Χρόνος "0" : Πραγματικότητα ή μύθος ??

[fivos]

Αρχικό μήνυμα απο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΒΕΡΟΥΔΗΣ

Μια καταδυση στα -65μ 20 λεπτων με 105 λεπτα συνολικης αποσυμπιεσης ειναι το ιδιο ασφαλης με μια καταδυση στα -18μ με 45' χρονου βυθου, πολυ κατω απο την ωρα μηδεν?
Το οτι παντα θεωρουσα οτι οι καταδυσεις αποσυμπιεσης δεν γινονται απο οποοιονδηποτε και οπουδηποτε ειναι μυθος?

Γιώργο σαφώς και δεν είναι μύθος αυτό που λές και δε νομίζω πως ο Χρήστος άφησε να ενοηθεί κάτι τέτοιο...
Νομίζω είναι προφανές ότι ο σκοπός των λεγομένων του Χρήστου δεν είναι να ωθήσει άπειρους αυτοδύτες αναψυχής σε βαθιές βουτιές με αποσυμπιέσεις με το σκεπτικό ότι δεν έχουν διαφορά, αλλά ακριβώς το αντίθετο: Να δείξει πως η αποσυμπίεση είναι μια διαδικασία που συμβαίνει πάντα και οι κίνδυνοί της είναι υπαρκτοί, ακόμη κι όταν ΔΕΝ κάνουμε στάσεις αποσυμπίεσης (και επομένως η βουτιά δεν βαφτίζεται "βουτιά αποσυμπίεσης").

Ειναι πασιφανες οτι η διαδικασια αναδυσης ειναι μια διαδικασια αποσυμπιεσης. Το γεγονος αυτο δεν νομιζω οτι δικαιολογει μια προταση σαν την παραπανω. Η διαφορα της αναγκαστικης στασης αποσυμπιεσης απο την προληπτικη ειναι κατ' εμε προδηλη.

Η φράση "δεν έχουν σχεδόν καμμία διαφορά" ίσως είναι υπερβολική, αλλά θα διαφωνήσω για το πασιφανές. Είναι πασιφανές για σένα που είσαι εκπαιδευτής και πασιφανές μπορεί να είναι για κάποιους που το ψάχνουν και ενημερώνονται/μαθαίνουν/συνεχίζουν την εκπαίδευσή τους και ξέρω σίγουρα ότι δεν ήταν πασιφανές για μένα όταν τελείωσα το πρώτο επίπεδο εκπαίδευσης.

Καταλήγουμε τελικά -καλώς ή κακώς- στο ίδιο πράγμα:
Συμφωνώ, πως για να αποκτήσει κάποιος το πρώτο αστέρι και να μπορεί να βουτάει, δεν χρειάζεται να μάθει κβαντομηχανική. Η "ελειπτική" και πολλές φορές "αξιωματική" γνώση που παίρνει στο πρώτο αστέρι, θα του επιτρέψει να κάνει τις συνήθεις βουτιές αναψυχής με ασφάλεια - ωραία ως εδώ.

Με τον τρόπο αυτό όμως, στο μυαλό του μαθητή δημιουργούνται κάποια στερεότυπα:

1. Βουτιές με προληπτική στάση (χωρίς στάσεις αποσυμπίεσης) = ασφαλείς
2. Βουτιές με στάσεις αποσυμπίεσης = επικίνδυνες

Έχοντας κάποιος δύτης στο μυαλό του το στερεότυπο [1] μπορεί να μπει στον πειρασμό να κάνει όλα αυτά που αναφέρει παραπάνω ο Χρήστος (βουτιά συνεχώς στα όρια που του δίνει το D.C. του, βουτιές “jo-jo” κλπ) και να συνεχίσει να πιστεύει πως είναι απολύτως ασφαλής, αφού εξακολουθεί να κάνει βουτιές χωρίς στάσεις αποσυμπίεσης, πράγμα που είναι σαφώς επικίνδυνο αφού κινείται διαρκώς στα όρια της νόσου χωρίς να το καταλαβαίνει.

Αυτό το στερεότυπο νομίζω πως προσπαθεί ο Χρήστος να ανασκευάσει και στα πλαίσια αυτά εγώ βρίσκω το κείμενό του και τις επιμέρους συμβουλές που δίνει εξαιρετικά χρήσιμες