[Phoevos]

Αρχικό μήνυμα απο paris

Φοίβο οι άνθρωποι, ειδικά στην Ελλάδα, βουτάγαν στο βυθό της θάλασσας και πριν το ψαροντούφεκο. Αν ρωτήσεις σφουγγαράδες (στην Αίγινα πρέπει να υπάρχουν μπόλικοι) μπορείς να αντλήσεις πολλές πληροφορίες για το πως ήταν οι βυθοί πριν 50 χρόνια. Εμένα πάντως αυτό που μου λένε είναι ότι έχοντας στο μυαλό τους τις εικόνες που έχουν αντικρύσει, πλέον δεν τους κάνει καρδιά να κοιτάξουν με μάσκα στη θάλασσα. Προφανώς φταίει και η μόλυνση για το γεγονός ότι ο βυθός που κάποτε είχε σε κάθε τετραγωνικό μέτρο όλα τα χρώματα της ίριδας τώρα έχει κυρίως στα πρώτα 10, 15, 20 μέτρα ένα ομοιόμορφο άθλιο πράσινο χρώμα, αλλά το να παίξουμε τη γνωστή κολοκυθιά (οι με τα καλάμια λένε ότι φταίνε οι ψαροντουφεκάδες, οι ψαροντουφεκάδες λένε ότι φταίνε οι τράτες, οι τράτες λένε ότι φταίνε οι παράκτιοι, οι παράκτιοι λένε ότι φταίνε οι ερασιτέχνες κι όλοι μαζί τα ρίχνουν στη μόλυνση) δε βοηθάει καθόλου, ο καθένας πρέπει από τη θέση που μιλάει να αναλογιστεί τη ζημιά που αυτός πρώτα προκαλεί και πως μπορεί να τη μετριάσει. Για το ψαροντούφεκο ας πούμε θα ήταν μια καλή αρχή αν εσείς οι συνειδητοποιημένοι -και περιβαλλοντικά- ψαροντουφεκάδες, εσείς πρώτοι από όλους λέγατε: αγώνες ψαροντούφεκου τέλος! Καθώς οι κοινωνίες εξελίσονται και τα πολιτισμικά στάτους εξελίσονται παράλληλα. Μέχρι πριν πολύ λίγα χρόνια υπήρχαν περιοδεύοντες θίασοι στην επαρχία με αρκούδες που τις σέρναν με χαλκά από τη μύτη, αυτό πλέον θεωρείται απαράδεκτο, το ίδιο και τα τσίρκο με ζώα, το ίδιο και το κυνήγι αλεπούς στην Αγγλία κλπ κλπ. Όλα αυτά τα φαινομενικά ασύνδετα παραδείγματα τα συνδέει με τους αγώνες ψαροντούφεκου μια κοινή συνισταμένη: είναι αναχρονιστικοί θεσμοί Φοίβο, ξεπερασμένοι από την εποχή τους.

Τα παραδείγματά σου είμαι σίγουρος ότι είναι αληθινά. Θα μου επιτρέψεις να σου αντιπαραθέσω μερικά δικά μου.

1) Πριν 25 χρόνια (όντας πολύ μικρός), βγάζαμε με τον πατέρα μου με πετονιές τα καλοκαίρια καθημερινά 1-2 μαύρα, συν μαγιάτικα κλπ. Πενταμελή οικογένεια κάναμε τρεις μήνες διακοπές τζάμπα και γυρνάγαμε και με λεφτά. Περιοχές Ψάθα, Αλυκές, Διαπόρια. Σε προκαλώ (σχήμα λόγου) να πάρεις όλη την παρέα σου εκεί που από ότι καταλαβαίνω είναι έτσι κι αλλιώς τα μέρη σας και να μου πεις αν σήμερα υπάρχει έστω κι ένας ροφός. Πολύ θα χαρώ να κάνω λάθος.
2) Ένας μέγας καραγκιόζης που δουλεύαμε ένα φεγγάρι μαζί μου έλεγε ότι εμείς είμαστε μαλάκες που δε βγάζουμε τίποτα κι ότι αυτοί πηγαίναν παλιά βράδυ στην Κέλυφο (Χαλκιδική), βγάζαν 400 κιλά ροφούς και φεύγανε. Δεν ξέρω αν έχεις βουτήξει τα τελευταία δέκα χρόνια στην Κέλυφο...
3)Ο 80χρονος (που λέγαμε πριν) κυρ Σπύρος μου έλεγε για τις παλιές καλές εποχές που με ένα μόνο δυναμίτη βγάζαν 200 κιλά τσιπούρες...

κλπ κλπ.

Συγκριτικά με αυτά τα νούμερα, νομίζω ότι τα δικά σου, παρότι αξιοσέβαστα, είναι μικρά. Και θα διακυνδυνέψω την υπόθεση ότι ούτως ή άλλως αφορούν κάποια/ες μεμονωμένες ξέρες που τις ξέρουν λίγοι και πιθανά να προστατεύονται από τον καιρό γι' αυτό και να ψαρεύονται λίγο. Σε κάθε περίπτωση δεν αφορούν όλη την περιοχή σου, κάνω λάθος;

Αυτό με τις καλογρίτσες που λες δεν το έχω παρατηρήσει ειλικρεινά. Νομίζω ότι στα μέρη που βουτάω εγώ δεν ισχύει, έχω φωτογραφίες με λεφούσια από καλογρίτσες στα 5-7 μέτρα.

Γεια σου και πάλι φίλε Πάρη .

Σήμερα λοιπόν θα σε κάνω πολύ χαρούμενο . Σε όλο τον Κορινθιακό (άρα και στις περιοχές που αναφέρεις) υπάρχουν πολλά και μεγάλα ψάρια. Τα μέρη που αναφέρω δεν είναι πονηρά μέρη, είναι μπροστά στα μάτια μας. Αρκεί να ξέρεις να ψάξεις. Και συνήθως ψαρεύονται με βάση τον καιρό. Και ναι ένας ροφός 23 κιλά που έπιασα φέτος ήταν απο τα μέρη που ψάρευες. Απλά τα ψάρια είναι πολύ καχύποπτα, και θέλει πολύ μεγάλη διακριτικότητα για να τα προσεγγίσεις.

Και στο Σαρωνικό έχω δει πολλά και μεγάλα ψάρια, εκεί που πάνε και εκδρομές αυτοδύτες μάλιστα. Δε θα ξεχάσω ένα φρύδι στα 40-42μ στο οποίο μπαίνανε μέσα καμιά 10αριά στήρες και πίγγες, απο 3-6 κιλά. Γύρω γύρω σύννεφο μικρά ψάρια (στήρες σφυρίδες) τα οποία και δεν πειράξαμε φυσικά. Τα ψάρια πολύ τρομαγμένα. Μόνο είδαμε, γιατί στο καρτέρι δεν ερχόντουσαν (και δεν είμαστε fun του ψαχτηριού).

Δεν συμφωνώ με το παιχνίδι της κολοκυθιάς όπως λες και κοιτώ την αλήθεια κατάματα: το νόμιμο υποβρύχιο κυνήγι (αυτό που γινεται την ημέρα, με μια ανάσα) δεν κάνει κακό. Αυτό μπορεί και πιέζει τα ψάρια, τα αναγκάζει να αλλάζουν συνήθειες. Πάνε πιο βαθιά, μένουν πιο μακριά απο τίς βέργες μας, κρύβονται μόλις ακούσουν θόρυβο. Έχει τύχει σε μέρος, ψάρια να εμφανίζονται μόνο σε συγκεκριμένο τρόπο κατάδυσης. Άρα όχι σε όλους τους δύτες. Αυτό ξέρω ότι το κάνω, και είναι το τίμημα για να γίνομαι όλο και καλύτερος στο νερό μέσα.

Σχετικά με την αγριότητα που περιγράφεις στους αγώνες: Δεν έχει σχέση με το κηνύγι της αλεπούς (η τελευταία δεν τρώγεται). Είναι ότι κάνω εγώ με τους φίλους μου, σε άλλη κλίμακα. Γούστα είναι, και γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους που είναι καθόλα ευγενείς στη προσωπική τους ζωή αλλά αρέσκονται στο θεσμό. Το ζήτημα που τους ιντριγκάρει είναι η αυξημένη δυσκολία να καταφέρουν να συλλάβουν ψάρια σε τόσο δύσκολες συνθήκες (παντώς καιρού, με άλλους αθλητές δίπλα που τρομάζουν τα ψάρια, όποια μέρα χρειαστεί να βουτήξουν). Φυσικά δεν έίναι όλοι έτσι, δεν είναι όλα ρόδινα. Αλλά δεν είναι και όλα μαύρα. Εγώ που σκοτώνω ψάρια όπως και αυτοί, δεν έχω δικαίωμα να τους κατακρίνω. Αλλά μπορώ να συμβάλω στο να βελτιώσουν κάποια πράγματα (μέσο προτάσεων) και το κάνω. Προτάσεις έχω και τις απευθύνω εκεί που μπορώ.


Σε χαιρετώ φίλε
Φοίβος