Σε πραγματική κατάσταση έλλειψης αέρα

[Physalia]

Νομίζω ότι η ιδέα να δώσεις το δικό σου δεύτερο στάδιο (στο κλασικό setup) είναι καθαρά και μόνο κίνηση αμέσου δράσης. Το σενάριο θα το φανταζόμουν ως εξής: Δίνω το δικό μου δεύτερο στάδιο στον πανικοβλημένο καθώς εγώ απελευθερώνω το χταπόδι μου*. Αφού εισπνεύσει μερικές φορές και αρχίσει να ηρεμεί, του δείχνω το χταπόδι και αφού συναινέσει αλλάζουμε. Συνεννοούμαστε για τη διαδικασία ανάδυσης και φεύγουμε.


*Σε ό,τι αφορά το χταπόδι, δύο είναι τα τινά που έχω παρατηρήσει στην πλειοψηφία των δυτών αναψυχής. Είτε το χταπόδι είναι πολύ χαλαρά πιασμένο και σέρνεται δεξιά αριστερά είτε είναι υπερβολικά τακτοποιημένο με τρόπο που να μη διευκολύνει καθόλου έναν πανικοβλημένο και ξέπνοο δύτη. Ο δύτης που έχει μείνει από αέρα θα ήταν φρόνιμο να μην έχει την παραμικρή πιθανότητα να έρθει αντιμέτωπος με καθαρισμούς ...αμμοχάλικου ή χταπόδια που δε βγαίνουν από την κρυψώνα τους ούτε με γαλαζόπετρα....

[Χρηστος Ευθυμιου]

Για να μπορέσεις πραγματικά να ελέγξεις έναν πανικόβλητο δύτη ο οποίος έφτασε στα όρια της ασφυξίας και πιθανόν να έχει πιει και λίγο νερό πρέπει να τον έχεις ακριβώς απέναντι σου σε οπτική και σωματική επαφή, δηλαδή να τον κρατάς. Τα πρώτα 2-3 δευτερόλεπτα είναι καθοριστικά για την θετική αντιμετώπίση του συμβάντος.

Του δίνεις την μέγιστη σιγουριά και την αίσθηση πως πραγματικά μπορείς να τον βοηθήσεις δίνοντας του το ποιο πολύτιμο που έχεις, τον δικό σου ρυθμιστή και αφού πάρει τις πρώτες 2-3 αναπνοές, παίρνεις εσύ το χταπόδι σου και είναι όλα υπό έλεγχο.

Αυτό επιδρά τόσο θετικά στην ψυχολογία του που συνήθως μετά από 1-2 min επανέρχεται η ηρεμία κατόπιν διακόπτουμε την βουτιά και αρχίζουμε την ανάδυση κρατόντας τους κανόνες ασφαλείας.

Το επόμενο είναι να του δώσεις το χταπόδι και να έχετε και οι δύο την ευχέρεια και την άνεση του χώρου, όμως δεν μπορείς να ελέγξεις την αντίδραση του πανικόβλητου συντρόφου σου.

Το ποιο πιθανό είναι να βρίσκεται 1-1,5m πάνω από εσένα και σε περίπτωση που φύγει προς τα επάνω (έχουν σχεδόν όλοι αυτή την τάση) θα σε παρασύρει μαζί του χωρίς να έχεις καμιά δυνατότητα να αντιδράσεις μέχρι να φτάσετε και οι δύο στην επιφάνεια.

Υπάρχουν πολλές περιγραφές παρόμοιων περιστατικών.

Θέλω να επισημάνω πως δεν είναι σε θέση όλοι οι δύτες να βοηθήσουν όπως περιγράφω παραπάνω. Εξαρτάται όμως σε μεγάλο βαθμό από την εμπειρία και το επίπεδο εκπαίδευσης που έχει ο καθένας μας.

[neokles]

Δεν καταλαβαίνω

Μα αν φύγει κατά πάνω θα φύγει ούτως ή άλλως!

Απέναντι και να τον κρατάς (σφιχτά και ακόμα καλλίτερα απο το BCD) μπορείς να το κάνεις με το χταπόδι.

Αν τελικά αρχίζει να φευγει πάνω και εσύ για χ λόγους δεν έχεις το β'στάδιο στο στόμα... είσαι ομολογουμένως σε δύσκολη κατάσταση, δεν είσαι;

Επιπλέον μια ακόμα σκέψη. Αν κάποιος είναι πανικοβλημένος (και άρα επικίνδυνος) μήπως είναι καλλίτερα να τον αφήσουμε να ξεπανικοβληθεί; Στο κάτω κάτω καλλίτερα ένας τραυματισμός παρά δύο (μην με φάτε μια κουβέντα είπα )

[Σώτος Χριστοδούλου]

Νεοκλή και Χρήστο συμφωνώ και με τους δύο. Όχι λόγω διπλωματίας.

Απλώς απαντάτε σε διαφορετικές ερωτήσεις.

Οι ερωτήσεις είναι:

Τι είναι πιο καθησυχαστικό για τον δέκτη?
Τι είναι πιό εύκολο για τον δότη?
Τι είναι πιό πρακτικό?
Αλλά ακόμα και τι είναι εκείνο που βγαίνει αυθόρμητα σε πραγματικές συνθήκες όταν θα πρέπει να αντιδράσεις σε χρόνο dt?

[Χρηστος Ευθυμιου]

neokles

Εξακολουθείς να αγνοείς τον ποιο σημαντικό παράγοντα παρότι το έχω αναφέρει πολλές φορές, την ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ του πανικόβλητου δύτη. Έχεις κερδίσει πραγματικά την εμπιστοσύνη του με το που θα βγάλεις τον ρυθμιστή σου και θα του τον δώσεις α) είναι απασχολημένος με τις πρώτες αναπνοές του, β) αποκτά την σιγουριά ότι τον βοηθάς, γ) στην συνέχεια αφήνετε στα χέρια σου διότι σου έχει εμπιστοσύνη. Στο διάστημα αυτό και μιλάμε για δευτερόλεπτα επανέρχεται σιγά σιγά η ηρεμία. Εγώ έχω όλο τον χρόνο να πάρω το χταπόδι μου και να ελέγξω την κατάσταση, α) να ρυθμίσω την πλευστότητα ανάλογα με την περίπτωση να βάλω ή να βγάλω αέρα στο δικό μου BCD και αν είμαι άνετος ρυθμίζω και την δική του πλευστότητα..

Μα αν φύγει κατά πάνω θα φύγει ούτως ή άλλως!

Μα αυτό είναι το ζητούμενο να το αποτρέψουμε άμεσα με τους παραπάνω λεπτούς χειρισμούς.

Απέναντι και να τον κρατάς (σφιχτά και ακόμα καλλίτερα απο το BCD) μπορείς να το κάνεις με το χταπόδι.

Θα χάσεις τα πρώτα πολύτιμα δευτερόλεπτα και ίσως στον πανικό του να μην καταφέρεις να ελέγξεις την κατάσταση. Είναι ευκολότερο να ελέγξεις τον εαυτό σου παρά έναν πανικοβλημένο δύτη.

Αν τελικά αρχίζει να φεύγει πάνω και εσύ για χ λόγους δεν έχεις το β'στάδιο στο στόμα... είσαι ομολογουμένως σε δύσκολη κατάσταση, δεν είσαι;

Δεν μπορεί να σου φύγει εύκολα διότι έχεις την δυνατότητα να αδειάσεις το δικό σου BCD και στην συνέχεια το δικό του και να πάτε και λίγο ποιο πάνω δεν είναι τραγικό θα σταματήσεις όμως την βίαιη άνοδο.

Επιπλέον μια ακόμα σκέψη. Αν κάποιος είναι πανικοβλημένος (και άρα επικίνδυνος) μήπως είναι καλλίτερα να τον αφήσουμε να ξεπανικοβληθεί; Στο κάτω κάτω καλλίτερα ένας τραυματισμός παρά δύο (μην με φάτε μια κουβέντα είπα

Εσύ θα ήθελες αν βρεθείς σε μια δύσκολη στιγμή να σε αφήσει ο σύντροφος σου να φύγεις αβοήθητος προς τα πάνω?? Εγώ δεν θα το ήθελα.

Απεναντίας θα έκανα ότι περνάει από το χέρι μου να βοηθήσω φτάνοντας ακόμα και στα όρια μου. Γι’ αυτό άλλωστε μετά από 33 χρόνια που καταδύομαι συνεχίζω να εκπαιδεύομαι και να μαθαίνω.

[Physalia]

Νεοκλή, επειδή δε βουτάω ποτέ (πλέον) με ανθρώπους που δεν είναι δικοί μου άνθρωποι και καλοί μου φίλοι, δε θα σκεφτώ ποτέ "αστον να χαλαρώσει μόνος του". Το πρόβλημα οποιουδήποτε buddy μου είναι αυτομάτως και δικό μου πρόβλημα. Από την άλλη, ακόμα και κάποιον άγνωστο να είχα να αντιμετωπίσω, πάλι κάπως έτσι θα το προσπαθούσα.... Η διαχείριση του πανικού είναι το πρώτο και σημαντικότερο task σε οποιαδήποτε καταδυτική περίπτωση....

Από την άλλη, δε θα σου πρότεινα να εφαρμόσεις κάτι τέτοιο αν εσύ δε νιώθεις καλά με αυτό. Μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα όταν στη μία ανασφάλεια προστεθούν κι άλλες.....

[neokles]

Δεν ξέρω τι θα έκανα αν έβλεπα έναν άνθρωπο πανικόβλητο. Αν θα τον παρατούσα ή όχι. Πάντως δεν θα ήθελα με τίποτα να ζήσω και να έχει πνιγεί το ζευγάρι μου επειδή έμεινα απο αέρα και πανικοβληθηκα. Βέβαια η Physalia έχει δίκιο. Δεν είναι το ίδιο να μιλάμε θεωρητικά όταν ζευγάρι σου μπορεί να είναι ο αδερφός σου, ο κολητός σου, η γυναικα σου ο άντρας σου, το παιδί σου.

Απο την άλλη θεωρώ όλη την μανούβρα πολύ θεωρητική για να πετύχει. Νομίζω (από αυτά που καταλαβαίνω) ότι απαιτεί μεγάλη σωματικη δύναμη, μεγάλη ακρίβεια και μια δόση τύχης (εντελώς έξω απο μένα που είμαι αδύναμος και γκαντέμης ). Αν ο άλλος (ιδιαίτερα αν είναι μεγαλόσωμος) αρχίσει πεδιλιες προς τα πάνω τότε δύσκολα τον κρατάς κάτω. Έχει καλλίτερες πιθανότητες αν βγει και ακολουθήσω σιγά σιγά πηγαίνοντας τον στην στεριά και στην ιατρικη βοήθεια που σίγουρα θα χρειαστεί.