Τη δεύτερη μέρα, που βούτηξε η πρώτη ομάδα προς αναζήτηση της εκκλησίας της Επισκοπής, παρέσυρα το απόγευμα τον Γιάννη και τη Μαρία να κάνουμε μια χαλαρή βουτιά στην αποβάθρα (η πρώτη μας κατάδυση στη λίμνη).


Παλιότερα που δεν υπήρχε η γέφυρα της Επισκοπής, ο κόσμος πηγαινοερχόταν από τη μια μεριά της λίμνης στην άλλη με μικρά ferry boats. Το μόνο που προδίδει τώρα πια την ύπαρξή τους, είναι αυτή η κεκλιμένη αποβάθρα που σαν ένας παραμυθένιος δρόμος κατεβαίνει κάθετα την πλαγιά και συνεχίζει μέσα στο νερό.
(...κι αν είχα λίγο μυαλό παραπάνω θα είχα τραβήξει και καμμιά φωτογραφία εκτός νερού αντί να καταφεύγω τώρα σε λογοτεχνικές φιοριτούρες :o )


Καθώς η στάθμη της λίμνης μπορεί να μεταβληθεί ακόμη και +-/10 μέτρα αναλόγως την εποχή, την βροχόπτωση και τη χρήση νερού που γίνεται από τον υδροηλεκτρικό σταθμό της Δ.Ε.Η., το μέρος της αποβάθρας που βρίσκεται εκτός νερού ξαφνικά γίνεται υποβρύχιο και τανάπαλιν. Έτσι δικαιολογούνται οι κάβοι κι οι δέστρες που υπάρχουν μέσα και έξω από το νερό σε όλο το μήκος της αποβάθρας, αφού κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ποια από αυτές θα βρίσκεται εκτός νερού για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί.


Η ορατότητα είναι περίπου 1.5 μέτρο. Η λίμνη έχει πολλά και μεγάλα ψάρια αλλά κανένα δεν μας πλησιάζει τόσο κοντά ώστε να το δούμε. Είδαμε μόνο μερικά νεκρά – όπως μάθαμε αργότερα ξεψαρισμένα από το δίχτυα των ψαράδων που τα άφησαν στη λίμνη γιατί είναι χαμηλής εμπορικής αξίας.


Τα περισσότερα φυτά που συναντάμε εδώ δεν είναι υδρόβια: Είναι φυτά της ξηράς, καταδικασμένα να πνιγούν ριζωμένα στη θέση τους -καθώς ανεβαίνει η στάθμη της λίμνης- και να καλυφθούν από οργανισμούς που αποσυνθέτουν τα απομεινάρια τους.


Οι εικόνες θυμίζουν ομιχλώδες στοιχειωμένο δάσος αλλά ταυτόχρονα αυτό το διάχυτο φως είναι εξαιρετικό από φωτογραφική άποψη
(η φωτογραφική μου διαστροφή υπερισχύει και συνεχίζω :D).


Την τρίτη μέρα που ο Γιάννης και η Μαρία βουτάνε στο εκκλησάκι της επισκοπής να προσδιορίσουν το ακριβές στίγμα, ένα μεγάλο μέρος της παρέας αποφασίζει να εκδράμει προς το φράγμα Καστρακίου - 60 χλμ περίπου από τη βάση μας.


Ταξιδεύουμε περίπου 2 ώρες διασχίζοντας περιμετρικά όλο το βόρειο τμήμα της λίμνης Κρεμαστών και το εντυπωσιακό Ψηλοβούνι(?).


Φτάνοντας στο Καστράκι και μη μπορώντας να διασταυρώσουμε τις πληροφορίες που είχαμε για κάποιο βυθισμένο νεκροταφείο, αποφασίζουμε να βουτήξουμε σε ένα πανέμορφο όρμο της λίμνης που μας υποδεικνύει κάποιος ντόπιος ότι βρίσκονται βυθισμένα τα ερείπια μιας ακόμη εκκλησίας.


Η ορατότητα είναι αυτή που έχουμε συνηθίσει: γύρω στο 1-1.5 μέτρο αλλά το φως είναι δυνατό και αρκετό για μια αξιοπρεπή καταγραφή, μια και οι 4 περιμετρικοί τοίχοι που έχουν μείνει από το εκκλησάκι βρίσκονται σε βάθος μόλις -5 μέτρων.

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Από τι αναπνέει Οξυγόνο; :confused: Αυτό εκεί μοιάζει με... "επιτραπέζιο" rebreather!

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Μπράβο παιδιά. Απο οτι κατάλαβα περάσατε όμορφα. Φοίβο και Γιάννη πολύ ομορφες φωτό.
Ελπίζω στήν επόμενη εξόρμηση να είμαστε και εμείς μαζί.
(αν μας θέλετε φυσικά):):):)

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

Σωστή η "διάγνωση"... έχεις μάτι :thumbup:
Είναι ένα σύστημα παροχής οξυγόνου κλειστού κυκλώματος (του Χρήστου) ;)

Απάντηση: 01.05.2008 - Τετραήμερη εκδρομή στην λίμνη Κρεμαστών
 

:rofl: Μπα, τον έχουν συνδέσει με το κομπρεσέρ :crazy: