Προβληματισμός

[ΚΑΡΕΛΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ]

Καλησπέρα, προσωπικά τον ακρωτηριασμό δεν τον θεωρώ μειονέκτημα (υπάρχουν πολλοί ικανότατοι εκπαιδευτές με αναπηρία ) και ο γιατρός που όπως λές είναι γνωστός δεν νομίζω να έπαιρνε τόσο μεγάλο ρίσκο αν δεν ήταν σίγουρος για αυτόν τον εκπαιδευτή...

[Dimitrios]

Εγώ θα παραθέσω το παρακάτω που είναι οι προϋποθέσεις και οι έλεγχοι υγείας που θέτει ο Αγγλικός φορέας Υγείας και Ασφάλειας στην εργασία HSE για να μπορεί κάποιος επαγγελματίας να ασκεί το επάγγελμα του δύτη :

http://www.hse.gov.uk/diving/ma1.pdf

συγκεκριμένα για το ερώτημα που θέτεις στο κείμενο στην σελίδα 8 υπό τον τίτλο disability, θα βρεις την απάντηση.

Εν ολίγοις το είδος της αναπηρίας και το επίπεδο του δύτη καθώς και η πρότερη εμπειρία του, καθορίζουν και την δυνατότητα να χαρακτηριστεί ικανός ή μη.

Αυτός είναι ένας καλός μπούσουλας, γιατί για τα ελληνικά δεδομένα δεν γνωρίζω αν υπάρχουν τόσο αναλυτικά καταγεγραμμένα κριτήρια. Οι επαγγελματίες του χώρου θα μας διαφωτίσουν παραπάνω.

[ioannis vaporidis]

Καλησπέρα,

2013, Λιμάνι της Σούβας, Φίτζι.

Συνάντησα τον κύριο Charles Julian, ιδιοκτήτη και General Manager του Dive Center (υποβρύχιες εργασίες) στην Σούβα.

Ο κ. Charles έχασε το μισό του χέρι (ποτέ τα χέρια έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου!) σε ένα αυτοκινητόδρομο της Ν. Ζηλανδίας το 2002.

Έμεινε ο αντίχειρας, ο μισός δέικτης και κομμάτια του βραχίονα στηριγμένα σε κάποιο κράμα ιατρικού μετάλλου.

Μετά από 40 ημέρες που δουλέψαμε μαζί και αφότου η αρχική συμπόνια μου (συγκαλυμμένη αλαζονεία) μετατράπηκε δικαιολογημένα σε θαυμασμό και απέραντη εκτίμηση, συνειδητοποίησα οτι το σημαντικότερο εργαλείο του δύτη είναι το μυαλό του.

Με εκτίμηση,
Ιωάννης Βαπορίδης
IMCA air diving supervisor