Εντυπώσεις από τον πρώτο σας εκπαιδευτή...

[Σώτος Χριστοδούλου]

Αρχικό μήνυμα απο nikostratos

Και τελικά πως θα γίνει οι «επαγγελματίες» του χώρου να γίνουν επαγγελματίες;

Nikostratos, αρχικά θα ήθελα να πω ότι πέρασα από κάποιες καταστάσεις και γω σαν νέος δύτης. Η αγάπη μου όμως για το υγρό στοιχείο νίκησε και προχώρησα. Εκτοτε έχω κάνει άλλα 18 σχολεία αυτονομης κατάδυσης και έφτασα σε εκείνο που λέμε επαγγελματίας.

Θα ήθελα να κάνω όμως και λιγο το δικηγόρο του διαβόλου και να θέσω τον εξής προβληματισμό:

Μιλάμε για ένα επάγγελμα που δεν είναι κατοχυρωμένο και η αύξηση του αριθμού των εκπαιδευτών ακολουθεί γεωμετρική πρόοδο. Δεν θεωρείται και ένα επάγγελμα με ιδιαίτερα εμπόδια για κάποιον που θέλει να το ακολουθήσει και σαν συνέπεια έχουμε πληθώρα εκπαιδευτών. Αν και το επάγγελμα δεν είναι τόσο ελκυστικό από την άποψη των απολαβών όλοι μας λίγο πολύ έχουμε στο μυαλό μας την εικόνα εκείνων των ατόμων που τους πληρώνουμε για να κάνουν το κέφιο τους και πάνω από όλα κάνουν διακοπές 12 μήνες το χρόνο. Είναι όλη μέρα μές τη θάλασσα και έχουν και τα τυχερά τους. Αρα το επάγγελμα λόγω κοινωνικού ψευδοστάτους γίνεται εκλυστικό και ολοένα και περισσότεροι αποφασίζουν να γίνουν επαγγελματίες.

Η ζήτηση ακολούθως από τα άτομα που επιθυμούν να κάνουν σχολεία δεν έιναι τόσο μεγάλη ώστε να γεμίζουν οι ώρες όλων αυτών των επαγγελματιών, με αποτέλεσμα πολλοί να έχουν τις καταδύσεις σαν δεύτερη δουλειά ή για ένα έξτρα εισόδημα που λέμε. Η ακόμα να διδάσκουν σχολεία επειδή τους αρέσει να το κάνουν και επειδή περνάνε καλά και όχι επειδή το επάγγελμα είναι κερδοφόρο.

Τι συμβαίνει τώρα? Αν ένας κάτσει και αναλύσει τις προδιαγραφές εκπαίδευσης του κάθε ενός οργανισμού ξεχωριστά θα καταλάβει ότι ένα σχολείο δεν μπορεί ούτε με σφαίρες να βγει με τόσες καταδύσεις και τόσες ώρες. Χρειάζονται πολύ περισσότερες για πάρα πολλούς μαθητές που απλά δεν προχωράνε με τους ρυθμούς που έχει προβλέψει ο σχεδιαστής του εκπαιδευτικού προγράμματος. Από την άλλη έχουμε και τον κόσμο να φωνάζει και να κατακρίνει αυτούς που κρίνουν ότι πρέπει να αμοίβονται για να κάνουν σχολεία κατάδυσης. Η πρώτη ερώτηση που κάνει ο καθένας που έρχεται να κάνει ένα σχολείο είναι το "πόσο κοστίζει?" Όλοι ενδιαφέρονται για το πόσο θα πληρώσουν διότι το βλέπουν σαν κάποιες ώρες διασκέδασης. Κανείς δεν ρωτάει τι θα μάθω και τι θα γίνει αν δεν γίνω αυτό που πρέπει να γίνω στις 4 καταδύσεις? Μόνο την τσέπη μας δηλαδή σκεφτόμαστε.

Οι εκπαιδευτές τώρα που σέβονται τον εαυτό τους θα απέχουν από αυτό το τσίρκο και από αυτό το παζάρεμα τιμών. Στην καλύτερη περίπτωση θα χάσουν πελατεία και στο τέλος θα μειώσουν τα σχολεία που κάνουν στο ελάχιστο. Σαν αντίδραση στο κατεστημένο ονομάζουν τους εαυτούς τους πλέον εκπαιδευτές από χόμπι, κάνουν σχολεία σε κάποια φιλαράκια και χρεώνουν όσα όσα να βγουν τα έξοδα. Αλλά και πάλι μετά από κάποια χρόνια το κέφι χάνεται και κρεμάνε τον ρυθμιστή. Ποιός μαλά**ς από εμας δέχεται να δουλεύει επαγγελματικά σε ένα χώρο και να πληρώνεται ψίχουλα? Κάνενας!

Ορισμένες φορές ρε γμτ βλέπω ότι τα θέλουμε όλα! και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο.

Η απάντηση στην ερώτηση σου φίλε Νικόστρατος διότι μακρυγόρησα και απολογούμαι είναι απλή:

Με το να αυξηθεί το επίπεδο δυσκολίας και τα εμπόδια που πρέπει να έχει κάποιος επίδοξος νέος επαγγελματίας ώστε να εισέλθει στον χώρο των επαγγελματιών και με το να πληρώνεται όπως πρέπει να πληρόνεται! Δεν γίνεται να θέλουμε να έχουμε τους καλύτερους εκπαιδευτές και να τους πληρώνουμε σα ζητιάνους! Φτάνει πια να βασιζόμαστε στο φιλότιμο του κάθε επαγγελματία ότι θα κάνει τη δουλειά του σωστά. Θέλει και κίνητρο!