Προσοχή!! Στη Χαλκιδική, οτιδήποτε κινείται υποβρυχίως είναι επικηρυγμένο!

[dimkar]

Μέρα.

1. Δυστυχώς - ευτυχώς το πρόβλημα του δυτικού κόσμου δεν είναι η πείνα, είναι η μπάκα. Άρα η δικαιολογία: κυνηγώ (ή ψαρεύω) διότι πεινάω δεν παίζει...

2. Δυστυχώς ή ευτυχώς τα όπλα είναι φαλικά υποκατάστατα... αρέσει δεν αρέσει σε εμάς τους άντρακλες έτσι είναι...

3. Δυστυχώς ή ευτυχώς αν θες να παίξεις με το φόνο (δηλαδή το θάνατο) - και να νοιώσεις κάτι σαν μικρός θεός - παίξε με το δικό σου θάνατο και άσε τα ψαράκια ήσυχα... Ούτως ή άλλως η αξία του ηττημένου είναι που δίνει αξία στο νικητή, άρα όποιος κυνηγάει λαγοκέφαλους (ή λαγούς) είναι ένας ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΘΕΟΣ...

Δημήτρης

[epsilon]

παρακαλώ να αλλάξετε τον τίτλο Προσοχή!! Στη Χαλκιδική, οτιδήποτε κινείται υποβρυχίως είναι επικηρυγμένο!
και να χρησιμοποιήσετε νέο τίτλο
ο Μητσάρας ο σκοτώνω για το φόνο
ως απλός θεατής/αναγνώστης αναφέρω ότι μπήκαμε σε άλλα χωράφια τα οποία λίγο/πολύ όλους μας αηδιάζουν για τον λόγο που βουτάνε πιο πολύ και δεν υπάρχει λόγος να το συνεχίστε γιατί ώρα με την ώρα διαβάζουμε όλο πιο πολλά έντεχνα διηγήματα


η ταπεινή μου γνώμη

[geogeo]

Κάπου έχω χάσει κάτι ...

Δημοσιεύτηκε σε site με σχετική θεματολογία κάτι τέτοιο:

απαθεστατο στο πλαναρισμα, μαλλον δεν ειχε ξαναδει ψαρ/κα , και δεν θα ξαναδει

μαζί με τις απαραίτητες φωτογραφίες των (ατάλαντων περί την συγγραφή) τροπαιοφόρων και η αντίδραση εδώ ήταν: μαλακiα, αρχιτρόμπας ... ξέσκισμα γενικότερα

Δημοσιεύτηκε σε αυτό εδώ το site η αποθέωση της επαφής με την φύση:



μαζί με το απαραίτητο λογοτεχνικό περιτύλιγμα και η αντίδραση ήταν από τίποτα έως ότι: μπράβο που το μοιράστηκες μαζί μας, το ποστ σου έχει ήθος και ευγένεια κ.λπ κ.λπ, μαζί με συμβουλές: "πρόσεχε μόνο να είσαι νόμιμος" και η συζήτηση συνεχίστηκε με φιλοσοφικές αναζητήσεις.

Είναι τελικά θέμα νόμου? είναι θέμα παρουσίασης? είναι θέμα marketing? είναι θέμα περιτυλίγματος?

Υπάρχει διαφορά? Δεν υπάρχει?

Έχω μπερδευτεί ...

ΥΓ: Sorry billy ...

[fin]

Αρχικό μήνυμα απο dimkar

Μέρα.

1. Δυστυχώς - ευτυχώς το πρόβλημα του δυτικού κόσμου δεν είναι η πείνα, είναι η μπάκα. Άρα η δικαιολογία: κυνηγώ (ή ψαρεύω) διότι πεινάω δεν παίζει...

2. Δυστυχώς ή ευτυχώς τα όπλα είναι φαλικά υποκατάστατα... αρέσει δεν αρέσει σε εμάς τους άντρακλες έτσι είναι...

3. Δυστυχώς ή ευτυχώς αν θες να παίξεις με το φόνο (δηλαδή το θάνατο) - και να νοιώσεις κάτι σαν μικρός θεός - παίξε με το δικό σου θάνατο και άσε τα ψαράκια ήσυχα... Ούτως ή άλλως η αξία του ηττημένου είναι που δίνει αξία στο νικητή, άρα όποιος κυνηγάει λαγοκέφαλους (ή λαγούς) είναι ένας ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ ΘΕΟΣ...

Δημήτρης

[Phoevos]

Αγαπητοί φίλοι σας χαιρετώ.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία σας, και για το βήμα που μου δίνετε.

Καταρχήν επιτρέψτε μου να ζητήσω συγνώμη αν η τελευταία φωτογραφία που έκανα post σας γέννησε άσχημα συναισθήματα. Είναι η διαφορετική ματιά που λέμε: δε μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι μια τέτοια εικόνα θα σας ενοχλούσε. Σίγουρα δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου.

Αλλά ας ξεκινήσω απο αυτό το μικρό αγκάθι: αυτό που ήθελα να σας μεταδώσω, με αυτή την εικόνα, είναι η άγρια χαρά που νιώθεις όταν έχεις εκπληρώσει την επιθυμία σύλληψης ενός ψαριού. Δεν είναι σε καμμία περίπτωση περηφάνεια. Αλλίμονο, θα έπρεπε να είμαι εντελώς απερίσκεπτος να θεωρώ κατόρθωμα τη σύλληψη ενός ψαριού. Είναι κάτι πολύ πιο απλό, ίσως για αυτό τόσο δύσκολα κατανοητό: η χαρά της εκπλήρωσης του πόθου. Γιατί το κυνήγι, είναι ακριβώς αυτό: πόθος.

Η στιγμή της σύλληψης του ψαριού είναι τόσα άλλα εκτός απο αυτό. Αλλά ας αναλύσω πρώτα κάτι διαφορετικό.

Σας έγραψα ότι η διαδρομή για το φόνο περνά απο το μονοπάτι της γνώσης. Πράγματι, για να καταφέρει κανείς να συλλάβει κάποιο θήραμα πρέπει να ασχοληθεί πολύ με τις συνήθειες του άλλου κόσμου, του κόσμου του βυθού. Πρέπει να αποκρυπτογραφήσει τις διατροφικές συνήθειες των ψαριών που κυνηγά. Τους κώδικες συμπεριφοράς τους. Τον τρόπο που αυτά αλληλεπιδρούν με άλλα ψάρια. Πρέπει να μάθει τόσα, ώστε να κάνει υποφερτή, τουλάχιστον, την ύπαρξη του στα πλάσματα τα οποία κυνηγά. Αυτό, ώστε να καταφέρει να έρθει κοντά τους.

Δεν αναφέρομαι φυσικά στο γνωστό τρύπτιχο: κατεβαίνω-φέγγω με το φανάρι-ρίχνω. Καμία σχέση (αν και ακόμα και αυτή η διαδικασία εμπεριέχει γνώση). Αναφέρομαι στη μαγεία της παρατήρησης του βυθού: στο καρτέρι. Τη τέχνη του να γίνεσαι ένα με το κόσμο στον οποίο αποφασίζεις να κυνηγήσεις.

Πόση γνώση χρειάζεται να αποκομίσεις ώστε να το κάνεις αυτό? Σε αυτή τη γνώση αναφερόμουν. Σίγουρα δεν είναι "πολύ" γνώση. Δεν παύει όμως να είναι γνώση. Και σίγουρα η γνώση δεν σταματά μόνο εκεί.

Επανέρχομαι λοιπόν στη τελευταία φωτογραφία: απεικονίζει όλο το κόπο που χρειάστηκε, όλο το χρόνο, για να συγκεντρωθούν τα μυστικά που με οδήγησαν σε αυτό το στόχο. Τα ψάρια, ως ψάρια αυτά καθεαυτά, δεν είναι η πηγή της χαράς. Αν ήταν, δεν θα υπήρχαν ψαροκυνηγοί. Μόνο αγοραστές ψαριών απο τον ιχθυοπώλη! Είναι η επίτευξη του στόχου που με εξιτάρει σε αυτή τη φωτό. Η επιβεβαίωση των κόπων, η επαλήθευση της θεωρίας. Απέδειξα (στον εαυτό μου και μόνο), με κάποια επαγωγική διαδικασία (κρίνοντας απο το αποτέλεσμα), ότι κατάφερα να γίνω κομμάτι του κόσμου στον οποίο κυνήγησα. Για στιγμές τουλάχιστον. Είναι αυτή η χαρά μου που βλέπεται σε αυτή την εικόνα. Είναι και κάτι άλλο όμως, πιο πρωτόγονο, που δε μπορώ να πω με λόγια. Είναι η "άγρια" ευτυχία που νιώθει κανείς. Η κραυγή των σπλάχνων, όταν βλέπει το θήραμα του. Αυτή η κραυγή της ανάγκης για κατάκτηση. Αυτή η εκπλήρωση. . .

Αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια. Μόνο να το ζήσει κανείς μπορεί. Ας μη το χαλάσω.

Έχετε δει γάτα, πλάσμα αρπακτικό, να κρατάει το θήραμα της, αφού το έχει σκοτώσει? Φαντάζομαι πως ναι. Έχετε παρατηρήσει σίγουρα πως παίζει μαζί του. Το αγγίζει. Το δαγκώνει.

Αλλά η γάτα δαγκώνει και όταν κάνει έρωτα. Δαγκώνει και όταν παίζει.

Διάβολε, και εμείς οι άνθρωποι καμιά φορά δαγκώνουμε όταν κάνουμε έρωτα.

Τόσο πάθος, για μερικές στιγμές πριν πατήσουμε τη σκανδάλη, αυτό είμαστε οι ψαροκυνηγοί.


Φυσικά δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ούτε καν όλοι οι ψαροκυνηγοί, ας έχουν πολλά κοινά σημεία, δεν είναι ίδιοι. Αλλά μπορούμε να συνειπάρχουμε, και να φροντίζουμε όλοι για το περιβάλλον το οποίο αγαπούμε. Το περιβάλλον στο οποίο μέσα ζούμε. Αυτό που θέλω να πω: δεν είμαστε serial killers, ούτε ληστές τραπεζών. Πλάσματα της θάλασσας, σα και σας, με διαφορετικό τρόπο αλληλεπίδρασης.

Αρχικό μήνυμα απο grandbleu

Κάνεις τεράστιο λάθος αν πιστεύεις ότι η μόνη αλληλεπίδραση που μπορείς να έχεις με ένα ψάρι είναι να το σκοτώσεις...



Στη δική σου φωτογραφία με τα ψάρια έχω να απαντήσω με μία αντίστοιχη δική μου.

...

Η πραγματικότητα στη φύση δεν είναι άσπρη-μαύρη όπως αυτός ο βλάχος.

Φίλε μου σε χαιρετώ.

Ο βλάχος είναι θεσπέσιο πλάσμα. Εμείς οι ψαροκυνηγοί έχουμε σπάνιες συναντήσεις μαζί τους. Το αυξημένο βάθος διαβίωσης τους, δεν μας επιτρέπει και πολλές επαφές . Απο την άλλη, απο όσο γνωρίζω, ο βλάχος χρησιμοποιεί επιπλέοντα αντικείμενα για τις μεταναστευτικές του ανάγκες. Κάτι σαν προστασία, απο τόπο σε τόπο?

Φανταστικές φωτογραφίες! Σίγουρα στη ζωή δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Φαντάζομαι για αυτό ακριβώς το λόγο συζητάμε όλοι εδώ σήμερα.

Έχουμε και εμείς όμορφες στιγμές στη θάλασσα που δεν εμπεριέχουν φόνο.

Μία απο αυτές σε ψάρεμα στη Κυπαρισσία, είδαμε μία όμορφη χελώνα. Απίστευτο πλάσμα, η συγκεκριμένη, η μεγαλύτερη που έχω δει. Παρατηρήστε το μέγεθος του κεφαλιού της, σε σχέση με τα φύκια της Ποσειδωνίας.



Επίσης, έχουμε και άλλες επαφές. Ακόμα πιο κουφές. Πολλοί απο εσάς θα έχετε ακούσει για το Κυριάκο, το δελφίνι στο Λουτράκι. Μερικοί φίλοι είχαν την ευτυχία να κολυμπήσουν μαζί του (εγώ δυστυχώς όχι).

Η φωτογραφία είναι πέρα για πέρα αληθινή:



http://forum.aidahellas.gr/viewtopic.php?f=15&t=28

Σας χαιρετώ
Φοίβος Διακογιάννης

ΥΓ Με συγχωρείται αν δεν απάντησα σε ένα προς ένα τα ποστ σας, ελπίζω ότι κάλυψα το μεγαλύτερο μέρος αυτής της μικρής αλληλεπίδρασης.

[Phoevos]

Αρχικό μήνυμα απο geogeo

Κάπου έχω χάσει κάτι ...

Δημοσιεύτηκε σε site με σχετική θεματολογία κάτι τέτοιο:

μαζί με τις απαραίτητες φωτογραφίες των (ατάλαντων περί την συγγραφή) τροπαιοφόρων και η αντίδραση εδώ ήταν: μαλακiα, αρχιτρόμπας ... ξέσκισμα γενικότερα

Δημοσιεύτηκε σε αυτό εδώ το site η αποθέωση της επαφής με την φύση:



μαζί με το απαραίτητο λογοτεχνικό περιτύλιγμα και η αντίδραση ήταν από τίποτα έως ότι: μπράβο που το μοιράστηκες μαζί μας, το ποστ σου έχει ήθος και ευγένεια κ.λπ κ.λπ, μαζί με συμβουλές: "πρόσεχε μόνο να είσαι νόμιμος" και η συζήτηση συνεχίστηκε με φιλοσοφικές αναζητήσεις.

Είναι τελικά θέμα νόμου? είναι θέμα παρουσίασης? είναι θέμα marketing? είναι θέμα περιτυλίγματος?

Υπάρχει διαφορά? Δεν υπάρχει?

Έχω μπερδευτεί ...

ΥΓ: Sorry Billy ...

Φίλε Γιώργο σε χαιρετώ.

Η πρόθεση μου για επικοινωνία, παρόλο τη διαφορετική θεματολογία των ποστ μου σε σχέση με το τρέχον θέμα, προέκυψε απο την ανάγκη για επικοινωνία με ανθρώπους που θεωρώ θαλασσινούς. Όλοι μας αγαπάμε το βυθό, με διαφορετικό τρόπο ίσως. Αλλά όλοι.

Δημοσιεύτηκαν ακραία παραδείγματα και απόψεις (σε προηγούμενα ποστ). Απόψεις που δεν εκφράζουν όλους μας (π.χ. το άρθρο του Σ. Πίκουλα. Παρεμπιπτόντως σας προτρέπω να διαβάσετε το άρθρο του Α. Ιορδάνογλου "ροφός ο έκπτωτος" δημοσιεύτηκε στο περιοδικό deep, για να δείτε μια άλλη άποψη, γραμμένη απο ψαροκυνηγό...). Αυτά ήρθα να πω.

Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ αποθέωση της επαφής με την φύση τον "τρόπο μου". Αλλά σίγουρα είναι επαφή με τη φύση. Περισσότερο ή λιγότερο δεν απασχολεί κανένα μας νομίζω. Αρκεί ότι είναι επαφή.

Σε χαιρετώ φίλε
Φοίβος

[dimkar]

Άρες μάρες κουκουνάρες...

Συγγνώμη ρε παιδιά αλλά πάμε καλά; Σοβαρολογούμε; Προσπαθούμε να δώσουμε φιλοσοφική διάσταση στο φόνο ψαριών; Είστε σοβαροί; Σε ποιόν αιώνα και σε ποια κοινωνία ζείτε;

Ε ρε τι θα ακούσουμε ακόμη...

Α, και ένα video για την φιλοσοφική διάσταση / πρακτική ανάγκη του φόνου σε μια λέαινα:

http://www.youtube.com/watch?v=0uohr...3A%2F%2Fwww%2E

Κι ένα ακόμη για το παιχνίδι με τον κίνδυνο ή πως ένας γίβωνας αποδεικνύει πως είναι πολύ πιο μεγάλος ΘΕΟΣ από κάθε θαλάσσιο ή μη κουμπουροφόρο...

http://www.youtube.com/watch?v=Bk4Zq...3A%2F%2Fwww%2E

(δείτε το, είναι καταπληκτικό... ποιός Mπένυ Χιλλ...)

Ας τον μιμηθούν όποιοι το επιθυμούν... Προτείνω σκάφος στην Ερυθρά, αίμα στη θάλασσα για να πλακώσουν κάμποσοι καρχαρίες και να κάνουν οι ψαροκυνηγοί διαγωνισμό ποιος θα ρίξει περισσότερες σφαλιάρες στους καρχαρίες... Γιατί δεν ξεκινάτε μαθαίνοντας τις συνήθειες τους; Ψαράκια είναι άλλωστε κι αυτοί. Μέρος της θάλασσας θα γινόσασταν...

Εγώ το δηλώνω πάντως, είμαι χέστης και θα απολάμβανα το θέαμα από την ακτή.

Δημήτρης

[gmav]

Αρχικό μήνυμα απο Phoevos

Ίσως γιατί η αυτόνομη κατάδυση είναι παλαιότερη ως δραστηριότητα απο την ελεύθερη.

άλλο πάλι και αυτό....

η αυτόνομη κατάδυση είναι πιο παλιά απο την ελεύθερη????
δηλαδή πρώτα ο άνθρωπος ανακάλυψε τη μπουκάλα και το ρυθμιστή πίεσης και μετά τη μάσκα και τον αναπνευστήρα???

σα να μπερδεύτηκα τώρα....

[geogeo]

Αρχικό μήνυμα απο Phoevos

Φίλε Γιώργο σε χαιρετώ.

Η πρόθεση μου για επικοινωνία, παρόλο τη διαφορετική θεματολογία των ποστ μου σε σχέση με το τρέχον θέμα, προέκυψε απο την ανάγκη για επικοινωνία με ανθρώπους που θεωρώ θαλασσινούς. Όλοι μας αγαπάμε το βυθό, με διαφορετικό τρόπο ίσως. Αλλά όλοι.

...
Φοίβος

Φοίβε σίγουρα, αν μη τι άλλο μπορούμε να συζητήσουμε

Αρχικό μήνυμα απο Phoevos

....
δε μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι μια τέτοια εικόνα θα σας ενοχλούσε. Σίγουρα δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου.
...

Σε βρίσκω υπερβολικό φίλε μου ...


Να σημειώσω ότι πρόθεσή μου δεν είναι η προσωπική αντιπαράθεση με κανέναν, απλά προσπαθώ μέσα απ' το θέμα ολόκληρο να καταλάβω τις διαφορές.

Γιατί οι λαγοκεφαλοκυνηγοί είναι ανήθικοι κι "εσύ" ηθικός?

Γιατί το δελφίνι και η χελώνα έζησαν και ο λαγοκέφαλος, η σφυρίδα και η παρέα της έγιναν τρόπαια?

[Yannis]

Αρχικό μήνυμα απο Phoevos

(διαβάζεται καλύτερα με αυτή τη μουσική)


Αγαπητοί φίλοι σας χαιρετώ.

Ελεύθερος δύτης-ψαροκυνηγός η ιδιότητα μου ως προς την επαφή μου με τη θάλασσα, ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου, μαζί σας. Ο λόγος για αυτό είναι για να πω, γιατί κάνω ότι κάνω. Γιατί βουτάω, καμιά φορά, μόνο για τη βουτιά. Γιατί βουτάω, καμιά φορά, μόνο για το φόνο. Σε καμία περίπτωση για να δικαιολογηθώ (άλλωστε το δίκαιο είναι καθαρά ανθρώπινη επινόηση...). Απλά για να πώ.

Ζούμε σε ένα μάλλον πολύπλοκο σύστημα. Τόσο βιολογικά όσο και κοινωνικά. Και είναι στιγμές που θέλουμε να αποδράσουμε απο τον κόσμο. Ή να δούμε τον κόσμο με μια διαφορετική ματιά. Εσείς οι αυτοδύτες, δεν ξέρω ακριβώς γιατί βουτάτε. Αλλά είμαι εδώ για να δω την ομορφιά που έχετε να δείξετε. Μια καθαρή ματιά δεν μπορεί ποτέ να είναι κακή. Πρέπει όμως να σας δείξω και την ομορφιά που βλέπω εγώ.


Ελεύθερη κατάδυση:



Όμορφες σκέψεις. Ένα τραγούδι. Ένα αγαπημένο πρόσωπο ίσως... Οτιδήποτε, αρκεί να απομονωθεί το μυαλό. Να ηρεμήσει, να μπορέσει να σκεφτεί μόνο ένα πράγμα: πόσο όμορφα είναι εκεί που θα βρεθεί σε λίγο χρόνο, για λίγο χρόνο. Η παραμονή στην επιφάνεια, είναι η βουτιά στον εαυτό σου μέσα. Γιατί η γνώση κάθε κομματιού της ψυχής, είναι βουτιά στον εαυτό.

Βύθιση . . .



Το όνειρο αρχίζει και υλοποιείται τώρα. Προσέγγιση στο βυθό. Απομόνωση των κομματιών της ύπαρξης μας, μόνο και μόνο για να δώσουμε περισσότερη ζωή στις αισθήσεις μας. Κάτω. Στο βυθό.

Παραμονή . . .



Είναι αυτό για το οποίο ήρθα: για να ξεπλύνω τη ψυχή μου. Στιγμές κάτω εκεί, δε περιγράφονται με λόγια. Όλα κυλούν πιο αργά. Αμβλύνονται οι αισθήσεις. Δεν ξέρεις πότε πρέπει να φύγεις. Ψυχανεμίζεσαι μόνο το σημείο χωρίς επιστροφή. Και τότε φεύγεις για να ξαναγεννηθείς στην επιφάνεια. Γιατί πραγματικά κάθε βουτιά είναι ταξίδι σε άλλο κόσμο.

Ακόμα πιο μαγευτικά, φορές, είναι η κατάδυση νύχτα. Αλλά αυτό δεν μπορώ να το αποδώσω με λόγια. Η ομορφιά των χρωμάτων του βυθού, υπο το φως του φεγγαριού, είναι πρωτόγνωρη για ένα ελεύθερο δύτη. Είναι ο ασημένιος βυθός σε πράσινο φόντο. Είναι ταξίδι μέσα σε κοσμική καταιγίδα. Είναι όνειρο ζωντανό: τόσο κοντά σε αυτό μας φέρνει η νύχτα.

Το κυνήγι στο βυθό:

Και τώρα που κατέβηκες κάτω, τι θα γίνει? Καινούργιος κόσμος: τρέχουν όλα πανικόβλητα να φύγουν μακριά σου Ok, κάτι δεν πάει καλά. Γιατί τρέχουν όλα μακριά? Χμ, μάλλον δεν έκανα κάτι καλά, μάλλον δεν αφουγκράστηκα σωστά το κόσμο κάτω.

Σε αυτή τη φράση ακριβώς αρχίζει το ταξίδι: Δεν αφουγκράστηκα σωστά. Και το ρίχνεις στη παρατήρηση. Μαθαίνεις για τη λεία σου, για τη κοινωνία που τη περιβάλει. Μαθαίνεις τις συνήθειες της. Τις συνήθειες της υδάτινης κοινωνίας. Γίνεσαι τελικά κομμάτι του βυθού, για να καταφέρεις να γίνεις αποδεκτός απο αυτόν. Για να καταφέρεις να φέρεις το θήραμά σου κοντά. Και είναι ακριβώς αυτός ο λόγος που βουτάμε για να σκοτώσουμε. Γιατί το ταξίδι που οδηγεί στο φόνο περνάει απο τα μονοπάτια της γνώσης. Γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να φτάσεις εκεί.

Και βουτάμε και για ένα ακόμη λόγο: γιατί η βουτιά για το φόνο σε φέρνει πιο κοντά ακόμα στη θάλασσα. Γιατί γίνεσαι ένα πλάσμα, με τα πλάσματα που κυνηγάς. Γίνεσαι κομμάτι της τροφικής αλυσίδας. Γίνεσαι ένας εαυτός που υπάρχει μέσα σου: μάτια μπροστά στο κεφάλι, για να μπορείς να εστιάζεις στη λεία σου, χέρια για να αρπάξεις. Ναι φίλε μου, γεννήθηκες αρπαχτικό, μη το απαρνιέσαι. Είσαι πλάσμα της φύσης και εσύ. Στιγμές. . . έχεις ανάγκη το φόνο.

Ακινητείς στο βυθό... Σκιές αρχίζουν να θαμπώνουν απο μακριά. Σχηματίζονται φαντάσματα, στρογγυλές υπάρξεις. Έρχονται ψηλότερα απο εσένα για να σε τρομάξουν. Για να σε διώξουν απο το χώρο κυριαρχίας τους. Είσαι ο παρείσακτος. Ο τρομακτικός. Η ενόχληση που πρέπει να φύγει. Βλέπεις τη σφυρίδα, έρχεται απο μακριά με αυτό το υπεροπτικό βλέμα. Έρχεται να σε διώξει απο το κόσμο της, να σου επιτεθεί αν μπορεί.

Σταματάει μακριά και σε κοιτά. Είναι μια μάχη θελήσεων. Μάχη θέλησης να μείνει εκεί, να σε διώξει. Μάχη θέλησης, να γίνεις ένα μαζί της, να νιώσεις τη σκέψη της, να καταλάβεις αυτό που πρέπει να κάνεις για να μείνει ακριβώς εκεί που είναι. Όλη σου η ύπαρξη ένας φόνος. Χαμηλώνεις το βλέμα, πλησιάζεις σα πάνθηρας αργά το θήραμά σου. Δε σκέφτεσαι. Δεν υπάρχεις. Τώρα υπάρχει μόνο φόνος. Εσύ, το πλάσμα που πρέπει να σκοτώσεις και τίποτα άλλο. Ούτε καν ανάγκη για αέρα. Και σέρνεσαι, ένα μέτρο ακόμα. Πλησιάζεις... Κάθε χεριά προς το ψάρι είναι ένα βήμα προς τα μυστικά του βυθού. Και το ξέρεις, γιατί τόσες φορές που τα ψάρια ήταν πιο ικανά απο τις ικανότητες σου, δε στενοχωρήθηκες. Χαμογέλασες, κατάλαβες πόσα είχες ακόμα να μάθεις.

Και τώρα που έμαθες, μπορείς να ζήσεις λίγο στο παρελθόν. Στην εποχή που είχες άγρια ένστικτα, στην εποχή που ζούσες για την άγρια χαρά του φόνου. . .




Καλώς σας βρήκα, τολμώ να πω.
Τα topics με θέματα οικολογίας και παρατήρησης του βυθού είναι μακράν πιο μπροστά απο αυτά που συναντά κανείς σε forum υποβρυχίου ψαρέματος. Και μόνο αυτό θεωρώ κέρδος. Είναι η τέχνη της παρατήρησης χωρίς αλληλεπίδραση.

Απο την άλλη είστε πολύ περισσότερο οργανωμένοι. Ίσως γιατί η αυτόνομη κατάδυση είναι παλαιότερη ως δραστηριότητα απο την ελεύθερη. Χρόνος να περάσει, και θα είναι οργανωμένοι και οι ελεύθεροι δύτες κάποια στιγμή. Συνειδητοποιημένοι είναι σίγουρα. Αν όχι όλοι, το μπόλιασμα έχει γίνει εδώ και καιρό.

Χαιρετώ τους φίλους
Φοίβος Διακογιάννης

τον εχεις τον γραπτο λογο....
αμα βουταγες αυτονομα και βιωνες αυτα που βιωνεις εκεινη την ωρα, και καταφερνες να τα περιγραψεις τοσο ωραια και παραστατικα, ομολογω να πω πως θα ημουν απο τους πιο φανατικους αναγνωστες σου !