Αποστολή στο Βρεταννικό

[Beracuda]

Σήμερα τερματίστηκε και επίσημα η γεμάτη προβλήματα και ατυχίες αποστολή στο Βρεταννικό. Πολλά γράφτηκαν, ακούστηκαν ειπώθηκαν και αρκετά ακόμη θα ακολουθήσουν στο μέλλον.

Όπως είχα αναφέρει ως προσδοκία σε παλαιότερο post, είμαστε τυχεροί (η Ομάδα του S/S Burdigala Project) γιατί γνωρίσαμε από κοντά, μιλήσαμε και ανταλλάξαμε απόψεις "μεταξύ μπύρας και χωριάτικης σαλάτας" με πολλά από τα αξιόλογα μέλη της αποστολής αυτής.



Από την άλλη πλευρά θλίβομαι πραγματικά ως Έλλην. Μεταξύ θεάτρου του παραλόγου από πλευράς των υπηρεσιών του Υπουργείου Πολιτισμού και αναφορές περί άκρατης εκμετάλλευσης από τον φορέα διαχείρισης του ιστορικού ναυαγίου, καταφέραμε σαν "Ελλάδα" με τακτική "μια στο καρφί και μια στο πέταλο" να πληγώσουμε και απογοητεύσουμε για άλλη μια φορά βαθιά αυτούς τους παθιασμένους με το βυθό και τα ναυάγια ανθρώπους. Και όχι μόνο αυτούς, αλλά και ΟΛΗ την πολυεθνική αποστολή (Αμερικανοί, Εγγλέζοι, Βέλγοι, Ιταλοί, Έλληνες κ.ά.) αποτελούμενη από επιστήμονες, τεχνικούς, σεναριογράφους, παραγωγούς, κινηματογραφιστές, ηχολήπτες, βοηθούς κ.λπ. Πολλοί μας ανέφεραν επιγραμματικά "Ποτέ πια αποστολές στη χώρα σας. Πανέμορφη μεν, με αξιόλογα ναυάγια και ιστορία, αλλά μη συνεργάσιμη"

Και δυστυχώς όταν στην τρελοκωμική αυτή ιστορία που βιώσαμε από πρώτο χέρι στη Κέα, με έκφανση 'τριπλέτας' (Βρεταννικός, Burdigala, Καθαρισμός Βυθού Βουρκαρίου), ο άμεσα θιγόμενος είναι "πελάτης μεγάλου εκτοπίσματος" και κύρους όπως το National Geographic, τότε όχι μόνο το θέμα και ο περίγελος διαχέεται στα 4 σημεία του κόσμου, αλλά δεν θα εκπλαγούμε διόλου εάν υπάρξουν αγωγές και δικαστικές αξιώσεις "κατά παντός ανευθυνουπευθύνου".

Η Κέα τιμωρείται και σπιλώνεται η φήμη της ως μοναδικού καταδυτικού τουρισμού, δηλαδή αμαυρίζεται χωρίς να φταίει. Ας αναρωτηθούν λοιπόν οι χαρτογιακάδες των υπουργείων και των ποικίλων υπηρεσιών ποιο αλήθεια είναι το όφελος για την τοπική οικονομία (σε περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης μάλιστα) από τις καταδυτικές αποστολές. Και από την άλλη ας υπολογίσει κάποιος τα διαφυγόντα από όλους αυτούς που πικραμένοι αναχωρούν σήμερα από το νησί μας ψιθυρίζοντας μεταξύ τους "Ποτέ πια".



Μας απομένει για παρηγοριά το γαλάζιο του Αιγαίου και του ουρανού. Αυτό δεν μπορούν εύκολα να μας το καταργήσουν γιατί είναι Θεόσταλτο