Quiz: Ποιά ήταν η πρώτη σπηλαιοκατάδυση στην Ελλάδα;

[dimkar]

ΟΚ. Δεν ξέρεις ή δεν θέλεις να μας πεις; Χαλαρή κουβεντούλα κάνουμε εδώ, δεν ζοριζόμαστε...

Δημήτρης

[geogeo]

Τι γίνεται? Θα μάθουμε την συνέχεια?

[dimkar]

Nα το πάρει το ποτάμι; Να το πάρει...

Αντιγράφω από εδώ:

Η πρώτη γνωστή απόπειρα σπηλαιοκατάδυση από Έλληνες(61η Κοινότητα Ανιχνευτών) έγινε τον Μάιο(4-6) του 1959 στο σπήλαιο(υπόγειος ποταμός) Αγίας Τριάδας Καρύστου. Η απόπειρα…. έγινε στο πρώτο σιφόνι του σπηλαίου και σε απόσταση από την είσοδο 420μ, χωρίς αναπνευστικές συσκευές, μόνο με μάσκα και φακό. Παραθέτω απόσπασμα από την έκθεση της αποστολής.

Δοκιμάσαμε εδώ πολλές φορές με μακροβούτια και με μάσκα σκέτη και στεγανό φανάρι να διαπιστώσωμεν πόσον προχωρεί το νερό κάτω από τα τοιχώματα και αν πρόκειται για σίφωνα. Δεν απεκτήσαμε όμως αυτήν την βεβαιότητα. Υποθέτουμε απλώς ότι πρόκειται περί σίφωνος γιατί βρήκαμε πλατανόφυλλον επί της επιφανείας της μικρής λίμνης και διότι διεπιστώσαμεν ότι το νερό προχωρεί 1,50 κάτω από τον βράχο. Πάντως στο σημείο αυτό ενδείκνυται η χρήσιμοποίησις συσκευής δύτου δια να συναχθούν ασφαλή συμπεράσματα.

Στις αποστολές πήραν μέρος οι Ανιχνευτές Γ Δημητριάδης, Δ Παλληκαρόπουλος, Η Παυλάκης, Γ Ανδρεάδης, Ν Διαμαντούρος, Δ Παπαδημητρίου, Α Μουράδογλου, Π Κοκκινιάς, Κ Ξανθόπουλος, Σ Νικόπουλος αρχηγός της αποστολής ο Ι Ζερβουδάκης

Μάσκα και αναπνευστήρας, στεγανό φανάρι και κότσια από 17 χρονα τότε παιδιά...

Mαζί φυσικά με μπόλικη άγνοια κινδύνου...

Δημήτρης

[Physalia]

(υπάρχει μια περίεργη αύρα που αδυνατώ να προσδιορίσω σε αυτο το θρεντ... μήπως θα ήταν καλύτερο για όλους μας αν υπάρχει κάτι να ειπωθεί, ή να το λέμε ή να μην το λέμε; Δεν ξέρω, μια ιδέα λέω....)

Δημήτρη μου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα τα κουιζ σου, στα οποία δεν γνωρίζω ποτέ την απάντηση αλλά πάντα με ενδιαφέρει να τη μάθω!

[dimkar]

Καλησπέρα.

Το σπήλαιο της Αγίας Τριάδας στην Κάρυστο έχει πάντως σίγουρα μια σημαντική θέση στην ελληνική σπηλαιοκατάδυση.

Παραθέτω μια φωτογραφία ντοκουμέντο:



Παρακαλώ δώστε προσοχή στο σωλήνα ποτίσματος αριστερά. Με αυτόν το σωλήνα, το 1979, ο πρώτος εξ αριστερών σπηλαιολόγους Κώστας Ζούπης, τότε ακόμη μέλος της ΕΣΕ και μετέπειτα πρόεδρος της ΣΟΕ δοκίμασε να περάσει το σιφώνι.

Το 1981, ο σπηλαιολόγος JTG (άγνωστο σε μένα τι σημαίνουν τα αρχικά), μέλος του Cave Diving Group περνά το σιφώνι (που τελικά είναι 30 μ. μήκος και 3 μ. βάθος - σίγουρα δεν περνιόταν με μακροβούτι...) και αρχίζει να σκαρφαλώνει τον πρώτο καταρράκτη. Ο σπηλαιολόγος εγκαταλείπει την προσπάθεια, σίγουρος όμως ότι το σπήλαιο συνεχίζει.

Η συνέχεια από την ιστοσελίδα του ΣΠΕΛΕΟ:

1982 Το καλοκαίρι αυτού του χρόνου οι Άγγλοι του C.D.G με την συνεργασία του νεοσύστατου τότε ΣΠΕΛΕΟ οργανώνουν αποστολή για την πλήρη εξερεύνηση του σπηλαίου. Η ομάδα περιλαμβάνει και πέντε σπηλαιοδύτες. Από την πλευρά του ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο, κατάδυση κάνει ο Κ. Ζούπης . Αφού χωρίστηκαν σε ζευγάρια, πρώτοι πέρασαν οι John Cordingle και Geoff Crossley . Συνεχίζοντάς την εξερεύνηση από το σημείο που είχε σταματήσει πέρυσι ο John Cordingle, καταφέρνουν να ξεπεράσουν το εμπόδιο του καταρράκτη συνεχίζοντας με αλλεπάλληλες αναρριχήσεις μικρότερες σε ύψος από την πρώτη. Βρίσκουν νέους διαδρόμους, που πρώτη φορά βλέπουν το φως των φακών, και φτάνουν, μετά από 1500μ από την είσοδο του σπηλαίου, σε νέο σιφόνι, το δεύτερο. Όσο η ομάδα των δυτών ετοιμαζόταν για κατάδυση, οι σπηλαιολόγοι του ΣΠΕΛΕΟ πρόσεξαν λίγο πριν το σιφόνι και αριστερά του σε ύψος τρών μέτρων, μια τρύπα κάθετη στο βράχο. Περνώντας μέσα έφτασαν σε διάδρομο ο οποίος είχε κατεύθυνση παράλληλη με το σιφόνι αλλά έκλεινε από άμμο μετά από λίγο. Αυτό όμως έδινε την ελπίδα ότι μπορεί να συνδέεται με την άλλη πλευρά, αν η διαμόρφωση από την άλλη ήταν παρόμοια. Αποφασίστηκε να περάσει ο Ζούπης από την άλλη πλευρά του σιφονιού και επιστρέφοντας να τους πει τι είδε. Έτσι και έγινε, περνώντας από την άλλη μεριά παρατήρησε ότι υπήρχε παράλληλος διάδρομος φραγμένος από άμμο. Το σκάψιμο ξεκίνησε από την εξωτερική πλευρά. Ολη η ομάδα του ΣΠΕΛΕΟ είχε σχηματίσει αλυσίδα για να βγάζει την άμμο, ενώ στην εσωτερική πλευρά βρισκόταν ο Ζούπης.

Εδώ συνάγετε και το ενδιαφέρον συμπέρασμα πως στην Αγία Τριάδα χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά σκοινιά σε ένα σπήλαιο πίσω από το σιφώνι, αποκλειστικά από δύτες.

Υπάρχει και συνέχεια όμως το 1986 1987, 1988, 1989 οι δύτες ξεπερνούν αλεπάλληλα υδάτινα και κάθετα εμπόδια φτάνοντας στο τέταρτο κατά σειρά σιφώνι. Το 2003 νέα τμήματα του σπηλαίου εξερευνώνται. Το αποκορύφωμα όμως έρχεται το 2004. Αντιγράφω από εδώ:

Καθότι όμως το σπήλαιο συνέχιζε την επόμενη χρονιά , τον Ιούλιο και Αύγουστο του 2004 έγιναν δύο ακόμα αποστολές στις οποίες συμμετείχαν πάνω σπό 30 μέλη του Συλλόγου η οποίες και είχαν εντυπωσιακά αποτελέσματα: Τρείς Δύτες(Θεοδοσιάδης, Κατσάνος και Νικολαίδης) συνέχισαν από το σημείο που είχε σταματήσει η προηγούμενη ομάδα το 2003 βρίσκοντας διαδρόμους συνολικού μήκους 950μ και ένωσαν το σημείο όπου είχε σταματήσει η κατάδυση την περασμένη φορά με το στεγνό τμήμα κατεβαίνοντας ένα βάραθρο 18 μέτρων. Η ομάδα συνέχισε μέχρι που συνάντησε επόμενο σιφόνι και εκεί είχε εξαντλήσει τα χρονικά όρια της.
Στην επόμενη αποστολή τον Αύγουστο μεταφέρθηκε εξοπλισμός για τρείς σπηλαιοδύτες στο σιφόνι δύο. Οι τρεις σπηλαιοδύτες (Τζαβέλας, Μητσάκης, Νικολαΐδης) περάσαν τα σιφόνια 2 και 3 και στη συνέχεια να προώθησαν υλικά για ένα σπηλαιοδύτη(Τζαβέλας) ο οποίος θα δοκίμαζε να περάσει το σιφόνι 9. Το σιφόνι όμως αποδείχτηκε ότι ήταν γεμάτο λάσπη και ο σπηλαιοδύτης με την αφή και μόνο αφού η ορατότητα ήταν μηδενική δοκίμασε χωρίς επιτυχία να βρει συνέχεια. Παράλληλα έγινε τεχνική αναρρίχηση σε ένα σημείο της διαδρομής, λύνοντας την απορία για την διαδρομή σε υψηλότερο τμήμα

Εντυπωσιακό δεν είναι;


Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι στο τέλος:

Εντοπίστηκαν όμως πιθανές συνέχειες και η ομάδα προγραμματίζει ήδη την επιστροφη της...

Δημήτρης