Κρίση πανικού.

[MICHALIS]

Αρχικό μήνυμα απο Manta

• Η πρώτη βουτια μετά από τόσο καιρό έπρεπε να γίνει πού πιο ξέβαθα απο το μαξ. βάθος που σου δίνει το open water.
• Με open water και 11 βουτιές (που ακόμα δεν έχω εμπειρίες) δεν παρασύρομαι στο να κάνω καταδύση στα 30 και 40μέτρα έστω και για 1-2 λεπτά.

Ξαναδοκίμασε σε μικρότερο βάθος όταν θα νοιώθεις άνετα ψυχολογικά και σωματικά (κρύο), ξαναπέρασε ορισμένες απο τις ασκήσεις που έκανες στο open water για 3-4 λεπτά (μην σπαταλίσεις ολο σου τον αέρα στις ασκήσεις) και κάνε μετά τη βόλτα σου μέσα στα όρια που έχεις εκπαιδευτή και όλα θα παν καλά

Συμφωνοντας απολυτα , παραθετω οτι ακολουθησα στην αρχη της πορειας μου σαν ερασιτεχνης αυτοδυτης , τα ΑΚΡΙΒΩΣ αντιθετα (πρωτη βουτια μετα το πρωτο * με πηγε το καταδυτικο στα -48 και μετα βλακωδως , οπως πολλοι-ες αλλοι-ες εχουν κανει αγωνας βαθους -βλακειας- μαγκιας κλ@νι@ς) με αποτελεσματα κατα καιρους παρα τριχα οριστικα τραγικα (εκρηκτικη αναδυση πανικου απο τα -42 με τα συμπτωματα που παραθεσατε προηγουμενως κλπ κλπ και αλλα πολλα ) . Α , να εξηγουμαι , ποτε δεν ψαρεψα με Scuba , για να μην παρεξηγουμαι .
Καποια στιγμη λογικευτηκα , προχωρωντας στην εκπαιδευση (το δευτερο και τριτο * της CMAS - Ομοσπονδιας και μετα το OWSI της PADI , σε αποσταση 6 ετων απο το πρωτο , αλλα με ολα του κηπου τα καλα σε βουτιες ως τοτε , νυχτερινες , βαθιες , ρευματα , απο βραχια , σε λιμανια κλπ κλπ ) .
Παρολα αυτα , προ τριετιας , λογω προβληματων υγειας στην οικογενεια , ψυχολογικα επεσα τοσο πολυ ωστε προκαλεσα στον εαυτο μου διαφραγματοκηλη και οισφαγιτιδα προχωρημενου βαθμου , με αποτελεσμα να κανω οισοφαγικες παλινδρομησεις . Αυτο ειναι ενα ακομα σοβαρο θεμα .
Οποτε πηγαινα για βουτια , σε δυσκολες συνθηκες (κακη ορατοτητα , δυνατα ρευματα , εντονο κυμματισμο , πληθωρα εξοπλισμου , πολυ κρυο , γενικα "στρεσσογονες" συνθηκες) , υποβρυχιως εκανα παλινδρομισεις απο ηπιες ως εντονες (φετος ειμαι πια καλα !) . Την φορα δε που προκληθηκε οισοφ. παλινδρ. αρκετα κατω απο τα -30 , αποφασισα να διακοψω για λιγο καιρο τις καταδυσεις μεχρι να αισθανθω καλυτερα . Δεν με κυνηγαει τιποτα και κανενας για να βουτηξω , βουταω για ευχαριστηση και οχι για μεροκαματο , οποτε προσεχω πλεον τον εαυτο μου περισσοτερο απο πριν .
Βουτατε λοιπον για ευχαριστηση . Ειπαμε , δεν ειναι αθλημα , ειναι ενασχοληση , μην βαζετε ανταγωνισμο και σε αυτο , μην ακολουθειτε τα ιχνη ολων αυτων () που παραστρατησαν , γιατι ως αναπηροι ή νεκροι δεν θα εχετε να αποδειξετε σε κανεναν τιποτα απολυτως . Προσεξτε πολυ τις λεπτομερειες στην εκπαιδευση σας και ακολουθειστε τις , οσο και να θεωρειτε οτι εισαστε υπερανω . Καποιοι τυχαια ισως ειναι , οι πιο πολλοι οχι .

[eye love scuba]

Νομίζω ότι ο Μάριος κάλυψε το θέμα πλήρως.
Μην ξεχνάς ότι το βάθος, η στενή στολή, ο βαρύς εξοπλισμός, το κρύο περιβάλλον κ.α. μπορούν να αλλάξουν το ρυθμό και την ποιότητα της αναπνοής σου και τα επίπεδα CO2 στο αίμα και να επιδεινώσουν σημαντικά το φαινόμενο της νάρκωσης αζώτου,που ήταν και η βασική αιτία των συμπτωμάτων σου και να σε οδηγήσουν σε ένα φαύλο κύκλο.
Βούτα εκεί που σου επιτρέπει η εκπαίδευσή σου και μέχρι εκεί που αισθάνεσαι άνετα (ως εκεί που "το έχεις")και μην παρασύρεσαι από ανεγκέφαλους που ε πηγαίνουν πέρα από αυτά τα όρια. είναι δικαίωμά σου να μην πας, αν δε θες.
Ό,τι σου συνέβη είναι φυσιολογικό και συχνό στην αρχή. Προχώρα στην κατάδυση χωρίς στρες αλλά με διαρκή θέληση για βελτίωση και πολλά θα έρθουν από μόνα τους

[neokles]

Αρχικό μήνυμα απο eye love scuba

Νομίζω ότι ο Μάριος κάλυψε το θέμα πλήρως.
...
Βούτα εκεί που σου επιτρέπει η εκπαίδευσή σου και μέχρι εκεί που αισθάνεσαι άνετα (ως εκεί που "το έχεις")και μην παρασύρεσαι από ...πιπερι... πηγαίνουν πέρα από αυτά τα όρια. είναι δικαίωμά σου να μην πας, αν δε θες.
Ό,τι σου συνέβη είναι φυσιολογικό και συχνό στην αρχή. Προχώρα στην κατάδυση χωρίς στρες αλλά με διαρκή θέληση για βελτίωση και πολλά θα έρθουν από μόνα τους

Ξεκάθαρα όπως είπες και μόνη σου το λάθος έγινε πριν καταδυθείτε. Ξεκινήσατε για ένα βάθος στο οποίο δεν έχεις την άνεση να κινηθεις. Δεν έχεις καμιά δουλειά εκεί κάτω. Ακόμα και μετά το advanced στα 30+ μέτρα δεν θα πας, τουλάχιστον όχι για τον επόμενο χρόνο (ή κάτι τέτοιο... κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός)

Θέλω λίγο να σταθώ στην σωστή σου (και του ζευγαριού σου) αντίδραση προς την επίλυση του προβλήματος. Δεν ένοιωσες καλά, ένοιωσες να σε κυριεύει το στρες και επέλεξες να πάτε ελεγχόμενα και ήρεμα σε ένα βάθος που αισθάνεσαι πιο ήρεμα. Διορθώσατε δηλαδή το λάθος που είχατε κάνει αρχικά. ΜΠΡΑΒΟ.

Κάθε κατάδυση έχει στρες. Με τον καιρό θα μειώνεται και θα δίνει την θέση του σε ακόμα περισσότερη απόλαυση. Συνέχισε να βουτάς (ακόμα και μετά το advanced) σε μικρό βάθος και κατέκτησε αυτό που φαίνεται να σου αρέσει πολύ. Έχει πολλά πράγματα να δεις στα 15 μέτρα (οι πιο όμορφες βουτιές είναι κάπου εκεί) και αυτά που είναι πιο κάτω δεν θα φύγουν. Όταν θα είσαι έτοιμη να τα επισκεφτείς, θα σε περιμένουν και πίστεψέ με θα το χαρείς πραγματικά γιατί δεν θα είναι μόνο η ομορφιά που θα αντικρίσεις αλλα και η επιβράβευση της καταδυτικής σου προόδου.

Μην ανησυχείς, λάθη κάνουμε όλοι (και όταν λέμε όλοι εννοούμε... όλοι), ζητούμενο είναι να μαθαίνουμε από τα λάθη μας (για να μην παθαίνουμε)

Καλές βουτιές

[Χρηστος Ευθυμιου]

Αρχικό μήνυμα απο vanilly

Έβγαλα το open water πρίν από έναν χρόνο και από τότε μέχρι τώρα είχα την ευκαιρία να βουτήξω 11 φορές.. Η τελευταία βουτιά έγινε το Νοέμβριο και από τότε κατάφερα να ξαναβουτήξω αυτές τις μέρες (Μαιο)..

Αρχικό μήνυμα απο vanilly

Στη τελευταία βουτιά που έγινε ύστερα από 6 μήνες αποχής, πρίν το μέγιστο βάθος και ξαφνικά άρχισε το περιβάλλον να μη μου αρέσει... Ήταν αρκετά θολά και κρύα, ο τοίχος από πάνω μου, κάπως μου φάνηκε.., παρότι στο ίδιο μέρος είχα βουτήξει άλλες 3 φορές...

Και πιο κάτω

Αρχικό μήνυμα απο vanilly

Open water με 11 βουτιές….. και μέσα στις 11 βουτιές βάθη 30,7m και 40m. Και η επόμενη κατάδυση μετά από 6 μήνες…

Αρχικό μήνυμα απο vanilly

Και επιπλέον τα μέτρα που συνέβη το περιστατικό ήταν ήδη πολλά περισσότερα από όσα θα έπρεπε για μια βουτιά μετά από 6 μήνες.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία φωτογραφίζουν το σύνδρομο “Essoufflement” γαλλική λέξη που μεταφράζεται σε υπερκαπνία, δύσπνοια, σύνδρομο το οποίον εμφανίζεται υποβρυχίως αναπνέοντας από καταδυτική συσκευή που μπορεί να εξελιχτεί ακόμα και σε Black-out.

Συνήθως παρουσιάζεται σε αυτοδύτες οι οποίοι:

• δεν έχουν καλή φυσική κατάσταση
• έχουν παθολογικά αίτια
• όταν δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε πολύ δύσκολες απαιτήσεις μιας κατάδυσης
• σε κατάδυση με χαμηλή θερμοκρασία νερού
• εκτελούν αυξημένη σωματική εργασία
• έχουν πρόβλημα κλειστοφοβίας κ.λ.π.

Τα πρώτα σημάδια είναι:

• ανασφάλεια
• φοβία
• ταχυπαλμία
• αυξημένος ρυθμός αναπνοής…..

Στην συνέχεια υπάρχει η αίσθηση ότι δεν επαρκεί ο αέρας που μας δίνει ο ρυθμιστής με αποτέλεσμα να εντείνεται ο ρυθμός της αναπνοής ακόμα περισσότερο. Στην εξέλιξη του φαινομένου συμβάλλουν και άλλοι παράγοντες όπως:

• η δύσκολη αναπνοή λόγου της πυκνότητας του αέρα που αναπνέουμε (σε κάπως μεγαλύτερα βάθη)
• ο στροβιλισμός του αέρα μέσα στους πνεύμονες ο οποίος εμποδίζει σημαντικά την ανταλλαγή και την εκπνοή των αερίων
• η αλλαγή τρόπου αναπνοής υποβρυχίως (βλέπε σημείωση).

Η αίσθηση ότι δεν επαρκεί ο αέρα μας αναγκάζει υποσυνείδητα να έχουμε πάντα τους πνεύμονες γεμάτους με αποτέλεσμα να αναπνέουμε μικρότερη ποσότητα αέρα, μερικές φορές ο αέρας παραμένει στους νεκρούς χώρους του αναπνευστικού μας συστήματος χωρίς να φτάνει σωστά στους πνεύμονες. Έτσι αυξάνει το διοξείδιο του άνθρακα CO2 ακόμα περισσότερο στο αίμα που ως γνωστόν ρυθμίζει το αναπνευστικό μας σύστημα.

Από κει και πέρα είναι θέμα 20-30 δευτερολέπτων το ξέσπασμα του πανικού. Πέρα των 20-30 δευτερολέπτων σε αυτό το στάδιο ο πανικός δεν είναι πλέον διαχειρίσιμος από το ίδιο άτομο.

Όπως αποδεικνύουν συστηματικές έρευνες, πολλά ατυχήματα οφείλονται σε αυτό ακριβώς το φαινόμενο, αυτοδύτες βρέθηκαν πνιγμένοι ενώ οι ρυθμιστές ήταν εντάξει και στις φιάλες με αρκετή ποσότητα αερίου, παρόλα αυτά βρέθηκαν πνιγμένοι και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις χωρίς ρυθμιστή στο στόμα.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε ώστε να αποφύγουμε μια τέτοια εξέλιξη?
Κατά αρχήν το πρόβλημα δεν παρουσιάζεται ξαφνικά και αυτό είναι το ευτύχημα.
Αφού καταλάβουμε τις πρώτες ενδείξεις που προανέφερα, κάνουμε οικονομία δυνάμεων, δηλαδή σταματάμε να κολυμπάμε, αναπνέουμε και εκπνέουμε βαθιά (ελεγχόμενα) 3 - 4 φορές ανανεώνοντας τον αέρα στους πνεύμονες.

Κατ’ αυτό τον τρόπο επιστρατεύουμε τις τελευταίες αντιδράσεις του οργανισμού μας και μας δίνει την ευκαιρία μιας στοιχειώδους διαχείρισης του προβλήματος. Στην συνέχεια με την βοήθεια του συντρόφου μας (είναι καθοριστικής σημασίας και επιδρά θετικά στην ψυχολογία) αρχίζουμε ελεγχόμενη άνοδο φτάνοντας σιγά σιγά σε μικρότερο βάθος όπου η αναπνοή αρχίζει να επανέρχεται σε κανονική λειτουργία.

Σε κάμια περίπτωση δεν συνεχίζουμε την κατάδυση, παρά την διακόπτουμε αμέσως τηρώντας ταχύτητα ανόδου και τυχόν στάσεις αποσυμπίεσης.

Σημείωση:
Στο φυσικό μας περιβάλλον κάτω από ομαλές συνθήκες η εκπνοή είναι η κανονική κατάσταση, υποβρύχιως όμως και χωρίς την θεληση μας αντιστρέφεται και η κανονική κατάσταση είναι η εισπνοή. Αλλάζει επομένως και η χρονική σχέση του κύκλου αναπνοής. Ενώ στο φυσικό μας περιβάλλον o κύκλος αναπνοής είναι αναπνοή- εκπνοή-μικρό διάλειμμα-αναπνοή....., υποβρυχίως στην πλειοψηφία των δυτών είναι αντίστροφα, μικρό διάλειμμα-εκπνοή-εισπνοή-μικρό διάλειμα.........

Αρχικό μήνυμα απο vanilly

Την άλλη βδομάδα ξεκινάω το σχολείο για το advanced και θέλω να μου πάει καλά..

Χρήστος Ευθυμίου

[eye love scuba]

Αρχικό μήνυμα απο Χρηστος Ευθυμιου

Και πιο κάτω





Όλα τα παραπάνω στοιχεία φωτογραφίζουν το σύνδρομο “Essoufflement” γαλλική λέξη που μεταφράζεται σε υπερκαπνία, δύσπνοια, σύνδρομο το οποίον εμφανίζεται υποβρυχίως αναπνέοντας από καταδυτική συσκευή που μπορεί να εξελιχτεί ακόμα και σε Black-out.

Συνήθως παρουσιάζεται σε αυτοδύτες οι οποίοι:

• δεν έχουν καλή φυσική κατάσταση
• έχουν παθολογικά αίτια
• όταν δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε πολύ δύσκολες απαιτήσεις μιας κατάδυσης
• σε κατάδυση με χαμηλή θερμοκρασία νερού
• εκτελούν αυξημένη σωματική εργασία
• έχουν πρόβλημα κλειστοφοβίας κ.λ.π.

Τα πρώτα σημάδια είναι:

• ανασφάλεια
• φοβία
• ταχυπαλμία
• αυξημένος ρυθμός αναπνοής…..

Στην συνέχεια υπάρχει η αίσθηση ότι δεν επαρκεί ο αέρας που μας δίνει ο ρυθμιστής με αποτέλεσμα να εντείνεται ο ρυθμός της αναπνοής ακόμα περισσότερο. Στην εξέλιξη του φαινομένου συμβάλλουν και άλλοι παράγοντες όπως:

• η δύσκολη αναπνοή λόγου της πυκνότητας του αέρα που αναπνέουμε (σε κάπως μεγαλύτερα βάθη)
• ο στροβιλισμός του αέρα μέσα στους πνεύμονες ο οποίος εμποδίζει σημαντικά την ανταλλαγή και την εκπνοή των αερίων
• η αλλαγή τρόπου αναπνοής υποβρυχίως (βλέπε σημείωση).

Η αίσθηση ότι δεν επαρκεί ο αέρα μας αναγκάζει υποσυνείδητα να έχουμε πάντα τους πνεύμονες γεμάτους με αποτέλεσμα να αναπνέουμε μικρότερη ποσότητα αέρα, μερικές φορές ο αέρας παραμένει στους νεκρούς χώρους του αναπνευστικού μας συστήματος χωρίς να φτάνει σωστά στους πνεύμονες. Έτσι αυξάνει το διοξείδιο του άνθρακα CO2 ακόμα περισσότερο στο αίμα που ως γνωστόν ρυθμίζει το αναπνευστικό μας σύστημα.

Από κει και πέρα είναι θέμα 20-30 δευτερολέπτων το ξέσπασμα του πανικού. Πέρα των 20-30 δευτερολέπτων σε αυτό το στάδιο ο πανικός δεν είναι πλέον διαχειρίσιμος από το ίδιο άτομο.

Όπως αποδεικνύουν συστηματικές έρευνες, πολλά ατυχήματα οφείλονται σε αυτό ακριβώς το φαινόμενο, αυτοδύτες βρέθηκαν πνιγμένοι ενώ οι ρυθμιστές ήταν εντάξει και στις φιάλες με αρκετή ποσότητα αερίου, παρόλα αυτά βρέθηκαν πνιγμένοι και σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις χωρίς ρυθμιστή στο στόμα.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε ώστε να αποφύγουμε μια τέτοια εξέλιξη?
Κατά αρχήν το πρόβλημα δεν παρουσιάζεται ξαφνικά και αυτό είναι το ευτύχημα.
Αφού καταλάβουμε τις πρώτες ενδείξεις που προανέφερα, κάνουμε οικονομία δυνάμεων, δηλαδή σταματάμε να κολυμπάμε, αναπνέουμε και εκπνέουμε βαθιά (ελεγχόμενα) 3 - 4 φορές ανανεώνοντας τον αέρα στους πνεύμονες.

Κατ’ αυτό τον τρόπο επιστρατεύουμε τις τελευταίες αντιδράσεις του οργανισμού μας και μας δίνει την ευκαιρία μιας στοιχειώδους διαχείρισης του προβλήματος. Στην συνέχεια με την βοήθεια του συντρόφου μας (είναι καθοριστικής σημασίας και επιδρά θετικά στην ψυχολογία) αρχίζουμε ελεγχόμενη άνοδο φτάνοντας σιγά σιγά σε μικρότερο βάθος όπου η αναπνοή αρχίζει να επανέρχεται σε κανονική λειτουργία.

Σε κάμια περίπτωση δεν συνεχίζουμε την κατάδυση, παρά την διακόπτουμε αμέσως τηρώντας ταχύτητα ανόδου και τυχόν στάσεις αποσυμπίεσης.

Σημείωση:
Στο φυσικό μας περιβάλλον κάτω από ομαλές συνθήκες η εκπνοή είναι η κανονική κατάσταση, υποβρύχιως όμως και χωρίς την θεληση μας αντιστρέφεται και η κανονική κατάσταση είναι η εισπνοή. Αλλάζει επομένως και η χρονική σχέση του κύκλου αναπνοής. Ενώ στο φυσικό μας περιβάλλον o κύκλος αναπνοής είναι αναπνοή- εκπνοή-μικρό διάλειμμα-αναπνοή....., υποβρυχίως στην πλειοψηφία των δυτών είναι αντίστροφα, μικρό διάλειμμα-εκπνοή-εισπνοή-μικρό διάλειμα.........




Χρήστος Ευθυμίου

[vanilly]

Σας ευχαριστώ όλους πολύ για το ενδιαφέρον και τα σχόλιά σας..
Λαμβάνω πολύ σοβαρά υπ όψιν όλα όσα ειπώθηκαν και είναι τροφή για σκέψη..

Σε ότι αφορά τη κριτική για τον εκπαιδευτή... Να πώ το εξής.. Θεωρώ πολύ λογικό για κάποιον που διαβάζει ένα post στο φόρουμ να κρίνει με αντικειμενικά και σκληρά κριτίρια. Νομίζω ότι και εγώ, έστω με τη μικρή εμπειρία που έχω πάνω στο σπόρ, εάν διάβαζα ένα τέτοιο post, θα κατέκρινα αυστηρά τον εκπαιδευτή κλπ..
Βέβαια επιτρέψτε μου, μιας και έχω προσωπική επαφή μαζί του και μιας και γνωρίζω όλη του την πορεία στο σπόρ και τις επιλογές του, να τον θεωρώ υπέρτατα σοβαρό και συνεπή σε αυτό που κάνει... Νομίζω άλλωστε ότι εκ του αποτελέσματος τελικά κρίνονται οι επιλογές και η οριοθέτηση που κάνει ο καθένας.. Το γεγονός ότι σε αυτή τη κατάσταση, αντέδρασα με ψυχραιμία, συνενοηθήκαμε άψογα κλπ, ήταν κάτι που νομίζω ότι και ο ίδιος γνώριζε. Δλδ ότι στη χειρότερη περίπτωση θα γινόταν αυτο. Ήξερε ότι δεν είμαι από τους τύπους που θα έκρυβα τη δυσκολία μου μέχρι να φτάσει στο απροχώρητο... Και επιπλέον συζητήσαμε πώς και που θα πάμε και ότι για όλους τους λόγους που ειπώθηκαν, επέλεξε να με έχει συνεχώς δίπλα του και να με παρακολουθεί.. Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, νομίζω ότι η σοβαρότητα κάποιου και η συμπεριφορά του στο νερό φαίνεται έστω και από λίγες βουτιές. Και αυτά για εμένα ο εκπαιδευτής μου τα γνώριζε. Δεν είπε ''παίρνω εναν οποιονδήποτε ΟW και πάω για μια βαθειά οπως να ναι..''...

Σε ότι αφορά το αν θα έπρεπε να παρακολουθήσω το advanced ή είναι ακόμα νωρίς... Τι να πώ ρε παιδιά.. Εγώ εντάξει νοιώθω να το κάνω.. Βέβαια κάτι θα ξέρετε όσοι λέτε ότι είναι νωρίς. Αλλά από την άλλη υπάρχει και ο παράγοντας χρήμα.. (Γινομαι πεζή??) Τουτέστιν, θέλω να κάνω το σχολείο, να βουτήξω με καταδυτικά για λίγο καιρό ακόμα (το οποίο σημαίνει πορτοφόλι για κάθε βουτιά) και μετά να μπορώ να νοικιάζω μόνο τη μπουκάλα μου, μιας και έχω τη τύχη να μπορώ να βρώ εμπειρότατο και σοβαρότατο ζευγάρι...

Τέλος να ξανατονίσω ότι η εμπειρία αυτή, παρότι τελικώς όλα πήγαν καλά, μου δίδαξε πολλά..! Πως παρότι μπορεί να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, παρότι μπορεί να έχεις καλή διάθεση, να είσαι ξεκούραστος κλπ κλπ, ΠΑΝΤΑ πρέπει να προγραμματίζεις τη βουτιά σου με αντικειμενικά κριτίρια και ψυχρή λογική.. ΠΟΤΕ μη ξεθαρρεύεις vanilly..!!

Ευχαριστώ και πάλι όλους!