Βαθειές εσωτερικές σκέψεις

[fin]

Μια και το θεμα ειναι Βαθειές εσωτερικές σκέψεις, αρχικα σκεφτηκα οτι δεν θα καταφερω να συνεισφερω στη συζητηση . Παρατηροντας ομως στη συνεχεια ενα σπανιο χαρακτηριστικο (καλη προθεση) λεω ας βουτηξω και γω.
Ολα (σχεδον) οσα γραφονται ειναι αποψεις απο διαφορετικες γωνιες.
Το βασικο κινητρο: ψαρι ή αναγκη να εισαι κατω;
Ο σωστος τροπος: Απνοια ή πατεριτσες (αποθεμα αερα);
Πως το ενα μπορει να δικαιολογησει το αλλο;

Στη προσπαθεια μας να το παιξουμε θεοι στο προσφατο παρελθον και να προσεγγισουμε το καλο (σωστο για τη φυση) εχουμε εκ των αποτελεσματων αποδειξει δυο πραγματα ως τωρα.
α) Η επστημη μας δεν ειναι αρκετη για να αποφασισει πως, ποτε και ποσο θα οριοθετησουμε την απληστια μας σε βαρος της αναπτυξης μας.
β) Η κοινωνια (ες) μας (που αυταρεσκα ονομαζουμε συστημα τρομαρα να μας ερθει) στερουνται εγγενως τη δυνατοτητα να λειτουργησαν προς τη σωστη κατευθυνση ακομα και αν ηταν γνωστη.

Ως εκ τουτου προτεινω να συνειδητοποιησουμε οτι μας απομενουν λιγα αλλα και "πολλα".
Να αποδεχτουμε το αμελητεο μεγεθος της ατομικης μας ευθυνης, να αποδεχουμε τη τεραστια βαρυτητα αυτης της ευθυνης για την προσωπικη μας μαχη με το εγω και τελος να αφησουμε για λιγο καποιο περιθωριο στο καημενο το ενστικτο μας. Το καημενο το ενστικτο μας που δεν ειναι τοσο ενοχο και απληστο οσο φοβομαστε.

Τελειος ανθρωπος δεν υπαρχει (δε θα ηταν και πολυ ανθρωπος δηλ)

Ο τελειος αυτοδυτης ειναι αυτος που αφου τελειωσει την scuba εκπαιδευση, παρει φουσκωτο και συμπληρωσει τον εξοπλισμο, τα αφηνει ολα επανω και προτιμαει να σουλατσαρει με μια ανασα στα 15m μονο με το μαγιω.

Ο τελειος ψαροτουφεκας ειναι αυτος που αφου αποκτησει 3 λεπτα δυναμικη απνοια, κανει το οπλο του lazer σε ακριβεια και μαθει τα αδυνατα σημεια των στοχων του, παυει πια να παταει τη σκανδαλη λεγοντας στον αντιπαλο "ρουα-ματ φιλαρακι".

Ο ψαροτοφεκας αυτοδυτης ειναι απλα ενα ανεκδοτο με το οποιο δεν μπορει να γελασει κανεις.

Οι περισοτεροι το παλευουν καπου αναμεσα.