Εντυπώσεις από τον πρώτο σας εκπαιδευτή...

[Σώτος Χριστοδούλου]

Μένοντας σε ένα σχόλιο πολύ σοφό και δυνατό του Κυριάκου ότι το αποτέλεσμα μετράει...:

Πόσο καλός μπορεί να θεωρηθεί ένας εκαπιδευτής που:

Έβγαλε ένα δύτη (δηλαδή εμένα) από το πρώτο σχολείο με 14 κιλά στη ζώνή ενώ έπρεπε μετά να βρεθεί κάποιος άλλος δύτης να του εξηγήσει δυο πράγματα για να τα μειώσει στα 5?

Έβγαλε ένα δύτη (εμένα) με βαροτραύμα στο αυτί με ένα σφύριγμα που κράτησε περίπου 4 μήνες?

Έβγαλε ένα δύτη (τον αδελφό μου) που κινδύνεψε να πνιγεί αφού στην δεύτερη κατάδυση του έδειξε την έξοδο (διότι δεν είχε αέρα), με αποτέλεσμα ο δύτης να παλέψει μόνος του στην επίφάνεια για περίπου 100 μέτρα με κυμματισμό, χωρίς να ξέρει ότι μπορεί να φουσκώσει το BCD του με το στόμα για να βγεί έξω στα βράχια?

Στη θεωρεία όλοι καλοί είμαστε. Στην πράξη αυτό που μετράει είναιοι μαθητές να μαθαίνουν όχι από τα λάθη τους διότι αυτό μπορεί ενίοτε να αποδειχθεί τραγικό.

Ονόματα δεν λέμε...