Η βύθιση του ελαφρού γερμανικού ναρκαλιευτικού R 194 στην Κέρκυρα, στις 29 Φεβρουαρίου του 1944

[ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ]

Mια ακόμα υποδειγματική παρουσίαση που ελπίζω να αποτελέσει αφορμή να εντοπιστεί το ναυάγιο. Τώρα κατά πόσον είναι εφικτή η καταδυτική δραστηριότητα στο σημείο που είναι βυθισμένο το πλοίο, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ελπίζω να μην υπάρχει πρόβλημα. Μια ερώτηση στον Δημήτρη, τα πλοία αυτά ήταν σιδερένια ή ξύλινα όπως πολλά ελαφρά ναρκαλιευτικά (βλέπε τα Βρετανικά τύπου ΒYMS που κατασκευάζονταν στις ΗΠΑ); Πολλά μικρά ναρκαλιευτικά ήταν ξύλινα για να μην ενεργοποιούν τις μαγνητικές νάρκες... Σε περίπτωση που ήταν ξύλινο θα περιμένουμε πολύ λιγότερα να έχουν μείνει στο βυθό....

Αρχικό μήνυμα απο Dimitris Galon

Αφιερωμένο στον φίλο Γιώργο Καρέλα

Ευχαριστώ πολύ, υπόσχομαι να ανταποδώσω αλλά θα μου πάρει χρόνο να φτιάξω αντάξια παρουσίαση. Οι έρευνες όπως παρουσιάζονται από αυτούς που ασχολούνται με τα ναυάγια, φαίνεται πως έχουν και μια επιπλέον ξεχωριστή και ιδιαίτερη αξία. Αν και στην ουσία πρόκειται για αναζήτηση του γεγονότος κατόπιν έρευνας σε πρωτογενείς πηγές όπως, αρχεία , μικροφίλμ, ημερολόγια πλοίων,εφημερίδες, ιστορικα βιβλία κλπ κάθε τέτοια έρευνα εμπεριέχει και τον προσωπικό τρόπο γραφής και έκφρασης όπου αντικατοπτρίζονται επιπλέον και οι ευαισθησίες του εκάστοτε ερευνητή.

[Dimitris Galon]

@ apeiranthos

Άσε το σχολείο Μανωλη τα γεγονότα (βλ. μελέτες για Καρχαρίες, Arado 196, Beaufighter, Ναυάγια Μυκόνου κλπ,) άλλα δείχνουν.

Αγαπητέ φίλε έχω την αίσθηση ότι η "αίσθηση" σου δεν σε γελάει, διότι δεν είναι μόνο αυτό που παρέθεσες, τουτέστιν η αναφορά ότι «In March 1944, Flt Lt Schrader was leading a section of four Spitfire IXs on a shipping strike near the borders of Albania and Yugoslavia. They attacked an enemy escort vessel, coming out of the sun in line astern, down to masthead height. “We continued attacking from both beams, starting small fires until our ammo was exhausted. We left the vessel still smoking and with oil issuing from the starboard side.“», αλλά και το γεγονός ότι η μονάδα του Νεοζηλανδου πιλότου, η μοίρα 1435 της RAF (RAF 1435 Squadron), είχε την βάση της το διάστημα αυτό στην νότια Ιταλία και επιχειρούσε στην Αλβανία και την Γιουγκοσλαβία (βλ. στον σύνδεσμο που παρέθεσα «In October 1943 it moved to Italy, where it formed part of the Balkan Air Force. Ground attack missions over Albania and Yugoslavia, and local air defence, occupied the squadron during its stay in southern Italy.»).

Ενδιαφέρον έχει επίσης το γερμανικό επίθετο του πιλότου, Warren E, Schrader. Ίσως ήταν κάποιος απόγονος του οίκου του Ανοβέρου, που με την σειρά του μετανάστευσε στην Νέα Ζηλανδία. Κάτι που ξέχασα ακόμα. Τελικά ο Γερμανός συντάκτης και σχεδιαστής του «Σχεδίου μάχης», βλ. εικόνα Γ και Δ, είχε δίκιο γιατί όπως βλέπεις στην δεξιά πλευρά επάνω στην εικόνα Γ, αναφέρει τέσσερα Spitfire, εν αντιθέσει με άλλους που αναφέρουν δυο Tomahawk. Και ένα τελευταίο. Η αποχώρηση των αεροσκαφών προς τα δυτικά μαρτυρά νότια Ιταλία, την βάση της βρετανικής μοίρας 1435.

Να είσαι πάντα καλά φίλε!!

--------------------------------------------

@ physalia

Μαρία ευχαριστώ.
Εκτός αυτού ποτέ δεν ήσασταν στραβοί και το γνωρίζουν άπαντες.

--------------------------------------------

@ Γιώργος Καρέλας

Καλέ μου φίλε, κατ΄ αρχάς σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, χρόνος υπάρχει άπλετος, κάνε παιχνίδι όπως σε βολεύει.

Γι΄ αυτό εδώ που γράφεις τώρα.

Αρχικό μήνυμα απο ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Μια ερώτηση στον Δημήτρη, τα πλοία αυτά ήταν σιδερένια ή ξύλινα όπως πολλά ελαφρά ναρκαλιευτικά (βλέπε τα Βρετανικά τύπου ΒYMS που κατασκευάζονταν στις ΗΠΑ); Πολλά μικρά ναρκαλιευτικά ήταν ξύλινα για να μην ενεργοποιούν τις μαγνητικές νάρκες... Σε περίπτωση που ήταν ξύλινο θα περιμένουμε πολύ λιγότερα να έχουν μείνει στο βυθό....

Τα πλοία τύπου R, αλλά και τα μεγαλύτερα ναρκαλιευτικά,όλων των εμπόλεμων, (εκτός από μερικές κλάσεις πχ. η Algerine class) είχαν ατσάλινο σκελετό με ξύλινο επικάλυμμα. Επάνω στους μεταλλικούς νομείς λοιπόν, τοποθετούσαν ξύλινο πέτσωμα (κέλυφος), έτσι ώστε, ακριβώς όπως ανέφερες, να μην ενεργοποιούνται οι μαγνητικές νάρκες. Τα ξύλα αυτά όμως ήταν πολύ καλής ποιότητας, έτσι ώστε δεν σημαίνει ότι σώνει και καλά θα πρέπει να τα έχει φάει το σκουλήκι (βλ. Teredo navalis). Θα θυμάσαι φαντάζομαι σε πόσο καλή κατάσταση βρισκόταν η ξύλινη κουβέρτα του BURDI μετά από σχεδόν 100 χρόνια στον βυθό. Αλλά και αυτό να έχει συμβεί, σίγουρα θα έχει παραμείνει ο ατσάλινος σκελετός πάνω στον οποίον στηριζόταν η τεθωρακισμένη υπερκατασκευή και οι βάσεις των αντιαεροπορικών. Οπότε μην ανησυχείς θα το χτυπήσει το sonar.

Χαιρετώ
DG

[Dimitris Galon]

Μετά από αυτό που έγραψα εδώ

Αν και το πλοίο βρισκόταν, το διάστημα που βυθίστηκε, σε γερμανοκρατούμενη περιοχή, μετά τον πόλεμο και τα νέα σύνορα που καθορίστηκαν βρίσκεται σήμερα, σύμφωνα με τις γερμανικές καταγραφές, ακριβώς στα θαλάσσια σύνορα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αλβανία (βλ. εικόνα Β). Ίσως το γεγονός αυτό να περιορίζει την δυνατότητα καταδυτικών επιχειρήσεων. Είναι κάτι το οποίο δεν γνωρίζω και κάθε πληροφορία η οποία θα μπορούσε να βοηθήσει στην περαιτέρω γνώση του νομικού καθεστώτος του συγκεκριμένου ναυαγίου είναι παρά πάνω από ευπρόσδεκτη.

και με αυτό που βρήκα στο ίντερνετ, πήρα τηλέφωνο την αλβανική πρεσβεία στο Βερολίνο η οποία θα μου απαντήσει επίσημα και γραπτώς, για το τι ισχύει σε σχέση με τους καταδυτικούς νόμους στην Αλβανία. Ο πολιτιστικός ακόλουθος πάντως, με τον οποίο μίλησα, μου είπε ότι δεν υπάρχουν καταδυτικοί περιορισμοί. Θα δούμε.

[Beracuda]

Υποδειγματική ερευνητική δουλειά και παρουσίαση όπως ευχάριστα μας εκπλήσσει ο καλός μας φίλος εκ Γερμανίας!

Η συμβολή όμως και άλλων μελών όπως του Μανώλη και του Γιώργου (so far) είναι ενδιαφέρουσα και ζωντανεύει τόσο την ιστορία όσο και το Φόρουμ.

Είμαι περίεργος για την απάντηση των Αλβανικών αρχών. Κάτι μου λέει ότι θα μας βάλουν τα γυαλιά (= no diving restrictions), οπότε ας ετοιμαζόμαστε για τα ΒΔ παράλια

DG: μάζευε ιστορίες & υλικό, σύντομα θα τα κάνεις ωραίο βιβλίο!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

[apeiranthos]

Ήταν 29 Φεβρουαρίου 1944
Στη βάση της 1435 Μοίρας RAF στο Μπρίντεζι της Ιταλίας, οι προετοιμασίες για μια επιθετική αναγνωριστική πτήση, προς τις ακτές της Αλβανίας και της Κέρκυρας, είχαν ήδη ξεκινήσει πριν από τα χαράματα.

Η αρχηγεία του σχηματισμού για εκείνη την επιχείρηση είχε ανατεθεί στον έμπειρο Νεοζηλανδό, σμηναγό Warren E. Schrader, που ανέλαβε να εξηγήσει τις λεπτομέρειες για το σχέδιο πτήσης, στους τρεις ακόμη πιλότους που αποτελούσαν την ομάδα του και δεν ήταν άλλοι από τους επισμηνιες R. H. Richards και S. C. Stephens καθώς και τον ανθυποσμηναγό A. W. Smith.

Όλα ήταν έτοιμα. Τα τέσσερα αεροσκάφη τύπου Spitfire IX τροχοδρομούσαν στο διάδρομο του αεροδρομίου.
Το BS467/V με κυβερνήτη τον Schrader, το MH609/R με τον Richards, το MA733/T με τον Smith και το MA390/N με τον Stephens.
Στις 06:30 ήταν ήδη στον αέρα.

Η χαμηλή νέφωση που λόγω της αυξημένης υγρασίας του πρωινού, σκέπαζε όλο τον ουράνιο θόλο, δεν άφηνε περιθώρια για ορατότητα περισσότερη από 10 μιλιά.

Τα τέσσερα αεροσκάφη πετούσαν σε ύψος μερικών δεκάδων μέτρων επάνω από την επιφάνεια της θάλασσας
Κατά τη διέλευση τους από τα βόρεια προς τα νότια, στο θαλάσσιο κανάλι που σχηματίζουν η Κέρκυρα με την Αλβανία και ενώ η ώρα είχε πάει 07:30 ο σμηναγός Schrader, παρατήρησε αρκετά μίλια νοτιότερα, ένα μικρό πλοιάριο, που έπλεε ολοταχώς, σε αντίθετη πορεία από τη δική τους.

Οι κατάλληλες θέσεις μάχης ήταν μελετημένες από προηγούμενες επιχειρήσεις και όλοι τους ήταν εκπαιδευμένοι στις αναπτύξεις επιθετικών σχηματισμών. Τρία μίλια νοτιότερα από το ακρωτήριο Στύλος, το πλοιάριο αναγνωρίστηκε. Το σκαρί του ήταν βαμμένο πιστιλωτά σε παραλλαγές χρώματος καφέ και πράσινου. Αναμφίβολα ήταν πολεμικό. Ήταν εχθρικό. Αυτό επιβεβαιώθηκε με τις πρώτες ριπές εναντίον τους από τα πυροβόλα της πλώρης και της πρύμνης του πλοίου που τους έμοιαζαν να είναι από τα «γνωστά» τους Oerlicon.

Οι αποφάσεις ήταν στιγμιαίες. Ο σμηναγός Schrader έδωσε το συνθηματικό στον ανθυποσμηναγό A. W. Smith, που μαζί με τον επισμηνία Stephens διαχωρίστηκαν από την ομάδα και επιτέθηκαν από τη δεξιά πλευρά του πλοίου, ενώ με ταυτόχρονους ελιγμούς τα αεροσκάφη των Schrader και Richards επιτέθηκαν από τα αριστερά, διασταυρώνοντας έτσι τα πυρά τους σε σκοπευτική γραμμή που είχε στόχο το κέντρο της υπερκατασκευής από τη γέφυρα έως την ίσαλο γραμμή του πλοίου.

Η σύγκρουση ήταν σφοδρή. Τα ανταποδοτικά πυρά των Oerlicon δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν τη μαχητικότητα των πιλότων που δευτέρωσαν την επίθεση με αντίστοιχη διάταξη αλλά από αντίθετες πλευρές αυτή τη φορά. Και πάλι στόχευσαν στο μέσο του πλοίου.

Ο σμηναγός Schrader άνοιξε πυρ χτυπώντας το πλοίο, πίσω από τη γέφυρα διακυβέρνησης. Μια λάμψη, φλόγες και αλυσιδωτές εκρήξεις πυρομαχικών, ρουκέτες που εκτοξεύονταν εκατοντάδες πόδια ψηλά, έπεφταν και απελευθέρωναν κάτι σαν μικρά κίτρινα αλεξίπτωτα που υποβοηθούσαν παρελκυόμενα κουτιά ?. Ένα τέτοιο ανάγκασε τον ανθυποσμηναγό A. W. Smith να διακόψει την επίθεσή του, στρέφοντας απότομα το αεροσκάφος του, προκειμένου να αποφύγει την σύγκρουση.

Η επίθεση συνεχίστηκε έως ότου όλα τα ανταποδοτικά πυρά σώπασαν και το πλοίο παραδίδονταν στις φλόγες, ενώ το πλήρωμα του το εγκατέλειπε, επιβιβαζόμενο σε μια κόκκινη σωστική λέμβο.
Τα Spitfire είχαν εξαντλήσει όλα τους τα πυρομαχικά αφήνοντας το πλοίο ακυβέρνητο, κατεστραμμένο, να καλύπτεται από ένα πέπλο καπνού και να πλέει ανάμεσα σε κηλίδες πετρελαίου, σε απόσταση περίπου 1 / 4 του μιλίου δυτικά από το ακρωτήριο Στύλος.

Ο σμηναγός Warren E. Schrader με την ομάδα του επέστρεψαν στη βάση τους στις 08:10 χωρίς καμία απώλεια.
Στις 09:35 το ίδιο πρωί, ηγήθηκε μιας ακόμη αναγνωριστικής πτήσης, επίσης τεσσάρων αεροσκαφών, προκειμένου να ερευνήσει την ίδια περιοχή και να διαπιστώσει τι απέγινε το πλοίο. Στις 10:15 έφτασαν στο σημείο της τελευταίας παρατήρησης και έκαναν πτήση 2 μιλίων προς κάθε κατεύθυνση. Το μόνο που παρατήρησαν αυτή τη φορά, ήταν μια μεγάλη κηλίδα πετρελαίου στο σημείο που το είχαν δει για τελευταία φορά.

Έπειτα από ένα πλήρες κύκλο χαμηλής πτήσης, επάνω από το λιμάνι της Κέρκυρας κι αφού δεν είδαν άλλο, εκτός από ένα Σουηδικό πλοίο αρωγής, πήραν το δρόμο της επιστροφής προς τη βάση τους, βέβαιοι εντέλει για τη βύθισή του.

Όλα τα στοιχεία σε αυτό το δοκίμιο ιστοριογραφίας, αντλήθηκαν και προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από τις παρακάτω πρωτογενείς πηγές, που ευγενικά παραχώρησε εχθές και με την άδειά του δημοσιεύω στο ΤΗΘΥΣ ο κύριος Neil Schrader, γιος του Warren E. Schrader που έφυγε από τη ζωή στις 6 του προηγούμενου Φλεβάρη σε ηλικία 87 ετών.


Φωτογραφίες
Flt Lt Warren Schrader, Sqn Ldr 'Dick' Webb, CO and Flt Sgt A
S P Butler, στο Brindisi, της Ιταλίας αρχές του 1944.

Flt Lt Warren Schrader 1945 όταν είχε αναλάβει τη διοίκηση της
486 (NZ) Squadron RAF.

[Dimitris Galon]

Τα συγχαρητήρια είναι το λιγότερο που μπορεί να γράψει κανείς Μανώλη.

Όταν τα γεγονότα, και σαν επακόλουθο η ιστορία, επιβεβαιώνεται και από τις δυο πλευρές των εμπόλεμων τα ιστορικά δεδομένα "κλειδώνουν".

ΕΥΓΕ!!!

[Μπλε]

Αρχικό μήνυμα απο Dimitris Galon

Μετά από αυτό που έγραψα εδώ

και με αυτό που βρήκα στο ίντερνετ, πήρα τηλέφωνο την αλβανική πρεσβεία στο Βερολίνο η οποία θα μου απαντήσει επίσημα και γραπτώς, για το τι ισχύει σε σχέση με τους καταδυτικούς νόμους στην Αλβανία. Ο πολιτιστικός ακόλουθος πάντως, με τον οποίο μίλησα, μου είπε ότι δεν υπάρχουν καταδυτικοί περιορισμοί. Θα δούμε.

Αν δεν κάνω λάθος στους χάρτες, ίσως το έχουν ήδη εντοπίσει...

http://www.rpmnautical.org/albaniasurvey08.htm

[Μπλε]

Δείτε και εδώ

http://www.rpmnautical.org/modernwrecks.htm

και εδώ

http://www.rpmnautical.org/albaniasurvey07.htm


Επίσης, στην παρακάτω εικόνα εμφανίζονται όλα τα ναυάγια που εντοπίστηκαν στις ακτές μέχρι στιγμής... κάποιο από τις κόκκινες κουκίδες θα είναι στα νότια, εκτώς αν τους ξέφυγε κάτι ακριβώς στα σύνορα

[Dimitris Galon]

Αρχικό μήνυμα απο grandbleu

Επίσης, στην παρακάτω εικόνα εμφανίζονται όλα τα ναυάγια που εντοπίστηκαν στις ακτές μέχρι στιγμής... κάποιο από τις κόκκινες κουκίδες θα είναι στα νότια, εκτώς αν τους ξέφυγε κάτι ακριβώς στα σύνορα

Αν κρίνω Γιάννη από τις θεωρίες αφ΄ ενός για τον εντοπισμό του HMS REGULUS έξω από το Budrint, και αφ΄ ετέρου την αναφορά σαν Minesweeper WWI και την συνεχώμενη καταχώρηση του REGULUS, το οποίο ως γνωστό ήταν ναυάγιο του WWII, τότε είμαι σίγουρος ότι κάτι τους έχει ξεφύγει στα σύνορα.

Σύγκρινε τους δυο χάρτες.
Το ναυάγιο του R 194 βρίσκεται νοτιοανατολικά από το ακρωτήριο Στύλος, εν αντιθέσει με την τελευταία κόκκινη ναυαγιοκουκίδα που διακρίνω ΒΒΔ από το προαναφερώμενο ακρωτήριο.

Ευχαριστώ πάντως, πολύ ωραίο και χρήσιμο ποστ.

Χαιρετώ
DG

[Μπλε]

Ναι μεν γράφουν λανθασμένα WWI, αλλά αναφέρουν ημερομηνία βύθισης 12/01/1945 για το Regulus...

Επιπλέον, γίνεται αναφορά για ένα ακόμη ναυάγιο πολεμικού πλοίου αγνώστου ταυτότητας, διαστάσεων "περίπου" 30x7.5m (περίεργο αυτό το περίπου), με ένα κανόνι στην πλώρη και ίσως ένα στην πρύμνη, στο site two... σ' αυτό αναφέρομαι, και αναρωτιέμαι αν το στίγμα που έχεις είναι ακριβές ή χωράει αμφισβήτιση (εντελώς εγκυκλοπαιδική απορεία).

Είναι φυσικά πιθανό να μην ξεκίνησε το survey ακριβώς από τα σύνορα, όπως φαίνεται στο χάρτη τους, οπότε να πρόκειται όντως για διαφορετικό ναυάγιο...